Καλοκαίρι 👒⛵🍉🌻

Στη βεράντα, το καλοκαίρι του Κώστα Ταχτσή

Είμαι ένα άστρο, μια τρίχα στο κεφάλι του θεού, θα πέσω, στο λαιμό φοράω ένα ποίημα, προτού προλάβει να θερμάνει τις καρδιές μας θα σβήσει, αισθάνομαι τα κόκαλά μου να τρίζουν κιόλας από ανεξήγητες επιθυμίες, μα σωπάστε και θυμηθείτε τα μάτια του, να ζήσω μεσ’ τις τούφες των μαλλιών, στα δάχτυλα του ανάμεσα, εκεί που ενώνονταν με τα δικά σας, μέσα στο σκοτάδι, τα μάτια του, τα μάτια του να λάμπουν σα φανοί αυτοκινήτων που ‘ρχονται καταπάνω σου, και τίποτα να μην ακούγεται, ο θόρυβος κι οι διαφημίσεις του κορμιού να μην υπάρχουν – cette rumeur la vient de ville- τίποτα παρ’ αυτός κι εγώ, σε μια βεράντα, το καλοκαίρι.

Μπορεί να είναι καλοκαίρι του Βαγγέλη Κάσσου

μπορεί να είναι καλοκαίρι

τίποτε να μη λείπει από το φως

τα δέντρα τα χαμόγελα οι μουσικές

τα κρυστάλλινα κορίτσια

ο ήλιος να περνά να επιβλέπει

να φροντίζει τους συνδαιτυμόνες

όλα τρυφερά παντοτινά

σαν ερωτική ματιά να κυματίζουν

όταν το κρύο βότσαλο θα πέσει

κι απ’ τη μικρή ραγισματιά

σαν ένα δάκρυ απ’ το τοπίο

θα κυλήσεις έξω

Θερινό Ηλιοστάσι, Γιώργος Σεφέρης

Ἡ θάλασσα ποὺ ὀνομάζουν γαλήνη

πλεούμενα κι ἄσπρα πανιὰ

μπάτης ἀπὸ τὰ πεῦκα καὶ τ᾿ Ὄρος τῆς Αἴγινας

λαχανιασμένη ἀνάσα·

τὸ δέρμα σου γλιστροῦσε στὸ δέρμα της

εὔκολο καὶ ζεστὸ

σκέψη σχεδὸν ἀκάμωτη κι ἀμέσως ξεχασμένη.

Μὰ στὰ ρηχὰ

ἕνα καμακωμένο χταπόδι τίναξε μελάνι

καὶ στὸ βυθὸ –

ἂν συλλογιζόσουν ὡς ποῦ τελειώνουν τὰ ὄμορφα νησιά.

Σὲ κοίταζα μ᾿ ὅλο τὸ φῶς καὶ τὸ σκοτάδι ποὺ ἔχω.