«Σαν ένα μυθιστόρημα»

 Ο άνθρωπος κτίζει σπίτια γιατί είναι ζωντανός,

αλλά γράφει βιβλία γιατί ξέρει ότι είναι θνητός.

Ζει ομαδικά γιατί είναι ζώο κοινωνικό,

αλλά διαβάζει γιατί ξέρει ότι είναι μόνος.

Η ανάγνωση είναι γι αυτόν μια συντροφιά 

που δεν παίρνει τη θέση καμιάς άλλης,

αλλά και που καμιά άλλη συντροφιά

δε θα μπορούσε να την αναπληρώσει.

Δεν του δίνει καμιά οριστική εξήγηση

για το πεπρωμένο του,

αλλά πλέκει ένα σφιχτό δίχτυ 

σιωπηλών συμφωνιών

ανάμεσα στη ζωή και σ αυτόν- μικροσκοπικών,

απειροελάχιστων και μυστικών συμφωνιών,

που μιλάνε για την παράδοξη ευτυχία της ζωής,

ενώ ταυτόχρονα, φωτίζουν την τραγική της γελοιότητα.

Κι έτσι οι λόγοι για τους οποίους διαβάζουμε,

είναι το ίδιο παράξενοι με τους λόγους

για τους οποίους ζούμε.

~Ντανιέλ Πενάκ~ «Σαν ένα μυθιστόρημα»