"...Μα την ώρα που έκανε να πηδήξει στο καράβι, θυμήθηκε το κόνισμα.
— Μπρε, και ξέχασα τον Άι-Νικόλα! είπε.
Γύρισε πίσω, έτρεξε κούτσα κούτσα και τον ξετόπωσε από τα βράχια. Τον βούτηξε στη θάλασσα να δροσερέψει, ύστερα του φίλησε τα δυο του χέρια, που έσταζαν αρμύρα.
— Καλά τα κατάφερες στον ερχομό, καπετάν Νικόλα μου, είπε, άιντε γεια σου, μη με ντροπιάσεις και στο γυρισμό και μα τη θάλασσα, τάξιμο κάνω να βάλω στο Αγιον όρος να σε ζωγραφίσουν με κοντοβράκια και με μαύρο φεσάκι και μ' ένα κανοκιάλι στο χέρι, σαν το Μιαούλη. Μιαούλης κι Άι-Νικόλας,ένα! έτσι θα 'μαι πιο σίγουρος.
Σάλταρε στο καράβι, μαζώνουνταν κιόλα τα σύννεφα στον ουρανό, σκοτείνιασε ο κόσμος, απόγειο αεράκι φύσηξε, άρχισε να μπαμπακιάζει η θάλασσα. Έπιασε το κανοκιάλι ο καπετάν Στεφανής, έρημο το πέλαγο, έκαμε το σταυρό του.
— Στ' όνομα του Θεού, είπε,σηκώστε την άγκυρα, παιδιά!
Άι-Νικόλα, φεύγουμε!"
Ο Καπετάν Μιχάλης - Ν. Καζαντζάκης
Καλά ταξίδια στους ναυτικούς και γαλήνιες θάλασσες!💎
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου