Πέμπτη 31 Μαΐου 2018

ΕΘΙΜΑ ΙΟΥΝΙΟΥ



ΕΘΙΜΑ ΙΟΥΝΙΟΥ

Ο Ιούνιος παραμένει στην μνήμη μας ο μήνας του αμίλητου νερού, του καθαρού και ξάστερου ουρανού των ζουμερών κερασιών και
της Πεντηκοστής δηλαδή της Ελπίδας.
Ο έκτος μήνας του χρόνου, ο πρώτος του καλοκαιριού, ο Φανιστής της Χίου, ο Λαμπατάρης της Κέρκυρας, ο Λαμπροφόρος της Κύπρου, ο Αϊγιαννίτης της Κρήτης,ο Αλιτροπιός της Λέσβου, ο Ρινιαστής της Πάρου, ο Κερασάρης των Γρεβενών, ο Κερασινός του Πόντου, ο Θεριστής μιας Ελλάδας ολόκληρης.
Τα όνομά του προέρχεται από την λατινική ονομασία της θεάς Ήρας (Juno)προστάτιδα του οίκου και του γάμου που γιορταζόταν την πρώτη μέρα αυτού του μήνα και όλος ο μήνας ήταν αφιερωμένος σ αυτήν.
.Στις 21 αυτού του μήνα έχουμε το θερινό ηλιοστάσιο. Επίσης γιορτάζεται η Πεντηκοστή γενέθλιος ημέρα της εκκλησίας του Χριστού.
Ξεχωριστή είναι η γιορτή του Αη Γιαννιού (Κλήδωνας) ημέρα που ανάβουν φωτιές συνήθως σε σταυροδρόμια κατά γειτονιές, με ανταγωνιστική διάθεση, κάθε γειτονιά θέλει να ανάψει τη μεγαλύτερη φωτιά. Σ’ αυτήν ρίχνουν απαραίτητα το μαγιάτικο στεφάνι............

ΙΟΥΝΙΟΣ



ΙΟΥΝΙΟΣ 

Ο έκτος μήνας του έτους, ήταν αφιερωμένος από τους Ρωμαίους στη θεά Juno (Ήρα), σύζυγο του Jupiter (Δίας), προστάτιδα του οίκου και του γάμου. Κατά μία άλλη εκδοχή, πήρε το όνομά του από τον Λεύκιο Ιούνιο Βρούτο. Αυτός ανέτρεψε τον βασιλιά Ταρκύνιο τον Υπερήφανο το 510 π.Χ., εγκαθίδρυσε τον θεσμό της Υπατείας, θεμελίωσε τη Δημοκρατία και έγινε ο πρώτος Ύπατος της Ρώμης.
Στις 21 Ιουνίου είναι το θερινό ηλιοστάσιο, οπότε ξεκινά επίσημα το καλοκαίρι, ενώ έχουμε τη μεγαλύτερη σε διάρκεια ημέρα στο βόρειο ημισφαίριο και την μικρότερη στο νότιο.
Λέγεται θεριστής γιατί κατά τη διάρκεια του γίνεται ο θερισμός του σταριού, ορνιαστής ή ρινιαστής γιατί γίνεται τεχνητή γονιμοποίηση των ήμερων συκιών με ορνιούς δηλαδή καρπούς άγριας συκιάς.

Δευτέρα 28 Μαΐου 2018

29 ΜΑΪΟΥ, 565 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ



29 ΜΑΪΟΥ,  565 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ
ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

«Κερκόπορτα; Αστεία πράγματα»
 
Η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ θυμάται παλαιότερα τους- ξένουςφοιτητές της στη Σορβόννη να της στέλνουν... συλλυπητήριο τηλεγράφημα κάθε 29η Μαΐου, την ίδια ώρα που τα περισσότερα Ελληνόπουλα αν τα ρωτούσες τι έγινε τη μέρα εκείνη δεν ήξεραν ακριβώς. Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση αντιστράφηκε. Στην Ελλάδα έγινε, λίγο έως πολύ, μόδα να θυμόμαστε κάθε χρόνο τέτοια μέρα την Αλωση της Πόλης- μερικοί από κεκτημένη ταχύτητα ή άγνοια μιλούν για «εορτασμό», αντί για επέτειο, και να μην αρκούμαστε στον εορτασμό της έναρξης της Επανάστασης, κάθε 25 του Μαρτίου. Μεγάλη η σημασία της Πόλης, θα πει κανείς, για τους Ελληνες. Σωστό. Οπότε και η συμβολική σημασία της Αλωσης είναι εξίσου μεγάλη. Εστω και αν η πολιορκία της από τους Οθωμανούς ήταν απλώς μία από τις πολλές, έστω και αν το κλίμα της εποχής ήταν τέτοιο, η κατάσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήταν τέτοια, που έκπληξη θα ήταν το να μην αλωθεί η Πόλη.

«Βρισκόμαστε στα μέσα του 15ου αιώνα, γύρω στο 1450. Η Πόλη είναι μια μικρή πόλη πια- έχει δεν έχει 70.000 κατοίκους, όταν άλλοτε είχε περάσει το μισό εκατομμύριο» αφηγείται στα «ΝΕΑ» η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ, επιχειρώντας να βάλει για λογαριασμό μας τα πράγματα στη θέση τους, να καταγράψει αλήθειες και μύθους της Αλωσης έτσι όπως μόνο μία βυζαντινολόγος με τη δική της διαδρομή μπορεί να κάνει. «Η Πόλη έχει αποδεκατιστεί από την πανώλη και τις αλλεπάλληλες πολιορκίες των Τούρκων. Αλλά και από τις διαμάχες των Δυτικών, αφού οι προστριβές Γενοβέζων και Βενετσιάνων γίνονταν στο λιμάνι της μέσα. Υπήρχε και μια τάση ανεξαρτητοποίησης των λίγων χωρών που παρέμεναν ελεύθερες- όχι μόνο του Μυστρά που παρεμπιπτόντως έπεσε το 1460, επίσης στις 29 Μαΐου! Η κατάσταση ήταν μιας ανασφάλειας γενικής».

Ο διχασμός. Και σαν να μην έφθαναν αυτά, «υπήρχε μια μεγάλη ενωτική και ανθενωτική διαμάχη, υπέρ και εναντίον της Ενωσης των Εκκλησιών. Οι αντίθετοι στην Ενωση συμμαχούσαν και με τους Τούρκουςήταν οι λεγόμενες παρά φύσιν συμμαχίες. Οι υπέρμαχοι της Ενωσης διακήρυσσαν: “Οταν οι δύο Ρώμες ήταν ενωμένες διαφεντεύαμε τον κόσμο. Οταν διχάστηκαν, χάσαμε τα πρωτεία”. Με αυτή την έννοια η πραγματική πτώση της Πόλης χρονολογείται από το 1204 και μετά. Η ανθενωτική διαμάχη πήρε μάλιστα τεράστιες διαστάσεις μετά το 1438 και τη Σύνοδο της Φερράρας. Εκεί ο Αυτοκράτορας Ιωάννης Η΄ ξεσήκωσε την Εκκλησία σε μια τελευταία προσπάθεια Ενωσης, αλλά ενώ η διανόηση ήθελε να είναι αναγεννησιακή, η Εκκλησία παρέμενε προσηλωμένη στα πάτρια κατά τρόπο φανατικό, αν όχι τίποτα παραπάνω», λέει χωρίς να μασάει τα λόγια της η ελληνίδα βυζαντινολόγος, η πρώτη γυναίκα πρύτανης της Σορβόννης στα 700 χρόνια ιστορίας του μεγάλου γαλλικού πανεπιστημίου.

Και συνεχίζει: «Υπήρχε όμως ακόμη ένας παράγοντας παρακμής. Ηταν η γενική δεισιδαιμονία που τρεφόταν από τις προφητείες. Ηδη από τον 6ο αιώνα υπήρχαν προφητείες, τότε ήταν όμως αισιόδοξες. Τώρα προφήτευαν το τέλος της Πόλης και μαζί το τέλος του κόσμου και της Ιστορίας. Αυτό ήταν, λοιπόν, το κλίμα στην Κωνσταντινούπολη της εποχής. Δεισιδαιμονία, διχόνοια, φτώχεια, κακομοιριά. Οι Βυζαντινοί ζούσαν σε μια πόλη ερημωμένη. Και στα ανάκτορα του Πορφυρογέννητου πολύ λίγα δωμάτια χρησιμοποιούνταν. Οπως λέει και ο Παλαμάς στον “Δωδεκάλογο του Γύφτου”: “Και ήταν οι καιροί που η Πόλη/ πόρνη σε μετάνοιες ξενυχτούσε/ και τα χέρια της δεμένα τα κρατούσε/ και καρτέραγ΄ ένα μακελάρη (...) Και καρτέραγε τον Τούρκο να την πάρει”».

Το κλίμα της εποχής ήταν: δεισιδαιμονία, διχόνοια, φτώχεια, κακομοιριά

«Η Πόλη θα μπορούσε να είχε πέσει πολύ νωρίτερα»

Η Πόλη θα μπορούσε να είχε πέσει στα χέρια των Τούρκων πολύ νωρίτερα. «Ο λόγος που δεν έγινε αυτό και ανάσανε για πενήντα χρόνια ήταν ότι ο Βαγιαζίτ έπεσε στα χέρια των Μογγόλων» λέει η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ. «Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία δεν μπορούσε να σταθεί μόνη της όρθια. Ο Μανουήλ έτρεχε να δει τους Καρόλους, ο Ιωάννης πήγε στη Φερράρα. Είναι η εποχή των επαιτών αυτοκρατόρων. Πήγαιναν επαίτες στη Δύση, έστω και αν τους δέχονταν εκεί με τιμές και δόξες. Κάτι που συνήθως οι Ελληνες δεν δέχονται είναι ότι ο Πάπας προσπάθησε να βοηθήσει. Διέθεσε τις ιντουλγκέντσιες- τα επί πληρωμή συγχωροχάρτια- του 1450, που ως ιντουλγκέντσιες Ιωβηλαίου ήταν πιο προσοδοφόρες, στον πόλεμο κατά των Τούρκων. Αλλο αν αυτό δεν ήταν αποτελεσματικό, αφού έδωσε τα χρήματα στους Αραγωνέζους που τα χρησιμοποίησαν για δικούς τους σκοπούς.

Πολλοί λένε ότι η Δύση δεν βοήθησε. Οταν όμως μιλάμε για Δύση τι εννοούμε; Οι Βυζαντινοί ήταν όλη η Ανατολή. Η Δύση ήταν πολυδιασπασμένη και ο Πάπας είχε ένα σχίσμα στην πλάτη του και την Ανατολική Εκκλησία εναντίον του. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν ο Παλαιολόγος πολεμάει τους Τούρκους μαζί με τον απεσταλμένο του Πάπα, Ισίδωρο του Κιέβου, και τους Γενοβέζους, ο Γεννάδιος- ο Γεώργιος Σχολάριος, πρώτος Πατριάρχης μετά την Αλωσητοιχοκολλούσε ανάθεμα εναντίον του Παλαιολόγου. Και επίσης: μετά την πτώση της Πόλης, οι Δυτικοί έτρεμαν. Οταν ανέλαβε Πάπας ο Ενιο Σίβλιο Πικολομίνι, δηλαδή ο Πίος Β΄, έγραψε μια πραγματεία για την Αλωση στην οποία μιλούσε για καταστροφή της Χριστιανοσύνης. Αντίθετα οι Ρώσοι, που είναι μάλιστα φανατικοί ανθενωτικοί, δεν γράφουν σχεδόν τίποτα για την πτώση της Πόλης. Πέρασαν χρόνια για να αρχίσουν οι σλαβικοί θρήνοι. Εκείνοι που θρήνησαν από την αρχή για την Πόλη είναι στην Τραπεζούντα. “Πάρθεν η Πόλη, πάρθεν η Ρωμανία”, έλεγαν».

Κάτι που συνήθως οι Ελληνες δεν δέχονται είναι ότι ο Πάπας προσπάθησε να βοηθήσει

Η συμφωνία του σουλτάνου με τον Πατριάρχη

Το Ρούμελι Χισάρ, το κάστρο που έχτισε ο Μωάμεθ το 1452 για να ελέγχει το πέρασμα ανάμεσα στη Μαύρη Θάλασσα και τη Θάλασσα του Μαρμαρά, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην έκβαση της πολιορκίας, λέει η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ. «Διούλκησε και τον στόλο περνώντας τα πλοία του στον Κεράτιο. Από την άλλη πλευρά, μόνο 3-4 πλοία γενοβέζικα πέρασαν και αυτά για να φέρουν τροφή στους πολιορκημένους». Βέβαια, δεν ήταν μόνο αυτή η αιτία της ήττας των Βυζαντινών. «Ο Μωάμεθ είχε μαζέψει Σέρβους, Αλβανούς, Τούρκους. Απέναντι στους τουλάχιστον 100.000 άντρες του- μερικοί μιλούν για 120.000, άλλοι τους ανεβάζουν σε 200.000- αντιπαρατάσσονταν περίπου 4.500 άνθρωποι το πολύ, μαζί με τους ξένους. Και πολλοί ήταν παιδιά και γυναίκες που πολεμούσαν με αγκωνάρια. Μεγάλη ήταν η βοήθεια των Γενοβέζων, αλλά όταν σκοτώθηκε ο Τζουστινιάνι έχασαν το ηθικό τους και υποχώρησαν. Οσοι πολέμησαν, πάντως, πολέμησαν ηρωικά. Οταν ο Μωάμεθ έστειλε αποκρισάριο στον Παλαιολόγο ζητώντας του να παραδώσει την Πόλη, πήρε την απάντηση ότι η Πόλη δεν είναι δικό του πράγμα και πως “με τη δική μας θέληση αποφασίσαμε να πεθάνουμε”. Ακόμη και ο περίφημος Νοταράς που είχε τρεις υπηκοότητες και όλη του την περιουσία στο εξωτερικό, και που είπε ότι είναι καλύτερο το τουρκικό καφτάνι από τη λατινική τιάρα, πολέμησε και εν τέλει εκτελέστηκε από τους Τούρκους. Χαρακτηριστικό του ηρωισμού είναι ότι όταν στην Πύλη του Ρωμανού οι Τούρκοι άρχισαν να ανεβαίνουν πάνω και πέρασαν μέσα, έψαχναν τους αντίπαλους πολεμιστές και δεν πίστευαν ότι ήταν τόσοι λίγοι. Και πρέπει να πούμε και για τον Μωάμεθ, που συνηθίζουμε να τον ταυτίζουμε με τη βαρβαρότητα, ότι δεν ήταν βάρβαρος ή δεν ήταν μόνο βάρβαρος. Ηταν από τους μεγαλύτερους μεταρρυθμιστές της Τουρκίας. Ηξερε τι ήθελε και πώς να το κάνει». Οσο για την Κερκόπορτα... «Ανοιγμένη ή ξεχασμένη. Αστεία πράγματα. Ηταν χιλιάδες έξω, τα καράβια τους στον Κεράτιο, οι Γενοβέζοι έφευγαν. Τι να πεις για την Κερκόπορτα; Σε συμβολικό επίπεδο μόνο μπορείς κάτι να πεις. Αλλά είναι σαν να λέμε ότι αντί να σκοτώνονταν τρεις Τούρκοι κατά την είσοδό τους στην Πόλη, θα σκοτώνονταν δέκα αν η πόρτα ήταν κλειστή. Και λοιπόν; Αφού είχαν ανεβάσει σκάλες και έμπαιναν από όπου ήθελαν».

«Ο Μωάμεθ έδωσε το πατριαρχικό αξίωμα στον Γεννάδιο Σχολάριο, ορίζοντάς τον αμέσως αρχηγό του Μιλιέτ, δηλαδή όλων των ορθοδόξων. Κάπως έτσι ξέρουμε γιατί η Εκκλησία κράτησε όλα τα κτήματά της και η αυτοκρατορία τα έχασε», λέει δηκτικά η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ. «Κάπως έτσι φτάσαμε και στα σημερινά βατοπεδινά βακούφια. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε, σε αντίθεση με άλλες συμπεριφορές της πολιτείας, ότι όταν ο Μανουήλ Παλαιολόγος είναι στη Θεσσαλονίκη και υπάρχει κίνδυνος καταστροφής, δημεύει όλα τα κτήματα του Αθω. Και ότι ο Κομνηνός δημεύει όλη την εκκλησιαστική περιουσία για να αντιμετωπίσει τους Σελτζούκους». Την εποχή της Αλωσης, εξάλλου, υπήρχε έξαρση του μοναχισμού. «Σε όλη τη διαμάχη των ανθενωτικών οι καλόγεροι στα μοναστήρια της Πόλης και του Αθω ήταν πρώτοι. Είναι πολλοί και δεν πολεμούν. Αντίθετα με τους δυτικούς μοναχούς που μπορούν να φέρουν όπλα, οι ορθόδοξοι δεν μπορούν», σημειώνει η ελληνίδα βυζαντινολόγος.

Φυσικοί τρόποι για να ξαναβρείτε τη χαμένη, καλή σας διάθεση!


Φυσικοί τρόποι για να ξαναβρείτε τη χαμένη, καλή σας διάθεση!


Μήπως διανύετε μια από αυτές τις περιόδους που η διάθεσή σας είναι στα κάτω της; Υποχρεώσεις, πολλή δουλειά και έλλειψη προσωπικού χρόνου είναι μέσα στο βαρύ, ημερήσιο πρόγραμμα;
Οι βιολόγοι θα σας πουν πως η λύση για να ξεπεράσετε αυτή τη δύσκολη περίοδο  βρίσκεται στην παραγωγή σεροτονίνης, ενός νευροδιαβιβαστή που υπάρχει στον εγκέφαλο και βοηθά στη ρύθμιση του ύπνου, της όρεξης και της διάθεσης. Σύμφωνα με τους ειδικούς άνθρωποι που έχουν ψυχολογικά προβλήματα ή κινούνται στο φάσμα της κατάθλιψης έχουν υπερβολικά χαμηλά επίπεδα αυτής της χημικής ουσίας στον οργανισμό τους.
Για να ανατρέψετε αυτήν την κουραστική και αγχωτική κατάσταση υπάρχουν φυσικοί τρόποι που θα 
δώσουν την ανάλογη ώθηση στον εγκέφαλό σας να βγει από το τέλμα. Σας προτείνουμε μερικούς από αυτούς με σίγουρα αποτελέσματα:
Γυμναστική
Η άσκηση προκαλεί έκκριση ενδορφινών, οι οποίες μας κάνουν χαρούμενους. Όταν γυμνάζεστε, το σώμα σας απελευθερώνει σεροτονίνη και ντοπαμίνη, ουσίες που καταπολεμούν τους μυϊκούς πόνους και μας βοηθούν να νιώθετε ευεξία. Ακόμα και αν δεν διαθέτετε πολύ χρόνο, ένα μισάωρο πρόγραμμα ήπιας άσκησης, όσο πιο τακτικά γίνεται, θα σας ανεβάσει τη διάθεση και θα κρατήσει σε φόρμα το σώμα σας. Φροντίστε μόνο να επιλέξετε ασκήσεις που πραγματικά σας αρέσουν, συνιστά ο Simon Young, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο McGill του Καναδά.
Αλλάξτε τη διατροφή σας
Είναι γνωστό πως κάποιες τροφές μπορούν να αυξήσουν τα επίπεδα σεροτονίνης, όπως τα καρύδια, ο λιναρόσπορος, ο ανανάς, οι μπανάνες, η βρώμη, τα δαμάσκηνα κ.α. Εμπλουτίστε τη διατροφή σας με αυτές τις, ούτως ή άλλως, υγιεινές τροφές και νιώστε τη διαφορά.
δώσουν την ανάλογη ώθηση στον εγκέφαλό σας να βγει από το τέλμα. Σας προτείνουμε μερικούς από αυτούς με σίγουρα αποτελέσματα:
Αλλάξτε τη διατροφή σας
Είναι γνωστό πως κάποιες τροφές μπορούν να αυξήσουν τα επίπεδα σεροτονίνης, όπως τα καρύδια, ο λιναρόσπορος, ο ανανάς, οι μπανάνες, η βρώμη, τα δαμάσκηνα κ.α. Εμπλουτίστε τη διατροφή σας με αυτές τις, ούτως ή άλλως, υγιεινές τροφές και νιώστε τη διαφορά.
Πηγή : therapies.gr

νόημα




 "Οι δοκιμασίες κάνουν τη ζωή ενδιαφέρουσα και η επιτυχία τους κάνουν τη ζωή να έχει νόημα"

Joshua J. Marine

Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ


Για να μην ξεχνάμε ...

Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ

Ήταν 29 Μαΐου 1453, όταν η Κωνσταντινούπολη έπεσε στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης υπήρξε το αποτέλεσμα της πολιορκίας της βυζαντινής πρωτεύουσας, της οποίας Αυτοκράτορας ήταν ο Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος, από τον οθωμανικό στρατό, με επικεφαλής τον σουλτάνο Μωάμεθ Β'. Η πολιορκία διήρκεσε δυο μήνες. Όταν τελικά η Κωνσταντινούπολη αλώθηκε, η υπερχιλιετής Βυζαντινή Αυτοκρατορία έπαψε να υπάρχει..
Ο τρόπος που θυσιάστηκε ο τελευταίος Αυτοκράτορας, καθώς και ότι δεν διασώθηκαν πληροφορίες για τις τελευταίες στιγμές του στο πεδίο της μάχης, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για ποικίλους θρύλους με κυριότερο αυτόν του "μαρμαρωμένου βασιλιά" που περιμένει την στιγμή να ανακτήσει την Πόλη και την Αυτοκρατορία.
.Αλλος θρύλος που συναρπάζει τους Έλληνες είναι της Αγίας Τράπεζας..Την μέρα που πάρθηκε η Πόλη, έβαλαν σʼ ένα καράβι την Άγια Τράπεζα της Αγια-Σοφιάς, να την πάει στην Φραγκιά, για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων.Εκεί όμως στη θάλασσα του Μαρμαρά άνοιξε το καράβι και η Άγια Τράπεζα εβούλιαξε στον πάτο. Στο μέρος εκείνο η θάλασσα είναι λάδι, όση θαλασσοταραχή και κύματα κι αν είναι γύρω. Και το γνωρίζουν το μέρος αυτό από τη γαλήνη, που είναι πάντα εκεί, και από την ευωδία που βγαίνει. Πολλοί μάλιστα αξιώθηκαν να την ιδούν στα βάθη της θάλασσας
Και πάλι ο θρύλος υποστηρίζει ...
"Πάλι με χρόνια και καιρούς
πάλι δικιά μας θα ναι" .

Tσηζ κέηκ-παραλλαγή




Tσηζ κέηκ-παραλλαγή (συνταγη της φίλης Κατερίνας)

Υλικά

3 γιαούρτια compleet 2% λιπαρά
1 ζαχαρούχο γάλα
1 πακέτο πτι μπερ ολικής
3/4 βιτάμ
2-3 κουταλιές λεμόνι
μαρμελάδα βύσσινο

Εκτέλεση

θρυμματίζω τα μπισκότα το μούλτι και στη συνεχεια τα τοποθετώ σ ενα στρογγυλό ή τετραγωνο πυρεξ. λιώνω το βιτάμ και το ρίχνω στα μπισκοτα τα οποία στρώνω στο πυρέξ. και τα ψήνω για 10' στους 180 βαθμούς.κατόπιν χτυπώ τα γιαούρτια, το ζαχαρούχο και το λεμόνι για 2-3 λεπτά να γίνουν μια κρέμα την οποια προσθέτω πάνω τα μπισκότα. και το ξαναβάζω το πυρεξ στο φούρνο για περιπου 5 λεπτά μέχρι να πήξει η κρέμα. όταν κρυώσει η κρέμα βάζω τη μαρμελάδα.. διατηρείται στο ψυγείο..

Υπέροχο Χιώτικο Ούζο



Υπέροχο Χιώτικο Ούζο…μάθετε από που πήρε το όνομα του!
Με καμάρι βλέπουμε το χιώτικο ούζο να ανεβαίνει στην προτίμηση των καταναλωτών.
Συνταγές με παράδοση από τις παλαιότερες γενιές που έρχεται να προστεθεί σε αυτές η φρέσκια ματιά της νέας γενιάς.
Αυτό φαίνεται στη συσκευασία που προκαλεί ευχάριστα σε πολλές χιώτικες ποτοποιίες
Το ούζο εμφανίζεται πρώτη φορά στη Χίο το 1863, φέροντας την τουρκικής προέλευσης ονομασία «ρακί». Από το 19ο αιώνα και ύστερα η απόσταξη του λαμβάνει βιοτεχνικό και βιομηχανικό χαρακτήρα, ώσπου γίνεται μονοπώλιο κυρίως του ελληνικού πληθυσμού ανά τον κόσμο, και στη συνέχεια της ελεύθερης πλέον από το ζυγό Ελλάδας.
Μεγάλες ποσότητες ούζου εξάγονται στη Δυτική Ευρώπη, φέροντας την ένδειξη uso, που σημαίνει «προς χρήση», ακολουθούμενη από το λιμάνι προορισμού. Με την πάροδο του χρόνου η λέξη υιοθετείται από τους Έλληνες, γράφεται και προφέρεται ως «ούζο», καθιερώνοντας τη σημερινή ονομασία για το συγκεκριμένο παραδοσιακό ποτό.
Το χαρακτηριστικό του άρωμα οφείλεται σε διάφορα βότανα ή φυτά, αλλά κυρίως στο γλυκάνισο.
Ο χιώτικος γλυκάνισος που καλλιεργείται στα νοτιόχωρα είναι ο καλύτερος, μόνο που δεν επαρκεί. Γι αυτό τον λόγο εισάγονται αναγκαστικά ποσότητες από την Τουρκία
Όλες οι ποτοποιίες παραμένουν οικογενειακές επιχειρήσεις που περνάνε από γενιά σε γενιά. Οι σημερινοί ιδιοκτήτες τους είναι τα εγγόνια ή τα δισέγγονα των ιδρυτών τους, που μαζί με την επιχείρηση κληρονόμησαν και τα μυστικά της συνταγής του ούζου που φέρει το επώνυμο τους.
Πριν τη διάδοση της εμφιάλωσης, το ούζο μεταφερόταν σε μπρούτζινες στάμνες (μπακίρες) στα χέρια ή πάνω σε γαϊδούρι, αν ήταν μεγάλη η απόσταση.
Σήμερα το χιώτικο ούζο εξάγεται σε όλη την Ευρώπη και τις Η.Π.Α.

Σήμερα του Αγίου Πνεύματος γιορτάζει το εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας



Σήμερα του Αγίου Πνεύματος γιορτάζει το εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας στην κορυφή του ψηλότερου βουνού της Χίου στα 1297 μέτρα και γεμίζει  κόσμο, προσκυνητές, μικροί και μεγάλοι, που αψηφούν το δυνατό αέρα για να απολαμβάνουν την άγρια ομορφιά του τοπίου.
Φωτογραφία: Παναγιώτης Λάλος
Το μονοπάτι βρίσκεται στην βόρειο Χίο. Το μήκος της διαδρομής είναι 3000 μέτρα και χρειάζεται περίπου 1 ώρα για να το διανύσουμε. Η υψομετρική διαφορά ανάμεσα στην αφετηρία και τον τερματισμό είναι 600 μέτρα
Από τον οικισμό Βίκι ακολουθούμε τον χωματόδρομο που ξεκινά από το νότιο τμήμα του οικισμού και μετά από ένα 1,5 χιλιόμετρο φτάνουμε στο ερειπωμένο από την εγκατάλειψη ορειβατικό καταφύγιο στα 670 μέτρα υψόμετρο. Το μονοπάτι αυτό ταυτίζεται σε ένα μεγάλο μέρος του με το μονοπάτι Βίκι - Αγία Ελένη. Ξεκινά νότια του καταφυγίου και από εκείνο το σημείο αρχίζει η ανάβαση προς την κορυφή. Στα 850 μέτρα περίπου βρισκόμαστε στην κορυφή του πρώτου αυχένα. Εκεί μπορούμε να κάνουμε μια πρώτη στάση και να αγναντέψουμε την θεά που προσφέρουν οι βόρειες ακτές του νησιού. Συνεχίζουμε την πορεία μας και περνάμε από ένα μικρό πλάτωμα μέχρι να φτάσουμε σε μια ποτίστρα που έχει όλο το χρόνο νερό. Εκεί το μονοπάτι διακλαδώνεται. Αν ακολουθήσουμε την μπλε σήμανση θα οδηγηθούμε στο εκκλησάκι της Αγίας Ελένης, ενώ αν παραμείνουμε στην κόκκινη θα συνεχίσουμε την ανάβαση μας προς την κορυφή. Αρκετά μέτρα μας περιμένουν από εδώ και πέρα μέχρι το μονοπάτι να μας βγάλει στην ράχη που κατευθύνεται στην βάση της κορυφής. Τα τελευταία μέτρα που θα μας οδηγήσουν μέχρι την κορυφή του Πελινναίου και το εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας είναι πιο δύσκολα εξαιτίας της κλίσης των εδαφών.
Το μονοπάτι αυτό είναι από τα πιο δύσκολα που υπάρχουν στο νησί μιας και στην ουσία σε ανεβάζει στο ψηλότερο ορεινό όγκο της Χίου. Η εκπληκτική θέα στους τέσσερις ορίζοντες αποζημιώνει τον περιπατητή. Τα χωριά, οι ακτές αλλά και το ηλιοβασίλεμα που μπορεί να θαυμάσει κανείς από εδώ είναι μοναδικά δίνοντας σου την εντύπωση ότι κρέμεσαι από τον ουρανό. 

Σάββατο 26 Μαΐου 2018

Ψυχοσάββατο είναι η κοινή ονομασία του Σαββάτου πριν από την Κυριακή των Απόκρεω και του Σαββάτου πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής.

Ψυχοσάββατο είναι η κοινή ονομασία του Σαββάτου πριν από την Κυριακή των Απόκρεω και του Σαββάτου πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής.





Αν και όλα τα Σάββατα του έτους είναι αφιερωμένα στις ψυχές των χριστιανών, που έχουν αποβιώσει ανά τους αιώνες, με την ελπίδα της ανάστασής τους κατά τη Δευτέρα Παρουσία, σύμφωνα με τις Γραφές, η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία τιμά και ειδικά τη μνήμη τους τα δύο προαναφερθέντα Σάββατα.
Η Χριστιανική Εκκλησία τιμά το σώμα του ανθρώπου ως «ναόν του εν ημίν Αγίου Πνεύματος» και διδάσκει ότι αυτό θα αναστηθεί κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, για να ενωθεί με την αθάνατη ψυχή. Γι’ αυτό απορρίπτει την καύση των νεκρών, την οποία θεωρεί ειδωλολατρική συνήθεια, και υιοθετεί την ταφή των νεκρών, ευχόμενη υπέρ αυτών.
Τα δύο Ψυχοσάββατα τιμώνται από τους πιστούς με μνημόσυνα στις εκκλησίες, τρισάγια στους τάφους των προσφιλών τους προσώπων, μοίρασμα κολλύβων και ελεημοσύνες στους φτωχούς («ψυχικό»). Το έθιμο απαγορεύει την εργασία, σύμφωνα το δίστιχο:
Ανάθεμα που δούλεψε τα τρία τα Σάββατα
Της Κρεατινής, της Τυρινής και των Αγιοθοδώρων.
Το Ψυχοσάββατο της Πεντηκοστής λέγεται και του Ρουσαλιού, επειδή έλκει την καταγωγή του από τη ρωμαϊκή γιορτή των Ρουσαλίων ή Ροζαλίων. Είναι η ημέρα, που σύμφωνα με τη λαϊκή δοξασία, οι ψυχές επιστρέφουν στον Κάτω Κόσμο, αφού κατά τη διάρκεια της πασχαλινής περιόδου κυκλοφορούσαν ελεύθερα πάνω στη γη. Τη θλίψη των ψυχών, αλλά και των οικείων τους, εκφράζει το δίστιχο:
Όλα τα Σάββατα να παν, να παν και να γυρίσουν
Το Σάββατο του Ρουσαλιού να πάει, να μην γυρίσει.
Στο Ψυχοσάββατο των Αγίων Θεοδώρων, που όμως δεν αναγνωρίζεται από την Εκκλησία, αναφέρεται και η παλαιότερη συνήθεια των ανύπαντρων κοριτσιών να τοποθετούν τα κόλλυβα κάτω από το μαξιλάρι τους και να παρακαλούν τον Άγιο να φανερώσει στον ύπνο τους τον άνδρα που θα παντρεύονταν.

Stairway to Heaven


Και κάποια σκαλιά σε οδηγούν......στον παράδεισο!!!😊💜

ή πιο μουσικά

Τι ‘ναι η ζωή αλήθεια


"Τι ‘ναι η ζωή αλήθεια, τι λίγα πράματα χρειάζεται ο άνθρωπος για να ‘ναι ευτυχισμένος. Και πάει και χάνεται για τα μεγάλα φαντάσματα".

Ν. Καζαντζάκης

Κυριακή 20 Μαΐου 2018

9 λόγοι να πίνουμε νερό!!!!


9 λόγοι να πίνουμε νερό!!!!



1. Βοηθά να χάσετε βάρος

Το νερό είναι το πιο ισχυρό σας όπλο στον «πόλεμο» εναντίον των παραπανίσιων κιλών. Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί αντικαθιστά ποτά με πολλές θερμίδες, όπως τη σόδα, τους χυμούς και το αλκοόλ, ενώ το ίδιο δεν έχει καθόλου θερμίδες. Είναι ο καλύτερος σύμμαχός σας για τη δίαιτα.

2. Κάνει καλό στην καρδιά

Το να πίνετε μεγάλες ποσότητες νερού μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής. Μια μελέτη έξι ετών που δημοσιεύθηκε τη 1 Μαΐου του 2002 στο Αμερικάνικο Περιοδικό Επιδημιολογίας, ανακάλυψε ότι, όσοι έπιναν πάνω από 5 ποτήρια νερό την ημέρα, είχαν 41% λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν από καρδιακή προσβολή, κατά τη διάρκεια της περιόδου που διεξάγονταν η μελέτη, σε σχέση με εκείνους που έπιναν λιγότερο από δύο ποτήρια.

3. Είναι πηγή ενέργειας

Η αφυδάτωση – ακόμα και η ήπια – μπορεί να σας εξασθενίσει και να σας κάνει να αισθάνεστε κουρασμένοι. Αν διψάτε, έχετε ήδη αφυδατωθεί και αυτό μπορεί να σας προκαλέσει κούραση, αδυναμία των μυών, ίλιγγο και άλλα συμπτώματα.

4. Θεραπεύει τους πονοκεφάλους

Ένα άλλο σύμπτωμα της αφυδάτωσης είναι οι πονοκέφαλοι. Στην πραγματικότητα, συχνά όταν έχετε πονοκέφαλο, είναι απλά επειδή δεν έχετε πιει αρκετό νερό. Φυσικά, τα αίτια που τον προκαλούν είναι πολλά, αλλά η αφυδάτωση είναι από τα πιο συνηθισμένα.

5. Κάνει καλό στο δέρμα

Το νερό μπορεί να καθαρίσει το δέρμα σας. Οι άνθρωποι συχνά αναφέρουν ότι, όταν πίνουν νερό, παρατηρούν μια λάμψη στο πρόσωπό τους. Φυσικά, δεν θα δείτε αποτελέσματα μέσα σε μια νύχτα, αλλά, αν πίνετε αρκετό νερό, μέσα σε μια βδομάδα θα δείτε τις θετικές του επιδράσεις στο δέρμα σας.

6. Βοηθάει στα προβλήματα χώνεψης

Το χωνευτικό μας σύστημα χρειάζεται αρκετή ποσότητα νερού για να χωνέψει σωστά την τροφή. Συχνά το νερό βοηθά στη θεραπεία του προβλήματος της ξινίλας στο στομάχι, και σε συνδυασμό με τις ίνες μπορεί να θεραπεύσει και τη δυσκοιλιότητα – που συχνά είναι αποτέλεσμα της αφυδάτωσης.

7. Καθαρίζει τον οργανισμό

Το σώμα χρησιμοποιεί το νερό για να καθαριστεί από τις τοξίνες και τα απορρίμματα.

8. Απομακρύνει το κίνδυνο τύπων καρκίνου

Έχει ανακαλυφθεί ότι το νερό μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου του εντέρου κατά 45%. Επίσης, πίνοντας μεγάλη ποσότητα νερού μπορεί να μειωθεί ο κίνδυνος καρκίνου της ουροδόχου κύστης κατά 50% και, ενδεχομένως, ο κίνδυνος του καρκίνου του στήθους.

9. Βοηθά να γυμνάζεστε καλύτερα

Η αφυδάτωση μπορεί να εμποδίσει σφόδρα την αθλητική σας δραστηριότητα, να σας κάνει πιο αργοκίνητους και να σας είναι δύσκολο να σηκώσετε βάρη. Η άσκηση απαιτεί επιπλέον νερό, επομένως, βεβαιωθείτε ότι πίνετε αρκετό πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από αυτή.



Σάββατο 19 Μαΐου 2018

Η 19η Μαΐου. Είναι η αποφράς ημέρα του Ποντιακού ελληνισμού.


Φύγαμε και πήραμε μαζί μας μόνο τις ψυχές μας ....

Η 19η Μαΐου. Είναι η αποφράς ημέρα του Ποντιακού ελληνισμού.

Για ορισμένους μοιάζει με παραμύθι. Σε άλλους φαντάζει ως ένα απόμακρο τραγικό γεγονός που συνέβη κάπου, κάπως, κάποτε. Κάποιοι δεν γνωρίζουν.
Ομως ενα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.
Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες. Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.

"Πόντος στην άκρη του ορίζοντα"


Ταξίδι με ένα υπέροχο βιβλίο γεμάτο φωτογραφίες από τον Πόντο.
Λέγεται "Πόντος στην άκρη του ορίζοντα" και είναι μια σπουδαία εκδοτική στιγμή του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού.
 Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου θα κάνουμε ένα ταξίδι χιλιάδων χιλιομέτρων κατά μήκος της νότιας ακτογραμμής του Πόντου: από την Κωνσταντινούπολη μέχρι τα σύνορα της Γεωργίας και της Αρμενίας. Θα δούμε για πρώτη φορά τοπία που κόβουν την ανάσα, θα προσκυνήσουμε σε έρημα μοναστήρια, θα χορέψουμε στα πανηγύρια των ορεινών λιβαδιών. Θα ανακαλύψουμε έναν τόπο απίστευτα όμορφο αλλά και τραγικό μαζί, αναπόσπαστα δεμένο με την ιστορία και τη μοίρα του Ελληνισμού και θα διαβάσουμε την ιστορία του Πόντου από αρχαιοτάτων χρόνων, ήδη από το 10ο αιώνα π.Χ., οπότε και παρατηρείται πρώιμη ελληνική παρουσία στο ευξεινοποντιακό χώρο, έως τη Μικρασιατική Καταστροφή και την Ανταλλαγή των πληθυσμών.
Θα ξεκινήσουμε να ταξιδεύουμε στον Πόντο χιλιάδες χρόνια πριν. Περίπου στο 400 π.Χ. σε μια από τις παραθαλάσσιες πόλεις της περιοχής, στη Σινώπη γεννιέται ο φιλόσοφος Διογένης. Σύμφωνα με μια αναφορά του Πλούταρχου γεννήθηκε την ίδια ημέρα που πέθανε ένας άλλος μεγάλος φιλόσοφος ο Σωκράτης και πέθανε, σύμφωνα μ' ένα θρύλο, το 323 στην Κόρινθο, την ίδια μέρα που ξεψυχούσε ο Μέγας Αλέξανδρος στη Βαβυλώνα. Ο Διογένης εξορίστηκε από τον Πόντο και αναγκάστηκε να έρθει στην Αθήνα και εδώ παρακολούθησε μαθήματα κυνικής φιλοσοφίας. Ο Διογένης έθιξε αποκλειστικά κοινωνικά και ηθικά προβλήματα. Η διδασκαλία του ήταν ουσιαστικά επαναστατική και ανατρεπτική για την τάξη που επικρατούσε τότε. Προσπάθησε με τα επιχειρήματα του να αλλάξει την ανθρώπινη κοινωνία που είχε διαφθαρεί. Αυτό κατά τη γνώμη του θα γινόταν δυνατό αν ο άνθρωπος επέστρεφε στη φύση. Πίστευε, δηλαδή, πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στη φυσική ζωή και πως μόνο με την αυτάρκεια, τη λιτότητα, την αυτογνωσία και την άσκηση μπορεί να την εξασφαλίσει. Το πλέον σημαντικό όμως είναι, ότι ο Διογένης έκανε πράξη τις φιλοσοφικές του τοποθετήσεις, ζώντας πραγματικά σαν σκύλος. Η συμπεριφορά του είχε μια απαράμιλλη αξιοπρέπεια, γιατί ότι έκανε, το έκανε συνειδητά και δεν περιείχε κανενός είδους δραματοποίηση ή παραίτηση από την ζωή. Η παράδοση λέει ότι είχε μόνιμη κατοικία του ένα πιθάρι και γυρνούσε στους δρόμους όλη μέρα με ένα φανάρι. Όταν τον ρωτούσαν τι το χρειάζεται το φανάρι την ημέρα, αυτός απαντούσε: "Αναζητώ τον άνθρωπο". Ήταν ο κύριος εκπρόσωπος της κυνικής φιλοσοφίας. Η κυνική φιλοσοφία λέγεται έτσι γιατί είχε ως έμβλημά τον "κύνα" (σκύλος στα αρχαία ελληνικά). Δήλωναν πως "εμείς διαφέρουμε από τους άλλους σκύλους διότι εμείς δεν δαγκάνουμε τους εχθρούς αλλά τους φίλους, για να τους διορθώσουμε".
Μια μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές καθισμένος στο κατώφλι κάποιου σπιτιού. Δεν υπήρχε σ’ όλη την Αρχαία Ελλάδα πιο φτηνό φαγητό από ένα πιάτο φακές. Μ’ άλλα λόγια, αν έτρωγες φακές, σήμαινε ότι βρισκόσουν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας. Πέρασε ένας απεσταλμένος του άρχοντα και του είπε: «Α, Διογένη! Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος κι αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δεν θα ήσουν αναγκασμένος…να τρως συνέχεια φακές». Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, σήκωσε το βλέμμα και κοιτάζοντας στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του αποκρίθηκε: «Α, φουκαρά αδερφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνεχώς τον άρχοντα». Όταν ρωτήθηκε ποιανού ζώου το δάγκωμα είναι το χειρότερο, λέγεται πως απάντησε: «Ανάμεσα στα άγρια, του συκοφάντη, και ανάμεσα στα ήμερα του κόλακα». Ζούσε, χωρίς να φοβάται, ούτε να αποδέχεται την υποταγή στον οποιονδήποτε. Πίστευε πως ο άνθρωπος μόνος του δημιουργεί για τον εαυτό του πλήθος τεχνητές ανάγκες και επιθυμίες, που τελικά τον υποδουλώνουν. Κάποτε είχε πει σε έναν μουσικό που ξεκινούσε να χορδίζει την άρπα του: "Πριν ξεκινήσεις να εναρμονίσεις τις χορδές, φροντίστε πρώτα να εναρμονίσεις την ψυχή με τη ζωή σου.." Όταν είδε μια μέρα ένα παιδί να πίνει νερό με τη χούφτα του χεριού του, έβγαλε, καθώς λένε, το κύπελλο, με το οποίο έπινε νερό και το πέταξε αναφωνώντας «παιδίον μὲ νενίκηκεν εὐτελεία!» (ένα παιδί με ξεπέρασε στην απλότητα).
Πάμε να ξαναγυρίσουμε στον Πόντο. Αυτή τη φορά θα φτάσουμε εκεί το 386 μ.Χ. τότε που αρχίζει να κατασκευάζεται το υπέροχο μοναστήρι της Παναγίας της Σουμελά στην Τραπεζούντα. Εκεί πάνω σε έναν βράχο χτίστηκε. Και οι ανάγκες για ύδρευση λύθηκαν με μια μοναδική πηγή που αποτελεί πραγματικό θαύμα. Ακόμα και σήμερα αναβλύζει θεραπευτικό νερό μέσα από ένα γρανιτώδη βράχο! Oι θεραπευτικές του ιδιότητες έκαναν πασίγνωστο το μοναστήρι όχι μόνο στους χριστιανούς, αλλά και στους μουσουλμάνους. Πολύτιμα έγγραφα και πολλά αρχαία χειρόγραφα φυλάγονταν στη βιβλιοθήκη του μοναστηριού, μέχρι τον ξεριζωμό. Mέσα στη βιβλιοθήκη της μονής βρήκε το 1868 ο ερευνητής Σάββας Iωαννίδης το πρώτο ελληνικό χειρόγραφο του Διγενή Aκρίτα. Σύμφωνα με τον μύθο ήταν ένας από τους Ακρίτες, τους φρουρούς των Βυζαντινών συνόρων και απέκτησε το προσωνύμιο Διγενής εξαιτίας της εθνικής καταγωγής του: η μητέρα του ήταν κόρη βυζαντινού στρατηγού και ο πατέρας του άραβας εμίρης από την Συρία. Το τέλος του θρυλικού του έπους θα μας βοηθήσει να φτάσουμε στην τρίτη και τελευταία επίσκεψή μας στον Πόντο. Ο Διγενής παλεύει με τον χάρο και όποιος νικήσει, αυτός θα πάρει την ψυχή του αντιπάλου του.
Κ' επήγαν κ' επαλέψανε 'ς τα μαρμαρένια αλώνια,
κι' όθε χτυπάει ο Διγενής, το αίμα αυλάκι κάνει,
κι' όθε χτυπάει ό Χάροντας, το αίμα τράφο κάνει.
Η επόμενη επίσκεψη στην περιοχή θα είναι το 1908. Ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής. Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας». Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες. Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000. Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Η 19η Μαΐου έχει ανακηρυχθεί ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.
Πολλές μαρτυρίες κάνουν λόγο για πόντιους που έκρυβαν και τάιζαν ανθρώπους από την Αρμενία κατά τον δικό τους διωγμό που είχε συμβεί νωρίτερα. Όμως όσοι σώθηκαν και ταξίδεψαν μακριά από τον τόπο τους μαζί τους πήραν τις αναμνήσεις, πήραν τις ιστορίες, τα παραμύθια τους, πήραν τα τραγούδια τους. Και έγραψαν κι άλλα. Ο Καβάφης που είχε ρίζες από την Τραπεζούντα (Ο παππούς του από την μεριά της μητέρας του είχε γεννηθεί στον Πόντο) έγραφε για τη συγκίνηση που αισθάνθηκε για το τραγούδι "Ρωμανία Πάρθεν". "Ὅμως ἀπ’τ’ ἄλλα πιὸ πολὺ μὲ ἄγγιξε τὸ ἆσμα τὸ Τραπεζούντιον μὲ τὴν παράξενὴ του γλῶσσα καὶ μὲ τὴ λύπη τῶν Γραικῶν τῶν μακρυνῶν ἐκείνων ποὺ ἴσως ὅλο πίστευαν πὼς θὰ σωθοῦμε ἀκόμη.." Όπως γράφει στο ποίημα "Η Πόλις"
..Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό...
Όπως έλεγε και ο συγγραφέας Καστανέντα "Δεν έχει σημασία ποιο μονοπάτι θα διαλέξεις. Υπάρχουν ένα εκατομμύριο μονοπάτια και όλα είναι ίδια γιατί δεν οδηγούν πουθενά. Αρκεί το μονοπάτι να το ακολουθήσεις χωρίς φόβο και χωρίς φιλοδοξία. Αρκεί το μονοπάτι να έχει καρδιά..."
Πάμε και σήμερα να συναντήσουμε ανθρώπους που ταξίδεψαν, πέρασαν δυσκολίες, επέζησαν ακόμα και μιας γενοκτονίας και δεν το έβαλαν κάτω, μίλησαν, έγραψαν και τραγούδησαν γι' αυτό. Μας άφησαν εφόδια τις μαρτυρίες τους για την αντοχή μιας ανθρώπινης ψυχής...

19 Μαΐου: Ο ξεριζωμός και η γενοκτονία των Ποντίων...........

19 Μαΐου: Ο ξεριζωμός και η γενοκτονία των Ποντίων...........


Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανές δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.
Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.
Το 1908 ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας.
Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.
Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.
Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!
Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού....

Παρασκευή 18 Μαΐου 2018

Υπάρχει όμως και ομορφιά...


Κάθε μέρα θα προσπαθώ να μη χάσω από τα μάτια μου τα όμορφα πράγματα του κόσμου... 
Το ξέρω ότι υπάρχει ασχήμια... Υπάρχει όμως και ομορφιά... 
Leo Buscaglia
Καλημέρα με όλα τα όμορφα ..!

Τετάρτη 16 Μαΐου 2018

Γλυκό τριαντάφυλλο


Γλυκό τριαντάφυλλο αρωματικό και χιώτικο!
Απολαύστε το με γιαούρτι, ανθότυρο ή πάνω από cheesecake

Υλικά

• 280 γρ ροδοπέταλα από εκατόφυλλα τριαντάφυλλα
• 2 kg  ζάχαρη
• 200 ml Χυμό λεμονιού
• 2 λίτρα νερό
Διαδικασία

Με προσοχή αφαιρούμε τα ροδοπέταλα πετώντας τυχόν μαραμένα ή χαλασμένα.

Τα ζυγίζουμε  τοποθετούμε τα ροδοπέταλα μέσα σε μια μεγάλη λεκάνη και τα πλένουμε προσεκτικά. Τα βάζουμε σε σουρωτήρι να στραγγίξουν .
Σε ανοξείδωτη κατσαρόλα τοποθετούμε το νερό  και τα ροδοπέταλα σκεπάζουμε με το καπάκι και βράζουμε για 20΄ προσθέτουμε τη ζάχαρη και βράζουμε μέχρι να δέσει. Όσο το γλυκό βράζει, το χρώμα του γίνεται πιο σκούρο.
Με θερμόμετρο είναι έτοιμο  όταν το θερμόμετρο δείξει  105 βαθμούς. Την επόμενη μέρα δένουμε ξανά και προσθέτουμε το λεμόνι. Αν δεν έχετε  θερμόμετρο δένετε το  γλυκό δοκιμάζοντας μια σταγόνα σε πιάτο, πρέπει να μην τρέχει να μένει  στρογγυλή.
Αποσύρουμε από τη φωτιά και μεταφέρουμε σε αποστειρωμένα βάζα
Η μεγάλη ποσότητα του λεμονιού είναι απαραίτητη για τη διατήρηση του χρώματος και για να μην ζαχαρώσει το γλυκό. Το χρώμα εξαρτάται από το πόσο φρέσκα είναι τα τριαντάφυλλα. Είναι σημαντικό να τα ψήσετε αμέσως μόλις έχετε  τα τριαντάφυλλα αν δεν είναι εφικτό διατηρήστε τα στο ψυγείο σκεπασμένα με υγρή πετσέτα.
Μπορείτε να προσθέσετε στο πρώτο βράσιμο ξινό1 κουτ. σούπας αραιωμένη σε νερό ή χυμό λεμονιού από το σουπερ μάρκετ  λεμόν το ζου όπως το έλεγαν οι παλιές νοικοκυρές
 επίσης βοηθάει στη διατήρηση του χρώματος, μπορείτε να την παραλείψετε αρκεί να προσθέσετε την προτεινόμενη ποσότητα λεμονιού.
Θα παρατηρήσετε ότι η ζάχαρη είναι δεκαπλάσια του βάρους των ροδοπέταλων, είναι απαραίτητη όμως.
Για αυτή την ποσότητα χρειάστηκαν περίπου 25 εκατόφυλλα τριαντάφυλλα.
Τα πολύ μικρά ροδοπέταλα ή αυτά που δεν ήταν κατάλληλα για το γλυκό δεν τα πετάμε τα αποξηραίνουμε και είτε αρωματίζουμε τα συρτάρια μας είτε φτιάχνουμε αρωματικό λάδι.

Δευτέρα 14 Μαΐου 2018

Αγ. Ισίδωρος



Γιορτάζουν οι μαστιχοπαραγωγοί σήμερα, αλλά αν θα θάλαμε να είμαστε ακριβείς, θα έπρεπε να πούμε ότι ο Αγ. Ισίδωρος είναι ο προστάτης των αρτοποιών, αλλού διάβασα και των ναυτικών. Δεν έχω ιδέα γιατί.
Λοιπόν λίγο πολύ όλοι ξέρουμε για τα φριχτά βασανιστήρια του καημένου νεαρού Ισιδώρου, που υπέστη το 250 μ. Χ., στη Χίο. Άφησε την τελευταία του πνοή στις 14 Μαΐου του 250 μ. Χ., και σχετικά με τον ενταφιασμό του σώματός του οι απόψεις διίστανται΄ κατά μερικούς όταν οι δήμιοί του του έκοψαν το κεφάλι, το πέταξαν σε ένα φρέαρ στην τοποθεσία Σκαραμαγκά στο Νεχώρι, (νερό του Βένια, που θεράπευε τους παραφρονήσαντες, λέει ο Ζολώτας),  και ο φίλος και συστρατιώτης Αμμώνιος πήρε το σώμα, αφού το πέταξαν κι αυτό στο ίδιο φρέαρ μετά από μέρες,  και το έθαψε σε μέρος κρυφό΄  κατά άλλους η Μυρόπη (νεαρή χριστιανή, είχε έρθει με τη μητέρα της από την Έφεσο για να σωθεί από τους διωγμούς - τραγική ειρωνία!), ως άλλη Αντιγόνη "έκλεψε " το σώμα κάτω από τα μάτια των φρουρών και το έθαψε.
Την θανάτωσαν και αυτή.
Σχετικά με τα λείψανα του Αγίου, τον 5ο αιώνα μ.Χ., ο Άγιος Μαρκιανός, Οικονόμος της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινούπολης  είχε μεταφέρει στη Βασιλεύουσα την Κάρα και μέρος των Λειψάνων του Μάρτυρος, προκειμένου να μην κλαπούν, τα οποία κατέθεσε σε παρεκκλήσιο του Ναού της Παναγίας στο Πέραν. Τα υπόλοιπα Λείψανα του Μάρτυρος αφαιρέθηκαν από την Χίο το 1125 μ.Χ., με την βοήθεια του Βενετικού Στόλου, από τον Ελληνόφωνο Λατίνο Κληρικό Cebrano Cebrani, με την ευκαιρία στρατιωτικής αποστολής στην Ανατολή του Δόγη Δομηνίκου Mικέλου.

Την 1η Μαΐου 1356 μ.Χ. τα Λείψανα του Μάρτυρος κατατέθηκαν σε Παρεκκλήσιο προς τιμήν του, μέσα στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Μάρκου.

Την 17η Σεπτεμβρίου 1626 μ.Χ. η Κάρα του Αγίου κλάπηκε από την Τουρκοκρατούμενη Κωνσταντινούπολη με την βοήθεια ντόπιου Χριστιανού, ο οποίος πληρώθηκε αδρότατα από τις Βενετικές Αρχές. Η Κάρα έφθασε στη Βενετία την 1η Μαρτίου 1627 μ.Χ. και κατατέθηκε στο Θησαυρό του Αγίου Μάρκου.

Το 1967 ο Καρδινάλιος Ουρμπάνι υποσχέθηκε να αποστείλει στην Τοπική Εκκλησία της Χίου τμήμα του ιερού λειψάνου του πρωτομάρτυρα, που μετά από 840 περ. χρόνια, επέστρεψε στο σπίτι του. Έτσι την Κυριακή της Πεντηκοστής 18 Ιουνίου 1967 ο  χιακός λαός υποδέχθηκε με συγκίνηση στο λιμάνι της Χίου το τμήμα του ιερού λειψάνου του πρωτομάρτυρα της νήσου Αγίου Ισιδώρου.

Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Μηνά, Βίκτωρος και Βικεντίου, όπου και φυλάσσεται και εκτίθεται προς προσκύνηση μέχρι σήμερα.

απλότητα



Τα όμορφα πράγματα της ζωής
τα ζούμε με την καρδιά.
Δεν χρειάζεται φιλοσοφία,
το μεγαλείο τους είναι η απλότητα...
C. Haddad

❤❤❤



Ένα χέρι που σε βοηθά να σηκωθείς όταν πέσεις,
είναι πολύ πιο σημαντικό από χίλια χέρια που
σε αγκαλιάζουν όταν στέκεσαι όρθιος.
Vera Santoro

Κυριακή 13 Μαΐου 2018

Γιορτή της Μητέρας



Η γιορτή της μητέρας ή ημέρα της μητέρας είναι εορτή προς τιμήν της μητέρας και της μητρότητας. Στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες, γιορτάζεται την δεύτερη Κυριακή του μήνα Μάη. Το σημερινό doodle της Google είναι αφιερωμένο στην ημέρα της Μητέρας που γιορτάζουμε σήμερα.
Οι πρώτες αναφορές για Γιορτή της Μητέρας και της μητρότητας έρχονται από την αρχαία Ελλάδα. 
Η μητέρα Γη (Γαία) σύζυγος του Ουρανού είναι η προσωποποίηση της φύσης, που γεννά όλο τον κόσμο και λατρεύεται σαν η υπέρτατη θεότητα. Η λατρεία περνά στη συνέχεια στην κόρη της, Ρέα, σύζυγο και αδερφή του Κρόνου. Η Ρέα λατρεύεται σαν η «Μητέρα των Θεών», καθώς φαίνεται να είναι η πρώτη, που γέννησε με τοκετό και ανάθρεψε τα παιδιά της με μητρικό γάλα. Οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν τιμές στη Ρέα κάθε άνοιξη, καθώς ήταν και θεά της γης και της γονιμότητας.
Καθιερώθηκε τον 20ό αιώνα και προέρχεται από το αγγλικό και το αμερικανικό κίνημα των γυναικών. Η Αμερικανίδα Ann Maria Reeves Jarvis διοργάνωσε για πρώτη φορά το 1865 ένα κίνημα με το όνομα Mothers Friendships Day και συναντήσεις με το όνομα Mothers Day Meetings, κατά τις οποίες οι μητέρες αντάλλασσαν απόψεις και εμπειρίες.[1] Το 1870 η Julia Ward Howe διοργάνωσε μια εκδήλωση φιλειρηνικής συγκέντρωσης μητέρων με το σλόγκαν peace and motherhood με σκοπό, τα παιδιά να μη στέλνονται στον πόλεμο.
Στην Ελλάδα η γιορτή της μητέρας συνδέθηκε με την εορτή της Υπαπαντής (2 Φεβρουαρίου). Τότε η ορθόδοξη εκκλησία γιορτάζει την Παναγία με τον Ιωσήφ που πηγαίνουν τον 40ήμερο Ιησού στο Ναό για ευλογία

Μητέρα


Μητέρα, είναι η κάθε γυναίκα σ’ αυτή τη γη που είναι ο φύλακας άγγελος ενός παιδιού όσα χρόνια κι αν περάσουν και όχι η γυναίκα που θα φέρει απλά ένα παιδί στον κόσμο… Η γυναίκα που δε θα διστάσει να μαζέψει τα κομμάτια σου ακόμα κι αν αυτή ματώσει. Η γυναίκα που από τη στιγμή της σύλληψης, της γέννησης, ή της πρώτης ματιάς, σπάει το εγώ και γίνεται εσύ… Η γυναίκα που σε αποδέχεται γι αυτό που είσαι και όχι γι’ αυτό που θα ήθελε να είσαι… Μητέρα είναι η γυναίκα που θα πει δεν πεινάω για να φας εσύ ακόμα κι αν ήθελε τόσο πολύ το τελευταίο κομμάτι της πίτας. Είναι η γυναίκα που βλέπει το παιδί της πίσω από κλειστές πόρτες και το προστατεύει από ανοιχτά παράθυρα. Είναι η γυναίκα που ξέρει να θεραπεύει με την αγκαλιά της, την αγάπη της και με το μαγικό φιλί της… Μάνα είναι αυτή που καταλαβαίνει τι σε απασχολεί χωρίς εσύ καν να της το πεις… Μάνα είναι η γυναίκα που δεν έχει χρόνο να αρρωσταίνει, που μπορεί φαινομενικά να έχει δέκα χέρια, δέκα πόδια για να φροντίζει, να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να διαβάζει, να παίζει, να αγκαλιάζει, μα εικονικά έχει μόνο δύο… Μάνα είναι η αγάπη. Η κάθε γυναίκα που μπορεί απλά να αγαπήσει ένα παιδί. Η μητέρα δεν προδίδει, δεν εγκαταλείπει, αγαπάει μόνο… και αγάπη για μένα , δεν είναι τίποτα άλλο παρά υπέρβαση… Μάνα είναι η γυναίκα, που μεγαλώνει το παιδί της χωρίς εγωισμό, μα μοναχά με αγάπη. Μάνα είναι η γυναίκα που υιοθέτησε 17 παιδιά γιατί είχε μέσα της μόνο αγάπη. Η μάνα που δεν έδωσε το παιδί της για υιοθεσία, παρ΄ όλο που η ίδια δεν είχε να φάει. Η μάνα που μεγαλώνει ένα παιδί με σύνδρομο down, σπαστικό, αυτιστικό, κωφάλαλο, ανάπηρο, ή ότι άλλο μπορεί να καθιστά έναν άνθρωπο διαφορετικό, αλλά το καμαρώνει, δεν το κρύβει… Η μάνα που παλεύει σε ένα νοσοκομείο για να κερδίσει άλλη μια μέρα ζωής όχι γι’ αυτήν αλλά για το παιδί της… Μάνα είναι αυτή που ξέρει να πνίγει το δάκρυ και τον πόνο της, μόνο και μόνο για να μη σε στεναχωρήσει. Μάνα είναι αυτή που σε μαθαίνει να πετάς για να βρεθείς εκεί που αγαπάς… Μάνα είναι αυτή που από τη μέρα που σε πρωτοαντίκρισε έγινε η ζωή της ομορφότερη… που δε σου είπε ποτέ πόσο έκλαψε για σένα. Μητέρα είναι αυτή που δε σε είδε ποτέ ως λάθος. Μητέρα είναι αυτή που σε βλέπει όταν κοιμάσαι… Είναι αυτή που σου σκουπίζει τα δάκρυα, σου ψιθυρίζει πως όλα θα πάνε καλά ακόμα κι αν η ίδια μέσα της ραγίζει… Μάνα δεν είναι η γυναίκα που σε γεννά αλλά αυτή που σε δημιουργεί… Γι’ αυτό σήμερα αλλά και κάθε μέρα, να θυμηθούμε να τιμήσουμε τις πραγματικές μητέρες και όχι τις φαινομενικές. Τις γυναίκες που γέννησαν ή δε γέννησαν παιδιά αλλά τα αγάπησαν. Τις γυναίκες που έχασαν τα παιδιά τους, που τα είδαν να πεθαίνουν, να σκοτώνονται, να πνίγονται… όλα τα παιδιά που έχασαν τις μητέρες τους, όλες τις γυναίκες που επέλεξαν να γίνουν μητέρες σε παιδιά ορφανά, σε παιδιά εγκαταλελειμμένα , σε παιδιά με ειδικές ικανότητες, με προβλήματα υγειάς, και τόλμησαν να τα αγκαλιάσουν και να τα αγαπήσουν… Όλες τις γυναίκες που μεγάλωσαν μόνες τους τα παιδιά τους, χωρίς πατέρα, κάτω από όποιες συνθήκες. Όλες εκείνες που ήταν διατεθειμένες να κόψουν τις σάρκες τους για να θρέψουν τα παιδιά τους αλλά οι ίδιες δεν πουλήθηκαν ποτέ και πουθενά, μήτε ψυχικά, μήτε πνευματικά… Γιατί πάνω απ΄ όλα ένα παιδί έχει ανάγκη να είναι περήφανο για τη μητέρα του, κι όταν μεγαλώσει να μην περπατάει με σκυμμένο το κεφάλι ψάχνοντας τη χαμένη του αξιοπρέπεια, για τις πράξεις της, είτε γι αυτές που έκανε είτε γι αυτές που δεν έκανε… Χρόνια πολλά σε όλες τις πραγματικές μητέρες, στις γυναίκες που γέννησαν μα περισσότερο στις γυναίκες που δε γέννησαν, μα αγάπησαν… Χρόνια πολλά σε όλες…

Της Έλλης Αυξεντίου

Σάββατο 12 Μαΐου 2018

ΜΑΜΑ.




Ένα μωρό ρώτησε το Θεό,

"Μου λένε πως θα με στείλεις στη Γη αύριο, αλλά πώς
υποτίθεται πως θα ζήσω εκεί που είμαι τόσο μικρό και αβοήθητο;"
"Ο φύλακας άγγελός σου θα είναι εκεί να σε περιμένει και θα σε προσέχει."
Το παιδί ξαναρώτησε, "Πες μου όμως, εδώ στον παράδεισο για να είμαι ευτυχισμένο δεν έχω παρά μόνο να τραγουδώ και να γελώ.
Ο Θεός είπε, "Ο φύλακας άγγελός σου θα τραγουδά και θα γελά για σένα.
Και θα νιώθεις την αγάπη του και θα είσαι πολύ χαρούμενο."
Το παιδί όμως ξαναρώτησε, "Και πως θα καταλαβαίνω τι μου λένε οι άνθρωποι όταν μου μιλούν αν δεν ξέρω την γλώσσα;"
Ο Θεός είπε, "Ο φύλακας άγγελός σου θα σου πει τις πιο όμορφες και
γλυκιές λέξεις που θα ακούσεις ποτέ και με πολύ υπομονή και φροντίδα, ο άγγελός σου θα σου διδάξει πως να μιλάς."
"Και ποιος θα με προστατεύει;"
Ο Θεός είπε, "Ο φύλακας άγγελός σου θα σε προστατέψει ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να δώσει την ίδια του τη ζωή."
Όταν ήρθε η στιγμή ν΄ αφήσει τον Παράδεισο, το παιδί ρώτησε με βιασύνη, "Θεέ
μου, εφόσον είναι να φύγω τώρα, πες μου σε παρακαλώ το όνομα του αγγέλου μου."
"Απλά θα τη φωνάζεις.... ΜΑΜΑ.

Χρόνια πολλά μητέρες όλου του κόσμου....


Η μητέρα είναι τα πάντα. Αυτή είναι η παρηγοριά μας στη θλίψη, η ελπίδα μας στη δυστυχία και η δύναμή μας στην απελπισία. Είναι η πηγή της αγάπης, του ελέους, της συμπόνοιας και της συγχώρεσης. Αυτός που χάνει τη μητέρα του χάνει μια αγνή ψυχή που τον ευλογεί και τον προστατεύει συνεχώς.
Χαλίλ Γκιμπράν
Παρούσες ή απούσες.. Χρόνια πολλά μητέρες όλου του κόσμου.....


Το κόστος της αγάπης της μητέρας



Το κόστος της αγάπης της μητέρας
Ένα μικρό αγόρι πήγε στην κουζίνα όπου η μητέρα του ετοίμαζε φαγητό, και της έδωσε ένα κομμάτι χαρτί στο οποίο είχε γράψει κάποια πράγματα. Η μητέρα του, αφού στέγνωσε τα χέρια της, ξεκίνησε να διαβάζει το χαρτί:
Για τον καθαρισμό του δωματίου μου αυτή την εβδομάδα: 1,00 €
Για τα ψώνια που έκανα: 0.50 €
Για το ότι φρόντισα το παιδί του αδελφού σου, ενώ εσείς πήγατε στην αγορά : 0.50 €
Για τα σκουπίδια που πέταξα: 1,00 €
Για τους καλούς βαθμούς που πήρα στο σχολείο: 5,00 €
Για τα ξύλα που έφερα από την αποθήκη για το τζάκι: 2,00 €
Μου οφείλεις συνολικά : 10€
Η μητέρα του τον κοίταξε, πήρε το στυλό, αναποδογύρισε το χαρτί, και ξεκίνησε να γράφει:
Για τους εννιά μήνες που ήσουν στην κοιλιά μου, όσο ήμουν έγκυος: καμία χρέωση
Για όλα τα βράδια που ξενύχτησα, ενώ ήσουν άρρωστος: καμία χρέωση
Για όλες τις δύσκολες στιγμές και τις στεναχώριες που μου προκάλεσες: καμία χρέωση
Για τα παιχνίδια, το φαγητό, τα ρούχα: καμία χρέωση
Για τον χρόνο που ξόδεψα για βόλτες στο πάρκο: καμία χρέωση
Για την βοήθεια στο διάβασμα: καμία χρέωση
Αν τα αθροίσεις, το κόστος της αγάπης μου είναι μηδενικό !
Όταν το παιδί διάβασε ότι είχε γράψει η μητέρα του, έτρεξαν δάκρυα από τα μάτια του, πήρε το στυλό και έγραψε με μεγάλα γράμματα στο χαρτί:
`Εξωφλήθη πλήρως`

Παρασκευή 11 Μαΐου 2018

"γιορτάζει η μάνα"




Είπαν του ήλιου "γιορτάζει η μάνα"

κι εκείνος βάλθηκε με φως τη γη να ντύνει.
Είπαν της θάλασσας "γιορτάζει η μάνα"
κι αμέσως έγινε η φουρτούνα γαλήνη.
Το ΄μαθαν τα πουλιά, "γιορτάζει η μάνα"
και το τραγούδι τους ξεχείλησε πλημμύρα.
Το ΄μαθαν τα άνθη, "γιορτάζει η μάνα"
και μοσχοβόλησε η πλάση χίλια μύρα.
Τ΄ άκουσε η βροχή, αλλά δεν έκλαψε
δάκρυ δεν κάνει να κυλίσει αυτή τη μέρα.
Τ΄ άκουσε ο ουρανός κι άνοιξε διάπλατα
πείτε ευχές, μύριες ευχές για τη ΜΗΤΕΡΑ!

Πως γράφεται η λέξη Μητέρα?



Πως γράφεται η λέξη Μητέρα?

Για να γράψουμε τη λέξη μητέρα, από που πήραμε το Μ;
~ Από το μέλι.
~ Και ποιος έδωσε το ήτα του;
~ Ο ήλιος.
~ Και ποιος μας δάνεισε το Ταυ;
~ Το Τραγούδι.
~ Και από που πήραμε το Έψιλον;
~ Από το Ευχαριστώ.
Και ποιος μας χάρισε το Ρο;
~ Το Ρόδο.
~ Και το Αλφα;
~ Από την Αγάπη!!!!
Και βάλαμε και τον τόνο για να τονίσουμε την σημασία της λέξης!!!
«Αγγελική Βαρελλά»

Οκτωβρης... Νοεμβρίος... 🍂🍂🍂🍂🍂

 Πρέπει να φύγω!!!  Αναστέναξε ο Οκτώβρης και χιλιάδες φύλλα έπεφταν από τη θλίψη... Ήρθε η ώρα!! Ψιθύρισε ο Νοέμβριος.. Σε παρακαλώ δώσε μο...