Φοντανιέρες

Δεν έλειπαν από κανένα σπίτι των περασμένων δεκαετιών! Απαραίτητο αντικείμενο για κάθε νοικοκυρά, για κάθε οικοδέσποινα που σεβόταν τον τίτλο της. 

Φοντανιέρες για κάθε είδους κέρασμα: σοκολατάκια πάσης φύσεως, φρούι γλασσέ, καριόκες, παστάκια τυλιγμένα στο ασημόχαρτο, αμυγδαλωτά, μικρά μπακλαβαδάκια σε ζελατίνα, μπισκότα πτι-φουρ.

 Φοντανιέρες μέχρι κι για γλυκό του κουταλιού.

Μικρές, μεγάλες, γυάλινες, κρυστάλλινες, πορσελάνινες, λιτές, περίτεχνες, κλασσικές, μοντέρνες, με σχέδια, με σκαλίσματα, μεταλλικές, επάργυρες.

Οι περισσότερες ήταν γαμήλια δώρα από συγγενείς. Άλλες πάλι κληροδότημα "προίκα" από τη μαμά ή τη γιαγιά.

Κι η κάθε μία ανάλογα τη περίσταση κι τη χρήση της. Άλλες "πρόχειρες" (για καθημερινή χρήση, όταν ερχόταν κάποιος επισκέπτης σε ανύποπτο χρόνο της μέρας) και άλλες επίσημες, οι "καλές" (αυτές που χρησιμοποιούσαν σε γιορτές κι οικογενειακά τραπεζώματα). Δεν απέλειπαν βέβαια κι αυτές που διακοσμούσαν το σύνθετο. Συνήθως σ' αυτή, η νοικοκυρά είχε δώσει κάποια ιδιαίτερη αξία κι τη φύλαγε σαν κόρη οφθαλμού. "Μου την έχει φέρει δώρο ο θείος Τάσος από το εξωτερικό κι φοβάμαι μην τη σπάσουν τα παιδιά, είναι αυθεντική Βοημίας, κι για αυτό την έχω στολίσει στο ράφι".

Πόσες κι πόσες φορές, στην παιδική ηλικία, ανοίγαμε κρυφά τη φοντανιέρα να πάρουμε το σοκολατάκι ή ότι γλύκισμα περιείχε κι ακούγαμε "θα έρθει ένας άνθρωπος κι δεν θα έχω τι να τον κεράσω!".

Οι επισκέπτες τότε δεν ειδοποιούσαν για τον ερχομό τους, γι' αυτό και η φοντανιέρα έπρεπε να είναι πάντα γεμάτη για να μην γίνει ρεζίλι η οικοδέσποινα.

Τώρα πια οι επισκέψεις έχουν μειωθεί σε τέτοιο βαθμό που σχεδόν έχουν εξαφανιστεί οι "μουσαφίρηδες" κι τα "τραταρίσματα".

Οι φοντανιέρες θεωρούνται πλέον από τους περισσότερους ξεπερασμένες, παλιομοδίτικες, γιαγιαδίστικες κι για τους ρομαντικούς συλλέκτες ρετρό αντικείμενα μιας άλλης εποχής..