Απρίλιος

 -Ο Απρίλιος είναι ο τέταρτος μήνας κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο και πήρε το όνομά του από το λατινικό ρήμα aperire, που σημαίνει «ανοίγω». Είναι ο δεύτερος μήνας της άνοιξης και κατά τη διάρκειά του ανοίγουν τα δέντρα, τα λουλούδια και ο καιρός.

-Κατά τους Ρωμαίους είναι ο μήνας της βλάστησης, της ανθοφορίας και ήταν αφιερωμένος στη θεά του έρωτα, την Αφροδίτη και την τιμούσαν όλες οι γυναίκες.

-Ο Ιωάννης ο Λυδός ένας συγγραφέας του ↴↴↴ 6ου π.Χ. αιώνα γράφει: «Αι σεμναί γυναίκες (δηλαδή οι αρχόντισσες), «υπέρ ομονοίας και βίου σώφρονος ετίμων την Αφροδίτην», ενώ οι άλλες - «αι του πλήθους γυναίκες», όπως τις λέει - αυτές για να τιμήσουν την Αφροδίτη, πήγαιναν την πρωταπριλιά να λουστούν στα λουτρά των αντρών - πράγμα φυσικά έξω από τα καθιερωμένα - και στα μαλλιά τους φορούσαν στεφάνια από μυρσίνη.

-Οι αγρότες περίμεναν τις λιγοστές αλλά ευεργετικές βροχές του για το μεγάλωμα των σπαρτών.

-Ο λαός ονομάζει τον Απρίλη Ανθομήνα, γιατί φέρνει πολλά άνθη, Ξεροκοφινά και Τιναχτοκοφινίδη γιατί τότε εξαντλούνται οι φτωχικές συγκομιδές του γεωργού, Αηγιωργίτη απ’ τον εορτασμό της μνήμης του Αγ. Γεωργίου και Λαμπριάτη επειδή σ’ αυτόν συνήθως συμπίπτει ο εορτασμός του Πάσχα.

-Η γιορτή του Αγίου Γεωργίου θεωρείται χρονικό σύνορο κυρίως για τους κτηνοτροφικούς πληθυσμούς. Ο Αϊ-Γιώργης 23 Απριλίου, μαζί με τον Αϊ-Δημήτρη στις 26 Οκτωβρίου, είναι τα δύο σύνορα του χρόνου. Από του Αγ. Γεωργίου ανεβαίνουν οι τσοπάνηδες στα βουνά, στις καλοκαιρινές τους βοσκές. Από του Αγίου Δημητρίου πάλι αρχίζει το κατέβασμα στα χειμαδιά.

-Το όνομα «Γεώργιος» είναι πνευματική μεταφορά από την αγροτική μας ζωή και βγαίνει από το ουσιαστικό «γεώργιον», που σημαίνει κτήμα ή χωράφι καλλιεργούμενο (ή καλλιεργήσιμο).

-Η ημέρα έχει πλέον μεγαλώσει αρκετά και δεδομένου ότι οι εργάτες των γεωργικών εργασιών προσλαμβάνονταν από ανατολής μέχρι δύσης του ηλίου, συνέφερε τους γεωργούς ακόμη και οκνηρούς εργάτες να προσλάβουν:

«Τον Απρίλη και τον Μάη, έπαιρνε ακαμάτη εργάτη.»

Για τη βροχή του Απριλίου υπάρχουν πολλές παροιμίες:

«Του Απρίλη η βροχή, κάθε κόμπος και φλουρί.»

«Αν ρίξει Απρίλης τρεις βροχές κι ο Μάης άλλες δύο,

να δεις σταφύλια σαν παιδιά και πίτες σαν αλώνια.»

Ο Απρίλιος με τον Μάιο είναι οι κατεξοχήν μήνες των λουλουδιών:

«Ο Απρίλης με τα λούλουδα κι ο Μάης με τα ρόδα.»

Ο Απρίλης όμως δεν είναι πάντοτε καλοκαιρινός:

«Το κρύο φύλαε ως τ’ Απριλιού τις δώδεκα,

ακόμα και στις δεκαχτώ πέρδικα ψόφησε στ’ αβγό.»

Αν βρέξει Απρίλης δυο νερά

κι ο Μάης άλλο ένα

χαρά σε κείνον τον ζευγά

πούχει πολλά σπαρμένα.

Τόση ήταν η αγάπη μας

σαν τ’ Απριλιού το χιόνι

όπου το στρώνει από βραδύς

και το πρωί το λειώνει (και μεταφορικά για τις σύντομες φιλίες).

Αν βρέξει ο Απρίλης δυο νερά

κι ο Μάης πέντε δέκα

να δεις το κοντοκρίθαρο

πώς στρίβει το μουστάκι.

Να δεις και τις αρχόντισσες, 

πώς ψιλοκρισαρίζουν,

να δεις και τη φτωχολογιά 

πώς ψιλοκοσκινάει.

Αν βρέξει ο Απρίλης δυο βροχές, και Μάης μια, 

θα είν’ το ψωμί σου ψηφορά 

και το κρασί σου νάμα (πρόσφορο και κρασί για λειτουργία).

Απριλίου δεκαοχτώ, να ‘χεις το μάτι σου ανοιχτό.

Πέρασαν οι δεκαοχτώ, άραξε σ’ ένα αυγό (για τους θαλασσινούς, με τις φουρτούνες)