Και πάλι, να, ο Μάιος για να 'λθει ξεκινά
Και διασκελίζει θάλασσες και κάμπους και βουνά.
Κρατεί ανθούς στα χέρια του και γύρω τους σκορπά
Κι όπου περάσει και διαβεί παντού μοσχομυρίζει.
Αχ, Μάη αν σ' αγάπησα κι αν σ' αγαπώ ακόμα
Ρίξε δροσάτα λούλουδα και στόλισε το χώμα
Που θα διαβεί η αγάπη μου - Δεν θέλω όπου πατήσει
Άλλο από ρόδα και μυρτιές το πόδι της ν' αγγίξει.
~~Ιωάννης Πολέμης~~
12 φυτά 🌼
1 λυγαριά για αγάπη
Μίσχο αμπελιού για πίστη
Σκόρδο για βασκανία
Στάχυ για ευφορία
Κουκιά για γλωσσοφαγιά
Ελιά για ευτυχία
Ροδιά για τύχη
Συκιά για το κακό πνεύμα
Τσουκνίδα για υγεία
Άνθος λεμονιάς για αγνότητα
Τριαντάφυλλα με αγκάθια για ανθισμένο σπίτι και για τον εχθρό
Μαργαρίτα μαγιάτικη για να τιμήσουν το Μάϊο και τη Θεά Δήμητρα
Τα κρεμούσαν πριν χαράξει για να πέσουν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου. Τα κατεβάζουμε του κλήδονα και το καίμε στις φωτιές.
Καλή πρωτομαγιά 🌼🌼🌼
Σαν σήμερα το 1863 γεννήθηκε ο Κωνσταντίνος Καβάφης και σαν σήμερα το 1933 πέθανε. Ο Καβάφης είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, έζησε στην Αλεξάνδρεια και η ακτινοβολία του είναι παγκόσμια.
~~Όσο μπορείς~~
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Ο άνθρωπος κτίζει σπίτια γιατί είναι ζωντανός,
αλλά γράφει βιβλία γιατί ξέρει ότι είναι θνητός.
Ζει ομαδικά γιατί είναι ζώο κοινωνικό,
αλλά διαβάζει γιατί ξέρει ότι είναι μόνος.
Η ανάγνωση είναι γι αυτόν μια συντροφιά
που δεν παίρνει τη θέση καμιάς άλλης,
αλλά και που καμιά άλλη συντροφιά
δε θα μπορούσε να την αναπληρώσει.
Δεν του δίνει καμιά οριστική εξήγηση
για το πεπρωμένο του,
αλλά πλέκει ένα σφιχτό δίχτυ
σιωπηλών συμφωνιών
ανάμεσα στη ζωή και σ αυτόν- μικροσκοπικών,
απειροελάχιστων και μυστικών συμφωνιών,
που μιλάνε για την παράδοξη ευτυχία της ζωής,
ενώ ταυτόχρονα, φωτίζουν την τραγική της γελοιότητα.
Κι έτσι οι λόγοι για τους οποίους διαβάζουμε,
είναι το ίδιο παράξενοι με τους λόγους
για τους οποίους ζούμε.
~Ντανιέλ Πενάκ~ «Σαν ένα μυθιστόρημα»
«Κυρα-τριανταφυλλιά, δε μας μαθαίνεις κι εμάς το μυστικό; Πως φτιάχνεις το τριαντάφυλλο;»
Κι η τριανταφυλλιά αποκρίθηκε:
«Πολύ απλό ’ναι το μυστικό μου, αδερφές μου τσουκνίδες· ολάκερο το χειμώνα δουλεύω με υπομονή, μ’ εμπιστοσύνη, με αγάπη το χώμα, κι ένα μονάχα έχω στο νου μου, το τριαντάφυλλο. Με δέρνουν οι βροχές, με συρομαδούν οι ανέμοι, με πλακώνουν τα χιόνια, μα εγώ μονάχα ένα έχω στο νου μου, το τριαντάφυλλο.
Αυτό ’ναι το μυστικό μου, αδερφές μου τσουκνίδες.»
_Νίκος Καζαντζάκης - Αναφορά στον Γκρέκο_
Ζουμπούλι μοσχομυριστό, δροσοσταλιά τ’ Απρίλη
κι αυγή λουσμένη στ’ άρωμα τα δυο γλυκά σου χείλη.
Την ομορφιά σου προσκυνώ, τα κάλλη σου δοξάζω
κι ένα σου βλέμμα με τση γης τα πλούτη δεν αλλάζω.
(Στίχοι: Γιώργης Καρατζής, Μουσική και ερμηνεία: Γιώργης Στιβακτάκης)
Χορός: Συρτός Χανιώτης
| 23 Απριλίου • Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου |
Διαβάζω ένα βιβλίο σημαίνει αποδεσμεύομαι από το συγκεκριμένο, κατανοώ το αφηρημένο, ανασυνθέτω το παρελθόν μου και αναρωτιέμαι για το μέλλον μου.
Διαβάζω σημαίνει, πάνω απ' όλα, προσπαθώ να είμαι ευτυχισμένος.
Έπρεπε να περάσουν χρόνια για να καταλάβω το δίκιο εκείνου του βιβλιοθηκάριου. Το βιβλίο θέλει σεργιάνι, μου έλεγε, θέλει υπομονή, δεν είναι σαν τις άλλες ψυχαγωγικές ενασχολήσεις μας - ακούμε μουσική, βλέπουμε ένα έργο στον κινηματογράφο ή στο θέατρο, απολαμβάνουμε έναν πίνακα ζωγραφικής, μέσα σε ελάχιστη ώρα, και τις πιο πολλές φορές αφηνόμαστε, παθητικά ή άβουλα, στις αισθήσεις μας, παρασυρόμαστε από τις πρώτες εντυπώσεις και χάνουμε την ουσία.
Το βιβλίο, αντίθετα, θέλει ενεργητική συμμετοχή.
Απαιτεί διανοητική προσπάθεια - πώς θα διαμορφώσεις σιγά σιγά τη γνώμη σου, αν δεν προσπαθήσεις να εννοήσεις αυτό που διαβάζεις; Και πώς θα το εννοήσεις, εάν δεν έχεις χρόνο να το αφομοιώσεις;
Η ανάγνωση έχει κανόνες, έχει μέθοδο, κι αυτήν τη μέθοδο την κατακτούμε μόνο εάν αφοσιωνόμαστε στο βιβλίο που διαβάζουμε, εάν προσπαθούμε να διακρίνουμε κάτω από τις λέξεις του, εάν αφήνομαστε να ονειροπολούμε πίσω από τις εικόνες του, εάν υπογραμμίζουμε τα γραφόμενά του, εάν αναρωτιόμαστε για τις αξίες του, εάν, με άλλα λόγια, το δοκιμάζουμε δοκιμαζόμενοι, ξαναγράφοντάς το με τον δικό μας τρόπο.
Τι σημαίνει όμως ξαναγράφω ένα βιβλίο διαβάζοντας το;
Σημαίνει την απόλυτη ελευθερία μου -
| Μάρω Δούκα | Τίποτα δεν χαρίζεται | εκδόσεις Πατάκη |
Άγιε μου Γιώργη, αφέντη μου και χρυσοκαβαλλάρη,
αρματωμένε με σπαθί και με χρυσό κοντάρι·
άγγελος είσαι στη θωριά κι άγιος στη θεότη·
παρακαλώ βοήθα με, άγιε στρατιώτη,
να λυτρωθώ από θεριό και Δράκοντα μεγάλο....
Ο Αϊ-Γιώργης είναι όπως το λέει και το δημοτικό τραγούδι, ο ήρωας του παραμυθιού που σκοτώνει το θηρίο. Ποιο είναι το θηρίο; Είναι ο δράκοντας της ζέστης, που βγάνει φλόγες απ’ το στόμα του. Αυτός ο δράκοντας κρατάει το νερό της πολιτείας - έτσι λέει το παραμύθι - και δεν το αφήνει να τρέξει, εξόν κι αν του κάνουνε θυσία τη βασιλοπούλα, αν του τη δώσουνε να τη φάει. Ο Αϊ-Γιώργης σκοτώνει το δράκοντα και σώζει τη βασιλοπούλα.
Η βασιλοπούλα σύμβολο της Εκκλησίας, της Νύμφης του Χριστού που δέχεται τα πυρά του Όφεως και των εντεταλμένων οπαδών του.
Ο δράκος, συμβολίζει τον αρχέκακο Όφι, το διάβολο, το κακό και την πονηριά.( « Και εβλήθη ο δράκων, ό όφις ό μέγας ό αρχαίος, ό καλούμενος Διάβολος και ό Σατανάς, ό πλανών την οικουμένη όλην, εβλήθη εις την γην, και οι άγγελοι αυτού μετ’ αυτού εβλήθησαν», Αποκ. ΙΒ΄9).
Η πάλη ανάμεσα στον Άγιο και το δράκο συμβολίζει την καθημερινή πάλη απέναντι στο φόβο εσωτερικό ή και εξωτερικό, σα δράκος για να σταματήσει κάθε προσπάθειά μας.
Ο φόβος απέναντι στο δράκο είναι η έλλειψη πίστης και η άγνοια. Αν εξαλειφθούν αυτά κανένας δράκοντας δεν θα έχει υπόσταση.
Ο Άγιος Γεώργιος (280/285 - 23 Απριλίου 303), αποκαλούμενος από την Ορθόδοξη Εκκλησία Μεγαλομάρτυς και Τροπαιοφόρος, είναι από τους δημοφιλέστερους αγίους σε ολόκληρο το χριστιανικό κόσμο. Η μνήμη του τιμάται στις 23 Απριλίου .
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Γιώργος και Γεωργία 🌹🌹🌹
Κάθε μέρα το μυαλό μας γεμάτο σκέψεις ...
να ψάχνετε τρόπους να το αδειάζετε...
ώστε να παίρνετε καθαρές αναπνοές...
μην ανησυχείτε..εσείς αδειάζετε αυτό ξαναγεμίζει...σαν χείμαρρος...🌼
Ὁ ἄνθρωπος ποτὲ δὲν εἶχε στολίσει μὲ τόσα ψεύτικα στολίδια “το ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος”. Γέμισε τὸν κόσμο ἀπὸ μηχανές, δοῦλες τάχα πού ὑπηρετάνε τὸν ἀφέντη τους. Μὰ ποτὲ δὲν ἤτανε ὁ ἄνθρωπος τόσο δυστυχισμένος, τόσο φοβισμένος, τόσο ἀπροστάτευτος, τόσο σαστισμένος, τόσο φτωχὸς σὲ αληθινά πλούτη! Δὲν εἶναι παράξενο τὸ πῶς γίνεται, ὑστέρα ἀπὸ τόσα μέσα, ὑστέρα ἀπὸ τέτοια μηχανικὴ ἀρματωσιά, πού ζαλίσθηκε κι ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ ό,τι μπόρεσε νὰ κάνει, νὰ μὴ βρίσκει ἡσυχία κι ἀνάπαυση ἐνῶ ίσια-ίσια γι’ αὐτὴν τὴν ἡσυχία του τὰ ‘φτιαξε; Χωρὶς νὰ τὸ καταλάβει, ὅσα κάνει γιὰ τὸ καλὸ του, γυρίζουνε σὲ κακό…
~~Φώτης Κόντογλου~~
Πηγή: Η Ποίησις Εντός Μας post
Να έχεις τη σοφία του αγριολούλουδου.
Να ζεις και κάθε μέρα να δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό.
Να γεννιέσαι, ένα ανάμεσα στα πολλά, αλλά τόσο μοναδικό. Να βγάζεις έξω στον μόλις παγωμένο αέρα το κεφάλι σου και να λες : ήρθε η εποχή μου, ώρα να μεγαλώσω και θα έρθουν καλύτερες μέρες.
Να ψηλώνεις μέρα τη μέρα, κόντρα στους δύσκολους καιρούς.
Να θεριεύεις. Να ξεδιπλώνεις τα υπέροχα χρώματα σου ρουφώντας τον ήλιο, ασθενικό στην αρχή, πιο δυνατό μετά.
Να προσδοκάς την άνοιξη, γι’ αυτό και να τη δημιουργείς.
Να είσαι ταπεινός και τρυφερός, ένα χαμηλό ανθάκι, γι’ αυτό και η απρόσμενη ομορφιά σου να είναι συγκλονιστική γι’ αυτόν που ξέρει να βλέπει, γι’ αυτόν που νιώθει.
Να είσαι εκεί για όλους, για όλους χωρίς εξαίρεση, κι αυτό από μόνο του να είναι η απόδειξη του Αόρατου.
Να ξέρεις ότι όλα τελειώνουν σύντομα (είναι αδυσώπητος ο κύκλος της φύσης) αλλά να μη σε νοιάζει · εσύ έζησες όπως καλύτερα γνώριζες, χωρίς να σε σκιάζει το τέλος.
Να μην πονάς γι’ αυτούς που σε πάτησαν, σε έκοψαν βίαια, σε χλεύασαν για την κοινή σου ομορφιά. Εσύ να γνωρίζεις τι κρύβουν αλήθεια αυτές οι πράξεις : έναν πόνο που διαστρεβλώθηκε.
Να είσαι μια αγκαλιά για τις μέλισσες και τα ζουζούνια.
Να ξέρεις ότι είσαι ένα ψήγμα του χαμένου παράδεισου, χωρίς εσένα δεν μπορεί να υπάρξει.
Να είσαι εκεί την επόμενη άνοιξη.
Και την επόμενη. Και την επόμενη. Βάλσαμο και παρηγοριά.
Να είσαι η αγάπη.
_Τατούμ Ο’ Νηλ_
Ανάσταση κι αγάπη λαμπερή,
κάθε καμπάνα χαρωπά σημαίνει
και ξημερώνει μέρα και φορεί
στολή μ' αστέρια κ' άνθια κεντημένη.
_Δ. Σολωμός_
Χριστός Ανέστη ! Αληθώς Ανέστη !
Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος!
Η Ανάσταση του Χριστού εκπέμπει πάντα το μήνυμα του θάρρους και της τόλμης και αυτά είναι απαραίττητα για τον καθημερινό μας αγώνα.
Οι δυσκολίες της καθημερινότητας απαιτούν από εμάς τους χριστιανούς να μιμηθούμε τις γυναίκες εκείνες, που δεν φοβήθηκαν τους Ιουδαίους και μετέβησαν τα χαράματα στον Τάφο του Κυρίου.
Σήμερα νέοι και μεγάλοι υποφέρουν από ψυχικές αρρώστιες, κατάθλιψη, δειλία και πολλές φορές ατολμία.
Όλα αυτά μόνο με ένα πράγμα μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε: Την πίστη στον Αναστημένο Χριστό!
Χωρίς την Ανάσταση του Χριστού δεν θα υπήρχε ούτε καν η λέξη "Ανάσταση" στις ανθρώπινες γλώσσες.
Όταν ο Απόστολος Παύλος πρώτη φορά πρόφερε αυτή τη λέξη στην πολιτισμένη Αθήνα, οι Αθηναίοι εξεπλάγησαν και αναστατώθηκαν.
Έτσι σας χαιρετάμε και εμείς...!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!🌹
Παναγία Ερυθιανη και Άγιος Μάρκος
Και του χρόνου Χρίστος Ανέστη από το Βροντάδο μας
Ρουκετοπολεμος 2023
Από τον Φάρο Βαρβασίου:
Με έμπνευση από το Μελιώτικο τραγούδι του Πάσχα
"Χριστός Ανέστη μάτια μου"
ο Μορφωτικός Σύνδεσμος Βαρβασίου Χίου Βιβλιοθήκη ο Φάρος σας στέλνει τις πιο θερμές του ευχές του για Καλή Ανάσταση!
" Όμορφη που' ναι η Λαμπρή απ' ούλες τσι σχολάδες
που βγαίνουν την Ανάσταση μ' ουλόχρουσες λαμπάδες"
(Μελί Ερυθραίας Μ. Ασίας)
Μορφωτικός Σύνδεσμος Βαρβασίου Χίου
Βιβλιοθήκη "ο Φάρος"
Πρέπει να φύγω!!! Αναστέναξε ο Οκτώβρης και χιλιάδες φύλλα έπεφταν από τη θλίψη... Ήρθε η ώρα!! Ψιθύρισε ο Νοέμβριος.. Σε παρακαλώ δώσε μο...
