Στοίχειωσε πια το σπίτι. Αγέρωχο έστεκε δυο αιώνες, αρχοντικό που ανάθρεψε γενιές μα τώρα έχει ρημάξει. Έφυγαν όλοι από κει. Σιγή νεκρική έχει σαρώσει τα σπλάχνα του. Τα παραθύρια χάσκουν ανοικτά, μαδέρια κρέμονται που τα ‘λιωσε ο χρόνος και υαλοστάσια απογυμνωμένα. Στην άλλοτε πολύχρωμη και ευωδιαστή αυλή το μόνο πράσινο είναι οι λειχήνες που τις θρέφει το νοτισμένο από την υγρασία τσιμέντο και κάτι αγριόχορτα που ξεπηδούν με βία απ’ τις ρωγμές. Μαύρο το χρώμα του σπιτιού, μαύρη καταχνιά το ‘ χει τυλίξει. Αν σταθείς λίγο εκεί ν’ αφουγκραστείς σα σαλεμένος θ’ αρχίσεις ν’ ακούς φωνές που ταξιδεύουν στον αέναο χρόνο. Γέλια, χαρές, λύπες, αγωνίες μα και οδυρμούς για το άτυχο κοπελάκι που έφυγε νωρίς.
Στοίχειωσε πια το σπίτι, στερνή η γνώση των αφεντάδων του αλλιώς αρχοντικό θα έστεκε ακόμα. Ολάκερο ετοιμόρροπο μαρτυρά τη λησμονιά και την εγκατάλειψη. Η αλλοτινή αίγλη του έσβησε και τα κόκκαλα αυτών που ξεκουράζονται κάτω από το χώμα θαρρείς θα τρίζουν.
Στοίχειωσε πια το σπίτι…
«Το στοιχειωμένο σπίτι»👻👻
Της Ελβίρας Πασαριβάκη
Πηγή: ο ομφαλός της γης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου