Sempreviva

 

Το μικρό κίτρινο λουλούδι Sempreviva πήρε το όνομά του από την ιταλική λέξη «sempre» που σημαίνει «πάντοτε» και τη μετοχή του ρήματος «vivere» που σημαίνει «ζω». Δηλαδή, σε ελεύθερη μετάφραση, σημαίνει το λουλούδι που «ζει παντοτινά»… Οι Βενετσιάνοι κατακτητές χάρισαν αυτό το όνομα στο μικρό, αμάραντο λουλούδι που μοιάζει αποξηραμένο και διατηρεί το χρώμα του για πολλά χρόνια χωρίς καθόλου νερό! Στην πραγματικότητα, αυτό που διατηρείται για πάντα δεν είναι το μικροσκοπικό άνθος, το οποίο μαραίνεται, αλλά τα μικρά, κίτρινα αχυρώδη φύλλα, που το περιβάλλουν.

Το άνθος αυτό, σύμβολο της παντονινής αγάπης, φύεται κυρίως στα Κύθηρα, αλλά και στην Αμοργό. Στην Ήπειρο, η σεμπρεβίβα είχε και πρακτική χρήση, αφού οι γυναίκες τη χρησιμοποιούσαν ως ένα είδος φυσικού σκωροαπωθητικού, αντί για ναφθαλίνη. Το έλαιό της επίσης χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα στα αρώματα και στα καλλυντικά, ενώ έχει και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες.

Ο μύθος λέει πως όταν ο Πάρης έκλεψε την ωραία Ελένη από τη Σπάρτη και ενώ ταξίδευαν προς την Τροία, σταμάτησαν στα Κύθηρα για να κάνουν σπονδές προς τιμήν της θεάς Αφροδίτης, που τους προστάτευε. Εκεί πέρασαν λίγες ημέρες και ολοκλήρωσαν τον έρωτά τους. Η ωραία Ελένη όμως ζήλεψε τη θέα Αφροδίτη, που κατά τη μυθολογία ζούσε στο νησί, και απαίτησε από τον Πάρη να της πει ότι εκείνη ήταν η πιο όμορφη γυναίκα. Ο Πάρης θέλοντας να καθησυχάσει την Ελένη, αλλά και να μην προσβάλει τη θεά, της είπε δείχνοντάς της το κίτρινο άνθος: «Βλέπεις αυτό το λουλούδι; Τα μαλλιά σου έχουν το χρυσαφί του χρώμα, το σώμα σου μοιάζει με τον μίσχο του και το δέρμα σου είναι απαλό σαν τα πέταλά του. Η ομορφιά σου θα διατηρηθεί έτσι για πάντα». Και το λουλούδι ονομάστηκε Σεμπρεβίβα.

Η Σεμπρεβίβα ονομάζεται και Ελίχρυσος , ενώ κάποιοι την αποκαλούν και Αμάραντο.