Τρίτη 31 Οκτωβρίου 2017
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ
Είναι ο ενδέκατος μήνας του έτους σύμφωνα με το τωρινό ημερολόγιο, αλλά κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο ένατος μήνας γι αυτό και το όνομά του προέρχεται από τον αριθμό εννέα που στα λατινικά είναι novem. Είναι ο τελευταίος μήνας του φθινοπώρου και ο μήνας που αρχίζει η συγκομιδή της ελιάς ενώ τελειώνει η σπορά και τα κοπάδια κατεβαίνουν στα χειμαδιά τους να ξεχειμωνιάσουν. Το πρώτο δεκαπενθήμερο του Νοέμβρη βασιλεύει η Πούλια (πλειάδες) γεγονός που σηματοδοτεί τον ερχομό του χειμώνα.
Τον λέμε Κρασομηνά γιατί ανοίγονται τα καινούργια κρασιά, Ανακατωμένο γιά τον άστατο καιρό του, Χαμένο γιατί είναι μεγάλες οι νύχτες του και οι μικρότερες στη διάρκεια του έτους οι μέρες του, αλλά και Αρχαγγελίτη από τη μεγάλη γιορτή των Αρχαγγέλων Γαβριήλ και Μιχαήλ στις 8 Νοεμβρίου.
Halloween
Οι ΗΠΑ και ο Καναδάς γιορτάζουν το Χάλογουιν (Halloween), μια γιορτή με μαζική συμμετοχή που θυμίζει καρναβάλι και κάλαντα μαζί, όπου ο φόβος δύσκολα ξεχωρίζει από το γέλιο και ο τρόμος από το ξεφάντωμα. Σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία των ΗΠΑ, 36,1 εκατομμύρια παιδιά συμμετείχαν στο Halloween την περασμένη χρονιά και επισκέφθηκαν 108 εκατομμύρια σπίτια.
Ο όρος Halloween είναι συνεπτυγμένη μορφή των λέξεων All-Hallow-even και σημαίνει το «Βράδυ πριν από την Ημέρα των Αγίων Πάντων», που γιορτάζεται την 1η Νοεμβρίου στις καθολικές χώρες. Η γιορτή χάνεται στα βάθη των αιώνων. Έχει ειδωλολατρικές ρίζες και σχετίζεται με τη λατρεία των Δρυίδων από τους Κέλτες στην Ιρλανδία.
Πιστεύεται ότι οι ψυχές των ανθρώπων που πέθαναν κατά τη διάρκεια του έτους ψάχνουν να μπουν σ' ένα σώμα για να κερδίσουν την αθανασία. Οι ζωντανοί από την πλευρά τους, ντυμένοι με παράξενα κοστούμια και κάνοντας θόρυβο, προσπαθούν να φοβίσουν και να διώξουν τα πνεύματα. Τη γιορτή έφεραν στην Αμερική ιρλανδοί μετανάστες κάπου στα μέσα του 19ου αιώνα.
Οι χριστιανικές οργανώσεις αντιδρούν, θεωρώντας ότι το έθιμο έχει ειδωλολατρικές ρίζες και σατανιστική χροιά. Το Βατικανό το βλέπει σαν ένα παιδικό παιγνίδι και γι' αυτό το συγχωρεί.
Τη μέρα αυτή περιμένουν πώς και πώς οι ζαχαροπλάστες της Αμερικής. Ο τζίρος σε γλυκά και ζαχαρωτά την ημέρα του Halloween υπερβαίνει κατά πολύ τον αντίστοιχο των Χριστουγέννων, του Αγίου Βαλεντίνου και του Πάσχα.
Καλύτερο υλικό δεν θα μπορούσε να υπάρξει για τους ανθρώπους του κινηματογράφου. Εκτός από τις ταινίες τρόμου, αρκετές άλλες έχουν για φόντο τους τη βραδιά του Halloween, από τη βουβή κωμωδία του 1904 Halloween Night at the Seminary, ως την πρόσφατη παρωδία Scary Movie. Ταινία αναφοράς για τη γιορτή παραμένει το θρίλερ τρόμου Halloween, παραγωγής 1978, του μετρ Τζον Κάρπεντερ, με πρωταγωνιστές τους Ντόναλντ Πλέζανς και Τζέιμι Λι Κέρτις.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/184
Μην τo εγκαταλείψεις γιατί δεν θα σου πει ποτέ ότι σε χρειάζεται....
και συμβάλλει στην καλή διάθεση όλων
είναι συχνά το πιο θλιμένο και το πιο μοναχικό άτομο.
Μην τo εγκαταλείψεις γιατί δεν θα σου πει ποτέ ότι σε χρειάζεται....
Πρώτα ανακάλυψε τον άνθρωπο μέσα σου, αν θες να διδάξεις ανθρωπιά στους άλλους.
Amos Bronson Alcott
Καλή σας μέρα ..🌼
αυτοπεποίθηση και η απλότητα...
Η αυτοπεποίθηση και η απλότητα είναι σιωπηλές ..
Οι ανασφάλειες, το θράσος και η απελπισία φωνάζουν.....
Οι ανασφάλειες, το θράσος και η απελπισία φωνάζουν.....
"Δε θέλω να σε ξαναδώ μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα, θέλω μονάχα να σου πω πως απόψε γέννησε η γάτα.."
Στα τραγούδια και τα ταξίδια ο Βαγγέλης Περάκης / 7:00 με 10:00 / Μέντα 88
Μας ακούτε εδώ: http://www.menta88.gr/player/
Σήμερα η ευχετήρια κάρτα μας θα ταξιδέψει με τις γάτες. Αφορμή μια ταινία που θα αρχίσει να προβάλλεται την επόμενη εβδομάδα στους κινηματογράφους και έχει τίτλο "Οι γάτες της Κωνσταντινούπολης". Εκατοντάδες χιλιάδες αδέσποτες γάτες κυκλοφορούν στην Κωνσταντινούπολη και αποτελούν ένα κομμάτι της ζωής των κατοίκων της. Η ταινία ακολουθεί 7 διαφορετικούς γατο-χαρακτήρες στις περιπλανήσεις τους στα σοκάκια, τις αγορές, το λιμάνι, τις ταράτσες, στην Κωνσταντινούπολη και τον Βόσπορο. Μέσα από τις ιστορίες αυτών των εντελώς διαφορετικών 7 γάτο-προσωπικοτήτων, αλλά και των ανθρώπων που έρχονται σε επαφή μαζί τους, «Οι Γάτες της Κωνσταντινούπολης» σκιαγραφούν ένα κοντινό, γεμάτο ζεστασιά πορτραίτο της Πόλης. Πρωταγωνιστούν …οι γάτες: Ερωμένη, Κυνηγός, Ψυχοπαθής, Τζέντλεμαν, Υπέρ-κοινωνικός, Καταφερτζού, Παίχτης. Οι δημιουργοί της ταινίας μαζί με συνεργάτες που έκαναν έρευνα τοπικά, μάζεψαν ιστορίες και αναζήτησαν ανθρώπους που έμοιαζε να έχουν εκτεταμένη επαφή με τις γάτες της γειτονιάς τους και γνώριζαν ποιες είναι οι κυρίαρχες προσωπικότητες, ποιο είναι παιδί ποιας, ποια γάτα κλέβει τον ψαρά και ποια μπαίνει στο σπίτι της γειτόνισσας κρυφά. Οι ιστορίες που άκουσαν τους κίνησαν περαιτέρω το ενδιαφέρον να κινηματογραφήσουν αυτά τα μοναδικά ζώα σε δράση. Ο σκοπός ήταν μέσα από επιλεγμένες γατο–ιστορίες, να δημιουργήσουν μια στοχαστική ταινία με θέμα την αγάπη, την απώλεια, την χαρά, την μοναξιά και την συντροφικότητα. Όπως λέει η σκηνοθέτις της ταινίας: "Συνειδητοποίησα ότι η δική μου ιστορία στο παρελθόν με τις γάτες, δεν ήταν αποκλειστικά δική μου, αλλά όποιος είχε αφεθεί να αναπτύξει μια ουσιαστική σχέση με αυτά τα πλάσματα είχε καταλήξει να βιώνει την ζωή διαφορετικά. Αυτή η αλλαγή στην οπτική της ζωής διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά ο παράγοντας που είναι κοινός σε όλους είναι ότι αυτή η διαφορά προκύπτει από την συνύπαρξη με ένα ζώο που έχει χάρη, πνεύμα και είναι αυτάρκες.."
Μετά θα γυρίσουμε στην Αθήνα και θα πάρουμε το πλοίο για ένα μακρινό νησί του Αιγαίου. Εκεί μας περιμένει ο Ευγένιος Τριβιζάς για να μας γνωρίσει την "Τελευταία Μαύρη Γάτα.." Σε ένα μακρινό νησί τα μέλη μιας μυστικής αδελφότητας προληπτικών πιστεύουν ότι οι μαύρες γάτες φέρνουν γρουσουζιά και αποφασίζουν να τις εξολοθρεύσουν με δηλητήρια, παγίδες και χίλιους δύο απάνθρωπους τρόπους. Πρώτα εξαφανίστηκε ο Μεταξονούρης. Μετά ο Σαλταπήδας. Μετά εξαφανίστηκαν ο Νιαουρίνος, ο Γκιουζέπε, ο Ραμσής, η Αραπίνα, ο Σαρδανάπαλος και η Μπιζού. όλες αυτές οι γάτες δεν είχαν κανένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα εκτός από ένα. Ένα μόνο. Το χρώμα τους. Το μαύρο κατάμαυρο χρώμα τους. Σε λίγο έχουν σχεδόν επιτύχει τον σκοπό τους. Μόνο μια μαύρη γάτα έχει απομείνει ζωντανή. Τα μέλη της αδελφότητας είναι αποφασισμένα να τη βρουν και να την εξοντώσουν. Αλλά και η γάτα είναι αποφασισμένη να επιζήσει. Αυτή είναι η ιστορία ενός ανελέητου διωγμού, ενός απελπισμένου έρωτα, μιας πικρής προδοσίας – αυτή είναι η ιστορία της τελευταίας μαύρης γάτας. Ο Ευγένιος Τριβιζάς, ο σημαντικότατος αυτός παραμυθάς, αντιμετωπίζει τα παιδιά σαν ώριμους ανθρώπους με φαντασία και σκέψη. Τους μιλά για τις αληθινές ρίζες του ρατσισμού, τους αναλύει τα πραγματικά αίτια, καταδεικνύει τα συμφέροντα που εξυπηρετεί, κι όλα αυτά με ήρωα ένα μαύρο γάτο. Δεν μένει στην επιφάνεια, δεν μιλάει απλοϊκά. Επιστρατεύει χιούμορ, φαντασία, ευαισθησία, συναίσθημα για να μιλήσει για το καταστροφικό αυτό φαινόμενο που τα τελευταία χρόνια μαστίζει τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Ο Ευγένιος Τριβιζάς είναι εγκληματολόγος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Reading. Αλλά και συγγραφέας των πιο όμορφων και σύγχρονων παραμυθιών που διαβάζονται ευλαβικά – από παιδιά και γονείς. Η «Τελευταία Μαύρη Γάτα» είναι ένα βιβλίο-ύμνος για την καταδίκη των προκαταλήψεων και την ανάδειξη της έννοιας της συνύπαρξης. Όπως λέει στο βιβλίο "Ένα ψέμα, όσοι και να το λένε, δεν παύει να είναι ψέμα..." Η τελευταία μαύρη γάτα μας υπενθυμίζει την έννοια του παραλόγου που όταν ξεκινά μπορεί να γίνει ακραία και καταστροφική. Γιατί όπως λέει η φράση με την οποία ξεκινάει και τελειώνει το βιβλίο: "Σας τα λέω όλα αυτά γιατί εδώ στο νησί μας, όπως κι αλλού, οι γάτες ξεχνάνε, οι άνθρωποι ξεχνάνε και η τρέλα δεν θέλει πολύ να φουντώσει πάλι φτου ξανά κι απ’ την αρχή.." Γιατί κάπως έτσι ξεκινάει πάντα μια τέτοια ιστορία. Ο Λαός, μέσω της προπαγάνδας, αποπροσανατολίζεται, πείθεται για την απειλή "της μαύρης γάτας" κι επιδίδεται μετά μανίας στη γατοκτονία. Η λογική χάνεται και μαζί η βαθύτερη έννοια της αποδοχής και της συνύπαρξης.
Ο Τριβιζάς αναφέρει πως "Στα μικρά παιδιά δεν μπορεί να μιλάει κανείς για τόσο επώδυνα θέματα ρεαλιστικά χωρίς να τα τραυματίζει. Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να διαπλάθει τον χαρακτήρα τους με τα κατάλληλα αναγνώσματα και θεάματα ώστε να ταυτίζονται με τα θύματα βίας, να μοιράζονται την αγωνία τους, να νιώθουν τον πόνο τους και να καταδικάζουν τους δράστες.." Και όταν τον ρωτούν αν υπάρχει χώρος ακόμα για θαύματα ο ίδιος αναφέρει: "Όταν ο Ντίκενς αναγκαζόταν να δανείζεται χρήματα από τη γιαγιά της συζύγου του για να αγοράζει παπούτσια, όταν ο Στίβεν Κινγκ υποχρεωνόταν να αφήσει το σχολείο και να να δουλεύει δέκα ώρες την ημέρα κολλώντας ετικέτες σε κουτιά με βαφές παπουτσιών επειδή ο πατέρας του είχε φυλακιστεί για χρέη, όταν ο Όργουελ δεν είχε χρήματα για να συνεχίσει να σπουδάζει, όταν η Ρόουλινγκ, ανύπαντρη μητέρα, αναγκαζόταν να καταφεύγει σε καφενεία για να γράφει επειδή δεν είχε χρήματα για να θερμαίνει το σπίτι της, όταν -συγκλονιστική περίπτωση- ο συνθέτης Ολιβιέ Μεσιάν συνέθετε αριστουργήματα όντας κρατούμενος σε ναζιστικό στρατόπεδο συγκεντρώσεως, καταλαβαίνει κανείς ότι ακόμα και κάτω από τις πιο ακραίες και αντίξοες συνθήκες το ανθρώπινο πνεύμα μπορεί να επιβιώνει και να δημιουργεί οάσεις μικρών και μεγάλων, προσωπικών αλλά και κοινωνικών θαυμάτων... Όπου υπάρχει μεγάλη αγάπη, υπάρχουν πάντα θαύματα."
Πάμε και σήμερα να συναντήσουμε ανθρώπους που αγάπησαν την φαντασία, τα ταξίδια και τα θαύματα. Τα έζησαν και μετά μίλησαν, έγραψαν και τραγούδησαν γι' αυτά. Σε περιμένω μέχρι τις 10 στο Μέντα 88.
"Άραγε πού να `σαι άραγε θυμάσαι που `λεγες στη γάτα Σερενάτα μη φοβάσαι, σ’ όλη τη ζωή μου θα `σαι το γατί μου δε θα ξαναδώσω σ’ άλλη γάτα την ψυχή μου.. Δε θέλω να σε ξαναδώ μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα, θέλω μονάχα να σου πω πως απόψε γέννησε η γάτα.." Καλημέρα!
*Κάθε μέρα στις 7.00 στέλνουμε στην πόλη την καρτ ποστάλ της ημέρας με έναν στίχο-ευχή για το δρόμο. Σου αρέσει; Έλα να την μοιραστούμε.
ΣΕΡΕΝΑΤΑ
Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος
Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή
Τραγούδι: Αρλέτα
https://www.youtube.com/watch?v=0ZfUxfMsko8
Παγκόσμια Ημέρα αποταμίευσης
Παγκόσμια Ημέρα αποταμίευσης
Η Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης γιορτάζεται την 31η Οκτωβρίου κάθε χρόνου, σε ανάμνηση της ίδρυσης του Διεθνούς Ινστιτούτου Ταχυδρομικών Ταμιευτηρίων στο Μιλάνο στις 31 Οκτωβρίου 1924.
«Η αποταμίευση συμβάλλει στο ατομικό και γενικό καλό» είναι το πνεύμα που διέπει την Ημέρα.
Η απόσταση..
ανάμεσα... στο τίποτε και το ελάχιστο..
είναι κατά πολύ μεγαλύτερη..
απ'ότι ανάμεσα... στο ελάχιστο και το πολύ!!
Ο.Ελυτης
Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017
Δύο άνθρωποι συναντιούνται όταν και οι δύο έχουν ανάγκη να συναντηθούν ... 💙
Δύο άνθρωποι συναντιούνται όταν και οι δύο έχουν ανάγκη να συναντηθούν ... 💙
💎Καλό ξημέρωμα σε όλους ... 🌸
όσο πιο παιδί τόσο πιο ευτυχισμένος..!💙
θα διάλεγα τα παιδικά μου χρόνια
Γιατί έτσι είναι ο άνθρωπος
όσο πιο παιδί τόσο πιο ευτυχισμένος..!💙
"Κύριε!
Το όνομα σου είναι Αγάπη, μην με αποδοκιμάσεις για τις αμαρτίες μου.
Το όνομα σου είναι Δύναμη, ενίσχυσε με για να μην πέφτω στο κακό.
Το όνομα σου είναι Ειρήνη, πράυνε την ταραγμένη μου ψυχή.
Το όνομα σου είναι Έλεος, μην παύσεις να με συγχωρείς."
Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης
υπολογίζει στο θαύμα
Η ζωή εκρήγνυται στο απροσδόκητο
ανατέλλει στο εκπληκτικό
αλητεύει στην αθωότητα
υπολογίζει στο θαύμα
Μ.Βαμβουνάκη
Δημιουργική, ήρεμη, και χαρούμενη μέρα....!!
"Μα εγώ μ’ένα άγριο περήφανο χορό σαν αετός πάνω απ’ τις λύπες θα πετάξω. Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.."
Στα τραγούδια και τα ταξίδια ο Βαγγέλης Περάκης / 7:00 με 10:00 / Μέντα 88
Μας ακούτε εδώ: http://www.menta88.gr/player/
Σήμερα η ευχετήρια κάρτα μας θα ταξιδέψει με τον μεγάλο μας ποιητή Τάσο Λειβαδίτη που σαν σήμερα έφυγε το 1988. Όπως έλεγε "Έζησα μες στη ματαιότητα και πάνω στον Ωκεανό…" Κάπως έτσι ξεκινά να γράφει ο ποιητής, δημιουργώντας μια αυτοβιογραφία της γνώσης, που σκοπό έχει να μας διδάξει τις κρυφές χαρές της ζωής αλλά και του ονείρου, του ανέφικτου ή έστω του μη πραγματοποιήσιμου. Όπως γράφει: "Aκόμα δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί δεν πραγματοποιούνται τα ανθρώπινα όνειρα. Ώ ανεκπλήρωτο, που ακόμα κι όταν όλα μας εγκαταλείπουν εσύ αφήνεις έξω από την πόρτα μας ένα μικρό γιασεμί. Ώσπου νύχτωνε και τ’ άστρα φώτιζαν σιγά σιγά το ακατανόητο του κόσμου.." Θα μας εξηγήσει πως: "Είμαστε φτιαγμένοι από πράγματα που δεν θυμόμαστε.. Και η αποστολή μας είναι να τα ξαναθυμηθούμε με οποιοδήποτε κόστος.. Ζήσαμε πάντα κάπου αλλού και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει ερχόμαστε για λίγο.. Κι ο έρωτας είναι η τρέλα μας μπροστά στο ανέφικτο να γνωρίσουμε τον άλλον... Ζήσαμε πάντα μέσα στ’ όνειρο και δε θα βγούμε παρά μόνο για να πεθάνουμε στην άκρη ενός κόσμου που δε γνωρίσαμε… Να ‘σαι τόσο πρόσκαιρος, και να κάνεις όνειρα τόσο αιώνια!
Και ο ποιητής; Προσπαθεί να φαίνεται ήρεμος. Να μοιάζει με τους άλλους. Κι είναι στιγμές που το κατορθώνει. Όμως τις νύχτες δεν μπορεί να κοιμηθεί. Οι μεγάλες φτερούγες του δε χωράνε μέσα στον ύπνο....
Αλλά κι όταν τελειώνει η μέρα και γίνεται άξαφνα μια παράξενη ησυχία από πολλά πράγματα που ξεχάσαμε, ο αέρας μυρίζει παλιούς μενεξέδες... Γιατί η σιωπή κάνει τον κόσμο πιο μεγάλο και η θλίψη πιο δίκαιο. Μα η μόνη πραγματικότητα είναι πως ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει…
Και κάθε φορά που έβαζα ένα δίσκο στο γραμμόφωνο, καταλάβαινα ότι δεν ξαναρχίζει ποτέ κανείς δυο φορές και μόνον ο χρόνος είναι γενναιόδωρος μοιράζοντας σε όλους τη σκοτεινή λησμοσύνη του... Έρημα βράδια και νυχτερινοί δρόμοι που συναντήσαμε τις σκιές εκείνων που τόσο θέλαμε να ξεχάσουμε! Ώσπου στο τέλος κερδίζει μόνο όποιος χάνει: πανάρχαιη, ανεξήγητη ανταμοιβή... Ω απέραντη νοσταλγία για κάτι που ποτέ δεν ζήσαμε κι όμως αυτό υπήρξε όλη η ζωή μας.. Οι άνθρωποι βιάζονται: έγνοιες, βιοτικές συνθήκες, όνειρα, συμβιβασμοί .. Πού καιρός να γνωρίσουν τη ζωή τους. Ήμουν τόσο λυπημένος, που οι άγγελοι μου τραγουδούσαν στον ουρανό.. Άρχισα τότε να τραγουδάω κι εγώ.. Κι έτσι άρχισα να βγάζω φτερά.. Μονάχα όποιος τα διψάει όλα μπορεί να με προφτάσει.. Γιατί ό,τι ζήσαμε χάνεται, όσα δε ζήσαμε αυτά μας ανήκουν… Έξαλλου δε ζητήσαμε τη νίκη... μονάχα λίγη μουσική..."
Πάμε και σήμερα να συναντήσουμε ανθρώπους που ονειρεύτηκαν, ταξίδεψαν, αγάπησαν τον άνθρωπο, έζησαν μέσα στη σιωπή και την θλίψη και μετά πήραν χαρτί και μελάνι και έγραψαν. Μίλησαν και τραγούδησαν. Ο Γιάννης Αγγελάκας
σε ένα ποίημα του γράφει: "Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς που σκύβουν πάνω από ένα καθαρό κομμάτι χαρτί...
Αποφασισμένοι ωστόσο να το λεκιάσουν με λέξεις.. λέξεις κλειδιά, ιδέες φαντάσματα, λυτρωτικές φράσεις.. Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς τους μανιακούς του λόγου.. Να φιλήσω τα παραμορφωμένα τους μέτωπα.. Να διορθώσω τα ορθογραφικά λάθη του έρωτα τους.. Να τους καθησυχάσω.. Κι ύστερα να τους βάλω στο κρεβάτι και να τους νανουρίσω.." Γιατί όπως λέει και σε μια συνέντευξή του "Το αληθινό τραγούδι, η αληθινή μουσική και η αληθινή ποίηση που έχει ζουμί, που βγαίνει μέσα από δημιουργικές εντάσεις, από αληθινές αγωνίες και αληθινό ταλέντο, πάντα έχει ένα τρόπο και πάντα μπορούσε να αλλάξει τις σκέψεις των ανθρώπων, οπότε να αλλάξει και λίγο την ιστορία, τον τρόπο που προχωράει η ανθρωπότητα..." Σε έναν στίχο του δίνει το σύνθημα: "Φανερώσου, με τα σκοτάδια σου να χαμογελούν.." Πάμε και σήμερα να ταξιδέψουμε με αληθινή μουσική και στίχους, με αληθινά τραγούδια. Σε περιμένω μέχρι τις 10 στο Μέντα 88.
"Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω. Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ’ αλλάξω. Μα εγώ μ’ένα άγριο περήφανο χορό σαν αετός πάνω απ’ τις λύπες θα πετάξω. Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.." Καλημέρα!!
*Κάθε μέρα στις 7.00 στέλνουμε στην πόλη την καρτ ποστάλ της ημέρας με έναν στίχο-ευχή για το δρόμο. Σου αρέσει; Έλα να την μοιραστούμε.
ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΚΛΑΨΩ
Μουσική - στίχοι - τραγούδι: Γιάννης Αγγελάκας (Χρόνια πολλά κι ένα ευχαριστώ για τα τραγούδια και την ποίηση)
https://www.youtube.com/watch?v=QW_U50nubHs
Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017
ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ
μπόρεσα να καταλάβω οτι ,
ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη απλώς με
προειδοποιούσαν να μη ζω ενάντια
στην αλήθεια της ζωής μου.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ
Τσάρλι Τσάπλιν
Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2017
Παλεύουμε για ένα τίποτα, που ωστόσο είναι το παν.
Τη βλέπω να ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις.
Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του.
Οπότε αναρωτιέται κανείς: Για τι παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριά μας;
Παλεύουμε για ένα τίποτα, που ωστόσο είναι το παν.
Οδ .Ελύτης
Καλημέρα χρόνια πολλά και καλύτερα ..
Τούτος ο τόπος είν’ ένας μύθος
από χρώμα και φως ένας μύθος κρυφός
με τον κόσμο του ήλιου δεμένος.
Καθ’ αυγή ξεκινά ν’ ανταμώσει ξανά
το δικό του αθάνατο γένος.
Τούτος ο τόπος είν’ ένας κήπος
με κλαμένα παιδιά στη γαλάζια ποδιά
κάποιας μάνας για πάντα χαμένης
που συντρόφοι ορφανοί καρτερούν να φανεί
στο κατώφλι μίας πόρτας κλεισμένης.
Τούτος ο τόπος είν’ ένας βράχος
σα σπαθί κοφτερός που σοφός ο καιρός
θα τον κάνει τραγούδι μια μέρα
και θα `ρθουν εποχές που οι φτωχές μας ψυχές
το σκοπό του θ’ ακούν στον αγέρα.
Νίκος Γκάτσος
Καλημέρα χρόνια πολλά και καλύτερα ..
Παρασκευή 27 Οκτωβρίου 2017
Η ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940
Δεν είναι τυχαίο ότι οι δύο σημαντικότερες εθνικές γιορτές του έθνους μας έχουν το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό να συνεορτάζονται με μία γιορτή της Παναγίας. Την 25η Μαρτίου γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και την 28η Οκτωβρίου την Αγία Σκέπη της Θεοτόκου. Η γιορτή αυτή μετατέθηκε από την εκκλησία μας το 1952 από την 1η Οκτωβρίου την 28η ως ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τη μητέρα του Θεού για τη σκέπη και την προστασία της στον αγώνα των Ελλήνων απέναντι στον αλαζονικό ιταλικό στρατό. Δεν χωράει αμφιβολία ότι η εποποιία του 1940, αποτελεί ένα θαύμα, είναι ένα από τα πολλά θαύματα στην ιστορία των Ελλήνων. Δεν μπορεί να είναι καρπός αποκλειστικά ανθρώπινου αγώνα. Η θεϊκή χάρη συνεργάσθηκε με την ανθρώπινη προσπάθεια. Και είναι δίκαιο που μαζί με τα θριαμβευτικά σαλπίσματα πάνω από τους τάφους των ηρώων, σήμαναν δοξαστικές καμπάνες για ένα ‘’ευχαριστώ’’ στην Παναγία, σ' εκείνη, στην οποία η εθνική συνείδηση απέδωσε για μια ακόμα φορά ‘’τα νικητήρια’’. Τη Σκέπη των αγωνιστών. Την Ελευθερώτρια των σκλαβωμένων. Γιατί στα κρίσιμα χρόνια του πολέμου οι Έλληνες εμπιστεύθηκαν στα χέρια της Παναγίας τον αγώνα τους. Ζήτησαν τη μητρική προστασία της για να υπερασπιστούν τα δίκαιά τους. Και ήταν τόση η πίστη τους, ώστε την έβλεπαν να τους εμψυχώνει και να τους σκεπάζει, καθώς πολεμούσαν απεγνωσμένα στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου και της Αλβανίας. Η άλλοτε Υπέρμαχος Στρατηγός των Ρωμηών γίνεται η Αγία Σκέπη των αγωνιστών και το θαύμα επαναλαμβάνεται. Χάρη στην πίστη που θερμαίνει τις ψυχές τους οι μαχητές περιφρονούν τη λογική των αριθμών και αντιστέκονται στις σιδερόφρακτες εχθρικές στρατιές με ηρωισμό που κινεί τον παγκόσμιο θαυμασμό.....
10000 προβολές ένα μεγάλο ευχαριστώ
Και αισίως φθάσαμε στις 10000 προβολές ένα μεγάλο ευχαριστώ και.... Συνεχίζουμε δυναμικά με αγάπη, όρεξη, μερακι...!!
Νικούμε. Νικούμε. Πάντα νικάει το δίκιο!
Μια μέρα θα νικήσει ο άνθρωπος.
Μια μέρα η λευτεριά θα νικήσει τον πόλεμο.
Μια μέρα θα νικήσουμε για πάντα.
Γ.Ρίτσος - "Οκτώβρης 1940"
Ειρήνη, λοιπόν,
είναι ό,τι συνέλαβα μες απ'την έκφραση
και μες απ'την κίνηση της ζωής.
Και Ειρήνη
είναι κάτι βαθύτερο απ'αυτό που εννοούμε
όταν δεν γίνεται κάποτε πόλεμος.
Ειρήνη είναι όταν τ'ανθρώπου η ψυχή
γίνεται έξω στο σύμπαν ήλιος.
Κι ο ήλιος
ψυχή μες στον άνθρωπο.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Λαϊκό παραμύθι-H κουκουβάγια και η πέρδικα
Λαϊκό παραμύθι-H κουκουβάγια και η πέρδικα
Μια μέρα μαζεύτηκαν όλα τα πουλιά και συμφώνησαν να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο να μάθουν γράμματα. Βρήκαν και έναν δάσκαλο και τον διόρισαν. Το σχολείο ξεκίνησε και τα παιδιά γράφτηκαν. Ύστερα από λίγες μέρες, μερικά παιδιά πήγαν στο σχολείο και δεν ήξεραν το μάθημά τους. Ο δάσκαλος έτσι τα άφησε νηστικά το μεσημέρι.
Μέσα στα παιδιά που έμειναν τιμωρία ήταν και το παιδί της κουκουβάγιας.Η κουκουβάγια, όταν είδε ότι τα παιδιά σχόλασαν το μεσημέρι και το μωρό της δεν σχόλασε, πήρε λίγο ψωμί και πήγε στο σχολείο να το δώσει στο παιδί της. Καθώς πήγαινε, συνάντησε την πέρδικα της οποίας το παιδί έμεινε κι αυτό στο σχολείο και πήγαινε να του δώσει λίγο ψωμί.
Έτσι η πέρδικα είπε στην κουκουβάγια:
– Να χαρείς τα μάτια σου, έχω πολλή δουλειά και σε παρακαλώ να δώσεις και στο παιδί μου το φαΐ του.
– Το παίρνω γειτόνισσα, είπε η κουκουβάγια, αλλά δεν ξέρω ποιο είναι το παιδί σου.
–Α είναι πολύ εύκολο να το βρεις. Το παιδί μου είναι το πιο όμορφο μωρό του σχολείου!
– Το παίρνω γειτόνισσα, είπε η κουκουβάγια, αλλά δεν ξέρω ποιο είναι το παιδί σου.
–Α είναι πολύ εύκολο να το βρεις. Το παιδί μου είναι το πιο όμορφο μωρό του σχολείου!
Πήγε λοιπόν η κουκουβάγια στο σχολείο και παρακάλεσε το δάσκαλο να δώσει το ψωμί στο παιδί της. Ύστερα του είπε να την αφήσει να δει όλα τα παιδιά. Κοίταξε καλά καλά, αλλά δεν βρήκε το μωρό τη πέρδικας.
Γύρισε πίσω,και πήγε να βρει την πέρδικα για να της δώσει το ψωμί της πίσω και της είπε:
– Τι να σου κάμω! Κοίταζα τόση ώρα και δεν βρήκα το παιδί σου, γιατί μες στο σχολείο δεν υπήρχε ομορφότερο μωρό από το δικό μου!
Φθινόπωρο όμορφη εποχή
Στο Μικρό Πάπιγκο ξυπνούν τα χρώματα του φθινοπώρου...🍂
Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 2017
Klironomia 2018
Το Τορόντο του μακρινού Καναδά θα πλημμυρίσει Χιώτικες μελωδίες και σκοπούς... Για τρεις ολόκληρες ημέρες η πλούσια λαογραφική παράδοση της Χίου θα γίνει γνωστή μέσα από τη διδασκαλία των τοπικών μας χορών, την προβολή σχετικού υλικού, την παρουσίαση πιστών αντιγράφων χιώτικων παραδοσιακών φορεσιών. Οι συμμετέχοντες στην 13η Bienall του οργανισμού της KLIRONOMIA θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν "Τα Τσαμπουνιστά της Χίου", που έχουν συμπεριληφθεί στο εξαιρετικά αξιόλογο έργο του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων "Χοροί από το Βορειοανατολικό Αιγαίο" , αλλά και πολλούς άλλους δικούς μας σκοπούς. Πρώτα ο Θεός το Μάιο του 2018 ας γίνει η KLIRONOMIA αφορμή για την συνάντηση όλης της Χιακής Ομογένειας.
 |
| Ο Κώστας Σιταράς με μία βαλίτσα γεμάτη Χίο προκλήθηκε για να διδάξει Χιώτικους παραδοσιακούς χορούς στο Τορόντο του Καναδά. |
Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 2017
8 τύποι ανθρώπου που πρέπει να πετάξεις από τη ζωή σου
2. Αυτούς που ζηλεύουν.
3. Αυτούς που δε νοιάζονται.
4. Αυτούς που το παίζουν θύματα
5. Αυτούς που σκορπάνε γύρω τους αρνητικότητα.
6. Αυτούς που σπαταλούν το χρόνο σου.
7.Αυτούς που είναι εγωιστές και εγωκεντρικοι
8. Αυτούς που συνέχεια σε απογοητεύουν...
5. Αυτούς που σκορπάνε γύρω τους αρνητικότητα.
6. Αυτούς που σπαταλούν το χρόνο σου.
7.Αυτούς που είναι εγωιστές και εγωκεντρικοι
8. Αυτούς που συνέχεια σε απογοητεύουν...
🌼 Η γοητεία είναι διακριτική , απαλή, λεπτή και όχι επιδεικτική ...
💎"Όπου δεν είσαι τίποτα
για κανέναν,φύγε..
μείνε με τον εαυτό σου,
και θα είσαι τα πάντα."
A. Porchia🌼
Στον Άγιο Δημήτρη το τσαγκάρη , Χίος
Στον Άγιο Δημήτρη το τσαγκάρη , Χίος
Βοήθεια μας και του χρόνου με Υγεία...!!!
🎗🎗🎗 25 Οκτωβρίου - Παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου του μαστού
🎗🎗🎗 25 Οκτωβρίου - Παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου του μαστούΣτο σχέδιο ηρωίδες της παιδικής μας ηλικίας που πάλεψαν και επέζησαν του Καρκίνου του Μαστού, με μονή ή και διπλή μαστεκτομή. Τα σχέδια του AleXsandro Palombo έχουν ως στόχο να παρουσιάσουν την ασθένεια και τις συνέπειες της στη γυναικεία ταυτότητα και την αποδοχή της.
🎗🎗🎗Παγκόσμια Ημέρα Ζυμαρικών
Η Παγκόσμια Ημέρα Ζυμαρικών καθιερώθηκε το 1998, με πρωτοβουλία της Ένωσης των Ευρωπαίων Βιομηχάνων Ζυμαρικών (UNAFPA) για να γνωστοποιήσει στο ευρύ κοινό τη γευστική και θρεπτική αξία των ζυμαρικών.
Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 25 Οκτωβρίου, σε ανάμνηση του πρώτου συνεδρίου της Ένωσης το 1995.
H ακουστική εκδοχή του «Τake On Me»
"Μέσα στη βουή του δρόμου ήταν να βρω το όνειρό μου.. Όνειρο γλυκό και ξένο και παντοτινά χαμένο σε κρατώ στο νου μου ακόμα σαν τριαντάφυλλο στο στόμα.."
Στα τραγούδια και τα ταξίδια ο Βαγγέλης Περάκης / 7:00 με 10:00 / Μέντα 88
Μας ακούτε εδώ: http://www.menta88.gr/player/
Σήμερα η ευχετήρια κάρτα μας θα ταξιδέψει με τον Τζούλιαν Τρέζουρ ο οποίος έχει μια περίεργη ιδιότητα. Λέγεται σύμβουλος ακοής και ήχου!!!! Θα μας μιλήσει για δύο σημαντικά στοιχεία που δεν προσέχουμε στη ζωή μας κι όμως είναι σπουδαία. Το ένα είναι να ακούμε σωστά και το άλλο είναι να μιλάμε σωστά ώστε να μας ακούνε. Και τα δύο έχουν να κάνουν με τους ήχους που ακούμε και παράγουμε. Γιατί όπως έλεγε και ο Γάλλος συγγραφέας Μολιέρος "Όταν ξέρει κανείς ν’ ακούει, μιλάει πάντα καλά..." Και γιατί είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ακούν με πρόθεση να καταλάβουν. Ακούν με πρόθεση να απαντήσουν.
Έχεις νιώσει ποτέ ότι μιλάς αλλά κανείς δεν σε ακούει; Ένας ειδικός στον ήχο εκθέτει τους τρόπους της δυναμικής ομιλίας - από μερικές βατές φωνητικές ασκήσεις μέχρι και συμβουλές για να μιλάς με συμπόνοια. Μερικές σκέψεις που θα μπορούσαν να κάνουν τον κόσμο να ακούγεται πιο όμορφος.
Η ανθρώπινη φωνή: Ίσως ο πιο δυνατός ήχος του κόσμου. Ο μόνος που μπορεί να ξεκινήσει έναν πόλεμο ή να πει «σ' αγαπώ». Ωστόσο, πολλοί έχουν νιώσει πως όταν μιλούν δεν τους ακούνε. Γιατί όμως; Πώς μπορούμε να μιλάμε δυναμικά ώστε να αλλάξουμε τον κόσμο; Ίσως ξεχάσεις αύριο τα καλά λόγια που είπες σε κάποιον σήμερα, αλλά ο αποδέκτης μπορεί να τα αναπολεί σε όλη του τη ζωή.
Αυτό που θα πρότεινα, είναι να αποβάλλουμε ορισμένες συνήθειες. Έχω συγκεντρώσει για χάρη σας απόψε τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα της ομιλίας. Δεν προσποιούμαι ότι είναι πλήρης λίστα, αλλά αυτά τα επτά, θεωρώ, ότι είναι αρκετά σοβαρά παραπτώματα, στα οποία όλοι μπορούμε να υποπέσουμε.
Πρώτον, το κουτσομπολιό, το να κριτικάρεις κάποιον που είναι απών. Άσχημη συνήθεια, και ξέρουμε καλά ότι ο κουτσομπόλης, μετά από πέντε λεπτά θα κουτσομπολεύει εμάς τους ίδιους.
Δεύτερον, να κατακρίνουμε. Αρκετοί κρίνουν στην κουβέντα και πολύ πριν ολοκληρώσει ο άλλος την σκέψη του και είναι πολύ δύσκολο να ακούσεις κάποιον αν ξέρεις ότι κρίνεσαι και ταυτόχρονα με αυτόν τον τρόπο σε θεωρεί ανεπαρκή.
Τρίτον, η αρνητικότητα. Και σ΄αυτήν μπορεί να υποπέσεις. Οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν πολύ αρνητικοί και δυσάρεστοι. Θυμάμαι μια μέρα, είπα στην μητέρα μου, «Είναι 1η Οκτωβρίου σήμερα». και μου είπε, «Το ξέρω, δεν είναι τραγικό;» Είναι δύσκολο να ακούς κάποιον τόσο αρνητικό.
Μια άλλη μορφή αρνητικότητας, το παράπονο. Παράπονα για τον καιρό, τα αθλητικά, την πολιτική, τα πάντα. αλλά στην ουσία είναι κολλητική μιζέρια. Δεν σκορπά λιακάδα και φωτεινότητα στον κόσμο.
Δικαιολογίες. Όλοι έχουμε δει αυτόν τον τύπο. Ίσως και να υπήρξαμε τέτοιοι. Μερικοί ρίχνουν το φταίξιμο στους άλλους. Απλώς το περνούν στους άλλους και είναι ευθυνόφοβοι, και πάλι, είναι δύσκολο να ακούς κάποιον σαν κι αυτόν.
Προτελευταίο, έκτο από τα επτά, η ωραιοποίηση, η υπερβολή. Βασικά, ξεφτιλίζει την γλώσσα μας μερικές φορές. Για παράδειγμα, εάν δω κάτι που είναι πραγματικά τέλειο, θα το πω αλλά κάποιες φορές λέμε ότι κάτι μας αρέσει πολύ ενώ δεν ισχύει και αυτή η υπερβολή γίνεται ψέμα, εντελώς ψέμα και δεν θέλουμε να ακούμε άτομα που ξέρουμε ότι ψεύδονται.
Και τέλος, ο δογματισμός, η σύγχυση γεγονότων και απόψεων. Όταν αυτά τα δύο συγχέονται, είναι σα να ακούς μια θύελλα. Είναι όταν κάποιος σε βομβαρδίζει με τις απόψεις του λες και είναι αληθινές ενώ καταλαβαίνεις ότι εκείνη την ώρα είναι σε σύγχυση. Είναι δύσκολο να τον ακούς.
Να λοιπόν τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα της ομιλίας. Αυτά θεωρώ ότι πρέπει να αποφεύγουμε. Υπάρχουν και τέσσερις θεμελιώδεις αρχές, στις οποίες μπορούμε να βασιζόμαστε αν θέλουμε ο λόγος μας να είναι δυνατός και να επιφέρει αλλαγές στον κόσμο. Η ειλικρίνεια φυσικά, το να είσαι αληθινός σε ό,τι λες, ευθύς και καθαρός. Η αυθεντικότητα, το να είσαι ο εαυτός σου. Η ακεραιότητα, το να είσαι ό,τι λες και να κάνεις ό,τι λες, να είσαι αξιόπιστος. Τέλος, η αγάπη. Δεν εννοώ την ρομαντική αγάπη, αλλά το να επιθυμείς το καλό του άλλου, για δύο λόγους. Πρώτον, θεωρώ ότι ίσως η απόλυτη ειλικρίνεια να μην είναι επιθυμητή. Παράδειγμα το να λες σε κάποιον: «Θεούλη μου, είσαι χάλια σήμερα», ίσως να μην χρειάζεται. Όμως, η ειλικρίνεια μετριασμένη με αγάπη είναι κάτι μεγάλο. Βέβαια, αν όντως θες το καλό του άλλου,είναι πολύ δύσκολο να τον κρίνεις κιόλας. Δεν είμαι καν σίγουρος ότι αυτά μπορούν να συμβαίνουν συγχρόνως.
Επίσης, τα όσα λες, όπως λέει το τραγούδι, είναι όσα λες αλλά και ο τρόπος που τα λες. Είναι μια φοβερή, απίστευτη εργαλειοθήκη, που όμως ελάχιστοι έχουν ανοίξει. Θα ήθελα να ψάξω λίγο εκεί μέσα και να ξετρυπώσω μερικά εργαλεία που θα πάρετε μαζί σας για να παίξετε, και θα αυξήσουν τη δύναμη της ομιλίας σας.
Το φωνητικό επίπεδο, για παράδειγμα. Η χροιά. Το πώς αισθάνεται ο κόσμος τη φωνή σου. Οι έρευνες δείχνουν ότι προτιμάμε φωνές που είναι πλούσιες, απαλές, θερμές, σαν ζεστή σοκολάτα. έχει να κάνει με την αναπνοή, τη στάση του σώματος και αλλά και την ψυχική ηρεμία.
Έπειτα, η μελωδία. Την αγαπώ. Είναι η γλώσσα που χρησιμοποιούμε για να προσδώσουμε σημασία. Είναι η βασική πηγή σημασίας στη συζήτηση. Οι άνθρωποι που μιλούν συνεχώς στον ίδιο τόνο εκτός από το ότι δεν δίνουν την δυνατότητα στους άλλους να τους ακούσουν δυσκολεύονται και οι ίδιοι αρκετά να ακούσουν. Από εδώ βγαίνουν οι λέξεις «μονοτονικός», «μονότονος» και «μονοτονία».
Ο ρυθμός. Μπορεί με πολύ ενθουσιασμό να πω κάτι πολύ πολύ γρήγορα, ή μπορεί με ηρεμία να δώσω έμφαση και στο τέλος φυσικά, είναι ο παλιός μας γνώριμος, η σιωπή. Λίγη σιωπή δε βλάπτει έναν διάλογο, σωστά; Δε χρειάζονται επιφωνήματα όπως «μμμ» και «ααα». Η σιωπή μπορεί να είναι δύναμη.
Τέλος, η ένταση. Μπορεί να ανεβάσω την ένταση, δείχνοντας πολύ ενθουσιασμό. Ή μπορώ να έχω την πλήρη προσοχή σας μιλώντας πολύ χαμηλόφωνα. Ορισμένοι μιλούν ακατάπαυστα. Προσπαθήστε να μην το κάνετε. Αυτό λέγεται δημόσια ηχορύπανση, είναι όταν επιβάλεις τον ήχο σου στους γύρω σου απρόσεκτα και απερίσκεπτα. Άσχημο.
Εκτός από το να μιλάμε το σημαντικό είναι να ακούμε. Χάνουμε την ικανότητά μας να ακούσουμε τους άλλους. Καταναλώνουμε χοντρικά το 60 τοις εκατό του χρόνου επικοινωνίας μας στην ακρόαση, αλλά δεν είμαστε πολύ καλοί σ' αυτήν. Συγκρατούμε μόλις το 25 τοις εκατό απ' αυτά που ακούμε. Ας προσδιορίσουμε την ακρόαση ως τη δημιουργία νοήματος από τον ήχο. Είναι μια πνευματική διαδικασία, μια διαδικασία απόσταξης.
Όμως γιατί δεν ακούμε: Πρώτα απ' όλα, έχουμε εφεύρει τρόπους καταγραφής - πρώτα τη γραφή, έπειτα την ηχογράφηση και τώρα την βιντεοσκόπηση. Η αξία της ακριβούς και προσεκτικής ακρόασης έχει απλά εξαφανιστεί. Δεύτερον, ο κόσμος είναι τώρα τόσο θορυβώδης και με αυτήν την κακοφωνία να συνεχίζεται οπτικά και ακουστικά, είναι δύσκολο ν' ακούσεις· είναι κουραστικό ν' ακούς. Πολλοί άνθρωποι καταφεύγουν στ' ακουστικά, αλλά έτσι μετατρέπουν μεγάλους δημόσιους χώρους, τα κοινόχρηστα ηχοτοπία όπως τα λέω, σε εκατομμύρια μικροσκοπικές προσωπικές ηχητικές φυσαλίδες. Σε αυτό το σενάριο, κανείς δεν ακούει κανέναν.
Γινόμαστε ανυπόμονοι. Δεν θέλουμε πια ρητορείες, θέλουμε ατάκες. Η τέχνη της συζήτησηςαντικαθίσταται - επικίνδυνα κατά τη γνώμη μου - από την προσωπική μετάδοση. Αναισθητοποιούμαστε. Τα μίντια χρειάζεται να ουρλιάζουν με άγρια και κραυγαλέα πρωτοσέλιδα ώστε να τραβήξουν την προσοχή μας. Αλλά αυτό σημαίνει πως μας είναι δυσκολότερο να προσέξουμε το σιωπηλό, το ανεπαίσθητο, το συγκρατημένο.
Είναι σοβαρό το πρόβλημα ότι χάνουμε την ικανότητα ν' ακούμε. Η ακρόαση είναι η πρόσβασή μας στην κατανόηση. Η συνειδητή ακρόαση δημιουργεί πάντα κατανόηση. Μόνο χωρίς συνειδητή ακρόαση συμβαίνουν αυτά - ένας κόσμος στον οποίο δεν ακούμε καθόλου ο ένας τον άλλον, είναι πράγματι ένα πολύ τρομακτικό μέρος.
Και αυτό έχει επίπτωση και στον τρόπο που μιλάμε. Δε μιλάμε και πολύ καλά σε άτομα που δεν μας ακούνε και σε ένα περιβάλλον όπου κυριαρχούν ο θόρυβος και η κακή ακουστική. Σκεφτείτε πως θα έμοιαζε ο κόσμος αν μιλούσαμε δυναμικά σε ανθρώπους που άκουγαν συνειδητά και σε περιβάλλοντα φτιαγμένα για αυτό το σκοπό. Για να το διευρύνω λίγο,πώς θα έμοιαζε ο κόσμος αν παράγαμε ήχο συνειδητά και τον καταναλώναμε συνειδητά και σχεδιάζαμε τα περιβάλλοντα μας συνειδητά για τον ήχο; Τότε ο κόσμος θα ακουγόταν όμορφα και μέσα σε αυτόν η κατανόηση θα ήταν κάτι φυσικό.
Ο ήχος είναι το πάθος μου, είναι η ζωή μου. Έγραψα ένα ολόκληρο βιβλίο γι' αυτό. Ζω για ν' ακούω. Αυτό είναι υπερβολικό για τους περισσότερους ανθρώπους. Πιστεύω όμως πως κάθε ανθρώπινο πλάσμα χρειάζεται ν' ακούει συνειδητά για να ζει με πληρότητα - συνδεδεμένοι σε χώρο και χρόνο με τον φυσικό κόσμο γύρω μας, συνδεδεμένοι με αλληλοκατανόηση, για να μην πω πνευματικά συνδεδεμένοι, επειδή κάθε πνευματικό μονοπάτι που γνωρίζω περιέχει ακρόαση και περισυλλογή στον πυρήνα του.
Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να διδάξουμε την ακρόαση στα σχολεία ως μια δεξιότητα. Γιατί δεν διδάσκεται; Είναι τρελό. Εάν διδάξουμε την ακρόαση στα σχολεία μας, μπορούμε να τη σώσουμε απ' τον ολισθηρό κατήφορο αυτού του επικίνδυνου, τρομακτικού κόσμου για τον οποίο μίλησα και να την πάμε εκεί όπου όλοι ακούν συνειδητά όλη την ώρα - ή τουλάχιστον είναι ικανοί να το κάνουν.
Η ακοή είναι μια από τις πέντε αισθήσεις. Η ακρόαση όμως είναι τέχνη..."
Πάμε και σήμερα να συναντήσουμε ανθρώπους που έκαναν τον ήχο ζωή τους. Ταξίδεψαν με αυτόν και ονειρεύτηκαν έναν κόσμο που θα αντικαθιστούσε τον θόρυβο με μια υπέροχη μελωδία. Μετά έγραψαν, μίλησαν και τραγούδησαν γι' αυτό. Σε περιμένω και σήμερα μέχρι τις 10 στο Μέντα 88.
"Μέσα στη βουή του δρόμου ήταν να βρω το όνειρό μου... να το βρω και να το χάσω και ούτε πια που θα το φτάσω.. Όνειρο γλυκό και ξένο και παντοτινά χαμένο, σε κρατώ στο νου μου ακόμα σαν τριαντάφυλλο στο στόμα.. Πέρασες όπως περνούνε όσα δε θα ξαναρθούνε, σε κρατώ στο νου μου ακόμα σαν τριαντάφυλλο στο στόμα.." Καλημέρα!!
*Κάθε μέρα στις 7.00 στέλνουμε στην πόλη την καρτ ποστάλ της ημέρας με έναν στίχο-ευχή για το δρόμο. Σου αρέσει; Έλα να την μοιραστούμε.
ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΒΟΥΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ
Μουσική - στίχοι - τραγούδι: Domenica
https://www.youtube.com/watch?v=PZRzRkVt-4c
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟΣ ...
ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΘΥΕΛΛΑ,
ΕΝΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΝΟ,
ΜΙΑ ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ...❤️
Τρίτη 24 Οκτωβρίου 2017
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Οκτωβρης... Νοεμβρίος... 🍂🍂🍂🍂🍂
Πρέπει να φύγω!!! Αναστέναξε ο Οκτώβρης και χιλιάδες φύλλα έπεφταν από τη θλίψη... Ήρθε η ώρα!! Ψιθύρισε ο Νοέμβριος.. Σε παρακαλώ δώσε μο...
-
Καλημέρα!! Σήμερα η καρτ ποστάλ θα γίνει συλλέκτης ευτυχίας. Ο Μάριος Φραγκούλης τραγουδάει: "Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο για... -
Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Καρκίνου! Ήταν ένα απόγευμα του Σεπτέμβρη του 2015, όταν η Μαρία έκανε ένα από τα τελευταία μπάνια της σεζόν μ...
