Σεπτέμβρης «ο Τρυγητής»
Για όσους αγαπάμε δεόντως το κρασάκι, το πετμέζι για το χειμώνα, το ξύδι για τα παστά και την σαλάτα, τις σταφίδες στα γεμιστά, τα αρωματικά σταφύλια στο τραπέζι μας, θυμόμαστε με χαρά τον τρύγο που αρχίζει τον μήνα αυτό.
«Ευλογημένος ας είναι ο Διόνυσος» θα υμνούσαν πιθανότατα οι Αρχαίοι πρόγονοι τον ανατολίτη Θεό του οίνου και του θεάτρου- που κατέφθασε από την Φρυγία- προσφέροντας σπονδές πριν ξεκινήσουν τον τρύγο στ’ αμπέλια. Από την αρχαιότητα στην Μικρασία και την ανατολική Θράκη οι πεδιάδες και οι κατηφοριές των λόφων με τους απέραντους αμπελώνες δίνουν ποικιλίες σταφυλιών, τα «ροζακιά», τα «στυφά», τα «μοσχάτα», τα «κρισάγια», τους «ροδίτες», τις «τσουμπιανές», τα «αλπεχλιβάνια», τα «μορλούκια» κα. Ακόμα και το λευκό κρασί έλεγαν οι Θρακιώτες παλιά ότι είχε το χρώμα του κονιάκ.
Οπως γνωρίζουμε, οι Καππαδόκες ήταν γεωργοί και αμπελουργοί. Περιζήτητα ήταν τα μήλα, βερίκοκα, αχλάδια, δαμάσκηνα, ροδάκινα, μούρα, βύσσινα, καθώς και τα σταφύλια τους. Το πετμέζι και οι σταφίδες ήταν οι κύριες γλυκαντικές ουσίες εκτός από το μέλι. Οι κάτοικοι της κωμόπολης Φερτέκι είχαν με σουλτανικό διάταγμα την αποκλειστικότητα στην διακίνηση των τοπικών κρασιών και ρακιών, όλα αυτά τότε τα ειρηνικά χρόνια της συνύπαρξης
Πηγή: ήθη και έθιμα της Πόλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου