Η θάλασσα∙ πώς έγινε έτσι η θάλασσα;
Άργησα χρόνια στα βουνά∙
με τύφλωσαν πυγολαμπίδες.
Τώρα σε τούτο τ’ ακρογιάλι περιμένω
ν’ αράξει ένας άνθρωπος
ένα υπόλειμμα, μια σχεδία.
Μα μπορεί να κακοφορμίσει η θάλασσα;
Ένα δελφίνι την έσκισε μια φορά
κι ακόμη μια φορά
η άκρη του φτερού ενός γλάρου.
Κι όμως ήταν γλυκό το κύμα
όπου έπεφτα παιδί και κολυμπούσα
κι ακόμη σαν ήμουν παλικάρι
καθώς έψαχνα σχήματα στα βότσαλα,
γυρεύοντας ρυθμούς,
μου μίλησε ο θαλασσινός Γέρος:
«Εγώ είμαι ο τόπος σου∙
ίσως να μην είμαι κανείς
αλλά μπορώ να γίνω αυτό που θέλεις»
Γιώργος Σεφέρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου