Κάθε μέρα ήταν εκεί. Δεν της περίσσευαν να αγοράσει, αλλά δεν ενοχλούσε και κανέναν. Πήγαινε, διάλεγε, ξεφύλλιζε, διάβαζε όρθια. Όσο την κρατούσαν τα πόδια της. Την άλλη μέρα πάλι ξανά. Ο ιδιοκτήτης την παρατήρησε. Αναγνώρισε τη δίψα για μάθηση, για ταξίδια, για γνωριμία με το νέο. Είδε τη νοσταλγία της νιότης που μόνο η γνώση μπορεί να επαναφέρει. Ένιωσε την ανάγκη της γιαγιάς και της έφτιαξε ένα παγκάκι για να κάθεται, να νιώθει ευπρόσδεκτη, να ταξιδεύει με θέση κρατημένη.
Φτιάξε ένα παγκάκι στην καρδιά σου για τους παλαιότερους. Ίσως μια μέρα χρειαστεί να καθίσεις κι εσύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου