Ο άνθρωπος...

 Ὁ ἄνθρωπος ποτὲ δὲν εἶχε στολίσει μὲ τόσα ψεύτικα στολίδια “το ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος”. Γέμισε τὸν κόσμο ἀπὸ μηχανές, δοῦλες τάχα πού ὑπηρετάνε τὸν ἀφέντη τους. Μὰ ποτὲ δὲν ἤτανε ὁ ἄνθρωπος τόσο δυστυχισμένος, τόσο φοβισμένος, τόσο ἀπροστάτευτος, τόσο σαστισμένος, τόσο φτωχὸς σὲ αλη­θινά πλούτη! Δὲν εἶναι παράξενο τὸ πῶς γίνεται, ὑστέρα ἀπὸ τόσα μέσα, ὑστέρα ἀπὸ τέτοια μηχανικὴ ἀρματωσιά, πού ζαλίσθηκε κι ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ ό,τι μπόρεσε νὰ κάνει, νὰ μὴ βρίσκει ἡσυχία κι ἀνάπαυση ἐνῶ ίσια-ίσια γι’ αὐτὴν τὴν ἡσυχία του τὰ ‘φτιαξε; Χωρὶς νὰ τὸ καταλάβει, ὅσα κάνει γιὰ τὸ καλὸ του, γυρίζουνε σὲ κακό…

~~Φώτης Κόντογλου~~

Πηγή: Η Ποίησις Εντός Μας post