🕊️🕊️🕊️

 Μακάρι να υπήρχε φωνή ικανή να 

σταματήσει ετεροχρονισμένα το τρένο. 

Μακάρι να υπήρχε στίχος αποκαλυπτικός

που να οδηγεί στις εξαϋλωμένες στάχτες 

της μοναχικά περιπλανώμενης Εριέττας.

Μακάρι να υπήρχε μελωδία παρήγορη 

για τα υπόλοιπα μεταξύ τους άγνωστα 

μα για όλους εμάς πλέον επώνυμα

αγκαλιασμένα με τη φωτιά σώματα.

Θα έφτιαχνα ένα τραγούδι 

-στο λόγο μου-

θα το έβαζα στις ράγες, 

θα το επαναλάμβανα 

ξανά και ξανά:

[‘Μάνα απόψε δεν θ’ αργήσω

μην κοιμάσαι, μάνα περίμενε’]

Θα το επαναλάμβανα 

ξανά και ξανά μονότονα, 

ασφαλή, συνεχόμενα.

Μα δεν υπάρχει και περιμένοντας 

-ίσως ανώφελα- το δίκιο 

καταθέτω αντ΄ αυτού εις μνήμην 

απόψε δυο ώρες σιωπής.