Κάποτε θα ‘ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ’ αγαπούν
και πως σε θένε
Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε
Κάποτε θα ‘ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν
Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν
Και όταν θα ‘ρθουν οι καιροί
που θα ‘χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί,
γιατί αν γλυτώσει το παιδί,
υπάρχει ελπίδα...
_Λευτέρης Παπαδόπουλος_
Πηγή: Η Ποίησις Εντός Μας post
*Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους»
Και όμως, κάποια νεκρά παιδιά "φεύγουν"
από τα σπίτια τους, αφού όσο ζούσαν ήταν ανεπιθύμητα...
Ποτέ δεν ένιωσαν ασφάλεια και κρύβονταν πίσω από σιωπές,
που στο τέλος "μίλησαν"
Κάποια νεκρά παιδιά "φεύγουν" από τα σπίτια τους, αφού όσο ήταν ζωντανά, το φουστάνι της μη-τέρας τους είχε γίνει θηλιά στο λαιμό τους
Και όμως, κάποια νεκρά παιδιά "φεύγουν"
από τα σπίτια τους, αφού σε όλη την σύντομη ζωή τους δεν γνώρισαν την αγάπη, την θαλπωρή και την τρυφερότητα
Ζούσαν με τον φόβο του θανάτου κάθε λεπτό, και το ψέμα του ψυχρού βλέμματος, που δεν έχυσε ούτε και μία σταγόνα δάκρυ, μπροστά σε αυτά τα αθώα μάτια...
Φιλιώ Ροτσίδου | Για την Μαλένα, την Ίριδα και την Τζωρτζίνα
Πηγή: Η Ποίησις Εντός Μας post
_Γιάννης Ρίτσος_
(Συγχαρητήρια στον δημιουργό της φωτογραφίας ο οποίος είναι άγνωστος. )
«Έρχεται φέτος κουρασμένη η Άνοιξη
(να) κουβαλάει τόσα χρόνια τα λουλούδια πάνω της.
Σκοτεινοί άνθρωποι στις γωνιές την παραμονεύουν για να την τσακίσουν.
Αυτή όμως με κρότο ανάβει ένα-ένα τα λουλούδια της»
~~Μίλτος Σαχτούρης~~
Πηγή: Η Ποίησις Εντός Μας post
200 χρόνια από την Σφαγή της Χίου
Η σφαγή της Χίου αναφέρεται στην σφαγή δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων της Χίου από τον Οθωμανικό στρατό.
Το γεγονός συνέβη 30 Μαρτίου του 1822. Είχε προηγηθεί ο ξεσηκωμός του νησιού στις 11 Μαρτίου 1822, με την απόβαση εκστρατευτικού σώματος Σαμιωτών.
Οι Οθωμανοί (ντόπιοι και άλλοι που είχαν έλθει από την Ασία) κλείστηκαν αρχικά στο κάστρο.
Στις 30 Μαρτίου έφθασε ο οθωμανικός στόλος ο οποίος έλυσε την πολιορκία και άρχισε τη σφαγή του ορθόδοξου πληθυσμού με τη συμμετοχή και άτακτων μουσουλμάνων που κατέφθαναν από τις ακτές της Μ. Ασίας με κάθε είδους πλεούμενο.
Να κριθεί κάθε Άνοιξη από τη χαρά της
από το χρώμα του κάθε λουλούδι
από το χάδι του το κάθε χέρι
απ' το ανατρίχιασμά του το κάθε φιλί
| Μίλτος Σαχτούρης (29 Ιουλίου 1919 - 29 Μαρτίου 2005) | Παραλογαίς (1948) | Άπαντα ποιήματα | εκδόσεις Κέδρος |
Γιαγιά, βάλε και άνθη νερατζιάς
Σήμερα θέλω παραμύθι γι’ αγάπη, γιαγιά∙
μόνο γι’ αγάπη
και…-μην ξεχάσεις-
βάλε και άνθη νεραντζιάς μέσα.
Θέλω πολλή μοσκοβολιά από άνθη νεραντζιάς.
Βάλε και νύχτα με ανήσυχα άστρα.
Βάλε και σιωπή, πολλή σιωπή,
φορτωμένη με χτυποκάρδια.
Βάλε μέσα και δάκρυα
-όχι, μη βάζεις δάκρυα-
βάλε μέσα φιλιά.
Πρόσεξε όμως να μην πονάνε
γιατί είναι πολύ απαλό το στόμα της.
Έτσι γιαγιά;
Λοιπόν… Καληνύχτα.
~~ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ~~
Η 28η Μαρτίου είναι αφιερωμένη στη γιαγιά!
Ένα πρόσωπο αγαπημένο, το θεμέλιο της οικογένειας.
Η γλυκύτητα της, αξεπέραστη, η υπομονή και η θέληση της για ζωή απερίγραπτη.
Η αγάπη της για τα εγγόνια της, μοναδική.
Οι σοφές συμβουλές της αγγίζουν την ψυχή μας.
Χρόνια πολλά σε όλες τις υπέροχες γιαγιάδες.
Νικόλαος Γύζης, Γιαγιά που χορεύει με τα εγγόνια της
_Βιτσέντζος Κορνάρος | 26 Μαρτίου 1553_
Ήκουσες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα,
π’ ο κύρης σου μ’ εξόρισε σ’ τση ξενιτιάς τη στράτα;
Τέσσερεις μέρες μοναχά μού δωκε ν’ ανιμένω
Κι απόκει να ξενητευτώ πολλά μακρά να πηαίνω
και πώς να σ’ αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω,
και πώς να ζήσω δίχως σου στο ξορισμόν εκείνο;
Κατέχω το κι ο κύρης σου γλήγορα σε παντεύει
Ρηγόπουλο, Αφεντόπουλο, σαν είσαι συ γυρεύει
και δεν μπορείς ν’ αντθισταθής στα θέλουν οί γονείς σου
νικούν τηνε τη γνώμη σου κι αλλάσει η όρεξή σου
Μια χάρη Αφέντρα σου ζητώ κι εκείνη θέλω μόνο
καί μετά κείνη ολόχαρος τη ζήση μου τελειώνω
την ώρα π’ αρραβωνιστής να βαραναστενάξης
κι’ όντε σα νύφη στολιστήςσαν παντρεμένη αλλάξης
ν’ αναδακρυώσης καί να πής, Ρωτόκριτε καημένε
τα σού τασσα λησμόνησα, τα θέλες μπλιό δέ έναι
και κάθε μήνα μια φορά μέσα στην κάμερά σου
λόγιαζε τα παθα γιά σε να με πονή η καρδιά σου
καί πιάνε καί τη ζωγραφιά, πού βρες στ’ αρμάρι μέσα
και τα τραγούδια πού λργα κι όπου πολλά σ’ αρέσα
και διάβαζέ τα θώρειε τα κι αναθυμού κι εμένα
πως μέ ξορίσανε μακρά στα ξένα
κι’ όντε σού πούν κι απόθανα λυπήσουμε καί κλάψε
και τα τραγούδια πού βγαλα μες’ στη φωτιά τα κάψε
Όπου κι αν πάω κι ά βρεθώ κι ότι καιρό κι ά ζήσω
τάσσω σου άλλη να μη δώ μηδέ ν’ ανατρανίσω
Κι ας τάξω ο κακορρίζικος πως δε σ’ είδα ποτέ μου
Ένα κερίν αφτούμενο ακράτουν κ’ ήσβησέ μου
Κάλλια `χω σε με θάνατο παρ’ άλλη με ζωή μου
Γιά σέναν εγεννήθηκε στον κόσμο το κορμί μου
~~Βιτσέντζος Κορνάρος | Ερωτόκριτος/ Ο αποχαιρετισμός~~
Πηγή: Η Ποίησις Εντός Μας post
Τα αγαπημένα μου λουλούδια είναι τα άγρια..
ελεύθερα...αδαμαστα λουλούδια..
Αυτά που ανθίζουν χωρίς να ποτίζονται..
αυτά που μυρίζουν επανάσταση...
αυτά που δίνουν το δικαίωμα στον εαυτό τους να αναπτυχθούν σε όλα τα μέρη όπου οι άνθρωποι πιστεύουν ότι δεν θα μπορούσαν να το κάνουν ...
αλλά αυτά το καταφέρνουν ...🌷💐👑
Τα βιβλία της 💝 μου!
Κι αναμενοντας το 10ο ....🥰
Δούρειος ίππος loading...
3 κολαζ με τα 9κρομμυδοβιβλία
📖 Ογκρέσα
📖 Μη με λησμόνει
📖 Ουρανόεσσα
📖 Η ζωή που έλειπε
📖 Φως μέσα στη θύελλα
📖 Μυρωδιά από σανίδι
📖 Μια νύχτα ακόμη
📖 Εβόρα
📖 Ακάκιε
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
Ωσάν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα
Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά
Στήνει στην γη καράβι κήπο στα νερά
Κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται
Μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται
Κάνει να πάρει πέτρα τηνε παρατά
Κάνει να τη σκαλίσει βγάνει θάματα
Μπαίνει σ' ένα βαρκάκι πιάνει ωκεανούς
Ξεσηκωμούς γυρεύει θέλει τύραννους
Πέντε μεγάλους βγάνει πάνω τους βαρεί
Να λείψουν απ' τη μέση τους δοξολογεί
| Οδυσσέας Ελύτης | Ο ήλιος ο ηλιάτορας | εκδόσεις Ίκαρος |
Πηγή: βιβλιοπωλείο το μικρό καράβι
Ψάλλεται σήμερα Παρασκευή ο
Ακάθιστος Ύμνος - Γ' Στάσις
Νέαν ἔδειξε κτίσιν,
ἐμφανίσας ὁ Κτίστης,
ἡμῖν τοῖς ὑπ' αὐτοῦ γενομένοις·
ἐξ ἀσπόρου βλαστήσας γαστρός,
καὶ φυλάξας ταύτην,
ὥσπερ ἦν ἄφθορον,
ἵνα τὸ θαῦμα βλέποντες,
ὑμνήσωμεν αὐτὴν βοῶντες·
Χαῖρε, τὸ ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας,
χαῖρε, τὸ στέφος τῆς ἐγκρατείας.
Χαῖρε, ἀναστάσεως τύπον ἐκλάμπουσα,
χαῖρε, τῶν Ἀγγέλων τὸν βίον ἐμφαίνουσα.
Χαῖρε, δένδρον ἀγλαόκαρπον, ἐξ οὗ τρέφονται πιστοί,
χαῖρε, ξύλον εὐσκιόφυλλον, ὑφ' οὗ σκέπονται πολλοί.
Χαῖρε, κυοφοροῦσα ὁδηγὸν πλανωμένοις,
χαῖρε, ἀπογεννῶσα λυτρωτὴν αἰχμαλώτοις.
Χαῖρε, Κριτοῦ δικαίου δυσώπησις,
χαῖρε, πολλῶν πταιόντων συγχώρησις.
Χαῖρε, στολὴ τῶν γυμνῶν παρρησίας,
χαῖρε, στοργὴ πάντα πόθον νικῶσα.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Ξένον τόκον ἰδόντες,
ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου, τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέντες·
διὰ τοῦτο γὰρ ὁ ὑψηλὸς Θεός,
ἐπὶ γῆς ἐφάνη ταπεινὸς ἄνθρωπος·
βουλόμενος ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος,
τοὺς αὐτῷ βοώντας·
Ἀλληλούια.
Ὅλως ἦν ἐν τοῖς κάτω,
καὶ τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν,
ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος·
συγκατάβασις γὰρ θεϊκή,
οὐ μετάβασις τοπικὴ γέγονε,
καὶ τόκος ἐκ Παρθένου θεολήπτου,
ἀκουούσης ταῦτα·
Χαῖρε, Θεοῦ ἀχωρήτου χώρα,
χαῖρε, σεπτοῦ μυστηρίου θύρα.
Χαῖρε, τῶν ἀπίστων ἀμφίβολον ἄκουσμα,
χαῖρε, τῶν πιστῶν ἀναμφίβολον καύχημα.
Χαῖρε, ὄχημα πανάγιον τοῦ ἐπὶ τῶν Χερουβείμ,
χαῖρε, οἴκημα πανάριστον τοῦ ἐπὶ τῶν Σεραφείμ.
Χαῖρε, ἡ τἀναντία εἰς ταὐτὸ ἀγαγοῦσα,
χαῖρε, ἡ παρθενίαν καὶ λοχείαν ζευγνῦσα.
Χαῖρε, δι' ἧς ἐλύθη παράβασις,
χαῖρε, δι' ἧς ἠνοίχθη παράδεισος.
Χαῖρε, ἡ κλεὶς τῆς Χριστοῦ βασιλείας,
χαῖρε, ἐλπὶς ἀγαθῶν αἰωνίων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων,
κατεπλάγη τὸ μέγα,
τῆς σῆς ἐνανθρωπήσεως ἔργον·
τὸν ἀπρόσιτον γὰρ ὡς Θεόν,
ἐθεώρει πᾶσι προσιτὸν ἄνθρωπον,
ἡμῖν μὲν συνδιάγοντα,
ἀκούοντα δὲ παρὰ πάντων οὕτως·
Ἀλληλούια.
Ρήτορας πολυφθόγγους,
ὡς ἰχθύας ἀφώνους,
ὁρῶμεν ἐπὶ σοὶ Θεοτόκε·
ἀποροῦσι γὰρ λέγειν,
τὸ πῶς καὶ Παρθένος μένεις,
καὶ τεκεῖν ἴσχυσας·
ἡμεῖς δὲ τὸ μυστήριο ν θαυμάζοντες,
πιστῶς βοῶμεν·
Χαῖρε, σοφίας Θεοῦ δοχεῖον,
χαῖρε, προνοίας αὐτοῦ ταμεῖον.
Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα,
χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα.
Χαῖρε, ὅτὶ ἐμωράνθησαν οἱ δεινοὶ συζητηταί,
χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί.
Χαῖρε, τῶν Ἀθηναίων τὰς πλοκὰς διασπῶσα,
χαῖρε, τῶν ἁλιέων τὰς σαγήνας πληροῦσα.
Χαῖρε, βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα,
χαῖρε, πολλοὺς ἐν γνώσει φωτίζουσα.
Χαῖρε, ὁλκὰς τῶν θελόντων σωθῆναι,
χαῖρε, λιμὴν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Σῶσαι θέλων τὸν κόσμον,
ὁ τῶν ὅλων κοσμήτωρ,
πρὸς τοῦτον αὐτεπάγγελτος ἦλθε·
καὶ ποιμὴν ὑπάρχων ὡς Θεός,
δι' ἡμᾶς ἐφάνη καθ' ἡμᾶς ἄνθρωπος·
ὁμοίῳ γὰρ τὸ ὅμοιον καλέσας,
ὡς Θεὸς ἀκούει·
Ἀλληλούια.
Πηγή: Η Ποίησις Εντός Μας post
Χαῖρε, ὦ χαῖρε, Ἐλευθεριά!
Χρόνια πολλά Ελλάδα 🇬🇷
*Τον Μάιο του 1823 γράφεται για πρώτη φορά ο εθνικός μας ύμνος από τον Διονύσιο Σολωμό στη Ζάκυνθο.
Το 1825 τυπώνεται για τρίτη φορά μέσα στο πολιορκημένο Μεσολόγγι.
Στην εικόνα είναι η πρώτη έκδοση που βρίσκεται στο Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων στη Ζάκυνθο.
Πηγή: Διόπτρα books
Σήμερα 25 Μαρτίου γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Υπεραγίας Θεοτόκου και την αρχή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
🇬🇷 Χρόνια πολλά! 🇬🇷
«Έκατσα που εσκαπέτισαν με τα μπαϊράκια τους απεκατέβηκα κάτω. Ήταν μιά εκκλησία εις τον δρόμον, η Παναγία στο Χρυσοβίτσι, και το καθησιό μου ήτο όπου έκλαιγα την Ελλάς... Σίμωσα, έδεσα το άλογό μου σ' ένα δένδρο, μπήκα μέσα και γονάτισα. Παναγία μου είπα από τα βάθη της καρδιάς μου και τα μάτια μου δάκρυσαν. Παναγία μου βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν! Έκανα το Σταυρό μου, ασπάσθηκα την εικόνα της, βγήκα από το εκκλησάκι, πήδηξα στο άλογό μου και έφυγα. Σε λίγο μπροστά μου ξεπετάγονταν οχτώ αρματωμένοι, ο εξάδελφός μου ο Αντώνης Κολοκοτρώνης και επτά ανήψια του.
- Κανείς δεν είναι στην Πιάνα, μου είπε ο Αντώνης. Ούτε στην Αλωνίσταινα. Είναι φευγάτοι. - Ας μη είναι κανείς αποκρίθηκα. Ο τόπος σε λίγο θα γιομίση παλληκάρια...
Ο Θεός υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα πάρη πίσω την υπογραφή του».
_Θεόδωρος Κολοκοτρώνης_
Πηγή:Η Ποίησις Εντός Μας post
Πατρίδα να θυμάσαι εσύ αυτούς όπου, δια την τιμήν και την λευτερίαν σου, δεν λογάριασαν θάνατο και βάσανα. Κι’ αν εσύ τους λησμονήσεις, θα τους θυμηθούν οι πέτρες και τα χώματα, όπου έχυσαν αίματα και δάκρυα.
Θεέ, συχώρεσε τους παντίδους, που θέλουν να μας πάρουν τον αγέρα που αναπνέομεν και την τιμήν που με ντουφέκι και γιαταγάνι πήραμε. Εμείς το χρέος, το κατά δύναμιν, επράξαμεν. Και αυτοί βγήκαν σήμερον να προκόψουν την Πατρίδα. Μας γέμισαν φατρία και διχόνοιαν. Και την Πατρίδα δεν την θέλουν Μητέρα κοινή. Αμορόζα εις τα κρεβάτια τους την θέλουν. Γι’ αυτό περνούν και ρεθίζουν τον κόσμον με τέχνες και καμώματα.
Και καζαντίσαν αυτοί πουγγιά και αγαθά και αφήκαν τους αγωνιστές, τις χήρες και τα ορφανά εις την άκρην. Αυτοί είναι οι ανθρώπινοι λύκοι, που φέραν δυστυχήματα και κίντυνον εις τον τόπον. Ας όψονται.
_Στρατηγός Μακρυγιάννης_
Πηγή: Η Ποίησις Εντός Μας post
Οι πιο αληθινές στιγμές μας είναι ...όταν η ελπίδα ξεπερνά τον πόνο... Όταν αγαπάμε χωρίς ερωτήσεις και απαντήσεις...
Όταν εξαιτίας μιας Ανατολής όλα τα ηλιοβασιλέματα ξεχνιουνται... Όταν βρίσκουμε τη δύναμη να προχωρήσουμε μετά από κάθε τέλος και αρχή ...
Όταν το χαμόγελο ενός παιδιού ανατρέπει όλες τις βροχερές εποχές... Όταν ακόμα και μέσα σε σπασμένα όνειρα η Πίστη παραμένει το πιο ιερό καταφύγιο μας...👑
Προσπάθησε να στέκεσαι όρθιος και να προχωράς μπροστά, να μαθαίνεις και να αγκαλιάζεις τις αλλαγές της ζωής...
Ακόμα και οι πιο ψυχροί χειμώνες τελικά μετατρέπονται σε άνοιξη...
Οι εποχές πάντα αλλάζουν...💗🌷
Σαν σήμερα, στις 24 Μαρτίου του 1934, πεθαίνει στη Μυτιλήνη ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ ή Κεφαλάς, ο μεγαλύτερος Έλληνας λαϊκός ζωγράφος.
Ο ζωγράφος της λαϊκής ρωμιοσύνης
Ο «Παπαδιαμάντης της ζωγραφικής», όπως τον αποκάλεσε ο Τάκης Μπαρλάς, έζησε όλη του τη ζωή πάμφτωχος, ζωγραφίζοντας συχνά «αντί πινακίου φακής», κάτι που ποτέ δεν σταμάτησε να κάνει – σε πείσμα κάποιων μάλλον ωραιοποιημένων αφηγήσεων σχετικά με τα τελευταία του χρόνια στη Μυτιλήνη.
Ο Θεόφιλος είναι η παράδοση μιας χώρας και ενός λαού. Η φλογερή του αγάπη για την Ελλάδα τον οδήγησε στην αθώα έκφραση του οραματικού του κόσμου. Ο παθιασμένος αυτός ζωγράφος, που τόσο άδικα στην εποχή του τον ελεεινολογούσαν και τον περιφρονούσαν, επιθυμούσε αδιαπραγμάτευτα να μεταδώσει άμεσα αυτό που αισθανόταν, με μια ανεπιτήδευτη ζωγραφική έκφραση, γεμάτη από δύναμη και αίσθηση υπερηφάνειας, με χρώματα καθαρά, διάφανα και τολμηρά. Η δουλειά του απλώνεται σε όλο τον κόσμο, ίσως γιατί αποτελούσε τον καθρέφτη της ύπαρξής του και την επιθυμία να ξεπεράσει τη μοίρα του κακού ή του ηττημένου.
Η φετινή χρονιά είναι διπλά επετειακή για το Μικρασιατικό μας Σωματείο: 100 χρόνια Μικρασιατικής Μνήμης και 65 χρόνια ίδρυσης του Φάρου Βαρβασίου.
21 Μαρτίου
#Παγκόσμια_ημέρα_συνδρόμου_Down
Η αληθινή ομορφιά και η αγνή αγάπη🥰💝
Διάβαζα ένα ποίημα για την άνοιξη
όταν την είδα
να έρχεται από μακριά:
μισή γυναίκα,
μισή όνειρο.
Κατέβαινε το μονοπάτι κάτω
στεφανωμένη
με άνθη κερασιάς.
Τότε κατάλαβα τί δύναμη έχουν τα ποιήματα.
| Χρίστος Λάσκαρης | Ποιήματα | εκδόσεις Γαβριηλίδης |
🖋«Σεργιάνι στην παλιά Σμύρνη»
👉Παγκόσμια ημέρα ποίησης σήμερα κι ας κάνουμε ένα νοσταλγικό περίπατο στη Σμύρνη της καρδιάς μας μέσα από τους στίχους του Σμυρνιού ποιητή Σωκράτη Προκοπίου!
💐Είδα τη Σμύρνη όνειρο, τα όμορφά τση χρόνια
πριν γίνουμε μπόρας κακιάς διωγμένα χελιδόνια.
Πόλεμο δε γνωρίζαμε ακόμη ούτ’ αντάρα
ούλα γελούν κι αν κλαίη κανείς, θάνε καμμιά κιθάρα.
Τα σπίτια μας ειν’ άγγιχτα και πουθενά συντρίμμια
τρέχει η ζωή μας ξέγνοιαστη, γλυκειά στα καλντερίμια.
Αν κάποτε του κανονιού βροντή στ’ αυτιά μας φτάνη,
«τόπι του Κάστρου μας βροντά, γιατ’ είνε Ραμαζάνι…
Αλλ’ ας τ’ αρχίσω απ΄ την αρχή τ’ ωραίο παραμύθι
της Νύφης, που στη στάχτη τση ‘ποκάτω ελησμονήθη.
Ακούστε το σ’ απλοϊκά, χαρούμενα τραγούδια
-του ψυχικού μου περβολιού φτωχά, μ’ αγνά λουλούδια.
………………………………………………………………………………..
Είνε η Σμύρνη η ξακουστή, τ’ Ομήρου η πατρίδα,
που στο γινάτι των καιρών περέμειν΄ Ελληνίδα…
Το λεν τα παραμύθια μας, μα και δεν είναι ψέμμα.,
πως τρέχει μες στσί φλέβες τση του Αλεξάνδρου αίμα.
Με πλούτη η πεντάμορφη της Ιωνίας κόρη,
πέρασαν για χατήρι τση βουνά, πελάγη, όρη
κι ήλθαν να την κερδίσουνε με το σπαθί Ρηγάδες,
στρατάρχαι περιβόητοι, Ιππόται, Βασιλιάδες…
Στην αγκαλιά καλού παππού, του Πάγου ξαπλωμένη,
με νάζι και χαμόγελο, ωσάν φχαριστημένη,
που οι συμφορές δε μάραναν τα φυσικά της κάλλη,
κοιτάζει στον καθρέφτη τση – στο διάφανο ακρογιάλι.
……………………………………………………………………………….
Ο Σμηριώτης Άγγελος από το Δικελί
ταξίδευσε και γνώρισε τόποι τση γης πολλοί,
όμως κι αυτόν τον κέρδισεν η Σμύρνη η ξελογιάστρα,
με τσ’ ομορφιές τσι ξωτικές και τα χρυσά τση τ’ άστρα
και μέσα στην «Ανατολή», το περιοδικό του
της ψάλλει πόθοι κι όνειρα και κάθε μυστικό του…
Ναι λογαριάζονται Σμυρνιοί και τόχουν καύχημά τως
κι όσοι μας έρχονται παιδιά στη Σμύρνη απ΄τα νησιά τως,
απ’ την Ελλάδα, Αίγυπτο, την ‘Ηπειρο τη Θράκη,
-Ένας αμούστακο παιδί κι η άλλη κοριτσάκι –
να πάρουν φως πνευματικό μες στα καλά σκολειά μας,
και κλαίνε, όταν φεύγουνε από την αγκαλιά μας…
…………………………………………………………………………………….
Κάποιος σοφός, που βρέθηκε στη χαρωπή παρέα,
μας είπε για τον κλήδονα μια ιστορία ωραία;
Μας είπε, πως ο Κλήδωνας ήταν εδώ Μαντείο,
«έξω απ΄ τα τείχη , κι οι Σμυρνιοί το πίστευαν για Θείο…
Κι έτσι από τότες ήμεινε του Κλήδωνα τ’ αντέτι,
π’ αλυσοδένει τα παλιά με τα καινούργια έτη…
Κι ένας του λέει: «Ούλα που λες, σωστά ΄ναι κι άγια,
μα δε μας λες, ποιος ‘εβγαλε και τ’ άλλα εκείνα μάγια;
που οι γυναίκες φίλε μου μολύβι δεν αφήνουν
τα λεώνουν ούλα στη φωτιά και στο νερό τα χύνουν ,
στ’ Άη Γιαννιού τ’ Αφανιστή και στου Προφήτη Ηλία
και τρέχουν ίσια στσί γριές, πόχουν την ευκολία,
να τους ξηγούν τα «σχήματα» και να τως λεν τη Μοίρα…
κι άλλη γυρίζει με χαρά κι άλλη – η κακομοίρα -
πάει στο σπίτι αμίλητη , με μάτια βουρκωμένα΄;
Άλλος πάλι τον ρώτησε: - Για πήτε μου και μένα,
Μην είνε και τα κόλλυβα κάποιου Μαντείον δώρον;
Που βάζουν στο προσκέφαλο των Άγιων Θεοδώρων
και λεύτερες – α π ό ε ν ν ι ά – κι όποιον ονειρευτούνε
λένε πως ειν’ η μοίρα τως αυτόν να παντρευτούνε;
Ξέχασες τούπε μια γριά με τρέμοντα σαγόνια,
Και «τση στερνής αποκριάς», καλέ τα μακαρόνια…
Κοπέλα τάβαλα κι εγώ, ναι στο προσκέφαλό μου
Κι είδα λοιπόν στον ύπνο μου τον άνδρα τον δικό μου…
Και μια, που είχε απελπιστή από πολύν καιρό…
Απ’ ΄ούλα κι απ ΄του Κλήδωνα «τ’ αμίλητο νερό»,
ηστέναξε απ’ την καρδιά και μέσα της είπε κάτι:
Σαν έχεις τύχη διάβαινε και ροιζικό περπάτει….
Απ΄τα τραγούδια, πούπανε στον Κλήδωνα το ένα
το κράτησα ξεχωριστό, γιατ΄ ήτανε για μένα:
Όνειρο βλέπεις όμορφο, στον ύπνο το γλυκό σου,
μα θα σκουπίζης την αυγή το μαύρα δάκρυά σου…
Και τότες είπα μέσα μου «Κάλλιο να μη ξυπνήσω
στον κόσμο του ονείρου μου να μείνω και να ζήσω…
Πρόσφυγες συμπολίτες μου, τση Συμφοράς ναυάγια,
τ΄όνειρο που με γύρισε στα χώματά μας τ΄άγια
σαν παραμύθι τέλειωσε … Σας τόπα με τραγούδια
-Του ψυχικού μου περβολιού φτωχά, μ’ αγνά λουλούδια
Κι ο βίος μοιάζει όνειρο , το ψέμα μοιάζει αλήθεια
κι έχει αλήθειες η ζωή που μοιάζουν παραμύθια…
ℹ- Πηγή: Από το βιβλίο: «Σεργιάνι στην παλιά Σμύρνη: Διηγηματικό στιχούργημα» του Σωκράτη Α. Προκοπίου/ Αθήναι/1941
- Ο Σωκράτης Προκοπίου γεννήθηκε στο Μπουρνόβα της Σμύρνης στις 22 Απριλίου 1883. Υπήρξε νεότερος αδερφός του καλλιτέχνη Γεωργίου Προκοπίου.
Νεότατος εμφανίστηκε στις στήλες της Σμυρναϊκής Εφημερίδας «Αμάλθεια με περιγραφές από τις ταξιδιωτικές του εντυπώσεις από Αίγυπτο, Αιθιοπία, Αραβία, Ινδία, κ.λ.π.
- Μετά την Μικρασιατική καταστροφή εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα όπου ασχολήθηκε με το συγγραφικό του έργο. Διατέλεσε Σύμβουλος της Ενώσεως Σμυρναίων.
- Πέθανε στην Αθήνα στις 29 Σεπτεμβρίου 1957
Πηγή: Εστία Νέας Σμύρνης
Απλά πράγματα όλα.
Η τάξη τους είναι
φροντισμένη απ’ το χέρι σου.
Μια δέσμη από χρώματα στο βάζο του χρόνου.
Άλλωστε, τι
θαρρείς πως στο βάθος είναι η ποίηση;
Είναι η γύρη
των πραγμάτων του σύμπαντος.
Η γύρη σε πράξεις,
η γύρη σε οδύνη, σε φως, σε χαρά, σε αλλαγές,
σε πορεία, σε κίνηση.
Η ζωή κι η ψυχή
σ’ ένα αιώνιο καθρέφτισμα μέσα στο χρόνο.
Τι νομίζεις λοιπόν· κατά βάθος η ποίηση
είναι μι’ ανθρώπινη καρδιά φορτωμένη όλον τον κόσμο.
~~Νικηφόρος Βρεττάκος~~
[Από το "ΒΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ: Διάλογος με την ποίηση"
Η 21η Μαρτίου, έχει οριστεί ως Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης. Εμπνευστής αυτής της ιδέας είναι
ο Έλληνας ποιητής Μιχαήλ Μήτρας, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης, τόσο στην Έλλάδα, όσο και και σε άλλες χώρες
Δεν ξέρω τι λένε οι επιστήμονες για το θέμα, αλλά ξέρω ότι τον ωραιότερο ερχομό της περιέγραψε
ο Μενέλαος Λουντέμης στο "ένα παιδί μετράει τ'άστρα"
~~Η Άνοιξη ζαλίζει και μεθά και κρέμεται απ’ τις πόρτες των σπιτιών. Μπουκάρισε κι απ’ τα παράθυρα του σκολειού και μάγεψε τα μάτια των κοριτσιών. Στη συμμορία των «Περσών», όμως, η άνοιξη ήταν φαγούρα.
Ο Δακρυτζίκος ξεκρέμασε το στεφάνι απ’ την πόρτα τους και το τάισε σ’ ένα γάιδαρο. Δεν μπορούσε να τις χωνέψει αυτές τις «αηδίες». Ένα τριαντάφυλλο, όμως το λυπήθηκε. Ήταν τόσο κόκκινο… -σα ροδοζάχαρι- και το ‘φαε.
Η δασκάλα της Ωδικής έβαλε στο λαιμό ένα κόκκινο μαντίλι. Κάτι πουλιά ανεβοκατέβαιναν στα κλαδιά σα νότες.
Άνοιξη. Η συμμορία όμως είχε δικό της τρόπο για να τα ξεχωρίζει κάτι τέτοια.
Είσαι ξιπόλητος; Είναι άνοιξη. Τρώς κάστανα; Είναι χειμώνας. Κλέβεις φρούτα; Είναι χινόπωρο. Αυτά, που λένε οι δάσκαλοι περί «ώραι του έτους» και τα ρέστα, είναι φούσκες και σάλια. Κανένας σοβαρός «Πέρσης», που σέβεται τον εαυτό του, δεν περιμένει να του πούνε τα καλαντάρια πότε μπήκε άνοιξη. Το βρίσκει μόνο του το πετσί του. Καψώνει; Είναι άνοιξη. Ανατριχιάζει; Είναι χειμώνας.
Ο Μέλιος όμως το κατάλαβε απ’ τη μοσκοβολιά. Μα πιο πολύ το διάβασε μες στα μάτια της Αγράμπελης. Εκεί μέσα φώλιαζε η πιο γλυκιά άνοιξη του κόσμου. Το κατάλαβε κι από πολλά άλλα πράματα. Απ’ τα νερά… που γίνανε καθρέφτες. Απ’ τα κύματα του ποταμού, που γλύκανε ο θυμός τους. Και πολλά άλλα ήταν η άνοιξη. Οι ύμνοι που ανέβαιναν απ’ τα δάση. Και τα βατόμουρα. Και τα δάχτυλα που κολλούσαν απ’ τα φρούτα. Και τα κρυφόγελα που ‘καναν οι καλαμποκιές του κάμπου στα χωράφια.
Κι αυτά ήταν η Άνοιξη...~~🌷🌸🦋
#Παγκόσμια_ημέρα_ευτυχίας
σήμερα και γιορτάζουμε αυτά για τα οποία νιώθουμε ευγνώμωνες
και παρά τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, υπάρχουν πολλά στη ζωή μας
για τα οποία μπορούμε να πουμε «ευχαριστώ».
#φλαφ #παιδικοβιβλιο # #happiness #happy #paidikavivlia #dioptrabooks #marinagioti
Σήμερα είναι η #Παγκόσμια_Ημέρα_Ευτυχίας.
Τι είναι ευτυχία;
Ευτυχία είναι να μην θέλεις να σταματήσεις αυτό που μόλις ξεκίνησες. Να ζητάς κι άλλο κι άλλο και σταματημό να μην έχει.
Ευτυχία είναι να εκτιμάς αυτά που έχεις πριν τολμήσεις να τα αντικαταστήσεις με νέα.
Ευτυχία είναι να ανυπομονείς για το σήμερα.
Είναι η στιγμή που μεταβαίνεις από τη λύπη στη χαρά, από την απογοήτευση στον ενθουσιασμό.
Ευτυχία είναι η στιγμή εκείνη που ξεριζώνεις από μέσα σου κλισέ τύπου «η ευτυχία είναι στιγμές».
Ευτυχία είναι να ζεις αυτό που ονειρεύεσαι.
Είναι να θέλεις αυτά που πρέπει και να πρέπει αυτά που θέλεις.
Ευτυχία είναι να κάνεις αυτό που αγαπάς επάγγελμα. Μέχρι τότε, να κάνεις το επάγγελμά σου με αγάπη.
Ευτυχία είναι να νιώθεις ευτυχία κι ας μην ξέρεις γιατί, ας μην έχεις ορίσει τι είναι.
Να εφευρίσκεις λόγους για να είσαι ευτυχισμένος όταν δεν υπάρχουν τέτοιοι. Είσαι ζωντανός. Θυμάσαι;
Ευτυχία είναι αυτό που κρύβεται «μέσα» όχι εκείνο που κυνηγάς εκεί έξω.
Η ευτυχία σου μετριέται σε αριθμό ευτυχισμένων ανθρώπων γύρω σου. Με πρώτο τον εαυτό σου.
Ευτυχία είναι αυτό που οι άνθρωποι αποκαλούν «την μεγαλύτερη επιτυχία». Κι ας της δίνουν ονόματα ξενικά.
Και αν η μεγαλύτερη επιτυχία είναι η ευτυχία, η μεγαλύτερη ευτυχία είναι η αγάπη.
Ευτυχία είναι να μην σε ενοχλεί η ευτυχία των άλλων επειδή είναι διαφορετική από τη δίκη σου.
Ευτυχία είναι να είσαι ανοιχτός στην ευτυχία που δεν σου ΄μάθαν στο σχολείο.
Ευτυχία είναι να μην χρειάζεται να πείσεις κανέναν για την ευτυχία σου. Μόνο να τη βιώνεις.
Ευτυχία είναι…
Ευτυχία είναι…
Τελικά, δεν ξέρω τι είναι ευτυχία. Ίσως έχω μια ιδέα για το τι θα ’πρεπε να είναι. Αυτό που ζεις.
Γι’ αυτό, σε παρακαλώ, μην πιστέψεις στιγμή πως ξέρω τι χρώμα έχει η δική σου ευτυχία.
Και πως πρέπει γι’ αυτό και να σε πείσω...
Νικόλας Σμυρνάκης
Υ.Γ. Τι είναι ευτυχία για σένα;
#IslandofMan #NicolaSmyrnakis #happinessday
Πηγή: #Διόπτρα books
| Ντίνος Χριστιανόπουλος | 20 Μαρτίου 1931 - 11 Αυγούστου 2020 |
Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν’ ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;
| Ενός λεπτού σιγή | Ανυπεράσπιστος καημός,1960 | Ποιήματα | εκδόσεις Ιανός |
| Φωτογραφία: Γιάννης Στεφανίδης |
Πηγή: #mikrokaravireposting
Το ξεκίνημα της φετινής - με χαμηλές για την εποχή θερμοκρασίες - άνοιξης στην Ελλάδα και γενικότερα στο βόρειο ημισφαίριο, στο οποίο ανήκει η χώρα μας, σηματοδοτεί η εαρινή ισημερία που θα υπάρξει το απόγευμα της Κυριακής 20 Μαρτίου, στις 17:33 ώρα Ελλάδας.
Αντίστροφα, στο νότιο ημισφαίριο θα ξεκινήσει το φθινόπωρο. Η μέρα θα μεγαλώνει πλέον συνεχώς σε βάρος της νύχτας έως το θερινό ηλιοστάσιο, ενώ το αντίστροφο θα συμβαίνει στο νότιο ημισφαίριο.
Οι ισημερίες ,η εαρινή και η φθινοπωρινή, καθορίζουν την έναρξη της άνοιξης και του φθινοπώρου, ενώ τα ηλιοστάσια το θερινό και το χειμερινό προσδιορίζουν την έναρξη του καλοκαιριού και του χειμώνα αντίστοιχα
Το ξέρατε ότι τα χελιδόνια...
"Ζυγίζουν περίπου 20 γραμμάρια, αλλά ταξίδεψαν περισσότερα από 5000 χλμ εν πτήση. Πέρασαν από την έρημο Σαχάρα. Πέταξαν πάνω από θάλασσες και χώρες χωρίς να μπορούν να ξεκουραστούν. Νίκησαν τις καταιγίδες και τους ανέμους. Έχουν κάνει κάτι εξαιρετικό. Και όλα αυτά για να έρθουν και να αναπαραχθούν ακριβώς σε εκείνη τη γωνιά του σπιτιού μας κάτω από τη στέγη. Ένα μόνο χελιδόνι μπορεί να καταναλώσει έως 850 μύγες και κουνούπια την ημέρα. Αν είχαμε την τύχη να φιλοξενήσουμε μια φωλιά αυτού του είδους στο οικογενειακό μας περιβάλλον, το ζευγάρι μόνο του θα μπορούσε να εξοντώσει περίπου 1.700 μύγες και κουνούπια την ημέρα. Πιο αποδοτικό και οικολογικό εντομοκτόνο δεν υπάρχει. "
'Ας τα κάνουμε να νιώσουν ευπρόσδεκτα αν μας επιλέξουν"
Φίλοι Της Τέχνης Και Της Φιλοσοφίας
Τα «άγρια χόρτα» έχουν σπουδαία διατροφική αξία. Στο παρελθόν, σε δύσκολα χρόνια, υπήρξαν πολύτιμη τροφή ειδικά για τους πληθυσμούς της υπαίθρου. Ήταν εύκολο να συνδυαστούν με άλλα υλικά, κάτι που αντανακλάται και σε πολλές τοπικές παραδοσιακές συνταγές μέχρι σήμερα.
Μερικά από τα πιο δημοφιλή είδη που συλλέγονται προς κατανάλωση είναι τα ραδίκια, το σταμναγκάθι, η τσουκνίδα, το μυρώνι, ο μάραθος τα βλίτα και οι βρούβες.
Οι συλλέκτες άγριων χόρτων θα πρέπει να αποφεύγουν τη συλλογή από περιοχές όπου γίνεται αυξημένη χρήση φυτοφαρμάκων, αλλά και να γνωρίζουν καλά τι ακριβώς συλλέγουν, καθώς υπάρχουν είδη της ελληνικής χλωρίδας που είναι δηλητηριώδη.
Πηγή: #SaturdayFacts
WWF 🐼
Οδυσσέας Ελύτης | 18 Μαρτίου 1996
"Την Άνοιξη αν δεν την βρεις, την φτιάχνεις"
_Οδυσσέας Ελύτης_
Πηγή: Η Ποίησις Εντός Μας post
|
Οδυσσέας Ελύτης | 2 Νοεμβρίου 1911 - 18 Μαρτίου 1996 |
Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.
Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ.
Σα να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν τα κυνηγά,
πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.
| Παράπονο | Τα Ρω του Έρωτα | εκδόσεις Ίκαρος |
Πηγή: #mikrokaravireposting
Ψάλλονται σήμερα, οι Β' Χαιρετισμοί προς την Υπεραγία Θεοτόκον. 🌹
Ακάθιστος Ύμνος - Β' Στάσις
Ἤκουσαν oἱ ποιμένες,
τῶν Ἀγγέλων ὑμνούντων,
τὴν ἔνσαρκον Χριστοῦ παρουσίαν·
καὶ δραμόντες ὡς πρὸς ποιμένα,
θεωροῦσι τοῦτον ὡς ἀμνὸν ἄμωμον,
ἐν γαστρὶ τῆς Μαρίας βοσκηθέντα,
ἥν ὑμνοῦντες εἶπον·
Χαῖρε, Ἀμνοῦ καὶ Ποιμένος Μῆτερ,
χαῖρε, αὐλὴ λογικῶν προβάτων.
Χαῖρε, ἀοράτων ἐχθρῶν ἀμυντήριον,
χαῖρε, Παραδείσου θυρῶν ἀνοικτήριον.
Χαῖρε, ὅτι τὰ οὐράνια συναγάλλεται τῇ γῇ,
χαῖρε, ὅτι τὰ ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς.
Χαῖρε, τῶν Ἀποστόλων τὸ ἀσίγητον στόμα,
χαῖρε, τῶν Ἀθλοφόρων τὸ ἀνίκητον θάρσος.
Χαῖρε, στερρὸν τῆς πίστεως ἔρεισμα,
χαῖρε, λαμπρὸν τῆς Χάριτος γνώρισμα.
Χαῖρε, δι' ἧς ἐγυμνώθη ὁ Ἅδης,
χαῖρε, δι' ἧς ἐνεδύθημεν δόξαν.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Θεοδρόμον ἀστέρα,
θεωρήσαντες Μάγοι,
τῇ τούτου ἠκολούθησαν αἴγλῃ·
καὶ ὡς λύχνον κρατοῦντες αὐτόν,
δι' αὐτοῦ ἠρεύνων κραταιὸν Ἄνακτα,
καὶ φθάσαντες τὸν ἄφθαστον,
ἐχάρησαν αὐτῷ βοῶντες·
Ἀλληλούια.
Ἴδον παῖδες Χαλδαίων,
ἐν χερσὶ τῆς Παρθένου,
τὸν πλάσαντα χειρὶ τοὺς ἀνθρώπους·
καὶ Δεσπότην νοοῦντες αὐτόν,
εἰ καὶ δούλου μορφὴν ἔλαβεν,
ἔσπευσαν τοῖς δώροις θεραπεῦσαι,
καὶ βοῆσαι τῇ Εὐλογημένῃ·
Χαῖρε, ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ,
χαῖρε, αὐγὴ μυστικῆς ἡμέρας.
Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τὴν κάμινον σβέσασα,
χαῖρε, τῆς Τριάδος τοὺς μύστας φωτίζουσα.
Χαῖρε, τύραννον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς,
χαῖρε, Κύριον φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα Χριστόν.
Χαῖρε, ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας,
χαῖρε, ἢ τοῦ βορβόρου ρυομένη τῶν ἔργων.
Χαῖρε πυρὸς προσκύνησιν παύσασα,
χαῖρε, φλογὸς παθῶν ἀπαλλάττουσα.
Χαῖρε, πιστῶν ὁδηγὲ σωφροσύνης,
χαῖρε, πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Κήρυκες θεοφόροι,
γεγονότες οἱ Μάγοι,
ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Βαβυλῶνα,
ἐκτελέσαντές σου τὸν χρησμόν,
καὶ κηρύξαντές σε τὸν Χριστὸν ἅπασιν,
ἀφέντες τὸν Ἡρώδην ὡς ληρώδη,
μὴ εἰδότα ψάλλειν·
Ἀλληλούια.
Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ,
φωτισμὸν ἀληθείας ἐδίωξας,
τοῦ ψεύδους τὸ σκότος·
τὰ γὰρ εἴδωλα ταύτης Σωτήρ,
μὴ ἐνέγκαντά σου τὴν ἰσχὺν πέπτωκεν,
οἱ τούτων δὲ ρυσθέντες,
ἐβόων πρὸς τὴν Θεοτόκον·
Χαῖρε, ἀνόρθωσις τῶν ἀνθρώπων,
χαῖρε, κατάπτωσις τῶν δαιμόνων.
Χαῖρε, τὴν ἀπάτης τὴν πλάνην πατήσασα,
χαῖρε, τῶν εἰδώλων τὴν δόξαν ἐλεγξασα.
Χαῖρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραὼ τὸν νοητόν,
χαῖρε, πέτρα ἡ ποτίσασα τοὺς διψῶντας τὴν ζωὴν.
Χαῖρε, πύρινε στῦλε ὁδηγῶν τοὺς ἐν σκότει,
χαῖρε, σκέπη τοῦ κόσμου πλατυτέρα νεφέλης.
Χαῖρε, τροφὴ τοῦ μάνα διάδοχε,
χαῖρε, τρυφῆς ἁγίας διάκονε.
Χαῖρε, ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας,
χαῖρε, ἐξ ἧς ρέει μέλι καὶ γάλα.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Μέλλοντος Συμεῶνος,
τοῦ παρόντος αἰῶνος,
μεθίστασθαι τοῦ ἀπατεῶνος,
ἐπεδόθης ὡς βρέφος αὐτῷ,
ἀλλ' ἐγνώσθης τούτω καὶ Θεὸς τέλειος·
διόπερ ἐξεπλάγη σου τὴν ἄρρητον σοφίαν,
κράζων·
Ἀλληλούια.
Τῇ ὑπερμάχω στρατηγῷ τὰ νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου, Θεοτόκε· ἀλλ' ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, ἵνα κράζω σοί· Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.
Πηγή: Η Ποίησις Εντός Μας post
Σαν σήμερα το 1996 έφυγε από τη ζωή ο νομπελίστας ποιητής μας Οδυσσέας Ελύτης.
«Τι αντιπροσωπεύει η ποίηση μέσα σε μια τέτοια κοινωνία;
Απαντώ: τον μόνο χώρο όπου η δύναμη του αριθμού δεν έχει πέραση[...]
Είναι η μόνη εναπομένουσα πολέμιος της ισχύος που κατήντησε να έχει στους καιρούς μας η ποσοτική αποτίμηση των αξιών.»
_Οδυσσέας Ελύτης, στην τελετή απονομής του Βραβείου Νόμπελ_
Πηγή: Διόπτρα books
Η θυελλώδης ζωή της μητέρας του λογοτέχνη Εμμανουήλ Ροΐδη, μία ζωή που μοιάζει με μυθιστόρημα. Η αρχοντοπούλα Κορνηλία, κόρη του πλούσιου Χιώτη Ροδοκανάκη, υπέστη τα πάνδεινα όταν εξερράγη η Επανάσταση του 1821. Το νησί της η Χίος καταστράφηκε, ο πατέρας της συνελήφθη όμηρος και η γυναίκα του, έγκυος και με πέντε παιδιά οδηγήθηκε στο Κάστρο. Τα παιδιά, μεταξύ των οποίων και η Κορνηλία, είδαν μπροστά τα μάτια τους τον πατέρα τους κρεμασμένο σε δένδρο.
Η Κορνηλία, όπως χιλιάδες άλλα κορίτσια, πουλήθηκε ως σκλάβα και ένας πλούσιος Τούρκος της Σμύρνης την προόριζε για το χαρέμι του. Την έστειλε σε ένα κτήμα του στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας, σε ένα ανδρόγυνο άτεκνων Τούρκων χωρικών. Εκεί έζησε ως χωρική μέχρι τα δώδεκα χρόνια της, με το όνομα Αϊσέ. Ξέχασε γλώσσα, θρησκεία και συγγενείς. Θα κατέληγε στο χαρέμι του Τούρκου, αν δεν την ανακάλυπτε τυχαία ένας παλιός υπηρέτης της οικογένειας των Ροδοκανάκηδων, που έκανε πλέον τον πλανόδιο έμπορο.
Ειδοποίησε τους συγγενείς της μικρής σκλάβας και άρχισαν οι διαπραγματεύσεις για την εξαγορά της. Εν τέλει, το 1826 η Κορνηλία εξαγοράσθηκε αντί 6.000 ταλίρων και ένας Γάλλος πλοίαρχος τη μετέφερε στο Λιβόρνο, όπου ήταν αποκατεστημένοι οι συγγενείς της. «Για μια τέτοια Τουρκοπούλα πήγαμε και δώσαμε έξι χιλιάδες τάλιρα;», είπε ένας θείος της μόλις την αντίκρισε.
Αλλά η «Τουρκοπούλα», με τα χωρικά ήθη και την ακατάληπτη γλώσσα ήταν η Ελληνοπούλα αριστοκράτισσα. Γρήγορα μεταμορφώθηκε, ως εκ θαύματος. Με το πνεύμα και την ομορφιά της διέπρεπε στην ελληνική παροικία του Λιβόρνο, όπου παρέμεινε μέχρι το 1834. Τότε εστάλη στη Σύρο, όπου την περίμενε ο επίσης Χιώτης Δημήτριος Ροΐδης, ο γαμπρός που είχαν επιλέξει.
Οι προξενητές της εποχής δεν απέβλεπαν μόνον στη σύζευξη περιουσιών, αλλά λάμβαναν υπόψη τους τις ειδικότερες συνθήκες και τους χαρακτήρες των ζευγαριών. Έτσι, υπήρξε ευτυχής ο γάμος, από τον οποίο γεννήθηκε στη Σύρο το 1842, ο περιώνυμος συγγραφέας της «Πάπισας Ιωάννας», των «Ειδώλων» και των «Συριανών Διηγημάτων».
Η οικογένεια μετακινήθηκε στη Γένοβα και τίποτε δεν απέμεινε από την μικρή Αϊσέ. Η Κορνηλία Ροΐδη, φορώντας την κυανόλευκη ενδυμασία της, χόρευε με πρίγκιπες και βασιλιάδες, ταξίδευε και διέπρεπε στις διασκεδάσεις. Η οικογένεια μετακινήθηκε στο Ιάσιο, ύστερα στην Αίγυπτο και εν τέλει στην Αθήνα, το 1862. Τις περιπλανήσεις τους ανιχνεύουμε διάσπαρτες στα έργα του Εμμ. Ροΐδη, όπως η «Κυανομαχία», που ήταν εμπνευσμένη από τη Γένοβα, το «Πανδαμάτωρ και Πανδαμάτειρα» και το «Ορέστης και Πυλάδης» από το Κάιρο.
Από την πλευρά του πατέρα του, ήταν αθηναϊκής καταγωγής. Η οικογένεια διέθετε και εκκλησία στην Αθήνα, την Παναγία Χρυσοροΐδενα, μεταξύ των οδών Αδριανού και Αγίου Ανδρέου. Ήταν από τα αθηναϊκά ναΐδρια που επιβίωσαν επί Τουρκοκρατίας για να πωληθούν ως οικόπεδα μετά την Απελευθέρωση.
Όταν κατεδαφίστηκε το εκκλησάκι, χάθηκε κάθε ίχνος της οικογένειας αυτής στην Αθήνα. Τι απέγινε όμως η Κορνηλία Ροΐδη, η μάνα του συγγραφέα; Έζησε στην Αθήνα επί περίπου μισό αιώνα, από το 1862 έως τον Φεβρουάριο 1907 που έφυγε από τη ζωή. Το τέλος της, όμως, ήταν το ίδιο πικρό με την αρχή της ζωής της.
Η γυναίκα που είχε ζήσει στη χλιδή έμελλε να γνωρίσει ημέρες δεινής οικονομικής καταστροφής και να τις υπομείνει με θαυμαστή καρτερία. Αλλά εκεί που υπέκυψε ήταν όταν προηγήθηκε στον τάφο ο μόνος γιος που της είχε απομείνει. Ως γνωστόν, ο Εμμ. Ροΐδης έφυγε από τη ζωή τον Ιανουάριο 1904. Ο χαλύβδινος χαρακτήρας της κάμφθηκε και ο βιογράφος της την άκουσε να λέει με δάκρυα: «Αχ, γιατί δεν έμεινα σκλάβα»
από Πανορμίτης Σπανός
| Οδυσσέας Ελύτης | 2 Νοεμβρίου 1911 - 18 Μαρτίου 1996 |
Λέω: κι αυτό θα ’ρθει. Και τ’ άλλο θα περάσει.
Πολύ δε θέλει ο κόσμος. Ένα κάτι
Ελάχιστο. Σαν τη στραβοτιμονιά πριν από το δυστύχημα
Όμως
Ακριβώς
Προς
Την αντίθετη κατεύθυνση
Αρκετά λατρέψαμε τον κίνδυνο κι είναι καιρός να μας το ανταποδώσει.
| Τα ετεροθαλή | εκδόσεις Ίκαρος |
Πηγή: βιβλιοπωλείο το μικρό καράβι
και πολύτιμα καθημερινά πράγματα.
Της ταπεινότητας, της καλοσύνης,
της φιλίας και της αγάπης...
"Αν μπορούμε να δούμε καθαρά το θαύμα ενός και μόνο λουλουδιού,
θ’ άλλαζε όλη μας η ζωή."
Σήμερα ξύπνησα νωρίς και αναρωτήθηκα τι πρέπει να κάνω, πριν το ρολόι μου δείξει μεσάνυχτα.
Είναι δική μου η απόφαση να διαλέξω, με ποιόν τρόπο θα ξοδέψω τη μέρα μου.
Μπορώ να παραπονεθώ γιατί βρέχει, ή να ευχαριστήσω την βροχή γιατί καθαρίζει την ατμόσφαιρα!
Μπορώ να είμαι θλιμμένος επειδή δεν έχω χρήματα…
…ή να νιώσω ευτυχισμένος, επειδή αποφάσισα να περιορίσω τις δαπάνες μου!
Μπορώ να γκρινιάζω για την υγεία μου, ή να ευγνωμονήσω τον Θεό που είμαι ζωντανός!
Μπορώ να παραπονιέμαι ότι φταίνε οι γονείς μου για τη φτώχεια μου, ή να τους ευγνωμονώ που με έφεραν στον κόσμο!
Μπορώ να βαριέμαι όταν πρέπει να πάω να δουλέψω, ή να νιώθω ευλογημένος, που έχω μια δουλειά!
Μπορώ να δυσανασχετώ, επειδή πρέπει να κάνω κάποιες δουλειές στο σπίτι μου…
…ή να δοξάζω το Θεό, που έχω μία στέγη!
Μπορώ να στεναχωριέμαι, γιατί κάποιοι φίλοι μου με πλήγωσαν…
…ή να είμαι γεμάτος χαρά, επειδή μπορώ να κάνω καινούργιες φιλίες!
Μπορώ να είμαι απογοητευμένος γιατί κάτι που ονειρεύτηκα δεν πραγματοποιήθηκε…
…ή να είμαι ευτυχισμένος γιατί έχω την δυνατότητα, να κάνω μια καινούργια αρχή!
Η μέρα είναι μπροστά μου και με περιμένει.
Περιμένει να την προγραμματίσω, με τον τρόπο που θέλω εγώ!
Κι εγώ είμαι εδώ!
Είμαι ο άνθρωπος που μπορεί να δώσει μορφή και σχήμα σ’ αυτό το υπέροχο έργο…
Γιατί… όλα εξαρτώνται μόνο από μένα!!!
Τσάρλυ Τσάπλιν
Η ζωή διδάσκει.
Είναι οι ανθρώποι που δεν μελετούν.
Πηγή: Από το διαδίκτυο
Η Ποίησις Εντός Μας post
Λένε πως η Άνοιξη ξανά
Πρώτα θα κάνει φόνο
Πρώτα θα κάνει φόνο
Και ύστερα θα πεθάνει
Λένε πως η Άνοιξη ξανά
Έχει φιλήσει όλους
Τα παλικάρια έφυγαν
Έμειναν οι κοπέλες
Και τίποτα δεν έρχεται ξανά
Αν η Άνοιξη δεν έρχεται
Λένε πως έφτασε η ζεστή
Η πιο ζεστή μας μέρα.
| Γιώργος Σαραντάρης | Η Άνοιξη ξανά θα κάνει φόνο | Ποιήματα | εκδόσεις Ζήτρος |
Πηγή: βιβλιοπωλείο το μικρό καράβι
Πρέπει να φύγω!!! Αναστέναξε ο Οκτώβρης και χιλιάδες φύλλα έπεφταν από τη θλίψη... Ήρθε η ώρα!! Ψιθύρισε ο Νοέμβριος.. Σε παρακαλώ δώσε μο...
