🕊️🕊️🕊️

 Μακάρι να υπήρχε φωνή ικανή να 

σταματήσει ετεροχρονισμένα το τρένο. 

Μακάρι να υπήρχε στίχος αποκαλυπτικός

που να οδηγεί στις εξαϋλωμένες στάχτες 

της μοναχικά περιπλανώμενης Εριέττας.

Μακάρι να υπήρχε μελωδία παρήγορη 

για τα υπόλοιπα μεταξύ τους άγνωστα 

μα για όλους εμάς πλέον επώνυμα

αγκαλιασμένα με τη φωτιά σώματα.

Θα έφτιαχνα ένα τραγούδι 

-στο λόγο μου-

θα το έβαζα στις ράγες, 

θα το επαναλάμβανα 

ξανά και ξανά:

[‘Μάνα απόψε δεν θ’ αργήσω

μην κοιμάσαι, μάνα περίμενε’]

Θα το επαναλάμβανα 

ξανά και ξανά μονότονα, 

ασφαλή, συνεχόμενα.

Μα δεν υπάρχει και περιμένοντας 

-ίσως ανώφελα- το δίκιο 

καταθέτω αντ΄ αυτού εις μνήμην 

απόψε δυο ώρες σιωπής.

🤍🤍🤍

 "Κι ένα χαλίκι ν' αρμολοήσεις

σ' έναν ετοιμόρροπο τοίχο,

είναι σαν να στερεώνεις

τον κόσμο να μην πέσει.

Είναι σαν να στερεώνεις

τ η ν ψ υ χ ή σ ο υ

ν α μ η ν π έ σ ε ι."

Ν. Καζαντζάκης

("Ο Φτωχούλης του Θεού")

Μην πάψεις...

 Μην πάψεις ποτέ να ελπίζεις, να μάχεσαι και να χαμογελάς.

Πάνω σε φευγάτες ελπίδες κτίστηκε τούτος ο κόσμος.

Η ομορφιά βαμμένη μπλε🩵💙

 Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΒΑΜΜΕΝΗ ΜΠΛΕ...!

Είναι οι Μπλε Παπαρούνες των Ιμαλαίων (Meconopsis betonicifolia)

 της Οικογένειας Papaveraceae, 

στο Εθνικό Πάρκο Valley of Flowers National Park, Uttarakhand, στην Ινδία. 

Υπάρχουν για να μας θυμίζουν και αυτές πόσα αριστουργήματα μπορεί να δημιουργήσει η Μητέρα Φύση!

Πηγή: web

Ψυχοσάββατο

 Το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Απόκρεω, 

λέγεται - «Σάββατο των Ψυχών»

 ή Ψυχοσάββατο. 

Είναι το πρώτο από τα δύο Ψυχοσάββατα του έτους (το δεύτερο επιτελείται το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής).

«H μνήμη είναι η μυρωδιά της ψυχής.»

Στιγμές...

 Δεν μελαγχολώ για τα χρόνια που περνάνε. Αν μου έλεγαν να τα ξαναζήσω, θα με μελαγχολούσε περισσότερο.

Να αντιμετωπίσω τα ίδια λάθη και την ίδια άγνοια για μια ακόμη φορά; Δεν το θέλω. 

Δεν μετανοώ για τα λάθη μου. Αλλά δε θά 'θελα να τα ξανακάνω. 

Όπως δε μετανοώ για τις ωραίες στιγμές μου, αλλά δεν θα ήθελα να τις ξαναζήσω. 

Με ενδιαφέρουν πολύ οι στιγμές που θ έ λ ω να ζήσω, παρά αυτές που έζησα.

_Μάνος Χατζιδάκις_

Αμυγδαλιά 🌸💗

 Είπα στην αμυγδαλιά μίλησέ μου για το Θεό. 

Και η αμυγδαλιά άνθισε!

_Νίκος Καζαντζάκης_ 

🌸💗

Μανταρινώνες Κάμπου της Χίου

Οι μανταρινώνες του Κάμπου της Χίου

  Κατά τον 14ο αιώνα, αριστοκρατικές οικογένειες της Χίου, γενουάτικες και ντόπιες, έχτισαν στον Κάμπο, καταμεσής στους οπωρώνες, τα εντυπωσιακά μεγαλειώδη αρχοντικά, δίπατα ή τρίπατα, σπίτια τους. 

Διασχίσαμε πυκνές αλέες με ξινόδεντρα –μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, μοσχολεμονιές, κιτριές και νεραντζιές– για να καταλήξουμε σε λουλουδιασμένες, βοτσαλωτές αυλές με αρτεσιανά μαγγανοπήγαδα.

Μπήκαμε στα αρχοντόσπιτα με τις πελώριες αυλόπορτες και τις αψιδωτές πόρτες κι ανεβήκαμε σε πλατιά μπαλκόνια για να πάρουμε βαθιά ανάσα, να γεμίσουν τα ρουθούνια με γλυκόξινο άρωμα και να απολαύσουμε τη θέα του καταπράσινου τοπίου, στολισμένου με πορτοκαλί καρπούς.

 «Από ψηλά έλεγχαν οι γαιοκτήμονες τις εργασίες στα περιβόλια τους. Κάθε σπίτι είχε τους επιστάτες του για να προσέχουν τους εργάτες, ώστε να κόβουν σωστά τα μανταρίνια και να τους τσεκάρουν μην τρώνε τα φρούτα, που πωλούνταν πανάκριβα στις αγορές του εξωτερικού»,διηγείται ο καλλιεργητής Χαράλαμπος Παρασκευαΐδης. 

Και καθώς περπατάμε, κόβουμε μερικά και σκίζουμε τις πολύτιμες φλούδες τους, που βγαίνουν πανεύκολα. Τα χέρια μας γυαλίζουν από τα αιθέρια έλαια. Μας παίρνουν οι μυρωδιές, δοκιμάζουμε τη σάρκα τους. Όλο χυμούς, με οξύτητα που τσούζει, σπιρτάδα ανεπανάληπτη, νοστιμιά που δημιουργεί σιελόρροια, αλλά κι ένα σωρό κουκούτσια.

 «Δεν είναι ακόμα καμωμένα», μας λέει, εξηγώντας ότι το «κόμμα», το κόψιμο δηλαδή, ξεκινά αρχές Δεκέμβρη που αρχίζουν και γλυκαίνουν, και η συλλογή ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες μπορεί να παραταθεί μέχρι και τον Μάρτη. Μας πληροφορεί ότι θέλουν πότισμα μόνο με νερό πηγαδίσιο και συγκεκριμένες ώρες. Περίφραξη ψηλή, προστασία από τους παγετώνες με μικρές εστίες φωτιάς, προσεκτικό κόψιμο με το γάντι, ειδάλλως με γυμνά χέρια, αλλά κομμένα νύχια, με κλαδευτήρι, ώστε ο μίσχος να έχει συγκεκριμένο, μικρό μήκος, και τακτοποίηση μέσα σε καφάσια με χαρτιά ανάμεσα σε κάθε στρώση, για να μην τραυματιστεί η φλούδα τους. Τις μανταρινιές τις έφερε ο Χωρέμης

Συμβόλαιο της 11ης Ιανουαρίου 1474 που φυλάσσεται στα αρχεία της πόλης της Γένοβας κάνει λόγο για εξαγωγές εσπεριδοειδών από τη Χίο προς την ιταλική πόλη Σαβόνα. Ο Γερμανός θεολόγος Johann Michael Wansleben γράφει ότι το 1674 ταξίδεψε με καράβι που μετέφερε λεμόνια από τη Χίο στη Σμύρνη, ενώ ο Jean de Gontaut-Biron, Baron de Salignac, γράφει πως η Χίος στο β΄ μισό του 18ου αιώνα είχε τη δυνατότητα να προμηθεύσει όλη την Ανατολή με πορτοκάλια, κίτρα, λεμόνια και πως οι κάτοικοι εξήγαν μεγάλη ποσότητα χυμού. Όσο για την καλλιέργεια της µανταρινιάς θεωρείται από πολλούς ότι ξεκίνησε από τους Γενοβέζους κατακτητές (1346-1566). Σύμφωνα με προφορικές µαρτυρίες ωστόσο, οι πρώτες µανταρινιές ήρθαν στο νησί από την Ινδία, από τον παππού του Γιάννη Κ. Χωρέµη, έναν διαπρεπή Χιώτη της διασποράς, «µετά τον παγετό του 1850, περί το 1863», όπως διηγείται η δισεγγονή του, Σία Χωρέμη. Καλλιεργήθηκαν στα κτήµατά του, και από εκεί η καλλιέργειά τους επεκτάθηκε σε ολόκληρο τον Κάµπο µε τον εµβολιασµό τους επάνω σε νεραντζιές. Μία από αυτές τις πρώτες μανταρινιές διασώζεται σε άριστη κατάσταση στο περιβόλι Χωρέμη, στην πόλη της Χίου. 

Πολυτελή φρούτα στο χαρτί

Κάποτε τα εσπεριδοειδή της Χίου πωλούνταν στο εξωτερικό με το κομμάτι, ως είδος πολυτελείας. Οι χαρτώτριες ήταν κοπέλες καθισμένες γύρω από τους σωρούς με τα φρούτα που τα «χάρτωναν» ένα ένα, τα τύλιγαν δηλαδή σε λεπτά χαρτιά που επάνω είχαν τυπωμένη τη φίρμα του εμπόρου. Στη συνέχεια τα τακτοποιούσαν ανά μέγεθος μέσα σε μικρές κάσες και τα εξήγαν. Θεωρούνταν ήδη από τότε μία από τις καλύτερες ποικιλίες στον κόσμο. Και στις μέρες μας αρκετοί καλλιεργητές δραστηριοποιούνται στον Κάμπο. Το παράπονό τους είναι οι χαμηλές τιμές πώλησης. Με το πέρασμα των χρόνων, το μανταρινάκι της Χίου έχασε την εμπορική αξία του, καθώς κυκλοφόρησαν υβρίδια χωρίς κουκούτσια, πιο δημοφιλή στους καταναλωτές. Έτσι η καλλιέργειά του συρρικνώθηκε κι έγινε δυσεύρετο έως εξαιρετικά σπάνιο εκτός νησιού. Κατέληξε να χρησιμοποιείται κυρίως σε χυμούς, αναψυκτικά και γλυκά του κουταλιού που παράγονται από τοπικές βιομηχανίες στο νησί. Στην υπόλοιπη χώρα, τα φρέσκα Χιώτικα μανταρίνια φτάνουν σπάνια και σε μικρές ποσότητες. Αυτά που μπορεί να βρούμε ως Χιώτικα είναι τα «τύπου Χίου», δηλαδή μανταρίνια από την ίδια ποικιλία αλλά καλλιεργημένα σε άλλα μέρη της Ελλάδας, με γευστικά χαρακτηριστικά διαφορετικά από τα γνήσια Χίου.

https://www.gastronomos.gr

Πηγή: ο ομφαλός της γης 

παπαρούνα των Ιμαλαΐων

 Η μπλέ παπαρούνα των Ιμαλαΐων, φημίζεται για το εκπληκτικό μπλε χρώμα της, το οποίο είναι αρκετά σπάνιο στον κόσμο των φυτών...

Ιθαγενές στα ψηλά βουνά των Ιμαλαΐων, αναπτύσσεται σε περιοχές άνω των 3.000 μέτρων, όπου το κλίμα είναι κρύο και οι συνθήκες ακραίες.

Ανακαλύφθηκε από τη Δυτική επιστήμη το 1912 κατά τη διάρκεια αποστολής στο Θιβέτ και έκτοτε βραβεύτηκε ιδιαίτερα για την ομορφιά του. Αν και ιδιαίτερα περιζήτητο, είναι δύσκολο να καλλιεργηθεί εκτός του φυσικού του περιβάλλοντος λόγω των ιδιαίτερων αναγκών του για δροσερό καιρό, υγρασία και πλούσιο, καλά στραγγισμένο έδαφος. 

Πηγή: Animal birds and nature lovers 

Weather Phenomena

Παγκόσμια ημέρα ραδιοφώνου

 «Μα πως είναι δυνατόν να χωράνε τόσοι άνθρωποι σ’ ένα τόσο μικρό κουτί;» ρωτάγαμε. «Είναι μαγικό γι’ αυτό», ήταν η πιο συνηθισμένη απάντηση που παίρναμε. 

📟Η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη σ’ όλους εμάς που μεγαλώσαμε παρέα μ' αυτό το μαγικό κουτί, παρέα με φωνές αγαπημένες που εμείς τους δίναμε πρόσωπο. 📟Λατρεύαμε αυτές τις φωνές, είχαν πάντα πολλά να μας πουν, άνοιγαν διάπλατα τις πόρτες της γνώσης, της σκέψης και της φαντασίας μας. 📟Φωνές που μας συντρόφευαν τα βροχερά απογεύματα της Κυριακής, που μας γνώριζαν σπιθαμή προς σπιθαμή την Ελλάδα, τα τραγούδια και τους ανθρώπους της ενώ συγχρόνως μας ταξίδευαν μακριά, σε όμορφους κόσμους που  ονειρευόμασταν να περπατήσουμε.  

📟Μαγικές οι φωνές του ραδιοφώνου, και μαγικό το ταξίδι του, που ευτυχώς, ποτέ δεν έπαψε να διαρκεί…

«Μικρό μου κουτί,

που με βοηθούσες να δραπετεύω

και σε μετέφερα από σπίτι σε σπίτι

στο πλοίο και στο τρένο

στο προσκέφαλό μου, στον πόνο μου,

το τελευταίο πράγμα το βράδυ,

το πρώτο το πρωί.

Υποσχέσου μου ότι δεν 

θα σωπάσεις ξαφνικά…»

(Μπέρτολ Μπρέχτ)

Η φύση στο δημοτικό τραγούδι

 Η φύση στο δημοτικό τραγούδι

"...Δεν κελαηδούσε σαν πουλί, μήτε σαν χελιδόνι μον κελαηδούσε κι έλεγε μ' ανθρώπινη λαλίτσα.."

"Ανάθεμα που βρει καιρό κι άλλον καιρό ανιμένει, γιατί ο καιρός τα πράματα ξανάστροφα τα φέρνει."

 Ο  λυρισμός , οι υπερρεαλιστικές εικόνες και οι υπερβατικοί  στίχοι είναι συνυφασμένα με το δημοτικό μας τραγούδι και εν πολλοίς το προσδιορίζουν.

Τα πουλιά, τα δέντρα, τα λουλούδια τα ζώα συμμετέχουν ενεργά με ανθρώπινη λαλιά και σκέψη στα δρώμενα των τραγουδιών. 

Το " τρία πουλάκια κάθονταν" π.χ που μιλούσαν με ανθρώπινη λαλιά , και που με αυτό ξεκινούν πολλά δημοτικά, είναι ενδεικτικό του υπερρεαλισμού και της συμμετοχής των στοιχείων και φαινομένων της φύσης στις ανθρώπινες εκδηλώσεις .

 Ήδη απ το "Τραγούδι του νεκρού αδελφού" ή "Στης Άρτας το γεφύρι" έως και

" Στου Διάκου το ταμπούρι" 

...δεν κελαηδούνε σαν πουλιά μον' κελαηδούν και λένε...

 Ένα ερωτικό τραγούδι και ένα  μοιρολόι μας δίνουν εικόνες συναρπαστικές με προσωποποίηση των φυσικών στοιχείων.

"Νύχτα 'ταν που φιλιόμασταν ,νύχτα και ποιός μας είδε , 

μας είδε τ' άστρο της αυγής και τό πε στο φεγγάρι 

και το φεγγάρι στο γιαλό και ο γιαλός στο ναύτη  

κι ο ναύτης το τραγούδησε στου καραβιού την πλώρη ..."

 Η γύρω μας πλάση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης υπόστασης, άρα και των στοιχείων που συνδέονται με αυτή. Κατ’ ουσίαν, πρόκειται για το υπερσύνολο δύο βασικών οντοτήτων:της χλωρίδας και της πανίδας, που συνθέτουν το φυσικό περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιούμαστε, αποτελώντας έναν  κρίκο με την ανθρώπινη υπόσταση.

"Εγώ για το χατίρι σου τρεις βάρδιες είχα βάλει.

Είχα τον ήλιο στα βουνά, και τον αϊτό στους κάμπους,

Και τον βοριά το δροσερό τον είχα στα καράβια.

Μα ο ήλιος εβασίλεψε, κι ο αϊτός αποκοιμήθη,

Και το βοριά το δροσερό τον πήραν τα καράβια

Κι έτσι του δόθηκε καιρός του Χάρου και σε πήρε."

Η φύση ενεργά συμμετέχει στο τραγούδι με προσωποποίηση των στοιχείων του και των στοιχειών του.

"Ἡ ἄνοιξ᾿ κι οὐ χινόπωρος ἀντάμα τρῶν᾿ καὶ πίνουν

Ἐκάλεσαν τὴν ἄνοιξη νὰ πάει νὰ τὴ φιλέψουν

Κι ἡ ἄνοιξη καμάρουσι-καμάρουσι δὲν πάει

-Τί καμαρώνεις ἄνοιξη μὲ τὰ λουλούδια ἀπό ᾿χεις;

Ἐσὺ ἔχεις ἀσπρολεύκαδα ἐγὼ ἔχω παλικάρια

Ἐσὺ ἔχεις τὰ τσιγκόδεντρα κι ἐγὼ ἔχω τοὺς γερόντους

Ἐσὺ ἔχεις τὶς ἀγριογκορτσιὲς ἐγὼ ἔχω τὶς μπαμπίτσες

Ἐσὺ ἔχεις τὶς τριανταφυλλιὲς ἐγὼ ἔχω τὶς νυφίτσες

Ἐσὺ ἔχεις τὸ βασιλικὸ ἐγὼ ἔχω τὰ κοτσύφια

Ἐσὺ ἔχεις τὰ μαυρόγιτσια, ἐγὼ ἔχω τὰ παιδάκια

Ταχιά ᾿ρχεται χινόπωρος καὶ θὰ στὰ μαραγκιάσει."

Αυτή καθεαυτή η φυσιολατρεία του δημοτικού μας τραγουδιού αναδύει κάτι τὸ βαθύτερα μυσταγωγικό και ιερό. 

"Κοιμήσου ανθέ της λεμονιάς κλαδί της ματζουράνας 

γαρύφαλο της Βενετιάς, τριαντάφυλλο της Σπάνιας.

Παιδάκι μου, στην κούνια σου τρία δέντρα θα φυτέψω

το 'να να λένε μυρσινιά, το άλλο να λένε δάφνη,                                     

το τρίτο το καλύτερο, τριανταφυλλιά με τ' άνθη."

"Ο δυόσμος κι ο βασιλικός κι η δόλια η ματζουράνα                                   

 κείνα τα τρία μαλώνανε, κείνα τα τρία κολλιούνται                                           

το ποιο 'ναι ομορφότερο, το ποιο μυρίζει κάλλιο."

Ο διάκοσμος γύρω μας και η δύναμη του συναρπάζουν στο δημοτικό τραγούδι,  υπερβατικά μεν ,με ταπεινότητα και σεβασμό δε.

Στοιχεία απ το διαδίκτυο. 

Πίνακας του Θεόφιλου.Η φύση στο δημοτικό τραγούδι.

"...Δεν κελαηδούσε σαν πουλί, μήτε σαν χελιδόνι μον κελαηδούσε κι έλεγε μ' ανθρώπινη λαλίτσα.."

"Ανάθεμα που βρει καιρό κι άλλον καιρό ανιμένει,

γιατί ο καιρός τα πράματα ξανάστροφα τα φέρνει."

 Ο λυρισμός , οι υπερρεαλιστικές εικόνες και οι υπερβατικοί στίχοι είναι συνυφασμένα με το δημοτικό μας τραγούδι και εν πολλοίς το προσδιορίζουν.

Τα πουλιά, τα δέντρα, τα λουλούδια τα ζώα συμμετέχουν ενεργά με ανθρώπινη λαλιά και σκέψη στα δρώμενα των τραγουδιών. 

Το " τρία πουλάκια κάθονταν" π.χ που μιλούσαν με ανθρώπινη λαλιά , και που με αυτό ξεκινούν πολλά δημοτικά, είναι ενδεικτικό του υπερρεαλισμού και της συμμετοχής των στοιχείων και φαινομένων της φύσης στις ανθρώπινες εκδηλώσεις .

 Ήδη απ το "Τραγούδι του νεκρού αδελφού" ή "Στης Άρτας το γεφύρι" έως και

" Στου Διάκου το ταμπούρι" 

...δεν κελαηδούνε σαν πουλιά μον' κελαηδούν και λένε...

 Ένα ερωτικό τραγούδι και ένα μοιρολόι μας δίνουν εικόνες συναρπαστικές με προσωποποίηση των φυσικών στοιχείων.

"Νύχτα 'ταν που φιλιόμασταν ,νύχτα και ποιός μας είδε , 

μας είδε τ' άστρο της αυγής και τό πε στο φεγγάρι 

και το φεγγάρι στο γιαλό και ο γιαλός στο ναύτη  

κι ο ναύτης το τραγούδησε στου καραβιού την πλώρη ..."

 Η γύρω μας πλάση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης υπόστασης, άρα και των στοιχείων που συνδέονται με αυτή. Κατ’ ουσίαν, πρόκειται για το υπερσύνολο δύο βασικών οντοτήτων:της χλωρίδας και της πανίδας, που συνθέτουν το φυσικό περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιούμαστε, αποτελώντας έναν κρίκο με την ανθρώπινη υπόσταση.

"Εγώ για το χατίρι σου τρεις βάρδιες είχα βάλει.

Είχα τον ήλιο στα βουνά, και τον αϊτό στους κάμπους,

Και τον βοριά το δροσερό τον είχα στα καράβια.

Μα ο ήλιος εβασίλεψε, κι ο αϊτός αποκοιμήθη,

Και το βοριά το δροσερό τον πήραν τα καράβια

Κι έτσι του δόθηκε καιρός του Χάρου και σε πήρε."

Η φύση ενεργά συμμετέχει στο τραγούδι με προσωποποίηση των στοιχείων του και των στοιχειών του.

"Ἡ ἄνοιξ᾿ κι οὐ χινόπωρος ἀντάμα τρῶν᾿ καὶ πίνουν

Ἐκάλεσαν τὴν ἄνοιξη νὰ πάει νὰ τὴ φιλέψουν

Κι ἡ ἄνοιξη καμάρουσι-καμάρουσι δὲν πάει

-Τί καμαρώνεις ἄνοιξη μὲ τὰ λουλούδια ἀπό ᾿χεις;

Ἐσὺ ἔχεις ἀσπρολεύκαδα ἐγὼ ἔχω παλικάρια

Ἐσὺ ἔχεις τὰ τσιγκόδεντρα κι ἐγὼ ἔχω τοὺς γερόντους

Ἐσὺ ἔχεις τὶς ἀγριογκορτσιὲς ἐγὼ ἔχω τὶς μπαμπίτσες

Ἐσὺ ἔχεις τὶς τριανταφυλλιὲς ἐγὼ ἔχω τὶς νυφίτσες

Ἐσὺ ἔχεις τὸ βασιλικὸ ἐγὼ ἔχω τὰ κοτσύφια

Ἐσὺ ἔχεις τὰ μαυρόγιτσια, ἐγὼ ἔχω τὰ παιδάκια

Ταχιά ᾿ρχεται χινόπωρος καὶ θὰ στὰ μαραγκιάσει."

Αυτή καθεαυτή η φυσιολατρεία του δημοτικού μας τραγουδιού αναδύει κάτι τὸ βαθύτερα μυσταγωγικό και ιερό. 

"Κοιμήσου ανθέ της λεμονιάς κλαδί της ματζουράνας 

γαρύφαλο της Βενετιάς, τριαντάφυλλο της Σπάνιας.

Παιδάκι μου, στην κούνια σου τρία δέντρα θα φυτέψω

το 'να να λένε μυρσινιά, το άλλο να λένε δάφνη,                                     

το τρίτο το καλύτερο, τριανταφυλλιά με τ' άνθη."

"Ο δυόσμος κι ο βασιλικός κι η δόλια η ματζουράνα                                   

 κείνα τα τρία μαλώνανε, κείνα τα τρία κολλιούνται                                           

το ποιο 'ναι ομορφότερο, το ποιο μυρίζει κάλλιο."

Ο διάκοσμος γύρω μας και η δύναμη του συναρπάζουν στο δημοτικό τραγούδι, υπερβατικά μεν ,με ταπεινότητα και σεβασμό δε.

Πηγή: Στοιχεία απ το διαδίκτυο.

Ο μύθος της Ανεμώνης

                 Ο μύθος της Ανεμώνης

Το όνομα του λουλουδιού συνδέεται με τον αρχαίο ερωτικό μύθο του Άδωνη και της Αφροδίτης.

Ο μύθος είναι πολύ γνωστός. Ενέπνευσε μάλιστα και μεγάλους ποιητές όπως ο Οβίδιος και αρκετά αργότερα ο Σαίξπηρ να γράψουν ύμνους σ’ αυτόν τον έρωτα.

Σύμφωνα με το μύθο ο Άδωνης βγήκε για κυνήγι στο δάσος.

Εκεί όμως τον παραφύλαγε ο θεός Άρης ο προηγούμενος εραστής της Αφροδίτης που ζήλευε τον Άδωνη αφού η Αφροδίτη τον παράτησε για τα μάτια του ωραίου νέου.

Ο Άρης μεταμορφώθηκε σε άγριο κάπρο, επιτέθηκε στον Άδωνη και τον πλήγωσε θανάσιμα. Η Αφροδίτη άκουσε τα βογκητά του Άδωνη και έσπευσε να τον βρει.

Όμως ήταν πια αργά.

Απαρηγόρητη η Αφροδίτη πήρε στην αγκαλιά της το άψυχο σώμα του αγαπημένου της και όπως λέγεται ράντισε με νέκταρ την πληγή.

Από το μείγμα που έκαναν το νέκταρ με το αίμα ξεπήδησε ένα όμορφο λουλούδι.

Μόνο που η ζωή αυτού του λουλουδιού κρατάει λίγο.

Όταν ο άνεμος φυσάει κάνει τα μπουμπούκια του φυτού να ανθίσουν και ύστερα ένα άλλο ανεμοφύσημα παρασέρνει τα πέταλα μακριά.

Έτσι το λουλούδι αυτό ονομάστηκε ανεμώνη ή ανεμολούλουδο επειδή ο άνεμος βοηθάει την ανθοφορία του αλλά και την παρακμή του.

Άγιος Χαράλαμπος 🙏🙏

Και του χρόνου του 

Αγίου Χαραλάμπους

Με υγεία 🙏🫶🌹

 

Άγιος Χαράλαμπος

Βαρβάσι Χίος 

"ανοίγει" το Τριώδιο

 Σήμερα "ανοίγει" το Τριώδιο και από αυτή την Κυριακή μέχρι και την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς θα κάνουμε ένα ξεχωριστό αφιέρωμα στις ημέρες της Αποκριάς στην Πόλη.🎭🎊

Μασκαράδες από όλες τις συνοικίες συγκεντρώνονταν στα Ταταύλα, μία από τις πλέον γνωστές ελληνικές συνοικίες, για ένα γνήσιο λαϊκό γλέντι που ξεκινούσε με τον εορτασμό του Καρναβαλιού και κορυφωνόταν με το «Μπακλχοράνι» της Καθαράς Δευτέρας.

Στα σπίτια οι Πολίτισσες νοικοκυρές ετοίμαζαν κεράσματα, καθώς όλο και κάποιος γείτονας, φίλος ή συγγενής θα ερχόταν μασκαρεμένος -μέρες που ήταν- για επίσκεψη. Η «καθωσπρέπει» αστική τάξη, ιδίως στο Πέρα, οργάνωνε χορούς και δεξιώσεις στα σπίτια και σε διάφορες κοινοτικές

αίθουσες και πολυτελή κέντρα, παράδοση που αν και πλήρως εξασθενημένη σε σύγκριση με το παρελθόν κατάφερε να φθάσει έως και τις ημέρες μας στην ολιγομελή πλέον ελληνική μειονότητα.

Πηγή: ήθη και έθιμα της Πόλης 

Θύρα 7

 Σαν σήμερα, 8 Φεβρουαρίου 1981, το ελληνικό ποδόσφαιρο ντύθηκε στα μαύρα. Μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες που βίωσε ποτέ ο αθλητισμός στη χώρα εκτυλίχθηκε στο στάδιο Καραΐσκάκη, στη Θύρα 7, αφήνοντας πίσω της 21 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες.

Ήταν μια Κυριακή γεμάτη ενθουσιασμό για τους φιλάθλους του Ολυμπιακού. Η ομάδα τους είχε μόλις συντρίψει την ΑΕΚ με 6-0, σε ένα από τα πιο θριαμβευτικά παιχνίδια της ιστορίας της. Χιλιάδες οπαδοί ζούσαν την απόλυτη ευφορία, έτοιμοι να πανηγυρίσουν με τους παίκτες έξω από τα αποδυτήρια. Όμως, αυτή η χαρά μετατράπηκε σε εφιάλτη.

Στη Θύρα 7, εκεί όπου βρίσκονταν οι πιο παθιασμένοι φίλαθλοι των «ερυθρολεύκων», επικράτησε το απόλυτο χάος. Οι οπαδοί έσπευδαν προς την έξοδο, χωρίς να γνωρίζουν ότι η πόρτα είχε μείνει μισάνοιχτη, δημιουργώντας ένα θανάσιμο φράγμα. Το αποτέλεσμα ήταν τρομακτικό: άνθρωποι ποδοπατήθηκαν, άλλοι λιποθύμησαν και βρέθηκαν κάτω από μια μάζα σωμάτων, ενώ οι επόμενοι συνέχιζαν να έρχονται, αγνοώντας το τι συνέβαινε μπροστά.

Δεκαεννέα φίλαθλοι άφησαν την τελευταία τους πνοή ακαριαία, ενώ δύο ακόμη κατέληξαν έπειτα από λίγες μέρες νοσηλείας, ανεβάζοντας τον τραγικό απολογισμό στους 21 νεκρούς. Οι εικόνες της τραγωδίας πάγωσαν όλη την Ελλάδα. Γονείς, φίλοι και ολόκληρη η φίλαθλη κοινότητα έψαχναν απαντήσεις για το πώς ένα ποδοσφαιρικό απόγευμα μπορούσε να εξελιχθεί σε εθνικό πένθος.

Η έρευνα που ακολούθησε άφησε περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις. Υπήρξαν καταγγελίες για πόρτες που δεν είχαν ανοιχτεί σωστά, για κακό σχεδιασμό των εξόδων του γηπέδου, για παντελή έλλειψη μέτρων ασφαλείας. Ό,τι κι αν έφταιξε, το αποτέλεσμα ήταν αδιαμφισβήτητο: 21 νέες ψυχές χάθηκαν άδικα, μέσα σε λίγα λεπτά.

Από τότε, κάθε 7η Φεβρουαρίου, η Θύρα 7 δεν είναι απλώς ένα σημείο του γηπέδου Καραΐσκάκη. Είναι ένα σύμβολο μνήμης, μια υπενθύμιση ότι το πάθος για την ομάδα δεν πρέπει ποτέ να πληρώνεται με ανθρώπινες ζωές. Οι «21» δεν ξεχάστηκαν ποτέ. Τα ονόματά τους ακούγονται κάθε χρόνο, η μνήμη τους τιμάται και το μήνυμα της ασφάλειας στα γήπεδα παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ.

Πηγή: σαν σήμερα 

Καιροί...

 Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς. 

Καιρός να σπείρεις, καιρός να θερίσεις, 

καιρός της θλίψης, καιρός της χαράς, καιρός της αγάπης, καιρός της μοναξιάς.

 Αν το σκεφτείς έτσι, θα μπορέσεις και στη χαμηλότερη στιγμή να στηριχτείς, γιατί κι αυτή θα ανήκει σ’ έναν από τους καιρούς της ζωής σου.

Γιώργος Σεφέρης, Μέρες Γ’ 1934-1940

Ανεμώνη

 "Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι.

Τους συγχωρώ έναν-έναν όλους.

Άλλοτε πάλι θέλω να σώσω την ανθρωπότητα,

αλλά εκείνη αρνείται."

"Όμως απόψε, βιάζομαι απόψε,

να παραμερίσω όλη τη λησμονιά

και στη θέση της ν' ακουμπήσω,μια μικρή ανεμώνη."

_Τ.Λειβαδίτης_

ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΡΙΑ!

 ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΡΙΑ!

Τα σχήματα στα νέφη πολλές φορές είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό φαινόμενο.

Κάθε σχηματισμός νεφών είναι όμορφος, αλλά τα παιγνίδια της φύσης ξεπερνούν και τον πιο εμπνευσμένο καλλιτέχνη.

Πάντως κάποιος θα μπορούσε να πει ότι πρόκειται για την εμφάνιση ενός UFO. 

Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ πιο "πεζή". Αυτό το αλλόκοτο φαινόμενο συμβαίνει όταν ο υγρός αέρας προσεγγίζει το βουνό και δεν πρέπει να δημιουργούνται παράξενοι συνειρμοί.

Φυσικά, δεν επρόκειτο για κάποια "εξωγήινη εισβολή", με αυτή την παράξενη πυραμίδα νεφών,αλλά για το φαινόμενο των φακοειδών σύννεφων με την επίσημη ονομασία τους Altocumulus lendikularis. 

Τα συγκεκριμένα σύννεφα, ανήκουν στην κατηγορία των μεσαίων νεφών και συνήθως σχηματίζονται σε μεγάλο ύψος στις κορυφές των βουνών και είναι ευθυγραμμισμένα κάθετα στην κατεύθυνση του ανέμου.

Ειδικότερα, όταν σταθερός υγρός αέρας περνάει πάνω από ένα βουνό ή οροσειρά, μια σειρά από στάσιμα "κύματα" μπορεί να δημιουργηθούν στη διεύθυνση του αέρα.

 Ορισμένες φορές, η θερμοκρασία στην κορυφή αυτών των κυμάτων πέφτει αρκετά, ώστε η υγρασία του αέρα να συμπυκνώνεται και να δημιουργούνται τα φακοειδή σύννεφα που αναφέραμε.

Λουλούδια του πάγου

 Λουλούδια του πάγου στη Νορβηγία.

 Είναι ένα φυσικό φαινόμενο που εμφανίζεται στις θάλασσες των πολικών περιοχών. Τα άνθη σχηματίζονται από υδρατμούς που ξεφεύγουν από ρωγμές στο λεπτό στρώμα του επιφανειακού πάγου. Όταν αυτοί οι ατμοί έρχονται σε επαφή με τον κρύο αέρα, κρυσταλλοποιούνται. 

πηγή:   Beauty of Planet Earth

Φλεβάρης

 Άνθη ανάκατα 

και χιόνι 

τις αμυγδαλιές 

φορτώνει.

Κούτσα κούτσα 

κατεβαίνει 

όλη η πλάση 

τον προσμένει!

Μήνυμα πως 

δεν αργεί 

φτάνει η άνοιξη 

στη γη.

Στο γαλάζιο το στεφάνι 

του ήλιου 

κάποια αχτίδα 

εφάνη.

Το 'παν και

το λένε τόσοι 

άνθρωποι 

με τόση γνώση 

Ο Φλεβάρης 

κι αν φλεβίσει 

καλοκαίρι 

θα μυρίσει...

_Ρ. Καρθαίου_