Ιούνιος ⛵🌻

 

~~Τον έκτο μήνα τον καλό, καράβι πάει γιαλό γιαλό

νύχτα περνάει το Σούνιο, και φέρνει τον Ιούνιο!~~

Με το καλό να μας έρθει ο Ιούνιος!

"Οι τοίχοι μπορούν πάντα να ξαναβαφτούν."

 "Ο πεντάχρονος είχε ζωγραφίσει ένα ολόκληρο τοίχο στο σπίτι του, η αφηρημένη ζωγραφιά ήταν δώρο για τον πατέρα του που ταξίδευε για αρκετές ημέρες για τη δουλειά. Όταν επέστρεψε ο πατέρας του, βρήκε τον μικρό γιό του να ζωγραφίζει τον τοίχο. Βλέποντας αυτό ο πατέρας του αποφάσισε να μην τον μαλώσει, αντίθετα, τον ευχαρίστησε για το όμορφο δώρο του και ότι αγαπούσε τις ζωγραφιές του και ότι θα του έδινε ένα ειδικό τετράδιο ζωγραφικής για να ζωγραφίσει όλα όσα ήθελε. Του είπε ότι θα αφήσει αυτό το δώρο στο τοίχο ως ανάμνηση ... Του είπε ότι ήταν περήφανος για το ταλέντο του και την ικανότητά του αλλά ότι την επόμενη φορά να ζωγραφίσει στο τετράδιο ζωγραφικής για να μπορέσει τη ζωγραφιά να την βάλει στο γραφείο του, και όχι στον τοίχο γιατί θα ήταν δύσκολο να τον κουβαλήσει μαζί του. Ήταν τόσο ευγνώμων για το δώρο και αγκαλιάστηκαν και οι δύο!

Εσύ αποφασίζεις πώς θέλεις να σε θυμούνται τα παιδιά σου. Τι θέλεις να πετύχεις; Φόβο ή Σεβασμό; Αποφάσισε να χτίσεις κα να διδάξεις αγάπη.

"Οι τοίχοι μπορούν πάντα να ξαναβαφτούν."

Πηγή: (Via: Σωτηρης Καλκατζακος)

Από κήπο σε κήπο...

Από κήπο σε κήπο ή σκέψη μου..

Δειλή σαν τριανταφυλλιά πρωτάρα, που αρπάζεται από τα κάγκελα..

Oδυσσέας Ελύτης

 

ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ "200-1 χρόνια μετά"

 

 

Μια δραματοποίηση που αφορά τις σφαγές της Χίου στο καστροχώρι του Αναβάτου, μαζί με μαρτυρίες από πηγές ( αποσπάσματα από τη Ρίμα της Σφαγής) και αναπαράσταση καθιερωμένων τελετών μνήμης.

 

Από Γεώργιο Ραπτόπουλο και Δημήτριο Σιταρά

 

ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ "200-1 χρόνια μετά" : ΜΑΡΤΥΡίΕΣ ΜΑΡΤΥΡίΩΝ" (ΟΙ ΣΦΑΓΕΣ του 1822 στη ΧΙΟ)

Κάθε μέρα...

 

Κάθε μέρα θα προσπαθώ να μη χάσω από τα μάτια μου τα όμορφα πράγματα του κόσμου...

Το ξέρω ότι υπάρχει ασχήμια.. Υπάρχει όμως και ομορφιά.!!🌼

Τι να πω για αυτό το βιβλίο από τις πρώτες σελίδες αναγνώσης .. μια λέξη Αναμνήσεις. 

Σε πάει πίσω σε μια εποχή πιο αθώα ..απλή .. ένα όμορφο ταξίδι όμορφων  χρόνων...

---->Να μάθετε να εκτιμάτε τ απλά καθημερινά πράγματα της ζωής αυτά που  μας χαρίζουν όμορφες αναμνήσεις...

~~Φώτης Κόντογλου_Δροσίσετε τὴν ψυχή σας στὴν καλωσύνη καὶ ἁγνότητα~~

 ~~Φώτης Κόντογλου - Δροσίσετε τὴν ψυχή σας στὴν καλωσύνη καὶ ἁγνότητα~~

Τοῦτος ὁ κόσμος εἶναι ἀνάποδος. Ὅπως καὶ νὰ κάνεις, δὲν τὸν εὐχαριστᾶς. Οὔτε στὸν ἥλιο τὸν βρίσκεις, οὔτε στὸν ἴσκιο. Ὁ κάθε ἕνας λέγει τὸ κοντό του καὶ τὸ μακρύ τους. Γιὰ ὅ,τι ἐνθουσιάζεται ὁ ἕνας, γιὰ ἴδιο στενοχωριέται ὁ ἄλλος. Ἄλλη φορὰ μπορεῖ οἱ ἄνθρωποι νὰ μὴν ἤτανε ὅλοι σύμφωνοι, μὰ γιὰ τοὺς πιὸ πολλοὺς τὸ καλὸ ἤτανε καλὸ καὶ τὸ κακό, κακό.

 Τώρα ὁ καθένας ἔχει σηκώσει μιὰ παντιέρα καὶ κάνει τὸν καπετὰν Ἕναν.

Μὰ οἱ πιὸ πολλοὶ μποδίζονται ἀπὸ τιποτένια πράγματα: ὁ ἕνας θέλει νὰ φαίνεται πιὸ «βαθυστόχαστος» ἀπὸ ὅ,τι εἶνε, ὁ ἄλλος θέλει νὰ φαίνεται μοντέρνος, νὰ μὴν τὸν πάρουνε γιὰ χωριάτη, ὁ ἄλλος φοβᾶται μὴν τὸν πάρουνε γιὰ «ἀφελῆ», γιὰ ὄχι «σοβαρόν» ἄνθρωπο, ὁ ἄλλος δὲν θέλει νὰ δυσαρεστήσει κάποιον, ἕτερος κολακεύει τὶς γυναῖκες καὶ κάνει τὸν «ἱππότη» μιλώντας μὲ ψεύτικη εὐγένεια κ.λ.π. Ὅσοι εἶναι ἴσιοι καὶ ἁπλοί, δὲν ἔχουνε καμμιὰ σκοτούρα. Ζοῦνε μακρυὰ ἀπὸ λιβανίσματα ἀπὸ πονηριὲς εἰδῶν – εἰδῶν, ἀπὸ δυσπιστίες ποὺ φαρμακώνουνε τὸν ἄνθρωπο, ἀπὸ σκηνοθεσίες, ἀπὸ ψευτιές. Χαίρονται γιὰ τὰ καλά, γιὰ τὰ ἁπλά, γιὰ τὰ ἁγνά, γιὰ τὰ σεμνά, γιὰ τὰ ταπεινά. Ἐνῶ οἱ ἄλλοι ὁλοένα ταράζονται, ὁλοένα ἐξιχνιάζουνε. Πολλοὶ κατατρίβουνται μὲ πράγματα ποὺ δὲν ἔχουν καμμιὰ σημασία. Ρωτᾶνε, νὰ ποῦμε, νὰ μάθουνε γιὰ μένα τί σόι ἄνθρωπος εἶμαι, πὼς εἶναι τὸ σχέδιό μου, ἂν εἶμαι θαλασσινὸς καὶ τοῦτο καὶ κεῖνο. Ἀδελφέ μου ἂν σοῦ ἀρέσει ἡ συντροφιά μου, ἔλα ἐκεῖ ποὺ πηγαίνω, ἔλα νὰ νοιώσεις μαζί μου τὰ ὡραῖα ἔργα τοῦ Θεοῦ, τὸν θησαυρὸ ποὺ ἔχουνε μέσα τους κρυμμένον οἱ ἁπλοὶ ἄνθρωποι... Παράτησε πίσω σου τὴν ὑποκρισία τῆς ζωῆς κι ἔλα νὰ δροσισθεῖς στὴ βρυσούλα ποὺ τρέχει κρυμμένη στὴ ρίζα τοῦ βουνοῦ, κοντὰ στὸ παλιὸ ἐρημοκκλήσι. Τί κάθεσε κι ἐξετάζεις τὰ ἀνεξέταστα; Τί σὲ μέλλει ἂν εἶμαι τὴν ὄψη ἔτσι ἢ ἀλλοιῶς, ἐγὼ καὶ κάθε ἄλλος; Τί ρωτᾶς ἂν εἶμαι ψηλὸς ἢ κοντός, μαῦρος ἢ ἄσπρος; Σ᾿ αὐτὰ ποὺ διαβάζεις βρίσκεται ὁ ἐαυτός μου, τὸ πῶς περπατῶ, τὸ πῶς μιλῶ, δηλαδὴ ὁ σαρκικὸς ἄνθρωπος. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πνεῦμα ὅπως ὁ Θεός. Αὐτὸ τὸ πνεῦμα νὰ σὲ ἐνδιαφέρει, αὐτὸ εἶναι πνεῦμα ὅπως ὁ Θεός. Αὐτὸ τὸ πνεῦμα νὰ σὲ ἐνδιαφέρει, αὐτὸ εἶναι ἡ ἀληθινὴ σύσταση τοῦ ἀνθρώπου.

Ἀπάνω ἀπ᾿ ὅλα νὰ ἀγαπᾶμε τὴν καλωσύνη. Νὰ χαιρόμαστε νἄμαστε καλοὶ καὶ νοιώθουμε κοντά μας καλοὺς ἀνθρώπους. Κανένα πρᾶγμα δὲν εἶνε σὰν τὴν καλωσύνη. Τὸ πρόσωπό της λαμποκοπᾶ σὰν τὸν ἥλιο ποὺ χρυσώνει τὴν πλάση τὸ πρωὶ τῆς ἔμορφης μέρας τοῦ καλοκαιριοῦ. Τί εὐλογημένοι ποὺ εἶναι οἱ καλοὶ ἄνθρωποι, οἱ πρόσχαροι, οἱ γλυκομίλητοι, οἱ ἁπλοί, οἱ ἀπονήρευτοι, οἱ πονετικοί, οἱ ταπεινοί! Τί ἀληθινὸς πλοῦτος μέσα σὲ μιὰ τέτοια καρδιά! Καὶ τί φτώχεια, τί μιζέρια, τί ἀσχήμια μέσα στὶς κακὲς ψυχές, στὶς ἐγωιστικές, κι᾿ ἂς φουσκώνουνε ἀπ᾿ ἔξω κι᾿ ἂς παραστένουνε τὸν πλούσιο! Πόσο ξεκουράζεται ἡ ψυχή μας ἀπὸ τὴ δροσιὰ τῆς καλωσύνης καὶ πόσο κουράζεται ἡ ψυχή μας ἀπὸ τὸν λίβα τῆς κακίας.

Μὰ οἱ καλοὶ ἄνθρωποι εἶνε δυστυχισμένοι, ὑποφέρουνε, τυραννιοῦνται. Ναί. Ὁ σατανᾶς τοὺς βασανίζει, τοὺς ρίχνει σὲ συμφορές. Μὰ ἔτσι γίνουνται ἀκόμα πιὸ καθαροί, σὰν τὸ χρυσάφι ποὺ πέφτει στὸ χωνευτήρι. Ζοῦνε φτωχικά, μακρυὰ ἀπὸ δόξες, κρυμμένοι, μὰ ζοῦνε ἀληθινά. Νὰ μὴν ζεῖς βουτηγμένος μέσα στὴν ψευτιά. Αὐτὸ εἶνε ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς «Τί θὰ ὠφελήσει τὸν ἄνθρωπο ἂν κερδίσει ὅλον τὸν κόσμο καὶ ζημιωθεῖ τὴν ψυχή του;» Αὐτός, ὁ φτωχός, ὁ παραπεταμένος, κέρδισε τὴν ψυχή του. Ἀφοῦ κέρδισε τὴν ψυχή του, τί ἔχασε; Ὅ,τι ἔχασε εἶνε τιποτένιο μπροστὰ σ᾿ αὐτὸ ποὺ κέρδισε. Κι᾿ ὁ ἄλλος ὁ χοντροπετσιασμένος ἀπὸ τὴ σαρκικὴ καλοπέραση, ἀπὸ τὰ σπόρ, ἀπὸ τὰ λουτρά, ἀπὸ τὶς γυναῖκες, ἀπὸ τὶς διάφορες ματαιότητες, τί κέρδισες ἄραγε, ἀφοῦ ἔχασε τὴν ψυχή του; Πόσοι καὶ πόσοι ὕστερα ἀπὸ μιὰ ζωὴ γεμάτη λογῆς–λογῆς σαρκικὲς ἀπολαύσεις, κοσμικὲς τυμπανοκρουσίες, πλούτη, ρεκλάμες κλπ., ἔρχονται σ᾿ ἕναν λογαριασμὸ καὶ ξεζαλίζουνται ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ σπιρτόζα πιστὰ καὶ νοιώθουνε τὴ γύμνια τους καὶ ζητᾶνε τὸν ἑαυτό τους ποῦ βρίσκεται; Μ ἃ δὲν ὑπάρχει πιά. Ἐρημιά, ξέρακας τῆς ἀπελπισίας ζώνει τοὺς ἐγωιστές! Τρομάζουνε μὲ τὴ μοναξιά τους μόλις τὴ νοιώσουνε. Ἀπὸ πάνω τους ὁ οὐρανὸς εἶναι ἔρημος, ἀδειανός, ἡ γῆ ἔρημη, οἱ ἄνθρωποι καρδιὲς ἔρημες, γιατὶ ποτέ τους δὲν γνοιασθήκανε γι᾿ αὐτές, καὶ ἔτσι κόπηκε κάθε τρυφερὴ ἀνταπόκριση μαζί τους. Στὸ τέλος καταλαβαίνουμε οἱ τέτοιοι πὼς μὲ τὰ λεπτὰ δὲν ἀγοράζουνται ὅλα τὰ πάντα. Καὶ πώς, ἴσια – ἴσια, ὅσα δὲν ἀγοράζουνται μὲ τὰ λεφτὰ αὐτὰ εἶνε ποὺ ἔχουνε τὴν πιὸ μεγάλη ἀξία. Καὶ πὼς ἀπ᾿ αὐτὰ ἔχουνε μεγάλη ἀνάγκη, ἀπ᾿ αὐτὰ ποὺ δὲν ἀγοράζουνται. Σὲ ποιὸ μέρος πουλᾶνε τὴν ἡσυχία τῆς ψυχῆς, τὴν ἁγνότητα, τὴν ἁπλότητα, τὴν κρυφὴ χαρὰ ποῦ νοιώθει ὁ ἄνθρωπος κοντὰ στὸν Θεὸ σὲ στιγμὴ ποῦ ζεῖ κρυμμένος ἀπὸ τὸν κόσμο, τὴν πραότητα, τὴν ἀγάπη; Δὲν τὰ πουλᾶνε σὲ κανένα ἀπὸ τὰ μαγαζιὰ κι᾿ ἀπὸ τὰ παζάρια γιὰ τὸ διάφορο, τὴν ἀπονιὰ γιὰ τοὺς ἄλλους, τὴν ψευτιὰ κάθε λογῆς, κι᾿ ὅσα πᾶνε μαζὶ μ᾿ αὐτά, δηλαδὴ τὸν ἐγωισμό, τὴν περηφάνεια, τὴν καταλαλιὰ μ᾿ ἕναν λόγο τὸ χοντροπέτσιασμα τῆς ψυχῆς.

Τί μεγαλομανία σ᾿ ἔχει πιάσει, ἀδελφέ μου, καὶ δὲν βρίσκεις ἡσυχία καὶ χτίζεις πατώματα ἀπάνω στὰ πατώματα, κι᾿ ἔχεις δυὸ τρία αὐτοκίνητα καὶ κότερα καὶ κάθε λογῆς μάταια πράγματα! Γύρισε καὶ κύτταξε καὶ τὸν ἀδελφό σου, νὰ δροσισθεῖ ἡ ψυχή σου μὲ τὴν εὐλογημένη καλωσύνη, ποὺ τὴν ξεράνανε τὰ τσιμέντα, οἱ ψεύτικες κουβέντες, οἱ συμφεροντολογικὲς παρέες, οἱ συνοφρυωμένες ἀξιοπρέπειες. Ἂν δὲν μπορεῖς νὰ κάνεις θυσίες, τουλάχιστον νὰ συχαθεῖς τὴν ἀδικία. Μὴν ἀδικεῖς. Ἡ ἀδικία εἶναι σιχαμερὴ στρίγγλα, χωρίστρα τῶν ἀνθρώπων, ἀνθρωποκτονία σὰν τὸν πατέρα τὸν σατανᾶ.

Τί θὰ δίνανε πολλοὶ ἀπ᾿ αὐτούς, ποὺ κερδίσανε τὸν κόσμο καὶ χάσανε τὴν ψυχή τους, γιὰ νὰ νοιώσουνε ὅ,τι νοιώθουνε οἱ ἄλλοι ποὺ δὲν χάσανε τὴν ψυχή τους! Ἂν τύχει νὰ ξεκόψει κανένας τέτοιος ἀπὸ ψεύτικη παρέα του καὶ βρεθεῖ στὴ συντροφιὰ τῶν ἁπλῶν, τῶν ἀχάλαστων, νοιώθει πὼς ζεῖ ἀληθινὰ καὶ σὰν ἀπογευθεῖ τὰ ἁγνὰ αἰσθήματα ὕστερα ἀπὸ τὴ ψευτιά, καταλαβαίνει τέτοια χαρά, ποὺ κάνει σὰν τὸν ἄνθρωπο ποὺ ξαναγεννήθηκε, σὰν τυφλὸς ποὺ εἶδε τὸ φῶς του. Κάτι τέτοιοι δὲν ξεκολλᾶνε πιὰ οἱ κακόμοιροι ἀπὸ τὴ συντροφιὰ τῶν ἁπλῶν, τῶν γκαρδιακῶν ἀνθρώπων. Ἀλλὰ γιὰ νὰ ξεμακρύνει ἀπὸ τὰ ψεύτικα πρέπει νἄχει λίγη ψυχή. Ἀλλοιῶς δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει χωρὶς ψευτιά. Ὁ ἄμμος τῆς Σαχάρας, ὅση βροχὴ κι᾿ ἂν πέσει ἀπάνω του, δὲν φυτρώνει τίποτα.

Ἂν πεῖς πάλι σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς ἄλλους, τοὺς φτωχούς, νὰ περάσει μισὴ ὥρα μὲ τὴν παρέα τῶν κοσμικῶν, καλύτερα ἔχει νὰ τὸ βάλεις στὸ μπουντρούμι, παρὰ νὰ βλέπει καὶ ν᾿ ἀκούγει ἐκεῖνα τὰ ψεύτικα κομπλιμέντα, τὶς ἀνάλατες συζητήσεις, τὰ κρύα χωρατά. Στὴ συναναστροφὴ ποὺ κάνουνε αὐτοὶ οἱ ψευτισμένοι, θαρρεῖς πὼς τοὺς χωρίζει ἕνας τοῖχος τὸν ἕναν ἀπὸ τὸν ἄλλον. Ἐνῶ οἱ ἄλλοι, ποὺ ζοῦνε μακρυὰ ἀπὸ τὸν κόσμο, νοιώθουνε πὼς οἱ καρδιὲς τοὺς γίνονται ἕνα, πὼς ἀκουμπᾶ ὁ ἕνας ἀπάνω στὸν ἄλλον καὶ ξεκουράζεται. Ἀγαπᾶ καὶ ἀγαπιέται, χαίρεται καὶ δίνει χαρά. Ἀπὸ πάνω ἀπὸ τὴ συντροφιὰ τῶν σαρκικῶν ἀνθρώπων στέκεται ὁ διάβολος καὶ τοὺς κάνει νὰ μιλᾶνε ὁλοένα γιὰ λεφτὰ καὶ γιὰ τὰ ὅμοια, γιὰ νὰ μὴ γροικήσουνε οὔτε τὸ φαγὶ ποὺ τρῶνε. Ἀπὸ πάνω ἀπὸ τὴ συντροφιὰ τῶν ταπεινῶν στέκεται ὁ Θεός, κι᾿ ὅλα εἶνε εὐλογημένα.

Πετάξετε ἀπὸ πάνω σας τὴν ψευτιά. Ἀνοίξετε τὰ πανιά, νὰ τὰ φουσκώσει ὁ καθαρὸς ἀγέρας τοῦ πελάγου. Νὰ δροσισθεῖ ἡ ψυχή σας, νὰ νοιώσετε πὼς ζητᾶ ἀληθινὰ κι᾿ ὄχι ψεύτικα.

~~Φώτης Κόντογλου~~

 

Πηγή: Η Ποίησις Εντός Μας post

Ζωρζ Σαρρή🌹

 

Η Ζωή θέλει να την αγαπάνε. Να την αγαπάνε χωρίς παζαρέματα, πολύ και αλογάριαστα.

Σαν σήμερα, 23 Μαΐου, γεννήθηκε η Ζωρζ Σαρή το 1925 στην Αθήνα από Μικρασιάτη πατέρα και Γαλλίδα μητέρα.

Η Ζωρζ Σαρή είναι από τους σπουδαιότερους συγγραφείς παιδικών βιβλίων στη χώρα μας.

Από μικρή ασχολήθηκε με το θέατρο. Το 1947, αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί στο Παρίσι, όπου συνέχισε τις σπουδές της στην υποκριτική. Εκεί παντρεύτηκε τον Αιγυπτιώτη χειρουργό Μάρκελλο Καρακώστα, και απέκτησε δύο παιδιά.

Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα το 1962, εμφανίστηκε στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Το 1967 μετά την επικράτηση της Χούντας, έμεινε άνεργη και έτσι άρχισε το συγγραφικό της έργο. Το πρώτο της μυθιστόρημα “Ο Θησαυρός της Βαγίας” εκδόθηκε το 1969 και το 1985 έγινε σειρά για την τηλεόραση.

Συνέχισε να γράφει βιβλία για μικρά παιδιά και νέους και αντιμετώπισε το παιδί ως αυτόνομο άτομο με δική του προσωπικότητα και προέβαλε ήρωες ρεαλιστικούς.

Το 1994 βραβεύτηκε με το Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου για το μυθιστόρημα ​Νινέτ​. Το 1995 και το 1999 βραβεύτηκε από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Το 1988 προτάθηκε για το διεθνές βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.

Πηγή: Η συντροφιά του περιβάλλοντος- environment

Τι είναι ο αμανές;

 Τι είναι ο αμανές;

Ο Αμανές αποτελεί ιδιόρρυθμο είδος μονωδικού, μακρόσυρτου και παθητικού τραγουδιού με κύριο χαρακτηριστικό την επανάληψη του τουρκικού επιφωνήματος αμάν (έλεος, οίκτος). Παρότι ο αμανές φαίνεται να έχει τουρκότροπο μουσικό χαρακτήρα, πλείστοι έγκυροι ανατολιστές και μουσικοκριτικοί υποστηρίζουν ότι, αν και καλλιεργήθηκε από τους Τούρκους και άλλους λαούς της Ανατολής, φέρεται να έχει κάποια επίδραση απο την Βυζαντινή μουσική και συγκεκριμένα του ήχου που λέγεται "βαρύς" και ανήκει στο εναρμόνιο γένος. Παρόμοια χαρακτηριστικά με τους αμανέδες βρίσκουμε στους βαρείς και μακρόσυρτους επαναλαμβανόμενους ήχους όπως το χριστιανικό ψαλτικό «τεριρέμ». Ωστόσο οι ανατολίτικες και μουσουλμανικές επιρροές στο συγκεκριμένο είδος είναι ξεκαθαρες.

Η λέξη «Αμανές», προσδιορίζεται εκ του συμφυρμού των τουρκικών λέξεων «αμάν» και «μανές» 😊 λιανοτράγουδο, δίστιχο ή τετράστιχο).

Μουσικά, οι αμανέδες έχουν δική τους τεχνοτροπία με υψηλόφωνη, βαριά και βαθιά μολπή (τραγουδιστική απόδοση) που σύρει επί μακρόν σε ένταση και ποικιλία τους ήχους των λέξεων προσδίδοντας έτσι ανατολίτικο πάθος απροσμέτρητης αισθηματικότητας (κοινώς «νταλκά»). Στην αρχή του αμανέ οι λέξεις αφού χωρίζονται σε φθόγγους και συλλαβές με παρατεταμένη κλιμάκωση και ποικιλία εκφώνησης, έτσι που μόλις ένα δίστιχο να χρειάζεται πέντε λεπτά της ώρας για να αποδοθεί, στη συνέχεια αρχίζει η επανάληψη πάλι του ίδιου διστίχου σε ταχύτερο ρυθμό με συνοδεία και άλλων αμανετζήδων όπου και οι λέξεις πλέον γίνονται κατανοητές. Συνήθως η μακρόσυρτη αυτή εισαγωγή των αμανέδων συντονίζει τα συναισθήματα, τη διάθεση και τη προετοιμασία του ψυχικού εκείνου κλίματος της ομήγυρης. Στη συνέχεια όλοι οι συνδαιτυμόνες συμμετέχουν στο τραγούδι με τη συνοδεία του μπουζουκιού στο «τσάκισμα» όπως λέγεται η επωδός (το ρεφρέν) του αμανέ. Γενικά οι αμανέδες έχουν τρία τέτοια γοργο-σύντομα τσακίσματα που εκφράζουν την έννοια του αμανέ. Τα δε δίστιχα που τραγουδιόνται σ΄ αυτά εκφράζουν κυρίως κάποια φιλοσοφική ιδέα ή κοινωνική, ή συναισθηματική φόρτιση επί γεγονότος.

Περίφημοι μεταξύ πολλών αμανέδων ήταν ο Ταμπαχανιώτικος και ο Σμυρνιώτικος, ειδικότερα ο Μπουρνοβαλιώτικος π.χ. "Αμάν, αμάααν, αμάν, σε βλέεε-έπουν τα ματάαα-κια μου και μου περνάει ο πόνος...."

Ο ελληνικός λαός αναγνώρισε στο είδος αυτό όχι μόνο τη βυζαντινή συνέχεια αλλά και την απαρχή των ασμάτων των αρχαίων ραψωδών που με την ίδια ακριβώς φόρτιση ξεκινούσαν την απαγγελία των Ομηρικών περικοπών στα διάφορα συμπόσια, με αποτέλεσμα οι Έλληνες αμανετζήδες να δημιουργήσουν ένα ελαφρύτερο είδος αμανέ, λιγότερο βαρύ και μονότονο και περισσότερο ευπρεπές και εύηχο αντικαθιστώντας το κλαυθμηρό ύφος με υμνωδικά στοιχεία.

Αν και το είδος αυτό απαντιώταν στον ελληνικό χώρο από παλαιότερα, το 1877 φαίνεται πως άρχισε ν΄ απασχολεί τους τότε συνθέτες και στιχουργούς. Η πρώτη ηχογράφηση αμανέδων έγινε το 1906, στην Αθήνα, και περίπου τον ίδιο χρόνο και στην Κωνσταντινούπολη.

Πρώτοι αμανετζήδες φέρονται ο Καρίπης (που το πραγματικό του επίθετο ήταν Καριπόπουλος) και ο Μιχάλης ο επονομαζόμενος "Νταλκάς" από τους πολλούς νταλκάδες, σεβντάδες και σεκλέτια που παρουσίαζαν τα τραγούδια του. Αξίζει να σημειωθεί ότι στις 7 Νοεμβρίου του 1934 το κεμαλικό καθεστώς στη Τουρκία απαγόρευσε αυτό το είδος του τραγουδιού σε ολη τη τουρκική επικράτεια με τη δικαιολογία ότι ήταν συνυφασμένο με τους Έλληνες και την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τρία χρόνια μετά, το 1937 το καθεστώς του Ιωάννη Μεταξά με ιδιαίτερη διάταξη απαγόρευσε το είδος αυτό σε όλη την ελληνική επικράτεια, θεωρούμενο ως είδος τουρκικής επιρροής και πολιτισμού.

Όμως και παρά τη σύγχρονη τάση εκ της ξενηλασίας και του «μοντερνισμού» που καταπολέμησε επιπρόσθετα το είδος αυτό, δε έπαψε να αποτελεί τουλάχιστον ο ελληνικός αμανές, από τη μακρά περίοδο συμβίωσης με τους Τούρκους, μέρος αναπόσπαστο της λαϊκής μουσικής και παράδοσης.

Πηγή: ήθη και έθιμα της Πόλης

Φως 🌼

 

Το φως μπορείς να το βρεις στα πιο απλά πράγματα.

 Σε ένα βιβλίο που σε άγγιξε, σε εκείνη τη μελωδία που πάντα σε ταξιδεύει, σε μια βόλτα που έκανες Κυριακή πρωί.

 Μα κυρίως το φως έρχεται από μέσα μας.🌼☀️

Παγκόσμια Ημέρα Μέλισσας🐝🐝

 

«Αν κάποτε οι μέλισσες εκλείψουν, η ανθρωπότητα θα έχει ακόμα 4 χρόνια ζωής».(Αϊνστάιν)

Στις 20 Μαΐου γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Μέλισσας και το θαυμαστό τους κόσμο, μαζί με όλα τα οφέλη που μας έχουν προσφέρει ανά τους αιώνες.

Οι μέλισσες ζουν μέσα σε μια απόλυτα οργανωμένη κοινωνία και κάθε μέλος έχει ξεχωριστά καθήκοντα μέσα στην κυψέλη. Κάθε κοινωνία αποτελείται από μία βασίλισσα, μερικές εκατοντάδες κηφήνες και χιλιάδες εργάτριες.

Τα πιο γνωστά προϊόντα που παράγουν οι μέλισσες, πέρα από το μέλι, είναι ο βασιλικός πολτός και η γύρη. Ακόμα, ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται και την πρόπολη, μια κολλώδη ουσία που χρησιμοποιείται για τον καθαρισμό και την απολύμανση της κυψέλης και αποτελεί φυσικό «αντιβιοτικό» για εμάς και τις μέλισσες. Ακόμη, το δηλητήριο που εξάγει η βασίλισσα από το κεντρί της χρησιμοποιείται για τη θεραπεία νευρολογικών παθήσεων.

Ας τιμήσουμε την Παγκόσμια Ημέρα Μέλισσας υιοθετώντας απλές συνήθειες που βοηθούν το δύσκολο έργο αυτών των πλασμάτων όπως να αφήνετε τα αγριόχορτα να ανθίζουν. Αποτελούν τροφή για τις πεινασμένες μέλισσες την άνοιξη.

Να Φυτεύετε μελισσοκομικά φυτά πλούσια σε νέκταρ και γύρη, όπως ρίγανη, μάραθο, θυμάρι, λεβάντα και άλλα

Λευκό 🤍

 

Eμένα μού αναλογεί το λευκό.

Και σας εξομολογούμαι πως η κατεργασία

του λευκού μέρους της ψυχής

είναι πιο σκληρή και από το μάρμαρο.

~~Οδυσσέας Ελύτης~~

Βαγγέλης Παπαθανασίου

 

(๑˙❥˙๑)ΖΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ,

ΑΣ ΜΑΣ ΠΑΡΗΓΟΡΟΥΝ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΠΟΥΔΑΙΩΝ ΤΕΘΝΕΩΤΩΝ, ΟΠΩΣ ο Βαγγέλης Παπαθανασίου (๑♡⌓♡๑)

" Όταν ήμουν 4 ετών 

γνώριζα το μέτρο, 

γνώριζα τον ρυθμό,

γνώριζα την αρμονία.

Όλα αυτά 

δεν ήταν τίποτε άλλο 

παρά η μουσική.

Αλλά σε αυτή την ηλικία,

η γνώση μου ήταν 

καθαρά ενστικτώδης.

Παρατηρώντας και μελετώντας

τη φύση που με περιέβαλλε,

έβλεπα ότι το ίδιο σύστημα 

με το οποίο λειτουργούσαν

τα πράγματα γύρω μου,

ήταν ταυτόσημο 

με τη μουσική.

Λίγο αργότερα, ανακαλύπτοντας 

από πού πηγάζει η λέξη ΚΟΣΜΟΣ,

είδα, 

μέσα από τη μουσική,

πώς μετατρέπεται 

η ακοσμία σε κόσμο.

Ως εκ τούτου, η αταξία σε τάξη

και η δυσαρμονία σε συμφωνία.

Η λέξη ΚΟΣΜΟΣ 

χρησιμοποιείται λανθασμένα 

στις άλλες γλώσσες

αντί της σωστής λέξης 

ΣΥΜΠΑΝ, 

διότι, 

ο θαυμασμός των προγόνων μας 

για το ΣΥΜΠΑΝ,

τους έκανε να το αποκαλούν 

ΚΟΣΜΟ, κάτι όμορφο δηλαδή 

(κόσμημα).

Ο άνθρωπος

δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο 

παρά μέρος του Σύμπαντος.

Αλλά και μέλος του Σύμπαντος.

Όταν ήμουν μικρός

και συναντούσα για πρώτη φορά

ανθρώπους, ανεξαρτήτως ηλικίας,

τους έλεγα: 

''Ξέρω τη μελωδία σου'',

και όταν τους το έλεγα αυτό,

οι περισσότεροι, 

χωρίς να καταλαβαίνουν, 

γελώντας, 

μου χάιδευαν τα μαλλιά.

Όταν προσεκτικά 

παρατηρείς και ακούς τη φύση, 

εκείνη σου τα λέει όλα.

Αυτό που έχω αποκομίσει 

είναι πως μουσική και Σύμπαν

είναι ταυτόσημα

κι αν θέλετε η μουσική είναι

ο συμπαντικός κώδικας

που διέπει τα πάντα.

Με τον όρο μουσική δεν εννοώ

ένα μουσικό ρεπερτόριο 

διαφόρων μουσικών κομματιών

αλλά τις προπατορικές παλμώσεις

του Σύμπαντος.

Αν οι μεγάλοι επιστήμονες

κάθε κλάδου, οι νομπελίστες,

είχαν 

τις πρέπουσες επιστημονικές 

μουσικές γνώσεις,

είμαι σίγουρος ότι 

η αντίληψη περί Σύμπαντος

και οι απαντήσεις 

σε πολλαπλά ερωτήματα 

θα ήταν κατά πολύ

πιο πλήρεις.

Για παράδειγμα, αν πάρουμε 

την αρχή της απροσδιοριστίας 

του Χάιζενμπεργκ,

περί συνεχούς μετακίνησης

στην τροχιά των ηλεκτρονίων,

αν γνώριζαν οι επιστήμονες 

μουσική 

θα ήξεραν ότι για να πας 

από το Nτο στο Σολ,

δεν είσαι υποχρεωμένος 

να περάσεις από τα Ρε, Μι, Φα.

Η μουσική κάποτε ήταν από τους

πέντε κλάδους των μαθηματικών,

δηλαδή: αριθμητική, γεωμετρία,

στερεομετρία, αστρονομία

και μουσική.

Και την εποχή των δεινών,

την εποχή που γκρεμίστηκαν 

οι βιβλιοθήκες, 

που κάηκαν βιβλία, 

που έκλεισαν Ακαδημίες,

που σταμάτησαν

οι Ολυμπιακοί Αγώνες,

δηλαδή την περίοδο

της μεγάλης καταστροφής

της Ελληνικής Σκέψης,

ξεκόλλησαν,

όπως τα γλυπτά του Παρθενώνα,

το κομμάτι της μουσικής

από τα μαθηματικά. 

Γιατί; 

Διότι αφαιρώντας τη μουσική,

το αποτέλεσμα ήταν 

να μη μπορεί να υλοποιηθεί 

το όνειρο της επιστήμης

που ήταν η διατύπωση μιας 

γενικής θεωρίας του Σύμπαντος. "

Βαγγέλης Παπαθανασίου

Πηγή: 

BHMAgazino - tovima. gr

Απόσπασμα από συνέντευξη 

στον Παύλο Παπαδόπουλο. ( Δημοσιευμένο στο προφίλ " ΠΡΟΣΩΠΑ")

#Car #EcoTips

 

#Car  Όταν δε μπορείς να αποφύγεις τη χρήση αυτοκινήτου, προσπάθησε να οδηγείς συντηρητικά. 

✅ Απόφυγε συνεχείς αυξομειώσεις ταχύτητας.

✅ Άλλαζε ταχύτητα στις 2.000-2.500 στροφές.

Με τον τρόπο αυτό μειώνεις την κατανάλωση καυσίμου ⛽️ και κάνεις καλό στον πλανήτη και στην τσέπη σου! 

#EcoTips

Γεράνι💙🌹

 

Ένα γεράνι στ’ ουρανού τις γειτονιές…!💙🌹

🌼🦋

 

Μια ωραία πεταλούδα 🦋 στο πορτοκαλί χαρτολούλουδο 🌼

#Δούρειος_ίππος

Κάθε προσπάθεια να αποφύγεις το πεπρωμένο σου, έχει μία κατάληξη... Να το συναντήσεις.❤️

~~Κώστας Κρομμυδας~~

Μέτρα...

 Μέτρα την ευτυχία με ότι έχεις, όχι με ότι χάνεις...

~~M. Josephson~~🌹

12 Μαίου: Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτών

 

 

12 Μαίου: Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτών

Η Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτών-τριών εορτάζεται κάθε χρόνο από το 1965 στις 12 Μαΐου, με πρωτοβουλία του Διεθνούς Συμβουλίου Νοσηλευτικής (International Council of Nurses)! Αυτή η μέρα, αποτελεί την ελάχιστη πράξη ηθικής ανταμοιβής στο έργο και την προσφορά των νοσηλευτών σε όλο τον κόσμο. Αυτή η μέρα τιμά τη Florence Nightingale, την αγγλοϊταλίδα φιλάνθρωπο που θεωρείται η ιδρύτρια της σύγχρονης νοσηλευτικής και πρόσφερε πολλά στη Νοσηλευτική, αναδεικνύοντάς την τελικά σε επιστήμη.

Nα θυμόμαστε..

 

Nα θυμόμαστε ότι είμαστε καλεσμένοι αυτού του κόσμου..

 κι όχι οι ιδιοκτήτες του!🌼💙💦

Δούρειος ίππος

 Κώστας Κρομμυδας

Δούρειος ίππος

Το Αιγαίο ένα καζάνι που βράζει με Ελλάδα και Τουρκία να παίζουν το πιο ριψοκίνδυνο παιχνίδι εξουσίας ως τώρα.

Η Ισιδώρα τρέχει στην κόψη του χρόνου να μεταφέρει μια σημαντική πληροφορία στα υπόγεια της Εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών, θέτοντας σε κίνδυνο όχι μόνο τη ζωή, αλλά και την ειρήνη στην περιοχή.

Θανατηφόρες παραπλανήσεις και επτασφράγιστα μυστικά σε μια ιστορία όπου η εμπιστοσύνη, η προσωδία και ο έρωτας ακροβατούν σε τεντωμένο σχοινί.

Η Ισιδώρα στο πρόσωπο και στον έρωτα ενός άντρα αναζητά την αλήθεια, αγνοώντας πως κάθε προσπάθεια να αποφύγει το πεπρωμένο της την οδηγεί να το συναντήσει.

Στο τέλος καταλαβαίνει ότι ο δούρειος ίππος κάθε ανθρώπου είναι όσα κρύβει στην καρδιά ❤️ του.

 

Κάθε προσπάθεια να αποφύγεις το πεπρωμένο σου, έχει μία κατάληξη... Να το συναντήσεις.❤️

Κώστας Κρομμυδας

Καλοτάξιδο να είναι 🙏🌹

Το ψωμί της μάνας μου🌹

 Παγκόσμια ημέρα της Μητέρας | "Χρόνια Πολλά 🌹

Μου λείπει το ψωμί της μάνας μου

Ο καφές της μάνας μου

Το άγγιγμά της

Φουσκώνουν μέσα μου οι παιδικές μου αναμνήσεις

Μέρα τη μέρα

Πρέπει να δώσω αξία στη ζωή μου

Την ώρα του θανάτου μου

Πρέπει να αξίζω τα δάκρυα της μάνας μου

Και αν έρθω πίσω κάποια μέρα

Βάλε με σα μαντήλι στα βλέφαρά σου

Τα κόκαλά μου σκέπασε με χλόη

Που την αγίασαν τα βήματά σου

Δέσε μας μαζί

Με μια μπούκλα απ’ τα μαλλιά σου

Με μια κλωστή που κρέμεται από το φόρεμά σου

Μπορεί να γίνω αθάνατος

Μπορεί να γίνω Θεός

Εάν αγγίξω τα βάθη της καρδιάς σου

Αν καταφέρω και γυρίσω

Κάνε με ξύλα να ανάψεις τη φωτιά σου

Σκοινί για να απλώνεις τα ρούχα σου στην ταράτσα του σπιτιού σου

Δίχως την ευχή σου

Είμαι πολύ αδύναμος για να σταθώ

Μεγάλωσα πολύ

Δώσε μου πίσω τους χάρτες των αστεριών που είχα παιδί

Για να βρω με τα χελιδόνια

Το δρόμο πίσω

Στην άδεια σου αγκαλιά.

~~Μαχμούτ Νταρουίς Παλαιστίνιος ποιητής(1941-2008) | Το ψωμί της

μάνας μου~~

Πηγή: Η Ποίησις Εντός Μας post

Αξίζεις μια αγάπη...

Αξίζεις μια αγάπη που να σε αγαπά ξεχτένιστη,

με τα πάντα -και τις αιτίες που σε σηκώνουν βιαστικά,

με τα πάντα -και τα δαιμόνια που δε σε αφήνουν να κοιμηθείς.

Αξίζεις μια αγάπη που να σε κάνει να νιώθεις σίγουρη,

που να μπορεί να καταναλώσει όλο τον κόσμο αν περπατάει χέρι με χέρι με σένα,

που να νιώθει πως οι αγκαλιές σου πάνε τέλεια με το δέρμα της.

Αξίζεις μια αγάπη που να θέλει να χορεύει μαζί σου,

που να επισκέπτεται τον παράδεισο κάθε φορά που κοιτάει τα μάτια σου,

και που δεν βαριέται ποτέ να διαβάζει τις εκφράσεις σου.

Αξίζεις μια αγάπη που να σε ακούει όταν τραγουδάς,

που να σε στηρίζει στα ρεζιλίκια σου,

που να σέβεται ότι είσαι ελεύθερη,

που να σε συνοδεύει στο πέταγμά σου,

που να μην την τρομάζει η πτώση.

Αξίζεις μια αγάπη που να πάρει τα ψέματα,

που να σου φέρει τον ενθουσιασμό,

τον καφέ

και την ποίηση.

| Frida Kahlo | Αξίζεις μια αγάπη | μτφρ.: Ναταλί Φύτρου |

Πηγή: https:/universo2666.blogspot.gr/?m=1

Και #mikrokaravireposting

 

Take a smile (they' re free) 😀😀😀😀😀😀😀

 

2 Μαΐου, Παγκόσμια ημέρα γέλιου σήμερα…

 Χαμογελάμε και σκεφτόμαστε θετικά! 😃😃😃

Μάης 🌼

"Ο Μάης έχει μυστικά κι ένα κλειδί κρυμμένο

που ανοίγει μάτια σκοτεινά και χείλη πικραμένο.."

Καλό Μήνα με φως!!! 

Το μαγιάτικο στεφάνι

 Το μαγιάτικο στεφάνι

Το στεφάνι που πλέκεται την παραμονή της Πρωτομαγιάς είναι το μοναδικό σχεδόν έθιμο, που εξακολουθεί να μας δένει με την παραδοσιακή πρωτομαγιά, μια γιορτή της άνοιξης και της φύσης με πανάρχαιες ρίζες.

Πρόκειται για ένα έθιμο, όχι μόνο ελληνικό. Και πολλές άλλες χώρες φτιάχνουν μαγιάτικα στεφάνια, κυρίως, οι μεσογειακές. Συνήθως, αποτελείται από λουλούδια του αγρού, όπως παπαρούνες, μαργαρίτες και αγριολούλουδα, αλλά και άλλα λουλούδια, αν δεν είσαι στην εξοχή. Αν και τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι επιλέγουν πιο εναλλακτικά στεφάνια. Όλα τους, όμως, μόλις φτιαχτούν κρέμονται στην πόρτα του σπιτιού. Μέχρι το τέλος του καλοκαιριού.

Στη γιορτή του Αη Γιάννη του Κλείδωνα, ανάβουν φωτιές στους δρόμους κι καίουν τα μαγιάτικα στεφάνια. 

 Το μαγιάτικο στεφάνι συμβολίζει την αναγέννηση της φύσης με την άνοιξη, γεγονός που θέλουμε να φέρουμε και στο σπίτι μας!

Σε πολλές περιοχές δεν είναι απαραίτητο το πλέξιμο στεφανιών αλλά η τοποθέτηση πάνω από την πόρτα του σπιτιού δέσμης λουλουδιών!

Στεφάνι για την περιφορά των εικόνων

 Στεφάνια από δενδρολίβανα και λουλούδια , 🌼

στις γειτονιές του Αγ. Γεωργιού , στο Βροντάδο.

 Στεφάνια που οι κάτοικοι έφτιαχναν για την περιφορά των εικόνων φέτος 1 στον κάτω Ρήγο.

 Και του χρόνου!🌹

Κάθε λουλούδι...

 Γιάννης Ρίτσος | 1η Μαΐου 1909

Κάθε λουλούδι 

έχει τη θέση του στον ήλιο,

κάθε άνθρωπος έχει ένα όνειρο.

Κάθε άνθρωπος έχει έναν ουρανό 

πάνου από την πληγή του,

κι ένα μικρό

παράνομο σημείωμα της Άνοιξης

μέσα στην τσέπη του.

_Γιάννης Ρίτσος_

Πηγή: Η Ποίησις Εντός Μας post