Στα τραγούδια και τα ταξίδια ο Βαγγέλης Περάκης / 7:00 με 10:00 / Μέντα 88
Μας ακούτε εδώ: http://www.menta88.gr/player/
Σήμερα η ευχετήρια κάρτα μας θα ταξιδέψει με τις γάτες. Αφορμή μια ταινία που θα αρχίσει να προβάλλεται την επόμενη εβδομάδα στους κινηματογράφους και έχει τίτλο "Οι γάτες της Κωνσταντινούπολης". Εκατοντάδες χιλιάδες αδέσποτες γάτες κυκλοφορούν στην Κωνσταντινούπολη και αποτελούν ένα κομμάτι της ζωής των κατοίκων της. Η ταινία ακολουθεί 7 διαφορετικούς γατο-χαρακτήρες στις περιπλανήσεις τους στα σοκάκια, τις αγορές, το λιμάνι, τις ταράτσες, στην Κωνσταντινούπολη και τον Βόσπορο. Μέσα από τις ιστορίες αυτών των εντελώς διαφορετικών 7 γάτο-προσωπικοτήτων, αλλά και των ανθρώπων που έρχονται σε επαφή μαζί τους, «Οι Γάτες της Κωνσταντινούπολης» σκιαγραφούν ένα κοντινό, γεμάτο ζεστασιά πορτραίτο της Πόλης. Πρωταγωνιστούν …οι γάτες: Ερωμένη, Κυνηγός, Ψυχοπαθής, Τζέντλεμαν, Υπέρ-κοινωνικός, Καταφερτζού, Παίχτης. Οι δημιουργοί της ταινίας μαζί με συνεργάτες που έκαναν έρευνα τοπικά, μάζεψαν ιστορίες και αναζήτησαν ανθρώπους που έμοιαζε να έχουν εκτεταμένη επαφή με τις γάτες της γειτονιάς τους και γνώριζαν ποιες είναι οι κυρίαρχες προσωπικότητες, ποιο είναι παιδί ποιας, ποια γάτα κλέβει τον ψαρά και ποια μπαίνει στο σπίτι της γειτόνισσας κρυφά. Οι ιστορίες που άκουσαν τους κίνησαν περαιτέρω το ενδιαφέρον να κινηματογραφήσουν αυτά τα μοναδικά ζώα σε δράση. Ο σκοπός ήταν μέσα από επιλεγμένες γατο–ιστορίες, να δημιουργήσουν μια στοχαστική ταινία με θέμα την αγάπη, την απώλεια, την χαρά, την μοναξιά και την συντροφικότητα. Όπως λέει η σκηνοθέτις της ταινίας: "Συνειδητοποίησα ότι η δική μου ιστορία στο παρελθόν με τις γάτες, δεν ήταν αποκλειστικά δική μου, αλλά όποιος είχε αφεθεί να αναπτύξει μια ουσιαστική σχέση με αυτά τα πλάσματα είχε καταλήξει να βιώνει την ζωή διαφορετικά. Αυτή η αλλαγή στην οπτική της ζωής διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά ο παράγοντας που είναι κοινός σε όλους είναι ότι αυτή η διαφορά προκύπτει από την συνύπαρξη με ένα ζώο που έχει χάρη, πνεύμα και είναι αυτάρκες.."
Μετά θα γυρίσουμε στην Αθήνα και θα πάρουμε το πλοίο για ένα μακρινό νησί του Αιγαίου. Εκεί μας περιμένει ο Ευγένιος Τριβιζάς για να μας γνωρίσει την "Τελευταία Μαύρη Γάτα.." Σε ένα μακρινό νησί τα μέλη μιας μυστικής αδελφότητας προληπτικών πιστεύουν ότι οι μαύρες γάτες φέρνουν γρουσουζιά και αποφασίζουν να τις εξολοθρεύσουν με δηλητήρια, παγίδες και χίλιους δύο απάνθρωπους τρόπους. Πρώτα εξαφανίστηκε ο Μεταξονούρης. Μετά ο Σαλταπήδας. Μετά εξαφανίστηκαν ο Νιαουρίνος, ο Γκιουζέπε, ο Ραμσής, η Αραπίνα, ο Σαρδανάπαλος και η Μπιζού. όλες αυτές οι γάτες δεν είχαν κανένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα εκτός από ένα. Ένα μόνο. Το χρώμα τους. Το μαύρο κατάμαυρο χρώμα τους. Σε λίγο έχουν σχεδόν επιτύχει τον σκοπό τους. Μόνο μια μαύρη γάτα έχει απομείνει ζωντανή. Τα μέλη της αδελφότητας είναι αποφασισμένα να τη βρουν και να την εξοντώσουν. Αλλά και η γάτα είναι αποφασισμένη να επιζήσει. Αυτή είναι η ιστορία ενός ανελέητου διωγμού, ενός απελπισμένου έρωτα, μιας πικρής προδοσίας – αυτή είναι η ιστορία της τελευταίας μαύρης γάτας. Ο Ευγένιος Τριβιζάς, ο σημαντικότατος αυτός παραμυθάς, αντιμετωπίζει τα παιδιά σαν ώριμους ανθρώπους με φαντασία και σκέψη. Τους μιλά για τις αληθινές ρίζες του ρατσισμού, τους αναλύει τα πραγματικά αίτια, καταδεικνύει τα συμφέροντα που εξυπηρετεί, κι όλα αυτά με ήρωα ένα μαύρο γάτο. Δεν μένει στην επιφάνεια, δεν μιλάει απλοϊκά. Επιστρατεύει χιούμορ, φαντασία, ευαισθησία, συναίσθημα για να μιλήσει για το καταστροφικό αυτό φαινόμενο που τα τελευταία χρόνια μαστίζει τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Ο Ευγένιος Τριβιζάς είναι εγκληματολόγος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Reading. Αλλά και συγγραφέας των πιο όμορφων και σύγχρονων παραμυθιών που διαβάζονται ευλαβικά – από παιδιά και γονείς. Η «Τελευταία Μαύρη Γάτα» είναι ένα βιβλίο-ύμνος για την καταδίκη των προκαταλήψεων και την ανάδειξη της έννοιας της συνύπαρξης. Όπως λέει στο βιβλίο "Ένα ψέμα, όσοι και να το λένε, δεν παύει να είναι ψέμα..." Η τελευταία μαύρη γάτα μας υπενθυμίζει την έννοια του παραλόγου που όταν ξεκινά μπορεί να γίνει ακραία και καταστροφική. Γιατί όπως λέει η φράση με την οποία ξεκινάει και τελειώνει το βιβλίο: "Σας τα λέω όλα αυτά γιατί εδώ στο νησί μας, όπως κι αλλού, οι γάτες ξεχνάνε, οι άνθρωποι ξεχνάνε και η τρέλα δεν θέλει πολύ να φουντώσει πάλι φτου ξανά κι απ’ την αρχή.." Γιατί κάπως έτσι ξεκινάει πάντα μια τέτοια ιστορία. Ο Λαός, μέσω της προπαγάνδας, αποπροσανατολίζεται, πείθεται για την απειλή "της μαύρης γάτας" κι επιδίδεται μετά μανίας στη γατοκτονία. Η λογική χάνεται και μαζί η βαθύτερη έννοια της αποδοχής και της συνύπαρξης.
Ο Τριβιζάς αναφέρει πως "Στα μικρά παιδιά δεν μπορεί να μιλάει κανείς για τόσο επώδυνα θέματα ρεαλιστικά χωρίς να τα τραυματίζει. Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να διαπλάθει τον χαρακτήρα τους με τα κατάλληλα αναγνώσματα και θεάματα ώστε να ταυτίζονται με τα θύματα βίας, να μοιράζονται την αγωνία τους, να νιώθουν τον πόνο τους και να καταδικάζουν τους δράστες.." Και όταν τον ρωτούν αν υπάρχει χώρος ακόμα για θαύματα ο ίδιος αναφέρει: "Όταν ο Ντίκενς αναγκαζόταν να δανείζεται χρήματα από τη γιαγιά της συζύγου του για να αγοράζει παπούτσια, όταν ο Στίβεν Κινγκ υποχρεωνόταν να αφήσει το σχολείο και να να δουλεύει δέκα ώρες την ημέρα κολλώντας ετικέτες σε κουτιά με βαφές παπουτσιών επειδή ο πατέρας του είχε φυλακιστεί για χρέη, όταν ο Όργουελ δεν είχε χρήματα για να συνεχίσει να σπουδάζει, όταν η Ρόουλινγκ, ανύπαντρη μητέρα, αναγκαζόταν να καταφεύγει σε καφενεία για να γράφει επειδή δεν είχε χρήματα για να θερμαίνει το σπίτι της, όταν -συγκλονιστική περίπτωση- ο συνθέτης Ολιβιέ Μεσιάν συνέθετε αριστουργήματα όντας κρατούμενος σε ναζιστικό στρατόπεδο συγκεντρώσεως, καταλαβαίνει κανείς ότι ακόμα και κάτω από τις πιο ακραίες και αντίξοες συνθήκες το ανθρώπινο πνεύμα μπορεί να επιβιώνει και να δημιουργεί οάσεις μικρών και μεγάλων, προσωπικών αλλά και κοινωνικών θαυμάτων... Όπου υπάρχει μεγάλη αγάπη, υπάρχουν πάντα θαύματα."
Πάμε και σήμερα να συναντήσουμε ανθρώπους που αγάπησαν την φαντασία, τα ταξίδια και τα θαύματα. Τα έζησαν και μετά μίλησαν, έγραψαν και τραγούδησαν γι' αυτά. Σε περιμένω μέχρι τις 10 στο Μέντα 88.
"Άραγε πού να `σαι άραγε θυμάσαι που `λεγες στη γάτα Σερενάτα μη φοβάσαι, σ’ όλη τη ζωή μου θα `σαι το γατί μου δε θα ξαναδώσω σ’ άλλη γάτα την ψυχή μου.. Δε θέλω να σε ξαναδώ μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα, θέλω μονάχα να σου πω πως απόψε γέννησε η γάτα.." Καλημέρα!
*Κάθε μέρα στις 7.00 στέλνουμε στην πόλη την καρτ ποστάλ της ημέρας με έναν στίχο-ευχή για το δρόμο. Σου αρέσει; Έλα να την μοιραστούμε.
ΣΕΡΕΝΑΤΑ
Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος
Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή
Τραγούδι: Αρλέτα
https://www.youtube.com/watch?v=0ZfUxfMsko8
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου