"χορεύοντας στις προσφυγικές γειτονιές" φωτογραφικό υλικό

Ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά για τα 60 χρονια Του Φαρου στα πλαισια "χορεύοντας στις προσφυγικές  γειτονιές" με τραγουδια και χορους από το χορευτικο τμημα του Φαρου
στον αύλειο χώρο του Μικρασιάτη Αγίου Χαραλάμπους Βαρβασίου 

με  κέφι κι αγάπη από τα παιδιά που χόρεψαν κι όσους παρευρεθήκαμε  και συγκίνηση ...!! 
Μας ταξιδέψαν στην Κάτω Παναγιά, την Κρήνη, το Γιατζιλάρι και τα Αλάτσατα, το Μελί, το Λιθρί και το Σαζάκι, το Ρεϊς Ντερέ, τα Βουρλά και τη Σμύρνη. 
Συγχαρητήρια για την οργάνωση στο διοικητικό συμβούλιο Του Φάρου, του Αγ. Χαραλάμπους κι οσους βοηθησαν και ..... στο χοροδιδάσκαλο Κων/νο Σιταρα.

Από αφηγήσεις Μικρασιατών Α' Γενεάς 

προσαρμοσμένο. 

 Όταν εγίνηκε ο Διωγμός ηρπάξαμε τα παιδιά να φύομε και τα κονίσματα,  γιατί έπρεπε κάπου να ακουμπήσουμε και να στηριχτούμε ορθοί τη μαύρη εκείνη ώρα.

Κι φήκαμε τις προίκες μας, μπαούλα φορτωμένα

Κι κλείσαμε τα σπίτια μας, καράβια αρματωμένα.

Και σαν ήβραμε ο ένας τον άλλο ήρκησε η καινούργια μας ζωή. Και ποτές μα ποτές δεν ελησμονήσαμε ούτε τα έθιμα, ούτε τις παραδόσεις μας.

Ηντηλαλούσανε οι φτωχομαχαλάδες και οι συνοικισμοί από τα τραγούδια των Πατρίδων. Μ’ ευτά εστολίζαμε τις νύφες μας και σε λίγο καιρό ταχταρίζαμε τα παιδιά τος. Ακόμα και τα πεθαμένα μας μ’ ευτά τα χαιρετούσαμε.

Και πιο πολύς από όλα…. ητραγουδήσαμε την αγάπη. 

Και Δόξα σοι ο Θεός ηπορευτήκαμε έτσι τη ζωή μας.

Κι ηγλύκανε η μοίρα μας και ήβραμε το κουράγιο να σταθούμε στα πόδια μας και να ξαναρχίσουμε τη ζωή μας. Γιατί εύτα δα τα τραγούδια, οι θύμησες της Πατρίδας που ηχάσαμε και κρυφά ορπίζαμε ότι θα ξαναβρούμε, ήταν η ίδια η ψυχή μας. Και την ψυχή μας κανείς εν ημπόρεσε να μας την πάρει.