Καλημέρα! Σήμερα η καρτ ποστάλ θα ταξιδέψει στη θάλασσα. Ο Φίλιππος Πλιάτσικας τραγουδάει:"Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα, θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα. Κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζα, θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα..."
Στα τραγούδια και τα ταξίδια ο Βαγγέλης Περάκης / 7:00 με 10:00 / Μέντα 88
Μας ακούτε εδώ: http://www.menta88.gr/player/
Σήμερα η ευχετήρια κάρτα μας θα ταξιδέψει με μια οικογένεια που αγάπησε τον βυθό της θάλασσας και αγωνίζεται εδώ και χρόνια για την προστασία του. Όλα ξεκίνησαν από τον Ζακ Υβ Κουστώ τον διάσημο Γάλλο ωκεανογράφο, εξερευνητή, συγγραφέα, φωτογράφο και κινηματογραφιστή. Όπως έλεγε: "Σε όλη τη διάρκεια της Ιστορίας, ο άνθρωπος έπρεπε να παλεύει με τη Φύση για να επιβιώσει. Σ’ αυτόν τον αιώνα, πρέπει να αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι για να επιβιώσει, πρέπει να την προστατέψει..."
O Κουστώ κατασκεύασε μόνος του το 1936 την πρώτη μάσκα καταδύσεων που υπήρξε ποτέ, εμπνευσμένος από τα περίεργα γυαλιά που φορούσαν οι αλιείς μαργαριταριών. Με τη μάσκα αυτή έκανε συνεχείς καταδύσεις και εξερευνήσεις, καθώς όμως ήθελε να παραμείνει όσο το δυνατόν περισσότερο μέσα στη θάλασσα, καταπιάστηκε με την κατασκευή στολής που θα διατηρούσε ζεστό το σώμα του, καθώς και με την κατασκευή συσκευής παροχής αέρα. Ταυτόχρονα έφτιαξε και μια αδιάβροχη θήκη για την κάμερα, ώστε να μπορεί να κινηματογραφεί όσα έβλεπε. Με τη βοήθεια ενός φίλου του μηχανικού το 1943 κατάφερε να κατασκευάσει την πρώτη ολοκληρωμένη στολή αυτόνομης κατάδυσης. H σύγχρονη εικόνα και εξάρτιση του δύτη είναι βασικά επινόηση του Κουστώ. Πριν από αυτόν, ο «δύτης» ήταν κάποιος σε ένα σκάφανδρο, όπως αυτό που χρησιμοποιούσαν οι παλιοί σφουγγαράδες.
Ο Κουστώ έπεισε τις στρατιωτικές και πολιτικές αρχές της Γαλλίας να δημιουργήσουν μια υποβρύχια ερευνητική ομάδα κι έτσι το 1950 ιδρύθηκε η Γαλλική Ωκεανογραφική Υπηρεσία και 2 χρόνια αργότερα το Κέντρο Εξελιγμένων Θαλασσίων Ερευνών. Ο ίδιος υπήρξε ο πρόεδρος αυτών των ιδρυμάτων. Παράλληλα είχε ήδη ξεκινήσει τα γυρίσματα των πρώτων ντοκιμαντέρ, βραβεύτηκε γι' αυτά μάλιστα στο φεστιβάλ των Καννών ενώ πολύ αργότερα κέρδισε μέχρι και όσκαρ ντοκιμαντέρ.
Την ίδια χρονιά αγόρασε ένα παλιό ναρκαλιευτικό σκάφος το οποίο μετέτρεψε σε εξερευνητικό και το ονόμασε "Καλυψώ". Μ' αυτό ξεκίνησε να εξερευνά το βυθό της θάλασσας και το 1955 ξεκίνησε ένα ταξίδι 13.800 μιλίων που τον οδήγησε στα βάθη όλων των ωκεανών του πλανήτη, με σκοπό να καταγράψει με την κάμερα όλα όσα συνάντησε. Κατέγραψε τη θαλάσσια ζωή, εξερεύνησε αμέτρητα ναυάγια, ενώ προσπάθησε να δώσει απαντήσεις σε πολλές ανθρώπινες απορίες.
Τον Νοέμβριο του 1975 ο διάσημος ωκεανολόγος Ζακ Υβ Κουστώ προσκλήθηκε στην Ελλάδα να κάνει έρευνες στο Αιγαίο, σχετικά με την ιστορία της χαμένης Ατλαντίδας και τη χαρτογράφηση ορισμένων ναυαγίων.... Σε αυτό το ταξίδι πήραν μέρος πολλοί Έλληνες αρχαιολόγοι. Εξερεύνησε διάφορες περιοχές, κυρίως ανάμεσα στη Σαντορίνη και την Κρήτη και απέκλεισε την ύπαρξη της χαμένης Ατλαντίδας στη συγκεκριμένη περιοχή. Επίσης εξερεύνησε το αρχαίο ναυάγιο, η αρχική ανακάλυψη του οποίου έφερε στο φως τον μηχανισμό των Αντικυθήρων, ενώ εξερεύνησε πολλά ακόμα ναυάγια και ανακάλυψε σπουδαία αρχαιολογικά αντικείμενα. Μάλιστα μια από τις ημέρες του ταξιδιού του Κουστώ στο Αιγαίο, το ελικόπτερο του Καλυψώ έφερε στο πλοίο τον Μίκη Θεοδωράκη. Τον είχε προσκαλέσει ο Κουστώ για να του ζητήσει να γράψει μουσική σε μια από τις ταινίες του....
Πίστευε ότι όλοι μας πρέπει να αλλάξουμε συνήθειες για να προστατεύσουμε τη θάλασσα την οποία όπως έλεγε την έχουμε καταντήσει έναν παγκόσμιο υπόνομο. "Το νερό και ο αέρας, τα δύο ζωτικά στοιχεία από τα οποία εξαρτάται όλη η ζωή, έχουν γίνει παγκόσμιοι σκουπιδοτενεκέδες.." έλεγε.
Ο Κουστώ είχε αναφέρει για την θάλασσα τα εξής: "Είναι κάτι συγκλονιστικά παράδοξο, το ότι ακριβώς σήμερα, τη στιγμή που ο άνθρωπος έχει αρχίσει να κατανοεί τη θάλασσα, υποχρεώνεται να αντιμετωπίσει και ένα ερώτημα: Τί θα γινόταν αν πέθαιναν οι ωκεανοί; Ακριβώς τώρα στη γενιά μας όταν έπειτα από χιλιάδες χρόνια αμάθειας και προκαταλήψεων ο άνθρωπος μαθαίνει να διαχειρίζεται επιτέλους σωστά και να εκμεταλλεύεται τον απέραντο πλούτο του 70 % της γήινης επιφάνειας, είναι υποχρεωμένος να τρέχει για να περισώσει ότι μπορεί από την καταστρεπτική λεηλασία που ο ίδιος προκαλεί στη θάλασσα. Όμως να θυμάστε το εξής: Αν πέθαιναν οι ωκεανοί, δηλαδή αν κατά κάποιο τρόπο τερματιζόταν ξαφνικά η ζωή στους ωκεανούς – το γεγονός αυτό θ΄αποτελούσε την πιο μεγάλη και τελειωτική καταστροφή στην ταραγμένη ιστορία του ανθρώπου και των άλλων ζωϊκών και φυτικών οργανισμών με τους οποίους μοιραζόμαστε αυτόν τον πλανήτη..."
Το 1963, ο Ζακ Κουστώ έκανε παγκόσμιο ρεκόρ παραμένοντας για 30 ημέρες σε ένα υποθαλάσσιο εργαστήριο στον πυθμένα της Ερυθράς Θάλασσας. Το καλοκαίρι του 2014, ο εγγονός του Φαμπιέν Κουστώ έσπασε αυτό το ρεκόρ. Ο νεότερος Κουστώ έζησε 31 ημέρες στον Υδροχόο (Aquarius), ένα υποβρύχιο ερευνητικό εργαστήριο που βρίσκεται εννέα μίλια μακριά από την ακτή της Φλόριντα. Σε μια εξαιρετική ομιλία, ζωντανεύει την περιπέτειά του.
"Θέλω να σας εξομολογηθώ κάτι. Είμαι εθισμένος στην περιπέτεια και όταν ήμουν μικρός, προτιμούσα να κοιτάζω έξω από το παράθυρο τα πουλιά πάνω στα δέντρα και στον ουρανό, αντί για τον μαυροπίνακα όπου ο χρόνος σταματάει ή ακόμη και πεθαίνει. Οι δάσκαλοί μου πίστευαν πως έχω κάποιο πρόβλημα γιατί δεν πρόσεχα στην τάξη. Δεν βρήκαν κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα, εκτός από το ότι ήμουν λίγο δυσλεξικός γιατί είμαι αριστερόχειρας. Αλλά δεν έκαναν κάποια μέτρηση της περιέργειάς μου. Η περιέργεια, για μένα, αφορά τη σχέση μας με τον κόσμο, με το σύμπαν. Είναι η προσπάθεια να δούμε τι υπάρχει πίσω από τον επόμενο κοραλλιογενή ύφαλο ή το επόμενο δέντρο και να μάθουμε περισσότερα, όχι μόνο για το περιβάλλον μας αλλά και για τον εαυτό μας.
Το απόλυτο όνειρό μου είναι να εξερευνήσω τους ωκεανούς του Άρη, αλλά μέχρι να μπορέσουμε να πάμε εκεί, πιστεύω ότι οι ωκεανοί στη γη ακόμα κρατούν αρκετά μυστικά. Η αλήθεια είναι ότι αν δεις τον πλανήτη μας σαν μια όαση στο διάστημα και τη χωρίσεις σε ζωτικό χώρο, ο ωκεανός καταλαμβάνει πάνω από 3,4 δισεκατομμύρια κυβικά χιλιόμετρα όγκου (70% της επιφάνειας), από τα οποία έχουμε εξερευνήσει λιγότερο από πέντε τοις εκατό!!!
Παλαιότερα είχαμε περίπου δώδεκα επιστημονικά εργαστήρια στον βυθό της θάλασσας. Έχει μείνει μόνο ένα στον κόσμο, 15 χλμ μακριά απ' την ακτή της Φλόριντα. Ονομάζεται Υδροχόος (Aquarius). O Υδροχόος, κατά κάποιον τρόπο, είναι ένας δεινόσαυρος, ένα αρχαίο ρομπότ δεμένο στον πυθμένα, ένας Λεβιάθαν. Αλλά είναι και μια κληρονομιά.
Εκεί μείναμε 31 μέρες και λόγω της πολυτέλειας χρόνου, μπορέσαμε να μελετήσουμε ζώα, όπως καρχαρίες και τεράστιους ροφούς, σε συγκεντρώσεις που δεν είχαμε ξαναδεί. Είναι σαν να βλέπεις γάτες και σκύλους να συνυπάρχουν ομαλά. Αλλά μαγική ήταν και η επικοινωνία με αυτά τα ζώα, όπως και με αρκετά που ήταν πολύ μεγαλύτερα από μας. Κάναμε πολλές επιστημονικές παρατηρήσεις και μπορέσαμε να ολοκληρώσουμε τρία χρόνια μελετών σε 31 ημέρες. Μάθαμε πολλά και αγαπήσαμε περισσότερο τη θάλασσα. Κι έτσι κατάλαβα καλύτερα πως η επιβίωσή μας εξαρτάται από τους ωκεανούς. Είναι το κλειδί για την υγεία, για μελλοντικές ιατρικές θεραπείες, τροφή και ενέργεια. Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον θα υπάρξει πιο έντονο ενδιαφέρον να μάθουμε περισσότερα για το πολύτιμο νερό που εξασφαλίζει την ύπαρξή μας στη Γη. Σήμερα μόλις το 2% των ωκεανών είναι υπό προστασία... Χρειαζόμαστε απεγνωσμένα προστατευόμενες θαλάσσιες περιοχές σε όλο τον κόσμο. Η προστασία του θαλάσσιου πλούτου είναι κάτι που οφείλει να το κάνει κάθε χώρα ξεχωριστά, προστατεύοντας 100% τις πιο ευάλωτες θαλάσσιες ζώνες της και λαμβάνοντας δραστικά μέτρα για την υπεραλίευση και τη μόλυνση των υδάτων της..
Θέλω να μοιραστώ μαζί σας το όνειρό μου που ήταν όνειρο και του παππού μου. Ονειρεύομαι τη μέρα που θα έχουμε υποβρύχιες πόλεις και ίσως, αν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τα όρια της περιπέτειας και της γνώσης, και μοιραστούμε αυτή τη γνώση με άλλους να μπορέσουμε να λύσουμε πολλά προβλήματα. Ο παππούς μου έλεγε «Οι άνθρωποι προστατεύουν ό,τι αγαπούν». Ο πατέρας μου, «Πώς μπορεί κάποιος να προστατεύσει όσα δεν καταλαβαίνει;» Και το σκεφτόμουν αυτό σ' όλη μου τη ζωή. Όλα είναι δυνατά. Χρειαζόμαστε το όνειρο, χρειαζόμαστε τη δημιουργικότητα και όλοι χρειαζόμαστε την περιπέτεια για να δημιουργήσουμε θαύματα στις πιο σκοτεινές περιόδους. Είτε πρόκειται για την κλιματική αλλαγή, για την θανατηφόρα ρύπανση, την εξάλειψη της φτώχειας, το να δώσουμε στις μελλοντικές γενιές όλα αυτά που θεωρούμε δεδομένα, όλα αυτά συνδέονται με την περιπέτεια. Και, ποιος ξέρει, ίσως στο μέλλον να υπάρξουν υποβρύχιες πόλεις, και ίσως κάποιοι από εσάς να γίνετε μελλοντικοί υδροναύτες και να αγαπήσετε περισσότερο τη θάλασσα και τη μαγεία της και έτσι να ενωθούμε και να γίνουμε περισσότεροι όσοι θέλουμε να υπερασπιστούμε την διάσωση της, την ίδια μας τη ζωή...
Μην ξεχνάτε ότι εσείς οι Έλληνες έχετε υπέροχες θάλασσες και πρέπει να τις κρατήσετε ζωντανές. Για μένα η Ελλάδα είναι χώρα μαγική. Ο παππούς μου είχε τεράστια αγάπη για τη θάλασσα σας και τα νησιά σας, που μου τη μετέδωσε όταν ήμουν παιδί. Τον θυμάμαι ακόμα να μου διηγείται ιστορίες από την ελληνική μυθολογία. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που έδωσε και στα δυο του πλοία τα ελληνικά ονόματα Καλυψώ και Αλκυόνη... Ο ελληνικός βυθός πάντα μου προκαλούσε δέος και περιέργεια, καθώς κρύβει ακόμα πολλά μυστικά που πρέπει να αποκαλυφθούν. Ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά μου, όπως σας είπα, είναι να φτιάξω ένα χωριό κάτω από τη θάλασσα και πρέπει να σας αποκαλύψω ότι το ιδανικότερο σημείο στον πλανήτη για μένα θα ήταν η Ελλάδα, ο ελληνικός βυθός. Θα το ονόμαζα: Η σύγχρονη Ατλαντίδα.."
Πάμε και σήμερα να συναντήσουμε ανθρώπους που αγάπησαν τη θάλασσα, έζησαν μια ζωή δίπλα της και προσπάθησαν να την εξερευνήσουν και να την προστατεύσουν, γιατί όπως έλεγε και ο Κουστώ "Οι άνθρωποι προστατεύουν ότι αγαπούν.." Γι' αυτό την κινηματογράφησαν, μίλησαν, έγραψαν και τραγούδησαν γι' αυτήν. Σε περιμένω και σήμερα μέχρι τις 10 στο Μέντα 88.
"Μα ποιος ακούει και ποιος ενδιαφέρεται, για ένα κόσμο που βράζει και φλέγεται. Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα, θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα. Κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζα, θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα..." Καλημέρα!!
Στα τραγούδια και τα ταξίδια ο Βαγγέλης Περάκης / 7:00 με 10:00 / Μέντα 88
Μας ακούτε εδώ: http://www.menta88.gr/player/
Σήμερα η ευχετήρια κάρτα μας θα ταξιδέψει με μια οικογένεια που αγάπησε τον βυθό της θάλασσας και αγωνίζεται εδώ και χρόνια για την προστασία του. Όλα ξεκίνησαν από τον Ζακ Υβ Κουστώ τον διάσημο Γάλλο ωκεανογράφο, εξερευνητή, συγγραφέα, φωτογράφο και κινηματογραφιστή. Όπως έλεγε: "Σε όλη τη διάρκεια της Ιστορίας, ο άνθρωπος έπρεπε να παλεύει με τη Φύση για να επιβιώσει. Σ’ αυτόν τον αιώνα, πρέπει να αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι για να επιβιώσει, πρέπει να την προστατέψει..."
O Κουστώ κατασκεύασε μόνος του το 1936 την πρώτη μάσκα καταδύσεων που υπήρξε ποτέ, εμπνευσμένος από τα περίεργα γυαλιά που φορούσαν οι αλιείς μαργαριταριών. Με τη μάσκα αυτή έκανε συνεχείς καταδύσεις και εξερευνήσεις, καθώς όμως ήθελε να παραμείνει όσο το δυνατόν περισσότερο μέσα στη θάλασσα, καταπιάστηκε με την κατασκευή στολής που θα διατηρούσε ζεστό το σώμα του, καθώς και με την κατασκευή συσκευής παροχής αέρα. Ταυτόχρονα έφτιαξε και μια αδιάβροχη θήκη για την κάμερα, ώστε να μπορεί να κινηματογραφεί όσα έβλεπε. Με τη βοήθεια ενός φίλου του μηχανικού το 1943 κατάφερε να κατασκευάσει την πρώτη ολοκληρωμένη στολή αυτόνομης κατάδυσης. H σύγχρονη εικόνα και εξάρτιση του δύτη είναι βασικά επινόηση του Κουστώ. Πριν από αυτόν, ο «δύτης» ήταν κάποιος σε ένα σκάφανδρο, όπως αυτό που χρησιμοποιούσαν οι παλιοί σφουγγαράδες.
Ο Κουστώ έπεισε τις στρατιωτικές και πολιτικές αρχές της Γαλλίας να δημιουργήσουν μια υποβρύχια ερευνητική ομάδα κι έτσι το 1950 ιδρύθηκε η Γαλλική Ωκεανογραφική Υπηρεσία και 2 χρόνια αργότερα το Κέντρο Εξελιγμένων Θαλασσίων Ερευνών. Ο ίδιος υπήρξε ο πρόεδρος αυτών των ιδρυμάτων. Παράλληλα είχε ήδη ξεκινήσει τα γυρίσματα των πρώτων ντοκιμαντέρ, βραβεύτηκε γι' αυτά μάλιστα στο φεστιβάλ των Καννών ενώ πολύ αργότερα κέρδισε μέχρι και όσκαρ ντοκιμαντέρ.
Την ίδια χρονιά αγόρασε ένα παλιό ναρκαλιευτικό σκάφος το οποίο μετέτρεψε σε εξερευνητικό και το ονόμασε "Καλυψώ". Μ' αυτό ξεκίνησε να εξερευνά το βυθό της θάλασσας και το 1955 ξεκίνησε ένα ταξίδι 13.800 μιλίων που τον οδήγησε στα βάθη όλων των ωκεανών του πλανήτη, με σκοπό να καταγράψει με την κάμερα όλα όσα συνάντησε. Κατέγραψε τη θαλάσσια ζωή, εξερεύνησε αμέτρητα ναυάγια, ενώ προσπάθησε να δώσει απαντήσεις σε πολλές ανθρώπινες απορίες.
Τον Νοέμβριο του 1975 ο διάσημος ωκεανολόγος Ζακ Υβ Κουστώ προσκλήθηκε στην Ελλάδα να κάνει έρευνες στο Αιγαίο, σχετικά με την ιστορία της χαμένης Ατλαντίδας και τη χαρτογράφηση ορισμένων ναυαγίων.... Σε αυτό το ταξίδι πήραν μέρος πολλοί Έλληνες αρχαιολόγοι. Εξερεύνησε διάφορες περιοχές, κυρίως ανάμεσα στη Σαντορίνη και την Κρήτη και απέκλεισε την ύπαρξη της χαμένης Ατλαντίδας στη συγκεκριμένη περιοχή. Επίσης εξερεύνησε το αρχαίο ναυάγιο, η αρχική ανακάλυψη του οποίου έφερε στο φως τον μηχανισμό των Αντικυθήρων, ενώ εξερεύνησε πολλά ακόμα ναυάγια και ανακάλυψε σπουδαία αρχαιολογικά αντικείμενα. Μάλιστα μια από τις ημέρες του ταξιδιού του Κουστώ στο Αιγαίο, το ελικόπτερο του Καλυψώ έφερε στο πλοίο τον Μίκη Θεοδωράκη. Τον είχε προσκαλέσει ο Κουστώ για να του ζητήσει να γράψει μουσική σε μια από τις ταινίες του....
Πίστευε ότι όλοι μας πρέπει να αλλάξουμε συνήθειες για να προστατεύσουμε τη θάλασσα την οποία όπως έλεγε την έχουμε καταντήσει έναν παγκόσμιο υπόνομο. "Το νερό και ο αέρας, τα δύο ζωτικά στοιχεία από τα οποία εξαρτάται όλη η ζωή, έχουν γίνει παγκόσμιοι σκουπιδοτενεκέδες.." έλεγε.
Ο Κουστώ είχε αναφέρει για την θάλασσα τα εξής: "Είναι κάτι συγκλονιστικά παράδοξο, το ότι ακριβώς σήμερα, τη στιγμή που ο άνθρωπος έχει αρχίσει να κατανοεί τη θάλασσα, υποχρεώνεται να αντιμετωπίσει και ένα ερώτημα: Τί θα γινόταν αν πέθαιναν οι ωκεανοί; Ακριβώς τώρα στη γενιά μας όταν έπειτα από χιλιάδες χρόνια αμάθειας και προκαταλήψεων ο άνθρωπος μαθαίνει να διαχειρίζεται επιτέλους σωστά και να εκμεταλλεύεται τον απέραντο πλούτο του 70 % της γήινης επιφάνειας, είναι υποχρεωμένος να τρέχει για να περισώσει ότι μπορεί από την καταστρεπτική λεηλασία που ο ίδιος προκαλεί στη θάλασσα. Όμως να θυμάστε το εξής: Αν πέθαιναν οι ωκεανοί, δηλαδή αν κατά κάποιο τρόπο τερματιζόταν ξαφνικά η ζωή στους ωκεανούς – το γεγονός αυτό θ΄αποτελούσε την πιο μεγάλη και τελειωτική καταστροφή στην ταραγμένη ιστορία του ανθρώπου και των άλλων ζωϊκών και φυτικών οργανισμών με τους οποίους μοιραζόμαστε αυτόν τον πλανήτη..."
Το 1963, ο Ζακ Κουστώ έκανε παγκόσμιο ρεκόρ παραμένοντας για 30 ημέρες σε ένα υποθαλάσσιο εργαστήριο στον πυθμένα της Ερυθράς Θάλασσας. Το καλοκαίρι του 2014, ο εγγονός του Φαμπιέν Κουστώ έσπασε αυτό το ρεκόρ. Ο νεότερος Κουστώ έζησε 31 ημέρες στον Υδροχόο (Aquarius), ένα υποβρύχιο ερευνητικό εργαστήριο που βρίσκεται εννέα μίλια μακριά από την ακτή της Φλόριντα. Σε μια εξαιρετική ομιλία, ζωντανεύει την περιπέτειά του.
"Θέλω να σας εξομολογηθώ κάτι. Είμαι εθισμένος στην περιπέτεια και όταν ήμουν μικρός, προτιμούσα να κοιτάζω έξω από το παράθυρο τα πουλιά πάνω στα δέντρα και στον ουρανό, αντί για τον μαυροπίνακα όπου ο χρόνος σταματάει ή ακόμη και πεθαίνει. Οι δάσκαλοί μου πίστευαν πως έχω κάποιο πρόβλημα γιατί δεν πρόσεχα στην τάξη. Δεν βρήκαν κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα, εκτός από το ότι ήμουν λίγο δυσλεξικός γιατί είμαι αριστερόχειρας. Αλλά δεν έκαναν κάποια μέτρηση της περιέργειάς μου. Η περιέργεια, για μένα, αφορά τη σχέση μας με τον κόσμο, με το σύμπαν. Είναι η προσπάθεια να δούμε τι υπάρχει πίσω από τον επόμενο κοραλλιογενή ύφαλο ή το επόμενο δέντρο και να μάθουμε περισσότερα, όχι μόνο για το περιβάλλον μας αλλά και για τον εαυτό μας.
Το απόλυτο όνειρό μου είναι να εξερευνήσω τους ωκεανούς του Άρη, αλλά μέχρι να μπορέσουμε να πάμε εκεί, πιστεύω ότι οι ωκεανοί στη γη ακόμα κρατούν αρκετά μυστικά. Η αλήθεια είναι ότι αν δεις τον πλανήτη μας σαν μια όαση στο διάστημα και τη χωρίσεις σε ζωτικό χώρο, ο ωκεανός καταλαμβάνει πάνω από 3,4 δισεκατομμύρια κυβικά χιλιόμετρα όγκου (70% της επιφάνειας), από τα οποία έχουμε εξερευνήσει λιγότερο από πέντε τοις εκατό!!!
Παλαιότερα είχαμε περίπου δώδεκα επιστημονικά εργαστήρια στον βυθό της θάλασσας. Έχει μείνει μόνο ένα στον κόσμο, 15 χλμ μακριά απ' την ακτή της Φλόριντα. Ονομάζεται Υδροχόος (Aquarius). O Υδροχόος, κατά κάποιον τρόπο, είναι ένας δεινόσαυρος, ένα αρχαίο ρομπότ δεμένο στον πυθμένα, ένας Λεβιάθαν. Αλλά είναι και μια κληρονομιά.
Εκεί μείναμε 31 μέρες και λόγω της πολυτέλειας χρόνου, μπορέσαμε να μελετήσουμε ζώα, όπως καρχαρίες και τεράστιους ροφούς, σε συγκεντρώσεις που δεν είχαμε ξαναδεί. Είναι σαν να βλέπεις γάτες και σκύλους να συνυπάρχουν ομαλά. Αλλά μαγική ήταν και η επικοινωνία με αυτά τα ζώα, όπως και με αρκετά που ήταν πολύ μεγαλύτερα από μας. Κάναμε πολλές επιστημονικές παρατηρήσεις και μπορέσαμε να ολοκληρώσουμε τρία χρόνια μελετών σε 31 ημέρες. Μάθαμε πολλά και αγαπήσαμε περισσότερο τη θάλασσα. Κι έτσι κατάλαβα καλύτερα πως η επιβίωσή μας εξαρτάται από τους ωκεανούς. Είναι το κλειδί για την υγεία, για μελλοντικές ιατρικές θεραπείες, τροφή και ενέργεια. Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον θα υπάρξει πιο έντονο ενδιαφέρον να μάθουμε περισσότερα για το πολύτιμο νερό που εξασφαλίζει την ύπαρξή μας στη Γη. Σήμερα μόλις το 2% των ωκεανών είναι υπό προστασία... Χρειαζόμαστε απεγνωσμένα προστατευόμενες θαλάσσιες περιοχές σε όλο τον κόσμο. Η προστασία του θαλάσσιου πλούτου είναι κάτι που οφείλει να το κάνει κάθε χώρα ξεχωριστά, προστατεύοντας 100% τις πιο ευάλωτες θαλάσσιες ζώνες της και λαμβάνοντας δραστικά μέτρα για την υπεραλίευση και τη μόλυνση των υδάτων της..
Θέλω να μοιραστώ μαζί σας το όνειρό μου που ήταν όνειρο και του παππού μου. Ονειρεύομαι τη μέρα που θα έχουμε υποβρύχιες πόλεις και ίσως, αν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τα όρια της περιπέτειας και της γνώσης, και μοιραστούμε αυτή τη γνώση με άλλους να μπορέσουμε να λύσουμε πολλά προβλήματα. Ο παππούς μου έλεγε «Οι άνθρωποι προστατεύουν ό,τι αγαπούν». Ο πατέρας μου, «Πώς μπορεί κάποιος να προστατεύσει όσα δεν καταλαβαίνει;» Και το σκεφτόμουν αυτό σ' όλη μου τη ζωή. Όλα είναι δυνατά. Χρειαζόμαστε το όνειρο, χρειαζόμαστε τη δημιουργικότητα και όλοι χρειαζόμαστε την περιπέτεια για να δημιουργήσουμε θαύματα στις πιο σκοτεινές περιόδους. Είτε πρόκειται για την κλιματική αλλαγή, για την θανατηφόρα ρύπανση, την εξάλειψη της φτώχειας, το να δώσουμε στις μελλοντικές γενιές όλα αυτά που θεωρούμε δεδομένα, όλα αυτά συνδέονται με την περιπέτεια. Και, ποιος ξέρει, ίσως στο μέλλον να υπάρξουν υποβρύχιες πόλεις, και ίσως κάποιοι από εσάς να γίνετε μελλοντικοί υδροναύτες και να αγαπήσετε περισσότερο τη θάλασσα και τη μαγεία της και έτσι να ενωθούμε και να γίνουμε περισσότεροι όσοι θέλουμε να υπερασπιστούμε την διάσωση της, την ίδια μας τη ζωή...
Μην ξεχνάτε ότι εσείς οι Έλληνες έχετε υπέροχες θάλασσες και πρέπει να τις κρατήσετε ζωντανές. Για μένα η Ελλάδα είναι χώρα μαγική. Ο παππούς μου είχε τεράστια αγάπη για τη θάλασσα σας και τα νησιά σας, που μου τη μετέδωσε όταν ήμουν παιδί. Τον θυμάμαι ακόμα να μου διηγείται ιστορίες από την ελληνική μυθολογία. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που έδωσε και στα δυο του πλοία τα ελληνικά ονόματα Καλυψώ και Αλκυόνη... Ο ελληνικός βυθός πάντα μου προκαλούσε δέος και περιέργεια, καθώς κρύβει ακόμα πολλά μυστικά που πρέπει να αποκαλυφθούν. Ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά μου, όπως σας είπα, είναι να φτιάξω ένα χωριό κάτω από τη θάλασσα και πρέπει να σας αποκαλύψω ότι το ιδανικότερο σημείο στον πλανήτη για μένα θα ήταν η Ελλάδα, ο ελληνικός βυθός. Θα το ονόμαζα: Η σύγχρονη Ατλαντίδα.."
Πάμε και σήμερα να συναντήσουμε ανθρώπους που αγάπησαν τη θάλασσα, έζησαν μια ζωή δίπλα της και προσπάθησαν να την εξερευνήσουν και να την προστατεύσουν, γιατί όπως έλεγε και ο Κουστώ "Οι άνθρωποι προστατεύουν ότι αγαπούν.." Γι' αυτό την κινηματογράφησαν, μίλησαν, έγραψαν και τραγούδησαν γι' αυτήν. Σε περιμένω και σήμερα μέχρι τις 10 στο Μέντα 88.
"Μα ποιος ακούει και ποιος ενδιαφέρεται, για ένα κόσμο που βράζει και φλέγεται. Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα, θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα. Κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζα, θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα..." Καλημέρα!!
*Κάθε μέρα στις 7.00 στέλνουμε στην πόλη την καρτ ποστάλ της ημέρας με έναν στίχο-ευχή για το δρόμο. Σου αρέσει; Έλα να την μοιραστούμε.
ΑΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΑΛΛΑΖΑ
Μουσική - Τραγούδι: Φίλιππος Πλιάτσικας
Στίχοι: Ντέπυ Χατζηκαμπάνη
Συμμετέχει ο MC Yinka
Μουσική - Τραγούδι: Φίλιππος Πλιάτσικας
Στίχοι: Ντέπυ Χατζηκαμπάνη
Συμμετέχει ο MC Yinka
 |
| Φάρος Ικαρίας |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου