#Κουραμπιέδες_Σμύρνης

 

Κουραμπιέδες Σμύρνης 

Η πιθανότερη αρχική προέλευση του κουραμπιέ, είναι από κάποια περιοχή της Περσίας. Από κει ταξίδεψε απ’ άκρη σ’ άκρη, και έφτασε σε όλους τους τόπους της Ανατολής και των Βαλκανίων. 

Η λέξη kurabiye σημαίνει μπισκότο στα τούρκικα, και αναφέρεται σε διαφόρων ειδών βουτήματα και όχι μονάχα στον κουραμπιέ, όπως τον γνωρίζουμε και τον εννοούμε οι Έλληνες.  Το πρώτο συνθετικό της λέξης (kuru) σημαίνει στεγνός, και το δεύτερο (biye) είναι λατινικό δάνειο, για τη λέξη biscuit (μπισκότο). 

Τα biscuits γίνονταν με την τεχνική του διπλού φουρνίσματος, κατά το πρότυπο των αρχαίων Ελλήνων, που θέλοντας να διατηρήσουν τα αρτοσκευάσματά τους, όσο περισσότερο χρονικό διάστημα μπορούσαν, τα φούρνιζαν δύο φορές, ώστε να αφαιρεθεί με το ψήσιμο όλη η υγρασία. Τη διαδικασία αυτή, την ονόμαζαν δίπυρον. 

Φυσικά, γλυκά που μοιάζουν με τους κουραμπιέδες, γίνονται και σήμερα σε όλο τον κόσμο, και έχουν διάφορες ονομασίες, όμως οι ανατολίτικοι κουραμπιέδες όπως τους εννοούμε οι Έλληνες, διαφοροποιούνται στα υλικά της συνταγής, που τους κάνουν να ξεχωρίζουν.

Όπως συνέβη με πολλές άλλες συνταγές ζαχαροπλαστικής, αλλά και μαγειρικής, οι κουραμπιέδες έφτασαν στην κυρίως Ελλάδα, με την άφιξη των προσφύγων απ’ τη Μικρά Ασία, και συγκεκριμένα από την περιοχή της Σμύρνης. 

Σύντομα ο κουραμπιές αγαπήθηκε από τους γηγενείς, και έγινε δημοφιλές έθιμο σε πολλές περιοχές της κυρίως Ελλάδας, και όχι μόνο για τις γιορτές των Χριστουγέννων. 

Λόγω του άσπρου χρώματος της άχνης, ο κουραμπιές θεωρείται χαρούμενο γλυκό, και παραδοσιακά προετοιμάζεται σε κάθε ευτυχισμένη συγκυρία (γάμοι, βαφτίσεις κλπ), ειδικά σε κάποιες περιοχές της Στερεάς Ελλάδας. 

📝Υλικά

 για περίπου 6 ταψιά (αναλόγως του μεγέθους των ταψιών και των κουραμπιέδων)

-δύο - δυόμιση κιλά αλεύρι για όλες τις χρήσεις

-750 gr βούτυρο γάλακτος

-500 gr φυτική μαργαρίνη

-τρία μετρίου μεγέθους αυγά

-200 gr κρυσταλλική ζάχαρη

-200 gr  ζάχαρη άχνη

-τρεις βανίλιες

-μισό ποτήρι κονιάκ

-χυμό από 2 πορτοκάλια

-δύο μπέικιν πάουντερ

-ένα κουταλάκι γλυκού, μαγειρική σόδα

-500 gr αλεσμένα αμύγδαλα (σκόνη)

- 300 gr φουντούκια (κομμένα στο μέγεθος που προτιμάμε)

-300 gr ψιλοκομμένα αμύγδαλα (κομμένα στο μέγεθος που προτιμάμε, ή/και ολόκληρα)

για το στόλισμα αρκετή ζάχαρη άχνη, (και προαιρετικά γαρύφαλλα καρφάκια) 

-τρία μετρίου μεγέθους αυγά

📌Εκτέλεση

Χτυπάμε στο μίξερ το βούτυρο με την μαργαρίνη για ένα τέταρτο της ώρας. Προσθέτουμε τα αυγά, τη ζάχαρη (και την κρυσταλλική και την άχνη), το κονιάκ, τις βανίλιες, τη σόδα, και το χυμό απ’ τα πορτοκάλια. Συνεχίζουμε να χτυπάμε όλα μαζί τα υλικά, για δέκα λεπτά ακόμα. 

Στη συνέχεια, ρίχνουμε μέσα στο μείγμα, τη σκόνη αμυγδάλου, τα φουντούκια και τα αμύγδαλα, και συνεχίζουμε να χτυπάμε με το μίξερ στη χαμηλότερη ταχύτητα, για λίγα λεπτά ακόμα.

Προσθέτουμε το μπέικιν πάουντερ, και λίγο - λίγο το αλεύρι, όση απ΄την ποσότητα σηκώσει, ώσπου να γίνει μια μαλακή εύπλαστη ζύμη.

Προθερμαίνουμε το φούρνο μας στους 170 βαθμούς, και πλάθουμε τη ζύμη σε σχήμα και μέγεθος της αρεσκείας μας (κυκλοφορούν στο εμπόριο διάφορες φορμίτσες, αν θέλουμε να δώσουμε σχήμα που να ταιριάζει στην περίσταση. πχ καρδιές για γάμους, αστεράκια για τα Χριστούγεννα κλπ.)

Τοποθετούμε τους κουραμπιέδες μας σε ένα ταψί ή σε μία λαμαρίνα που έχουμε πρώτα στρώσει με λαδόκολλα, και τους ψήνουμε στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσουν. 

Τους βγάζουμε από το φούρνο και πριν κρυώσουν εντελώς, τους τοποθετούμε σε μια πιατέλα που έχουμε προηγουμένως στρώσει με ζάχαρη άχνη.

Τους πασπαλίζουμε και από πάνω με μπόλικη ζάχαρη άχνη, και καρφώνουμε εάν θέλουμε, σε κάθε κουραμπιέ ένα καρφάκι γαρύφαλλο. (Στο πασπάλισμα της άχνης καλό είναι να χρησιμοποιήσουμε ένα σουρωτήρι για να πέσει ομοιόμορφα και να δείχνει αφράτη).

Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία του φουρνίσματος, και του στολίσματος, ώσπου να ετοιμαστούν όλοι οι κουραμπιέδες μας.

Πηγή αναδημοσίευσης : Μνήμες Ελληνισμού