και ασχολείσαι μαζί τους πολύ ώρα μέχρι να φας όλο το σακουλάκι σου.
Ο Κάμπος αλλά και άλλα μέρη της Χίου έχουν πολλές τσικουδιές που οι αγρότες τις διατηρούν γιατί ένας παλιός καμπούσης μου είπε «κόρη μου πάνε και φωλιάζουν εκεί πουλάκια, το ξύλο της τσικουδιάς κρατάει ώρες πολλές στη φωτιά και κάνει καλή φλόγα και υπάρχει και το τσικουδόλαδο, με γεύση άφταστη, πέρυσι στο λιοτρουβιό 40 κιλά έβγαλε ο γείτονας μου»
Η τσικουδιά είναι ένα δένδρο πολύ γνώριμο στην περιοχή της Μεσογείου, για τους νόστιμους και πικάντικους καρπούς του. Συγγενεύει με τη φιστικιά και το σχίνο , από του οποίου τη Χιώτικη ποικιλία εξάγεται η μαστίχα.
Οι μικροί φυστικοειδείς καρποί ξεκινούν να μεγαλώνουν αμέσως μετά σε σχηματισμό κοντούρας. Αλλάζουν πολλά χρώματα και στο τέλος του καλοκαιριού από κόκκινοι μετατρέπονται σε σκούρο μελανό, ενώ το επόμενο σκούρο πράσινο χρώμα δείχνει και την ωριμότητά τους Όλα εκτός από τα σέρτικα μπορούν
Η τεχνική της συγκομιδής των τσίκουδων για παραγωγή λαδιού γίνεται στα τέλη του καλοκαιριού μόλις ωριμάσει ο καρπός, με το στρώσιμο υφασμάτων –τσόλες - κάτω από το δένδρο όπου πέφτει ο καρπός, καθώς κάποιος δαυρίζει τα ψηλότερα σημεία του δένδρου σε ψιλή ανεμόσκαλα. Τα τσίκουδα στη συνέχεια τρίβονται για να πέσουν από τα τσαμπιά και τοποθετούνται σε σκάφες με νερό για να ξεχωρίσουν των κούφια που επιπλέουν, από τα γεμάτα. Στεγνά πλέον μεταφέρονται στο ελαιοτριβείο για να μετατραπούν σε λάδι. Αφού κοπανιστούν, αλέθονται και μπαίνουν στο στειράκι, όπου με πίεση βγαίνει όλος ο χυμός τους που συγκεντρώνεται σε δεξαμενή. Το λάδι που επιπλέει, μαζεύεται με μια κομμένη κολοκύθα που χρησιμοποιείται σαν κουτάλα και τοποθετείται σε μπουκάλια ή νταμιτζάνες για οικιακή χρήση. Το λάδι που προκύπτει από τους καρπούς περιέχει ένα δυνατό συνδυασμό πρωτεϊνών και τανίνης και είναι νόστιμο, παχύ και μυρωδάτο, κατάλληλο για την ζαχαροπλαστική αλλά και ως καρύκευμα φαγητών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου