Είναι από τα πιο αγαπημένα των παιδιών και των παιδικών μας χρόνων. Παλιότερα, δεν υπήρχε ούτε ένα ελληνικό σπίτι, που να μην έχει αυτό το κέρασμα στο ντουλάπι του. Αυτό συνέβαινε ειδικά το καλοκαίρι διότι τα υπόλοιπα γλυκά δεν διατηρούνταν λόγω ζέστης και έλλειψης ηλεκτρικών ψυγείων, και έτσι το μόνο γλυκό που μπορούσε να διατηρηθεί, ήταν η βανίλια.
Είναι μια καθαρά ελληνική εφεύρεση.
Η προέλευση του είναι από την Κωνσταντινούπολη. Εκεί το εμπνεύστηκαν Χιώτες ζαχαροπλάστες που είχαν τα εργαστήριά τους κυρίως στην περιοχή του Γαλατά, όπου το αποκαλούσαν “άσπρο γλυκό” και το συνήθιζαν για κέρασμα στα αρχοντικά σπίτια, ενώ μέχρι και σήμερα αποτελεί το επίσημο κέρασμα του Πατριαρχείου. Αργότερα όταν μετανάστευσαν στη Χίο, αντί για βανίλια έβαλαν άρωμα μυρωδάτης μαστίχας, που κυριαρχεί και σήμερα.
“Η αρχική ονομασία της βανίλιας στο υποβρύχιο ήταν “ζαχαροκάντιο ζυμωτή” και την έχουμε τραγουδήσει όλοι μας στα χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Η πρώτη της ονομασία κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από την αραβική λέξη Kandi που σημαίνει ζάχαρη.
Εκτός από το άσπρο υποβρύχιο υπάρχουν κι άλλα, με τριαντάφυλλο, περγαμόντο και φιστίκι Αιγίνης.
Στη Λήμνο, που έχει παράδοση στα γλυκά κουταλιού και τους χαλβάδες, το παράγει η οικογένεια Αχιλλαδέλη στα Θέρμα.
Πηγή: ο ομφαλός της γης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου