Κόψε το περιττό, ράψε το τρυπημένο. Κόψε το ψέμα, ράψε ο,τι αληθινό απέμεινε. Κόψε εθισμούς, ράψε πληγές που αφήνουν. Κόψε κλωστές από σχέσεις που φυτοζωούν, ράψε σχέσεις που αξίζουν. Κόψε συνήθειες που σε αποσυντονίζουν, σε μπερδεύουν, σε αδικούν και σε κλωτσάνε στο κενό.
Ράψε με αγάπη που είχες μέσα σου χωρίς να το ξέρεις. Κόψε κάπνισμα, πολυλογία και τυπικότητα. Ράψε με σιωπή, οξυγόνο και δάκρυ. Κόψε με ψαλίδι ο,τι δε λύνεται, ράψε ό,τι άφησε το νυστέρι στο χειρουργικό κρεβάτι. Κόψε βίαια ό,τι σε σκοτώνει ύπουλα, μην περιμένεις να βγεις παράλυτος από εκεί, θα βγεις νεκρός.
Ράψε με κλωστές που έχεις, τράβα κι αυτές που δεν ήξερες ότι είχες. Κόψε με ψαλίδι γυαλισμένο και νυστέρι κοφτερό. Μην αφήσεις κρόσια γιατί θα σε βρουν ξανά και θα είναι πιο δυνατά αυτή τη φορά. Κόψε δυνατά και μη κοιτάς πίσω, κόψε αυτά που σε χαλάνε, που σε σπρώχνουν μακρυά ή δεν τα αγαπάς ούτως ή άλλως. Ράψε με ό,τι έχεις, πάρε βελόνα και ξεκίνα.
Ακούς “βελόνα” και φοβάσαι μη τρυπηθείς μα όχι… Η βελόνα τρυπάει λίγο για να ράψει πολύ. Κόψε και ράψε. Η μεγαλύτερη τέχνη είναι να ξέρεις να αγαπάς τον εαυτό σου.
Written by Χριστίνα Μπογιατζή
https://monogoneis.org/
Πηγή ο ομφαλός της γης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου