🌞 Πίνουμε νερό, ακόμη κι αν δε διψάμε
🌞 Παραμένουμε σε δροσερά σκιερά μέρη
🌞 Σε περίπτωση που δε μπορούμε ν αποφύγουμε την έκθεση στον ήλιο, φοράμε αντηλιακό με υψηλο δείκτη προστασίας, καπέλο, γυαλιά ηλίου
🌞 Προσέχουμε τους ηλικιωμένους, τα νήπια, τις ευάλωτες ομάδες
🌞 Μένουμε ενημερωμένοι παρακολουθώντας τα δελτία της ΕΜΥ
Ένα πρωί ο αγέρας φέγγει πιο γαλάζιος, τα κύματα ξεδιπλώνουν στην άμμο το νέο ρυθμό με κοντές αναπνοές.
Το πέλαγο μυρίζει φρεσκάδα, παντού το κεντάνε σύντομες απανωτές αστραψιές.
Τότες ανοίγουν πάνω στα τρεμουλιάρικα νερά κύκλοι ασημένιοι, μ'ένα χρώμα σαν το στήθος του παγωνιού.
Είναι αμέτρητοι, ο ένας μέσα στον άλλον, ο ένας κυνηγά τον άλλον. Έτσι ως τον ορίζοντα.
~~Στρατής Μυριβήλης~~
Όσο υπάρχουν "καράβια" έτοιμα να σαλπάρουν,
θα υπάρχουν και λόγοι να ονειρευόμαστε, ένα επόμενο ταξίδι!
πως όσα σε πληγώσαν ήταν χθες,
την καινουρια μέρα μόνο δες,
δως της μόνο ωραίες πινελιές..
Δώσε ευκαιρία στις χαρές,
γκρέμισε εκείνα που δε θες,
την καινούρια μέρα μόνο δες
και πίστεψε
πως γίνονται όσα θες..<------ 🌺🌻💎🌾💛🧡
Μισοπαράλυτη πια, περασμένα τα ογδόντα.....
Έξω ο κόσμος περνοδιαβαίνει, κυλούν οι μέρες,οι Κυριακές,οι γιορτές,οι εσπερινοί....
Η μοναξιά της γνέφει απ' τα σκαλάκια....
Μόνη πόσες ώρες.....
........
"Αχ μια φορά ήμουν άγγελος
τώρα αγγελίζουν άλλοι
στη βρύση που'πινα νερό
τώρα το πίνουν άλλοι..."
Καθώς σιγοτραγουδει ,κάτι ξεχειλίζει μέσα της.Τη παίρνει το παράπονο.Μονη στο σπίτι τόσες ώρες....
Ελάτε πια,μωρέ, ελάτε!!"
απόσπασμα από το κείμενο της
Σοφίας Καρασούλη-Μίλομπαρ
Εάν συνεχίσεις έτσι, θα σκάσεις…
Καταπίνεις, καταπίνεις, καταπίνεις…
Λόγια, συμπεριφορές, μούτρα, παραξενιές. Μέχρι πότε;
Αφού δεν είσαι καλά. Δεν το βλέπεις; Έχεις ξεπεράσει τα όριά σου προ πολλού. Κάνεις κακό στον εαυτό σου.
Ξύπνα.
Μάθε να ανοίγεις το στόμα σου. Μάθε να μιλάς.
Και ας παρεξηγηθούν και κάποιοι. Δεν πειράζει. Θα τους περάσει.
Και ας χαλάσουν ζαχαρένιες. Τι να κάνουμε. Δεν γίνεται αλλιώς.
Και ας σου πουν πως άλλαξες. Πως δεν ήσουν έτσι εσύ. Έπρεπε όμως.
Ξέρεις…
Καμιά φορά, όσο σκύβεις, τόσο σε πατάνε.
Καμιά φορά, το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να σηκώσεις ανάστημα.
Καμιά φορά, το μόνο που πρέπει να κάνεις, είναι να ξεκινήσεις να μιλάς.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Πρέπει να φύγω!!! Αναστέναξε ο Οκτώβρης και χιλιάδες φύλλα έπεφταν από τη θλίψη... Ήρθε η ώρα!! Ψιθύρισε ο Νοέμβριος.. Σε παρακαλώ δώσε μο...
