"Φύλλα κίτρινα και κοκκινωπά σαν τα πουλιά στον ουρανό πετούν, σωριάζονται πάνω στη γη απαλά μ’ ένα τελικό μουρμουρητό, να μην ξεχαστεί αυτή η γνώση της ζωής που μάθαν τότε που κυματίζανε ζωηρά στων δέντρων τα γερά κλαδιά στης αφθονίας τις εποχές. Τα δέντρα στέκουν σταθερά στων εποχών τα περάσματα. Η ζωή τους ξεχειλίζει στων κορμών τις αόρατες κρύπτες και τα καινούρια φύλλα της χαράς σχεδιάζουν για τότε που θα ‘ρθει η άνοιξη, με το αληθινό και το απατηλό μαζί δεμένα..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου