«Σεργιάνι στην παλιά Σμύρνη»

 🖋«Σεργιάνι στην παλιά Σμύρνη»

👉Παγκόσμια ημέρα ποίησης σήμερα κι ας κάνουμε ένα νοσταλγικό περίπατο στη Σμύρνη της καρδιάς μας μέσα από τους στίχους του Σμυρνιού ποιητή Σωκράτη Προκοπίου!

💐Είδα τη Σμύρνη όνειρο, τα όμορφά τση χρόνια

πριν γίνουμε μπόρας κακιάς διωγμένα χελιδόνια.

Πόλεμο δε γνωρίζαμε ακόμη ούτ’ αντάρα

ούλα γελούν κι αν κλαίη κανείς, θάνε καμμιά κιθάρα.

Τα σπίτια μας ειν’ άγγιχτα και πουθενά συντρίμμια

τρέχει η ζωή μας ξέγνοιαστη, γλυκειά στα καλντερίμια.

Αν κάποτε του κανονιού βροντή στ’ αυτιά μας φτάνη,

«τόπι του Κάστρου μας βροντά, γιατ’ είνε Ραμαζάνι…

Αλλ’ ας τ’ αρχίσω απ΄ την αρχή τ’ ωραίο παραμύθι

της Νύφης, που στη στάχτη τση ‘ποκάτω ελησμονήθη.

Ακούστε το σ’ απλοϊκά, χαρούμενα τραγούδια

-του ψυχικού μου περβολιού φτωχά, μ’ αγνά λουλούδια.

………………………………………………………………………………..

Είνε η Σμύρνη η ξακουστή, τ’ Ομήρου η πατρίδα,

που στο γινάτι των καιρών περέμειν΄ Ελληνίδα…

Το λεν τα παραμύθια μας, μα και δεν είναι ψέμμα.,

πως τρέχει μες στσί φλέβες τση του Αλεξάνδρου αίμα.

Με πλούτη η πεντάμορφη της Ιωνίας κόρη,

πέρασαν για χατήρι τση βουνά, πελάγη, όρη

κι ήλθαν να την κερδίσουνε με το σπαθί Ρηγάδες,

στρατάρχαι περιβόητοι, Ιππόται, Βασιλιάδες…

Στην αγκαλιά καλού παππού, του Πάγου ξαπλωμένη,

με νάζι και χαμόγελο, ωσάν φχαριστημένη,

που οι συμφορές δε μάραναν τα φυσικά της κάλλη,

κοιτάζει στον καθρέφτη τση – στο διάφανο ακρογιάλι.  

……………………………………………………………………………….

Ο Σμηριώτης Άγγελος από το Δικελί

ταξίδευσε και γνώρισε τόποι τση γης πολλοί,

όμως κι αυτόν τον κέρδισεν η Σμύρνη η ξελογιάστρα,

με τσ’ ομορφιές τσι ξωτικές και τα χρυσά τση τ’ άστρα

και μέσα στην «Ανατολή», το περιοδικό του

της ψάλλει πόθοι κι όνειρα και κάθε μυστικό του…

Ναι λογαριάζονται Σμυρνιοί και τόχουν καύχημά τως

κι όσοι μας έρχονται παιδιά στη Σμύρνη απ΄τα νησιά τως,

απ’ την Ελλάδα, Αίγυπτο, την ‘Ηπειρο τη Θράκη, 

-Ένας αμούστακο παιδί κι η άλλη κοριτσάκι – 

να πάρουν φως πνευματικό μες στα καλά σκολειά μας,

και κλαίνε, όταν φεύγουνε από την αγκαλιά μας…

…………………………………………………………………………………….

Κάποιος σοφός, που βρέθηκε στη χαρωπή παρέα,

μας είπε για τον κλήδονα μια ιστορία ωραία;

Μας είπε, πως ο Κλήδωνας ήταν εδώ Μαντείο,

«έξω απ΄ τα τείχη , κι οι Σμυρνιοί το πίστευαν για Θείο…

Κι έτσι από τότες ήμεινε του Κλήδωνα τ’ αντέτι,

π’ αλυσοδένει τα παλιά με τα καινούργια έτη…

Κι ένας του λέει: «Ούλα που λες, σωστά ΄ναι κι άγια,

μα δε μας λες, ποιος ‘εβγαλε και τ’ άλλα εκείνα μάγια;

που οι γυναίκες φίλε μου μολύβι δεν αφήνουν 

τα λεώνουν ούλα στη φωτιά και στο νερό τα χύνουν ,

στ’ Άη Γιαννιού τ’ Αφανιστή και στου Προφήτη Ηλία

και τρέχουν ίσια στσί γριές, πόχουν την ευκολία,

να τους ξηγούν τα «σχήματα» και να τως λεν τη Μοίρα…

κι άλλη γυρίζει με χαρά κι άλλη – η κακομοίρα - 

πάει στο σπίτι αμίλητη , με μάτια βουρκωμένα΄;

Άλλος πάλι τον ρώτησε: - Για πήτε μου και μένα,

Μην είνε και τα κόλλυβα κάποιου Μαντείον δώρον; 

Που βάζουν στο προσκέφαλο των Άγιων Θεοδώρων

και λεύτερες – α π ό ε ν ν ι ά – κι όποιον ονειρευτούνε

λένε πως ειν’ η μοίρα τως αυτόν να παντρευτούνε;

Ξέχασες τούπε μια γριά με τρέμοντα σαγόνια,

Και «τση στερνής αποκριάς», καλέ τα μακαρόνια…

Κοπέλα τάβαλα κι εγώ, ναι στο προσκέφαλό μου

Κι είδα λοιπόν στον ύπνο μου τον άνδρα τον δικό μου…

Και μια, που είχε απελπιστή από πολύν καιρό…

Απ’ ΄ούλα κι απ ΄του Κλήδωνα «τ’ αμίλητο νερό»,

ηστέναξε απ’ την καρδιά και μέσα της είπε κάτι: 

Σαν έχεις τύχη διάβαινε και ροιζικό περπάτει….

Απ΄τα τραγούδια, πούπανε στον Κλήδωνα το ένα

το κράτησα ξεχωριστό, γιατ΄ ήτανε για μένα:  

Όνειρο βλέπεις όμορφο, στον ύπνο το γλυκό σου,

μα θα σκουπίζης την αυγή το μαύρα δάκρυά σου…

Και τότες είπα μέσα μου «Κάλλιο να μη ξυπνήσω

στον κόσμο του ονείρου μου να μείνω και να ζήσω…

Πρόσφυγες συμπολίτες μου, τση Συμφοράς ναυάγια,

τ΄όνειρο που με γύρισε στα χώματά μας τ΄άγια

σαν παραμύθι τέλειωσε … Σας τόπα με τραγούδια

-Του ψυχικού μου περβολιού φτωχά, μ’ αγνά λουλούδια

Κι ο βίος μοιάζει όνειρο , το ψέμα μοιάζει αλήθεια

κι έχει αλήθειες η ζωή που μοιάζουν παραμύθια…

ℹ- Πηγή: Από το βιβλίο: «Σεργιάνι στην παλιά Σμύρνη: Διηγηματικό στιχούργημα» του Σωκράτη Α. Προκοπίου/ Αθήναι/1941

- Ο Σωκράτης Προκοπίου γεννήθηκε στο Μπουρνόβα της Σμύρνης στις 22 Απριλίου 1883. Υπήρξε νεότερος αδερφός του καλλιτέχνη Γεωργίου Προκοπίου. 

 Νεότατος εμφανίστηκε στις στήλες της Σμυρναϊκής Εφημερίδας «Αμάλθεια με περιγραφές από τις ταξιδιωτικές του εντυπώσεις από Αίγυπτο, Αιθιοπία, Αραβία, Ινδία, κ.λ.π.

- Μετά την Μικρασιατική καταστροφή εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα όπου ασχολήθηκε με το συγγραφικό του έργο. Διατέλεσε Σύμβουλος της Ενώσεως Σμυρναίων. 

- Πέθανε στην Αθήνα στις 29 Σεπτεμβρίου 1957

Πηγή: Εστία Νέας Σμύρνης