Φάροι

 Οι ξεχωριστοί άνθρωποι είναι φάροι στο ταξίδι της ζωής μας 

📸🤍🖤

 «..γιατί υπάρχουν κι άτομα

που γίνονται κομμάτια..»

Λίνα Νικολακοπούλου

..............................................

'Ομορφο το χρώμα, αναντίρρητα..

Μα η ασπρόμαυρη φωτογραφία, και δη η καλλιτεχνική, είναι εξ ορισμού τέχνη αφαιρετική.

Είναι ένας από τους λόγους, που και το ελάχιστο ίχνος επιχρωματισμού, είναι ικανό να την ακυρώσει..

Και ναι! «..ο ποιητής "μιλά" με κενά, ο συνθέτης με παύσεις και ο φωτογράφος με το ασπρόμαυρο..»

[Β] Εξαιρετικές Εξαιρέσεις

Κάνε άλμα

 Κάνε άλμα

                   πιο γρήγορο από τη φθορά.

| Οδυσσέας Ελύτης | Μαρία Νεφέλη | εκδόσεις Ίκαρος |

| Φωτογραφία: Ο χρυσός παγκόσμιος πρωταθλητής στο άλμα εις μήκος, Μίλτος Τεντόγλου |

Πηγή: βιβλιοπωλείο το μικρό καράβι 

Καληνύχτα Κεμάλ..

 🥀Κεμάλ 

"...Νικημένο μου ξεφτέρι 

δεν αλλάζουν οι καιροί.

Με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί.

Καληνύχτα Κεμάλ, 

αυτός ο κόσμος, 

δε θα αλλάξει ποτέ.

Καληνύχτα."

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος 

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις 

#Vincent Van Gogh (1890)

"Ο θλιμμένος γέροντας"

Αθωότητα..

 Αλλά η αθωότητα έχει ανάγκη από άμμο και πέτρες.

Κι ο άνθρωπος έχει ξεχάσει να ζει στο πλάι τους.

~~Albert Camus~~

Χρώματα ελπίδας

 Χρώματα ελπίδας

Βουκαμβίλια

Νώγαλα και γλιγούδια 

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός που εορτάζει σήμερα 24 Αυγούστου

 Κρίμα....

Οι άνθρωποι θα μείνουν πτωχοί, γιατί δεν θα'χουν αγάπη στα δέντρα!

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός που εορτάζει σήμερα 24 Αυγούστου 

Πηγή: Η Ποίησις Εντός Μας

... ...

 Αχ, για κλάματα είσαι καημένε κόσμε για κλάματα και κανένας δε σε κλαίει.

Φτώχυνες κι από δάκρυα γιατί οι πλούσιοι τα σιχαίνονται κ οι φτωχοί δεν έχουν άλλα.

Γέλιο δεν πουλιέται πουθενά.

Ένα αυτό είναι που θα σε φάει γιατί χωρίς γέλιο θα μαραθούν όλα μια μέρα.

Να μου το θυμάσαι. Όλα!

Μ. Λουντέμης

Πηγή: ο ομφαλός της γης 

g_t_a__photography Giorgos Spiliotis

Sempreviva

 

Το μικρό κίτρινο λουλούδι Sempreviva πήρε το όνομά του από την ιταλική λέξη «sempre» που σημαίνει «πάντοτε» και τη μετοχή του ρήματος «vivere» που σημαίνει «ζω». Δηλαδή, σε ελεύθερη μετάφραση, σημαίνει το λουλούδι που «ζει παντοτινά»… Οι Βενετσιάνοι κατακτητές χάρισαν αυτό το όνομα στο μικρό, αμάραντο λουλούδι που μοιάζει αποξηραμένο και διατηρεί το χρώμα του για πολλά χρόνια χωρίς καθόλου νερό! Στην πραγματικότητα, αυτό που διατηρείται για πάντα δεν είναι το μικροσκοπικό άνθος, το οποίο μαραίνεται, αλλά τα μικρά, κίτρινα αχυρώδη φύλλα, που το περιβάλλουν.

Το άνθος αυτό, σύμβολο της παντονινής αγάπης, φύεται κυρίως στα Κύθηρα, αλλά και στην Αμοργό. Στην Ήπειρο, η σεμπρεβίβα είχε και πρακτική χρήση, αφού οι γυναίκες τη χρησιμοποιούσαν ως ένα είδος φυσικού σκωροαπωθητικού, αντί για ναφθαλίνη. Το έλαιό της επίσης χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα στα αρώματα και στα καλλυντικά, ενώ έχει και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες.

Ο μύθος λέει πως όταν ο Πάρης έκλεψε την ωραία Ελένη από τη Σπάρτη και ενώ ταξίδευαν προς την Τροία, σταμάτησαν στα Κύθηρα για να κάνουν σπονδές προς τιμήν της θεάς Αφροδίτης, που τους προστάτευε. Εκεί πέρασαν λίγες ημέρες και ολοκλήρωσαν τον έρωτά τους. Η ωραία Ελένη όμως ζήλεψε τη θέα Αφροδίτη, που κατά τη μυθολογία ζούσε στο νησί, και απαίτησε από τον Πάρη να της πει ότι εκείνη ήταν η πιο όμορφη γυναίκα. Ο Πάρης θέλοντας να καθησυχάσει την Ελένη, αλλά και να μην προσβάλει τη θεά, της είπε δείχνοντάς της το κίτρινο άνθος: «Βλέπεις αυτό το λουλούδι; Τα μαλλιά σου έχουν το χρυσαφί του χρώμα, το σώμα σου μοιάζει με τον μίσχο του και το δέρμα σου είναι απαλό σαν τα πέταλά του. Η ομορφιά σου θα διατηρηθεί έτσι για πάντα». Και το λουλούδι ονομάστηκε Σεμπρεβίβα.

Η Σεμπρεβίβα ονομάζεται και Ελίχρυσος , ενώ κάποιοι την αποκαλούν και Αμάραντο.

| Αλκίνοος Ιωαννίδης | Πέρασμα |

 Γλιστράμε και περνούμε.

Κι αν μένει κάτι εδώ

είναι το φως που μας χαρίστηκε να δούμε

μες τη ζωή εσύ κι εγώ.

Τα χρόνια θα μας λιώσουν.

Κι αν μένει κάτι εδώ

θα 'ναι το φως που είχαν οι μέρες 

πριν τελειώσουν.

Μόνο το φως.

| Αλκίνοος Ιωαννίδης | Πέρασμα | LP: Νεροποντή, 2009 |

| Φωτογραφία: Marina Denisova |

Πηγή: βιβλιοπωλείο το μικρό καράβι

Διάλεξε

 “Διάλεξε τρόπο ζωής, διάλεξε πως θα ζεις, διάλεξε αρχές, ιδέες, νοοτροπία, διάλεξε και άλλαξε ότι νομίζεις, μα ποτέ μην ξεχνάς τις προσταγές της καρδιάς και του μυαλού σου, 

μη « φυλακιστείς » 

ποτέ σε οτιδήποτε δεν σου αρμόζει…” 

Σωκράτης

Ευτυχία

 

"Μετρηστε την ευτυχία με αυτό που έχετε,

όχι μ' αυτό που σας λείπει!"

happy 6th birthday💎🧁🎉🎈

 happy 6th birthday💎🧁🎉🎈

Ανήμερα της Παναγίας,15/8/2017 η δημιουργία αυτού του blog 

Με τη βοήθεια της αγαπημένης μου φίλης μέσω skype να με καθοδηγεί.

Και... Συνεχίζω δυναμικά με μεράκι, όμορφα ποστ, ιδέες, 

πράγματα φωτογραφίες που αγαπώ..!

Σας ευχαριστώ πολύ όλους...!🧿

Να προσέχετε τους εαυτούς σας!!💎💝

Φώτης Κόντογλου | Η Κοίμησις της Θεοτόκου

 "Πόσο συγκινητικό είναι να βλέπει κανένας την Παναγία να ετοιμάζει με τα άχραντα χέρια της, 

το κλινάρι της, τις λαμπάδες, το θυμιατήρι με το λιβάνι και ότι άλλο χρειαζότανε για την κηδεία της. 

Από μικρό κορίτσι αγαπούσε την εργασία και ολοένα δούλευε, πότε γνέθοντας όπως στον Ευαγγελισμό

που την βρήκε ο Αρχάγγελος με τη ρόκα στο χέρι, πότε ράβοντας τα ίδια τα φορέματά της, ως

(ιμάτια αυτόρραφα αγαπώσα), κι υστερώτερα όταν γεννήθηκε ο Χριστός, υφαίνοντάς Του, τον

(άρραφον)εκείνον χιτώνα που του τον βγάλανε την ώρα που τον σταυρώσανε, και που ήταν τόσο

όμορφος, ώστε κι οι στρατιώτες δεν θελήσανε να τον σχίσουνε, όπως κάνανε για τα άλλα ρούχα,

αλλά είπανε να βάλουνε κλήρο σε όποιον λάχει, όπως γράφει ο ίδιος ο Ιωάννης ο ψυχογιός της.

Και στα γεράματά της δεν ξεκουράστηκε, αλλά η ίδια έκανε τις δουλειές του σπιτιού, έραβε, μαγείρευε,

περιποιότανε τον καινούριο γιό της τον Ιωάννην, κι ως την τελευταίαν ώρα της ζωής της, με τα χέρια

εκείνα τα αγιασμένα που σπαργάνωσε τον Χριστό, ετοίμασε το κρεβάτι της, κι όλα τα της ταφής της."

Φώτης Κόντογλου | Η Κοίμησις της Θεοτόκου 

Πηγή: Η Ποίησις Εντός Μας

Κάποτε, τα καλοκαίρια...

 

"Κάποτε, τα καλοκαίρια μας μετρούσαμε πόσα παγωτά φάγαμε, πόσα μπάνια κάναμε. 

Λάμπαμε από χαρά με τα πρώτα καρπούζια. Τα βραδιά είχαμε κι ένα μακρυμάνικο για τα θερινά σινεμά δίπλα στη θάλασσα. 

Οι ντομάτες μοσχομύριζαν, τα ροδάκινα ξεχείλιζαν από γλύκα. 

Ξεχνιόμασταν στις ατέλειωτες βόλτες και μόνο η πείνα μάς καλούσε να γυρίσουμε σπίτι.

 Οι γονείς ήταν νέοι και ήσυχοι, ακόμη κι αν σπανίως ήξεραν πού είμαστε. Διανύαμε μεγάλες αποστάσεις βολτάροντας, ανακαλύπτοντας μακρινές παραλίες, καινούργια μονοπάτια, δροσερά ρυάκια. 

Μια μπάλα μπορούσε να μας κρατήσει χαρούμενους όλη μέρα. Νιώθαμε ασφαλείς. Βρίσκαμε τους καλοκαιρινούς φίλους μας μετά από το χειμώνα στην πόλη και ήταν σα να μην πέρασε μια μέρα, παρόλο που τα σώματά μας άλλαζαν ταχύτατα.

 Κάποτε, στα χρόνια της αθωότητας, ζούσαμε χωρίς φόβο, χωρίς αίσθηση κινδύνου.

 Πιστεύαμε ότι οι γονείς μας θα ζουν για πάντα, ότι οι θάλασσες θα είναι αμόλυντες για πάντα, ότι τα δέντρα θα πολλαπλασιάζονται για πάντα, ότι ο πλανήτης είναι ένας ασφαλής τόπος για μας και τα όνειρά μας. Κάτι δεν υπολογίσαμε σωστά. Κάποιο λάθος κάναμε."

Θάλασσα

 Θάλασσα.. θάλασσα, στο νου, στην ψυχή και στις φλέβες μας θάλασσα.

Ας φύγουν όλα.

Εγώ θα μείνω πάλι αντίκρυ στον πλατύ ουρανό,

αντίκρυ στη μεγάλη θάλασσα,δίχως πικρία και παράπονο,

να τ ρ α γ ο υ δ ώ.!

-Γ. Ρίτσος-

βανίλια υποβρύχιο

 Σε μια βανίλια υποβρύχιο κρύβομαι κατά καιρούς,

σε διάφανο ποτήρι με κουτάλι βυθίζομαι

Σε μια βανίλια υποβρύχιο κρύφτηκα κι απόψε

στο βάθος τούτο επέλεξα εγώ να ζω

παρέα με τον παιδικό μου εαυτό

να συνδιαλέγομαι και σαν μεγάλη τώρα να του γελώ.

Ιωάννα Χριστοφόρου-Θεοχάρη

Ευχαριστώ

 Ανέβα  ψηλά κι αν δεν βρεις δρόμο φτιάξε 

και πες "ευχαριστώ"

στη δύναμη που σ'έκανε ν' ανέβεις.

"Μ.Λουντέμης"

Νέοι ωκεανοί...

 Αντρέ Ζιντ: Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανακαλύψει νέους ωκεανούς

 αν δεν έχει το θάρρος να απομακρυνθεί από την ακτή.

Θάλασσα

 «Ναι· την αγαπούσα τη θάλασσα! 

Την έβλεπα ν' απλώνεται απ' τ' ακρωτήρι ως πέρα, πέρα μακριά, να χάνεται στα ουρανοθέμελα σαν ζαφειρένια πλάκα στρωτή, βουβή και πάσχιζα να μάθω το μυστικό της. 

Την έβλεπα, οργισμένη άλλοτε, να δέρνει με αφρούς τ' ακρογιάλι, να καβαλικεύει τα χάλαρα, να σκαλώνει στις σπηλιές, να βροντά και να ηχάει, λες και ζητούσε να φτάσει στην καρδιά της Γης για να σβήσει τις φωτιές της. 

Κι έτρεχα μεθυσμένος να παίξω μαζί της, να τη θυμώσω, να την αναγκάσω να με κυνηγήσει, να νιώσω τον αφρό της απάνω μου, όπως πειράζουμε αλυσοδεμένα τ' αγρίμια.»

.....

Ανδρέας Καρκαβίτσας..."Λόγια της πλώρης"

Χρώματα 🌺

 

" Ίσως μια μέρα κάτι θα αλλάξει ,

και ο κόσμος θα είναι γεμάτος χρώματα."

                                      ~C.Sirotti~

Όνειρα

 Ποτέ δεν κάνει να εγκαταλείπουμε το όνειρο μας! 

Τα όνειρα τρέφουν την ψυχή μας.

Όσες φορές κι αν χρειαστεί, να γευτούμε πίκρες στη ζωή μας 

και να βλέπουμε τις ελπίδες μας να ναυαγούν, εμείς πρέπει 

να συνεχίσουμε παρ’ όλα αυτά να ονειρευόμαστε.

~Paulo Coelho~

6 Αυγούστου, Μεταμόρφωση του Σωτήρος

 Σήμερα 6 Αυγούστου, η εκκλησία μας γιορτάζει την Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού. Ο άνθρωπος, κοντά στον Χριστό Μεταμορφώνεται. Μακριά Του, παραμορφώνεται και αυτό το βλέπουμε καθημερινά στην πράξη. 

Ο άνθρωπος κοντά στο Χριστό είναι πράος, γλυκός, καλοσυνάτος, και εκπέμπει Θείο φως. 

Μακριά Του, γίνεται ένα τέρας κακίας, υπερηφάνιας και εγωισμού όπως τον διάβολο. 

Όλοι μας, ας προσπαθήσουμε να έχουμε το σωστό πρότυπο στη ζωή μας που είναι ο Χριστός! 

Είθε το Φως Του να λάμψει στην ψυχή όλων μας, και να μας Μεταμορφώσει τους παραμορφωμένους από την αμαρτία. Αμήν! 

Χρόνια πολλά και ευλογημένα! 

Μετεμορφώθης ἐν τῷ ὄρει Χριστὲ ὁ Θεός, δείξας τοῖς Μαθηταῖς σου τὴν δόξαν σου, καθὼς ἠδυναντο. Λάμψον καὶ ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς, τὸ φῶς σου τὸ ἀΐδιον, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, φωτοδότα δόξα σοι.

Πηγή: η ποίησης εντός μας post

Παγωτατζής

 "Επουλούσε παγωτά

 - ήτανε πιο φουσκωτά -,

τα'βαζε και σε χωνάκια, 

σε ωραία καραβάκια.

Οδηγούσε το τιμόνι

- "Σοκολάτα και λεμόνι" -  

πάνω στο ποδήλατό του 

για το μεροκάματό του.

Από το βιβλίο της Σοφίας Χατζηκοκολάκη 

"Επαγγέλματα παλιά που δεν υπάρχουν πια..

«άνθρωπος είσαι, άνθρωπος κι εγώ, φτάνει!»

 

Μια γριούλα πέρασε..

Στάθηκε, ανασήκωσε απ’ το καλάθι που κρατούσε μερικά συκόφυλλα που το σκέπαζαν, διάλεξε και με φίλεψε δυο σύκα.

– Με γνωρίζεις κυρά μου; τη ρώτησα..

– Όχι παιδί μου, είναι ανάγκη να σε γνωρίζω για να σε φιλέψω;

Άνθρωπος δεν είσαι; Άνθρωπος είμαι και εγώ, δεν φτάνει;

Γέλασε… ένα δροσερό κοριτσίστικο γέλιο..

Και τράβηξε το δρόμο της κούτσα κούτσα κατά το κάστρο.

Έσταζαν τα δυο σύκα μέλι, ποτέ θαρρώ δεν γεύτηκα πιο νόστιμα. Τα ‘τρωγα και με δρόσιζαν τα λόγια της γριάς..

«άνθρωπος είσαι, άνθρωπος κι εγώ, φτάνει!»

Από το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη «Αναφορά στον Γκρέκο»

Σύκα κ ελληνικός καφές

 Λευκά, μαύρα βασιλικά, αμπούρκουνες, σμυρνέικα και Κύμης, όποια και αν προτιμάτε, τα σύκα είναι ο ήρωας που παίρνει πάντοτε το Οσκαρ β’ ρόλου. 

Γιατί κανείς δεν τα σκέφτεται όταν ρωτήσεις ποιο είναι το αγαπημένο του φρούτο και κανείς δεν μπορεί να τους αντισταθεί όταν τα δει μπροστά του.

 Κυρίως τα πρωινά, κομμένα με τη δροσιά και συνοδευμένα με ελληνικό καφέ για ένα Αυγουστιάτικο πρωινό!

Το τρελοβάπορο

 Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά

           κι αρχίζει τις μανούβρες «βίρα μάινα»

Την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές

            φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ' τις δυο μεριές

Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ' όνειρο

           κι έχει λοστρόμο αθώο ναύτη πονηρό

Από τα βάθη φτάνει τους παλιούς καιρούς

          βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς

Έλα Χριστέ και Κύριε λέω κι απορώ

            τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο

Χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε

            χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε

Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε

            μπήκαμε μές στα όλα και περάσαμε

Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα

           παντοτινό      τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!

~~Το τρελοβάπορο Οδυσσέας Ελύτης~~ 

Από τη συλλογή Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας (1971)

πόθος είναι θέρος🌕

 (γιατί όποια κι αν είναι η εποχή, ο πόθος είναι πάντα θέρος) 

| Ανδρέας Εμπειρίκος (2 Σεπτεμβρίου 1901 - 3 Αυγούστου 1975) | Οκτάνα | εκδόσεις Ίκαρος |

Αύγουστος είναι...

Αύγουστος είναι και δεν είναι ένας απλός μήνας! 

Είναι ιδέα, είναι ελευθερία, είναι η γοητεία του να μην κάνεις τίποτα...

Να χαλαρώνεις, να αδειάζει το μυαλό σου, να γεμίζει η ψυχή σου, να δυναμώνει το σώμα σου! 

Αύγουστος είναι και κλείνει μέσα του τις μικρές ιστορίες του Ελληνικού καλοκαιριού.. Μικρές ιστορίες ήλιου, ζέστης, θάλασσας, μυρωδιάς αντηλιακού, αλατιού στο δέρμα και στα μαλλιά, ξεφλουδισμένης μύτης και πλάτης, να χάνεται το μάτι σου στο μπλε, να ατενίζεις, να χαίρεσαι , να ελπίζει αλλά και βραδάκια χαλαρά με βόλτες ανέμελες, και μυρωδιά νυχτολούλουδου. 

Μικρές ιστορίες χωριού, με καφεδάκι και φρεσκοφτιαγμένο βύσσινο στην αυλή , δίπλα στα βασιλικά και τους κατιφέδες, με τα ακούραστα χεράκια μιας γιαγιάς και μιας μάνας να σε καλοδέχονται για να σε περιποιηθούν, να σε ξεκουράσουν και να σε γεμίσουν αγάπη να πάρεις μαζί σου φεύγοντας.. Έτσι να χεις να χαλάς όταν ξεμένεις από δαύτη. Μικρές ιστορίες κάτω από τα πλατάνια στις πλατείες των ορεινών χωριών με τα γεμάτα με ηλικιωμένους καφενεδάκια, αυτές τις αυθεντικές και πανέμορφες ψυχές. Ιστορίες πανηγυριών για τη χάρη της Παναγιάς μας και άρωμα βασιλικού στα προσκυνήματά της.

 Αλλά και μικρές ιστορίες της πόλης που μένει άδεια μεν πανέμορφη δε και που έχεις την ευκαιρία να ανακαλύψεις όμορφες γωνιές της που στο τρέξιμο της καθημερινότητας και στο μεγάλο πλήθος δεν είχες προσέξει καν κι εκείνη την ονειρική πανσέληνο στους ανοιχτους αρχαιολογικούς χώρους ( μην τη χάσεις, θα χάσεις). 

Ο μήνας που υμνεί την απλότητα.. Αύγουστος είναι.. Όπου κι αν τον περάσετε, καλός να είναι!

Τα κεράσματα της καρδιάς μας

 Τα κεράσματα της καρδιάς μας

Η γιαγιά σηκωνόταν κάθε πρωί αξημέρωτα να κόψει σύκα πριν σηκωθεί ο ήλιος και τα κάψει. Τα βρίσκαμε σε λευκή πορσελάνινη σουπιέρα και τσακίζαμε με κλειστά ακόμη από το πρωινό ξύπνημα μάτια τουλάχιστον τρία τέσσερα μαζί με ένα παγωμένο ποτήρι νερό, πριν καν πλύνουμε τα δόντια μας. Μέχρι σήμερα, το πρωινό σύκο με παγωμένο νερό παραμένει ανυπέρβλητη λιχουδιά για μένα και είμαι σίγουρη για όλους μας ή τουλάχιστον για τους περισσότερους από εμάς. Όπως και το απογευματινό υποβρύχιο. Σε νεροπότηρο από γυαλί δαντελένιο, με παγωμένο νερό, με τα αρώματα της βανίλιας να γεμίζουν τα ρουθούνια και τη γλύκα της ζαχαρόπαστας να κολλάει στα δόντια. Και το ψητό καλαμπόκι που τρως σπυρί-σπυρί και λαχταράς να μην τελειώσει ποτέ. Και το παγωτό, ξυλάκι, με κακάο κρουστό απέξω και κρέμα μέσα. Και το βραδινό φρούτο με φέτα. Καρπούζι, πεπόνι, γιαρμάς και σταφύλι. Να κάνουν κόντρα η αλμύρα και το πιπεράτο του τυριού με τη γλύκα και τους χυμούς του φρούτου. Γιατί, τελικά, σε αυτή τη χώρα, οι γεύσεις της ζωής μας είναι γεμάτες ήλιο.

Πηγή: https://www.olivemagazine.gr/

"Μήνες δωδεκάκλωνοι της Αυγουστιανής Θαλασσώ"

 Αυγουστή μου Καλομήνα,

Πενταφά και Συκολόγε,

με φεγγάρια σαν τη λάβα

και αρμαθιές καρδιές και πόθους.

Τραπεζοφόρε αυξητή

με σύκα και σταφύλια,

πο' χεις τον πόθο στο κορμί

και το φιλί στα χείλια.

Πετιμέζι και σερμπέτι,

να μας φτιάξεις κέρασμα

και για τη χαμένη αγάπη, Αι Φανουράκη μου!

βρες το μας το πέρασμα.

Κλειδοχρονιά που τέλειωσε,

τους πελαργούς μαζεύει

κι αφήνουν πίσω τις φωλιές

και πιάνουνε τους δρόμους.

Τα μερομήνια σου γλυκά

να ΄ναι για τους ανθρώπους

κι οι Αλουστίνες που ρωτούν

μην παίρνουν τους διαβάτες.

Φέρε και το γιορτάσι μου

Μαριώ και Παναγία

μες στα πλατάνια, τις δροσιές

και στα νερά τα κρύα...

"Μήνες δωδεκάκλωνοι της Αυγουστιανής Θαλασσώ"

Πηγή: ο ομφαλός της γης 

Αύγουστος

 Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά

Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά

Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σέναν ορκιζόμαστε

Πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε

Απ΄την Παρθένο στον Σκορπιό χρυσή κλωστή να ράψουμε

Κι έναν θαλασσινό σταυρό στη χάρη σου ν΄ανάψουμε

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά

Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.

(Τα Ρω του Έρωτα, Ο. Ελύτης, εκδ. Ίκαρος)