Τα κεράσματα της καρδιάς μας
Η γιαγιά σηκωνόταν κάθε πρωί αξημέρωτα να κόψει σύκα πριν σηκωθεί ο ήλιος και τα κάψει. Τα βρίσκαμε σε λευκή πορσελάνινη σουπιέρα και τσακίζαμε με κλειστά ακόμη από το πρωινό ξύπνημα μάτια τουλάχιστον τρία τέσσερα μαζί με ένα παγωμένο ποτήρι νερό, πριν καν πλύνουμε τα δόντια μας. Μέχρι σήμερα, το πρωινό σύκο με παγωμένο νερό παραμένει ανυπέρβλητη λιχουδιά για μένα και είμαι σίγουρη για όλους μας ή τουλάχιστον για τους περισσότερους από εμάς. Όπως και το απογευματινό υποβρύχιο. Σε νεροπότηρο από γυαλί δαντελένιο, με παγωμένο νερό, με τα αρώματα της βανίλιας να γεμίζουν τα ρουθούνια και τη γλύκα της ζαχαρόπαστας να κολλάει στα δόντια. Και το ψητό καλαμπόκι που τρως σπυρί-σπυρί και λαχταράς να μην τελειώσει ποτέ. Και το παγωτό, ξυλάκι, με κακάο κρουστό απέξω και κρέμα μέσα. Και το βραδινό φρούτο με φέτα. Καρπούζι, πεπόνι, γιαρμάς και σταφύλι. Να κάνουν κόντρα η αλμύρα και το πιπεράτο του τυριού με τη γλύκα και τους χυμούς του φρούτου. Γιατί, τελικά, σε αυτή τη χώρα, οι γεύσεις της ζωής μας είναι γεμάτες ήλιο.
Πηγή: https://www.olivemagazine.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου