Ελπίδα...💝

«Είναι απαραίτητο να ελπίζουμε, γιατί η ίδια η ελπίδα είναι η ευτυχία».

 Samuel Johnson.

💙 💙 💙

Δεν μπορώ να χάσω το μόνο πράγμα που με κρατά ζωντανό: Την ελπίδα.

 Paulo Coelho

Ζωγραφιές για την 25η Μαρτίου

Ζωγραφιές για την 25η Μαρτίου

Τα όπλα μου θα είναι το χιούμορ, η ψυχραιμία και… τα καθαρά χέρια!

«ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ να κλειστώ μέσα…
ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ να κερδίσουμε τη μάχη!»
Αυτή τη στιγμή ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΟΥΝ οι θεωρίες συνωμοσίας.
Αυτή τη στιγμή ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΟΥΝ οι ακριβείς αριθμοί, οι ακριβείς αιτίες ή τα ακριβή συμπτώματα.
Αυτή τη στιγμή, που είμαστε σε κρίση, ΜΕ ΝΟΙΑΖΟΥΝ οι άνθρωποι.

ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΟΥΝ οι πολιτικές αντιπαραθέσεις σας.
ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ που θα χρειαστεί να κοπώ για λίγο καιρό από τα πάντα. ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ αν πιστεύεις ότι είναι μια επίθεση στον πληθυσμό ή ένα γεγονός που οι προφήτες προέβλεψαν.

ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ να είμαι στρατιώτης απέναντι στη μάχη αυτή και
ΝΑ την ΚΕΡΔΙΣΩ χωρίς απώλειες.

Τα όπλα μου θα είναι το χιούμορ, η ψυχραιμία και… τα καθαρά χέρια!

ღ❀❀ღ

Να περνάμε την κάθε μέρα μας ღღ

Με Δύναμη κ Χαμόγελο ღღ

Να γεμίζει η καρδιά μας Φως κ Καλοσύνη ღ❀❀ღ

Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως

Σήμερα Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως ονομάζεται η Γ' Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, κατά την οποία τιμάται ο Σταυρός, το σύμβολο της χριστιανικής πίστης.

Πρόκειται για δεσποτική εορτή, η οποία έχει τις ρίζες της στην Παλαιστίνη, όταν την πρώτη Κυριακή μετά την 6η Μαρτίου εορταζόταν η ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού από την Αγία Ελένη.
Η Κυριακή αυτή είναι η μεσονηστήσιμη, βρίσκεται δηλαδή στο μέσο της σαραντάημερης νηστείας. Οι χριστιανοί ατενίζοντας και προσκυνώντας το Σταυρό, θυμούνται το πάθος του Χριστού και παίρνουν δύναμη να συνεχίσουν τη νηστεία και τον πνευματικό τους αγώνα.

Κατά τη διάρκεια της πρωινής λειτουργίας, ο Σταυρός μεταφέρεται από τον ιερέα με πομπή στο κέντρο του ναού, όπου τελείται, όπως ορίζει το εκκλησιαστικό τυπικό, η ακολουθία της Σταυροπροσκυνήσεως.

Στη συνέχεια, οι πιστοί ασπάζονται τον Σταυρό και λαμβάνουν από το χέρι του ιερέα ως ευλογία άνθη και δεντρολίβανο (σταυρολούλουδα), τα οποία μετά φυλάσσουν στο εικονοστάσι των σπιτιών τους, όπως τα άνθη του Επιταφίου. Ο Σταυρός παραμένει στο κέντρο του ναού καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας, οπότε στο τέλος κάθε ακολουθίας γίνεται προσκύνησή του από τους εκκλησιαζόμενους.

 Ποιο, όμως, είναι το νόημα όλων αυτών; Βρισκόμαστε στη μέση της Μεγάλης Σαρακοστής.
Από τη μια πλευρά η φυσική και πνευματική προσπάθεια, αν είναι συστηματική και συνεχής, αρχίζει να μας γίνεται αισθητή, το φόρτωμα να γίνεται πιο βαρύ, η κόπωση πιο φανερή.Έχουμε ανάγκη από βοήθεια και ενθάρρυνση. Από την άλλη πλευρά, αφού αντέξουμε αυτή την κόπωση και έχουμε αναρριχηθεί στο βουνό μέχρι αυτό το σημείο, αρχίζουμε να βλέπουμε το τέλος της πορείας μας και η ακτινοβολία του Πάσχα γίνεται πιο έντονη.

Η Σαρακοστή είναι η σταύρωση του εαυτού μας, είναι η εμπειρία – περιορισμένη βέβαια – που αποκομίζουμε από την εντολή τουΧριστού που ακούγεται στο ευαγγελικό ανάγνωσμα αυτής της Κυριακής:
«όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι» (Μάρκ. 8,34). Αλλά δεν μπορούμε να σηκώσουμε το σταυρό μας και ν΄ ακολουθήσουμε το Χριστό αν δεν ατενίζουμε το Σταυρό που Εκείνος σήκωσε για να μας σώσει. Ο δικός Του Σταυρός, όχι ο δικός μας,είναι εκείνος που μας σώζει. Ο δικός Του Σταυρός είναι εκείνος που δίνει νόημα αλλά και δύναμη στους άλλους. Αυτό μας εξηγεί το συναξάρι της Κυριακής αυτής:

«Τη αυτή ημέρα Κυριακή τρίτη των Νηστειών, την προσκύνησιν εορτάζομεν του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού».
Επειδή στη διάρκεια της νηστείας των σαράντα ημερών, κατά κάποιο τρόπο, και μείς σταυρωνόμαστε, νεκρωνόμαστε από τα πάθη, έχουμε την πίκρα της ακηδίας και της πτώσης, γι΄ αυτό υψώνεται ο τίμιος και ζωοποιός Σταυρός, για αναψυχή και υποστήριξή μας· μας θυμίζει τα πάθη του Κυρίου Ιησού Χριστού και μας παρηγορεί… Είμαστε σαν τους οδοιπόρους σε δύσκολο και μακρινό δρόμο που κατάκοποι, αν βρούν κάποιο ευσκιόφυλλο δένδρο κάθονται για λίγο ν΄αναπαυθούν και ανανεωμένοι συνεχίζουν το δρόμο τους. Έτσι και τώρα τον καιρό της νηστείας και στο δύσκολο ταξίδι της προσπάθειας, ο ζωηφόρος Σταυρός φυτεύτηκε στο μέσον του δρόμου από τους αγίους Πατέρες για να μας δώσει άνεση και αναψυχή, για να μας ενθαρρύνει στην υπόλοιπη προσπάθειά μας.

Ή, για να δώσουμε και ένα άλλο παράδειγμα: όταν έρχεται ένας βασιλιάς, πριν απ’ αυτόν πορεύονται τα διακριτικά του γνωρίσματα, τα σκήπτρα, τα σύμβολα του και ύστερα εμφανίζεται ο ίδιος χαρούμενος για τη νίκη και μαζί του χαίρονται και όλοι οι υπήκοοί του· έτσι και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, που σε λίγο θα μας δείξει τη νίκη Του κατά του θανάτου Του και θα εμφανιστεί μετά δόξης την ημέρα της αναστάσεως, μας στέλνει πρώτα το σκήπτρο Του, τη βασιλική σημαία, το ζωοποιό Σταυρό ώστε να μας προετοιμάσει να δεχτούμε και τον ίδιο τον Βασιλιά και να Τον δοξάσουμε για τη νίκη…

Με το ζωοποιό Σταυρό γλυκαίνει την πικρία που νοιώθουμε από τη νηστεία, μας ενισχύει στην πορεία μας στην έρημο έως ότου φτάσουμε στην πνευματική Ιερουσαλήμ με την ανάστασή Του… Επειδή ο Σταυρός λέγεται Ξύλον Ζωής και είναι εκείνο το ξύλο που φυτεύτηκε στον Παράδεισο,γι΄ αυτό και οι θείοι Πατέρες τοποθέτησαν τούτο στο μέσον της Σαρακοστής, για να μας θυμίζει του Αδάμ της ευδαιμονία και την πτώση του από αυτή· να μας θυμίζει ακόμα ότι με τη συμμετοχή μαςστο παρόν Ξύλο δεν πεθαίνουμε πια αλλά ζωογονούμαστε».

#Ηποίησιςεντόςμαςpost

Χιώτικες συμβουλές προστασίας από τον κορονογιό....

Πείτε τα χιώτικα!!!!!

Χιώτικες συμβουλές προστασίας από τον κορονογιό....
ΔΕ ΦΟΒΟΥΜΑΣΤΕΝΕ- ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΜΑΣΤΕΝΕ ΑΠΕ ΤΟΝ ΚΟΡΟΝΟΓΙΟ!
- Νίβομε και τρίβομενε καλά τα χέρια μας, δις την ώρα, με σαπούνι ή πασαλειβούμαστενε με σπίρτο.
Άμα μας τρω το μούτσουνο μας δεν το ξούμε με τα χέρια μας, μόνο πιάνομε ένα πεσκίρι, άμα θέμενε να σουσάρομε μόνο σε χαρτομπάμπακα και μετά τη μουρδαριά την πετούμενε στα σκουπίδια.
Άμα μας έρτει βηχαλάκι ή θέλομενε να φτερνιστούμενε φράζομε τη μύτη και το στόμα μας με το μανίκι μας σάμπου κάμναμε σαν είμεστενε μικροί και μετά ξανανίβομε τα χέρια μας. - Τέλος τ’ αλισβερίσια και τα σουλάτσα τα πολλά. Με τις γαζετούδες της γειτονιάς κομμένα τα καφεδόμπρικα και το κουσέλι, οι εκκλησιές εκλείσανε και πρέπει να κατασαλαγιάσομε πια στο σπίτι μας για να μη μας εύρει κι άλλο κακό.
Κι άμα μας χτυπούνε την πόρτα ξουξούδια να τους λέμε. Προσέχομε τη μανή και τον πάππου, τους μεγάλους τους αθρώπους που είναι πιο ευαίσθητοι, δεν τους αφήνομε τα παιδιά μας γιατί δικά μας είναι και πρέπει να τα ‘χομενε σπίτι μας. - Άμαν ανοιώσουμε πως είμεστενε συγκρυασμένοι ή πουντιαζμένοι, πως έχομενε θέρμη, βήχα, συνάχι και μας πονεί ο λαιμός μας οχονούς να πάρομε στο τηλέφωνο το γιατρό κι ευτός θα μας πει ίντα θα κάμουμε.
Ίμπα και πάει κανείς στο νοσοκομείο, αλίμονο σας.
Να κλειδαμπαρωθούμενε στο σπιτικό μας, να βλέπομε τις λιλιγκιές στην τελεόραση, τον Τσιόδρα και την Θεοπούλα, υπομονή να κάμουμε για να μη μας έρθει κούπαση και γούσουρα.
Τις κουμπάνιες μας από τις μαρκέτες τις έχομενε κάμει και με το παραπάνω, χαρτιά υγείας έχομε πολλά, δεν θα πεινάσομε, ας μη λολαγκριζόμαστε, α πίνομε κάνα βραστικό, κάνα ματζούνι, κάνα ντεπόν, α κάμουμε και τη βασκανία κι όλα θα πάνε κατ’ ευκήν.
Μπορεί να γίνομενε ολόβολοι από το φαΐ που κατεβάζομε ξεπάσαλα, μα μη μας πιάνουν αγκούσιες. Συρτικό είναι, θα περάσει θε.

Τώρα καταλαβαίνω...

”Τώρα καταλαβαίνω, γιατί η ευτυχία είναι τόσο σπάνια στον κόσμο.

Οι ιδεολόγοι την τοποθετούν πολύ ψηλά.
Οι υλιστές πολύ χαμηλά.

Ενώ αυτή βρίσκεται δίπλα μας, ψηλή όσο το ανάστημα μας..”

~Κομφούκιος~

Ζωγραφική🎨

Ζωγραφική🎨


Άνοιξη 🌷🐝🌼🌞🌸

Κάθε λουλούδι...

“Κάθε λουλούδι έχει τη θέση του στον ήλιο,
κάθε άνθρωπος έχει ένα όνειρο.
Κάθε άνθρωπος έχει έναν ουρανό πάνω από την πληγή του,
κι ένα μικρό παράνομο σημείωμα της άνοιξης μέσα στην τσέπη του...”
.
.Γιάννης Ρίτσος..

#Η_ποίησις_εντός_μας_post

#Μένουμε_σπίτι

#Μένουμε_σπίτι

##stay_home

#stay_safe

Ν' αγαπάς την ευθύνη...

#Μένουμε_σπίτι...

"Ν' αγαπάς την ευθύνη.
Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γη.
Αν δε σωθεί, εγώ φταίω."

Ν. Καζαντζάκης

φώτο: popigeo

Ομπρός....

Ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα!
Ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο!

Άγγελος Σικελιανός

......

Η γιαγιά μου έλεγε....

Ήταν στην μέση του Μάρτη 2020 που ένας ιός σκόρπισε τον φόβο σε όλον τον κόσμο!
 Οι δρόμοι άδειασαν, τα καταστήματα έκλεισαν, οι άνθρωποι δεν έφυγαν ποτέ.
Αλλά η άνοιξη δεν ήξερε τίποτα και τα λουλούδια συνέχισαν να ανθίζουν!
Και ο ήλιος έλαμπε!
Και γύρισαν τα χελιδόνια!
Και ο ουρανός ήταν χρωματιστός ροζ και μπλε!
Σκοτείνιασε αργότερα......  το πρωί το φως της μέρας μπήκε νωρίς από τα μισάνοιχτα παράθυρα.....
Ήταν η χρονιά που μπορούσες να βγεις μόνο για ψώνια.
Μετά από λίγο τα έκλεισαν όλα.
Ακόμα και τα γραφεία για να προφυλάξουν τους ανθρώπους να μην αρρωστήσουν από τον ιό.
Αλλά η άνοιξη δεν ήξερε και τα λουλούδια συνέχιζαν να βγαίνουν.....
Ήταν 14 Μαρτίου 2020 όλοι μπήκαν σε καραντίνα  υποχρεωτικά, οικογένειες, παππούδες και νέοι.
Τότε ο φόβος έγινε αληθινός.
Και οι μέρες όλες έμοιαζαν ίδιες!
Η άνοιξη όμως δεν ήξερε και τα τριαντάφυλλα επέστρεφαν να ανθίσουν!
Μαζεύτηκε ξανά η οικογένεια στο σπίτι, η ευχαρίστηση να τρώμε όλοι μαζί.
Είναι  η χρονιά που καταλάβαμε τη σημασία της υγείας και της πραγματικής στοργής.
Η χρονιά που ο κόσμος φαινόταν να σταματά και η οικονομία να υποχωρεί.
Η άνοιξη όμως δεν ήξερε και τα λουλούδια έδωσαν τόπο στους καρπούς.
Γιατί η άνοιξη δεν ήξερε.....
Παρά τα πάντα....
Παρά τον ιό....
Παρά το φόβο....
Παρά το θάνατο.....
Γιατί η άνοιξη δεν ήξερε και δίδαξε σε όλους την  δύναμη της ζωής...!

Από τη σελίδα "Η Γιαγιά μου έλεγε"

Μαμά βαριέμαι...

Μαμά βαριέμαι...

Διάλεξε ένα χαρτάκι και κάνε ότι λέει...

14 μέρες χωρίς σχολείο...

Τι πρέπει να κάνουμε με τα παιδιά μας αυτές τις 14 μέρες χωρίς σχολείο

Να παίξουμε επιτραπέζια
Να κάνουμε χειροτεχνίες
Να διαβάσουμε βιβλία
Να μαγειρέψουμε παρέα
Να δούμε ταινίες
Να δούμε ταινίες
Να ζωγραφίσουμε
Να πάμε βόλτα στη φύση
Να πάμε ποδήλατο
Να κάνουμε πειράματα

Τι δεν πρέπει

Να μην πάμε σε κλειστούς χώρους με πολύ κόσμο όπως παιδότοπους, εμπορικά κέντρα, σινεμά , θέατρα
Να αποφύγουμε ανοιχτούς χώρους με πολύ κόσμο όπως πάρκα και πλατείες
Να διακόψουμε προσωρινά τις εξωσχολικές δραστηριοτήτες των παιδιών

Και πάντα να πλενουμε καλα τα χέρια μας...!!

Γυναίκα...

«Γυναίκα μάνα, γυναίκα παραμάνα
Γυναίκα «συν γυναιξί και τέκνοις»
Γυναίκα του ελέους και του χρέους
Γυναίκα του έρωτα του πάθους
Γυναίκα του ύψους και του βάθους
Γυναίκα των ονείρων
Γυναίκα της διπλανής πόρτας
Γυναίκα η δική σου και του άλλου
Γυναίκα «πέτρα του σκανδάλου»
Γυναίκα της ερήμου
Γυναίκα των πολυκατοικιών
Γυναίκα των παράνομων δεσμών
Γυναίκα σεξ απίλ
Γυναίκα «πας γυρεύοντας, μωρό μου»
Γυναίκα παρθένα
Γυναίκα κάθε βράδυ στην αρένα
Γυναίκα του καημού και των λυγμών
Και γέφυρα των στεναγμών
Γυναίκα χαμόγελο και αγκαλιά
Γυναίκα ” ο όφις με εξαπάτησε”
Γυναίκα σφήκα και κεντρί
Γυναίκα άγγελος στη γη
Γυναίκα δις- δαιμώνα
Γυναίκα γλύκα και απαντοχή
Γυναίκα αρμύρα στην πληγή
Γυναίκα μοντέλο και γυναίκα του μπορντέλου
Γυναίκα έρωτας παντοτινός
Γυναίκα γκόμενα, γυναίκα φιλενάδα
Γυναίκα βίζιτα, στη Βάθης περατζάδα
Γυναίκα φως, γυναίκα Πηνελόπη
Γυναίκα το μισό του ουρανού
Γυναίκα της σκοτεινής πλευράς του φεγγαριού»

-Γιάννης Π. Τζήκας, «Γυναίκα “double face” (διπρόσωπη)»

Άνοιξη 🌷🌷

'' Είναι άνοιξη πια, δεν χωράει η πίκρα μέσα στο φως.. '' 🌷🌷

Γ. Ρίτσος

Dreams ..❤

Dream your dreams with your eyes closed.. But live your dreams with your eyes open...❤


So she  run  in her sleep and dreamed of paradise...❤


A dream is a wish your heart makes...❤


Dreams are the whispers  of the soul..❤

Μαρτενίτσα

Η Μαρτενίτσα - ένα από τα παραδοσιακά σύμβολα της Βουλγαρίας

Η γιορτή Μπάμπα Μάρτα (γιαγιά Μάρτα, γνωστή στην Ελλάδα ως Μάρτης και Μαρτιά) είναι μια από τις πιο όμορφες ανοιξιάτικες γιορτές. Την πρώτη Μαρτίου όλη η Βουλγαρία είναι στολισμένη σε άσπρο και κόκκινο. Μικροί και μεγάλοι φορούν φυλαχτά φτιαγμένα από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή. Θαρρείς ο ήλιος λάμπει φωτεινός, η μέρα μεγαλώνει, οι άνθρωποι χαμογελούν περισσότερα. Ο χειμώνας αποχωρεί, η άνοιξη προχωρά, γεννιέται η ελπίδα για υγεία, τύχη.

Ζούσε κάποτε μια Μπάμπα Μάρτα μακριά στο βουνό
Έβλεπε και άκουγε όλα που συμβαίνουν στη γη. Όταν χαμογελούσε, ο ήλιος έλαμπε σαν χρυσό, τα πουλιά κελαηδούσαν, πρασίνισε ο κόσμος. Εάν ήταν θυμωμένη, σκοτεινά σύννεφα εμφανιζόταν πάνω από τα βουνά, ισχυρές βροχές, καταιγίδες, χιονοπτώσεις και θυελλώδεις άνεμοι προκαλούσαν ζημιές στα δάση, το κρύο χτυπούσε την γη και σωπαίνουν τα πουλιά. Να γιατί από παλιούς καιρούς οι Βούλγαροι στόλιζαν με στριμμενη άσπρη και κόκκινη κλωστή τα παιδιά και τις κοπέλες, τα πρόβατα και τις αγελάδες, τα οπορωφόρα δέντρα για να καταφέρουν να κατευνάσει την θυμωμένη γριά. Οι κόκκινες κλωστές μπροστά σε κάθε σπίτι προστάτευαν από τους κακούς και τις αρρώστιες, ενώ η Μπάμπα Μάρτα χαμογελούσε και ο ήλιος έλαμπε. Γι' αυτό κατά παράδοση την πρώτη Μαρτίου χαρίζουμε μαρτενιίσες ασπροκόκκινα φυλαχτά που φέρουν το όνομα του μήνα Μάρτη.

Γιατί ασπροκόκκινες κλωστές;

Η "μαρτενίτσα", το στολίδι από άσπρες και κόκκινες κλωστές, κατασκευάζονται, τηρώντας παραδόσεις και έθιμα αιώνων. Τα χρώματα της μαρτενίτσα μεταφέρουν τον συμβολισμό και την μαγεία των αρχαίων χρόνων – η κόκκινη κλωστή συμβολίζει την δύναμη, το αίμα, τον ήλιο και την ζεστασιά, ενώ η άσπρη είναι σύμβολο της καλής αρχής και του φωτός. Η παράδοση είναι κατηγορηματική όταν δούμε τον πρώτο πελαργό βγάζουμε την μαρτενιτσα και την τοποθετούμε κάτω από μεγάλη πέτρα.

Η Βουλγαρία – μια μεγάλη μαρτενίτσα
Σήμερα η μάρτενιτσα είναι σύμβολο της αγάπης, της υγείας και μακροζωίας. Πολλοί Βούλγαροι μόνοι τους κατασκευάζουν τις μαρτενίτσες. Οι παραδοσιακές είναι από μαλλί, αλλά με τη φαντασία του ο Βούλγαρος περιπλέκει με πράσινα, ροζ και μπλε νήματα, ενώ οι καρφίτσες με γνωστές από τα παραμύθια και τις κινηματογραφικές ταινίες ήρωες δεμένες με ασπροκόκκινες κλωστές, χαροποιούν περισσότερα τα παιδιά. Πιο δημοφιλείς είναι τα χειροποίητα πλεκτά βραχιόλια, μαρτενίτσα για το λαιμό, αλλά και ακόμα διάφορες καρφίτσες, σκουλαρίκια με χρυσό ή ασημένιο κέρμα ή με μπλε χάντρες. Εάν δεν δούμε μέχρι την 25η Μαρτίου (Ευαγγελισμός της Θεοτόκου) τον πελαργό για να βγάλουμε την μαρτενίσα, την αφήνουμε σε οπωροφόρο δέντρο. Έτσι τον Μάρτη όλη η Βουλγαρία είναι στολισμένη με μάρτενιτσες.

Θρύλοι 1300 χρονών

Οι θρύλοι για την προέλευση της μαρτενίτσα είναι συνδεδεμένοι με τους Πρωτοβουλγαρους και με τους ιδρυτές του βουλγαρικού κράτους και τον Βούλγαρο ηγεμόνα χάνο Ασπαρούχ. Ένα απ' αυτούς μας γυρίζει 1300 χρονιά πίσω, όταν ο Ασπαρούχ φθάνει στα εδάφη μας και αποφασίζει να εγκατασταθεί στην παραδεισένια γη. Συνδέεται και με το όνομα της όμορφης αδελφής του, Χούμπα, η οποία έστειλε γεράκι με δεμένη άσπρη κλωστή στο πόδι του για να προειδοποιήσει για τον ερχομό της. Αλλά το αίμα από πληγή του πτηνού χρωμάτισε την κλωστή και έτσι η ασπροκόκκινη κλωστή εμφανίσθηκε τότε , όταν ιδρύθηκε το βουλγαρικό κράτος – τον Μάρτη του 681. Ονόμασαν τις κλωστές μάρτενιτσα η οποία ενώνει τους Βούλγαρους στον κόσμο – μια ανάμνηση από τη πατρίδα.

🌹Καλή ευλογημένη Σαρακοστή και καλά κούλουμα! 🌹

🌹Καλή ευλογημένη Σαρακοστή και καλά κούλουμα! 🌹

Καθαρά Δευτέρα:

 Τι γιορτάζουμε, γιατί πετάμε χαρταετό και τρώμε λαγάνα;

 Η Δευτέρα μετά την Κυριακή της Τυρινής, ονομάζεται Καθαρά Δευτέρα, διότι για εμάς τους χριστιανούς ξεκινά μια περίοδος που καθαρίζουμε την ψυχή και το σώμα μας από τις αμαρτίες.
Ουσιαστικά η Καθαρά Δευτέρα είναι η πρώτη ημέρα της καθ' αυτού νηστείας της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής του Πάσχα, διότι την εβδομάδα της Τυρινής καταλύουμε απ' όλα εκτός από το κρέας. Ενώ από την Καθαρά Δευτέρα ξεκινά η αυστηρή νηστεία μέχρι και το Μεγάλο Σάββατο.
Πολλοί χριστιανοί την περίοδο αυτή παλαιότερα έφτιαχναν ένα ειδικό ψωμί που ονομαζόταν "κυρά Σαρακοστή" και συμβόλιζε την Τεσσαρακοστή του Πάσχα. Ήταν σε σχήμα γυναίκας που ήταν τυφλή, κουφή και με κλειστό στόμα, διότι την περίοδο αυτή ο άνθρωπος προσπαθεί να μην μιλάει για να μην κατακρίνει και να έχει κλειστό το στόμα για τη νηστεία, να μην βλέπει και ακούει ασχήμιες. Η γυναίκα αυτή συνήθως κράταγε ένα σταυρό ή δώρα που συμβολίζουν τις ελεημοσύνες. Τέλος είχε επτά πόδια που συμβόλιζαν τις επτά εβδομάδες της Τεσσαρακοστής.
Ο χαρταετός έχει τη δική του συμβολική μέσα στο χώρο της εκκλησίας. Προέρχεται από την Κίνα όμως στο Βυζάντιο απέκτησε νόημα για τους χριστιανούς. Και γι' αυτό η "ουρά" του χαρταετού πρέπει να συμβαδίζει με το μέγεθός του, διότι η ουρά και ο χαρταετός συμβολίζουν τον άνθρωπο, την ψυχή και το σώμα του. Η λαγάνα συμβολίζει ένα ιστορικό γεγονός που έγινε στην Παλαιά Διαθήκη στον λαό του Ισραήλ, όπου μέχρι και σήμερα φτιάχνεται με τον ίδιο τρόπο.


#Η_ποίησις_εντός_μας_post

Καλή σαρακοστή...!

Πόσα χρόνια να πέρασαν από τότε που με ανυπομονησία βιαζόσουν να πετάξεις το χαρταετό και σου έλεγαν...
Κράτα σταθερά..
Ζύγισε σωστά την ουρά του και περίμενε να είναι ευνοϊκός ο άνεμος..
Μόνο τότε θα πετάξει....😉
Αυτό ισχύει ακόμα. Κράτα με υπομονή, ζύγισε τις καταστάσεις ώστε να αλλάξεις ό,τι χρειάζεται και με τον ευνοϊκό άνεμο θα πετάξεις...!
Καλή Σαρακοστή σε όλους μας με δύναμη 👑

Τον Μάρτη παρακάλεσα...

Τον Μάρτη περικάλεσα
και τον μικρό Νοέμβρη
Τον Αύγουστο τον φεγγερό
κακό να μη μας έβρει

~~..Οδυσσέας Ελύτης..~~
#_Η_ποίησις_εντός_μας_post

Μάρτιος Κωστής Παλαμάς🌷🌷

ΜΑΡΤΙΟΣ

Ροδίζ' η πρώτη του Μάρτη μέρα,
Και στο παιδάκι της η μητέρα
Γελώντας πάει:
"Με μάρτη έρχομαι το λαιμό σου
Να στεφανώσω. Σαν άγγελός σου
Θα σε φυλάει.

"Από χρυσάφι, προτού να φέξει,
Με τι φροντίδα τον έχω πλέξει
Για σε, χρυσό μου!
Με κάθε χρώμα τον έχω ντύσει,
Ουράνιο τόξο, που θα στολίσει
Τον ουρανό μου.

"Αρχίζει ο ήλιος σαν πρώτα πάλι
Να τρέχει ελεύθερος στην αγκάλη
Γαλάζιου αιθέρα.
Λιώνουν τα χιόνια, κι όσ' απομένουν
Άσχημα νέφη, κι αυτά μορφαίνουν
Μέρα τη μέρα.

"Αρχίζει ο ήλιο σαν πρώτα πάλι
Να ξετρυπώνει αγάλι αγάλι
Τα λουλουδάκια
Δειλά κρυμμένα μέσα στο χώμα.
Κι ύστερ' απ' τ' άνθη, φροντίζει ακόμα
Για τα παιδάκια.

"Κι όποιο παιδάκι με μάρτη βλέπει,
Χρυσή στα χρόνια τ' απλώνει σκέπη,
Το καμαρώνει.
Γιατί του Μάρτη η αλυσίδα
Μάνας χεράκι, μάνας φροντίδα
Του φανερώνει.

"Και όποιο πάλι το ιδεί να τρέχει
Δίχως στεφάνι Μαρτιού να έχει,
Δεν τ' αγαπάει.
Κακό παλιόπαιδο το νομίζει,
Ακούς, παιδί μου; και το μαυρίζει
Και τ' αρρωστάει.

"Μα το δικό σου σαν αντικρύσει
Λαμπρό στολίδι, θα σ' αγαπήσει
Όσο κανένα.
Κι η ίδια ακτίνα του θα σε φιλήσει
Το πιο ωραίο που θα γεννήσει
Άνθος, κι εσένα!

"Ο Μάρτης θεία είν' ευλογία!
Σα χελιδόνι ή ευτυχία
Στα σπίτια μπαίνει.
Και η υγεία σα μαϊστράλι
Στο γαλανόλευκο περιγιάλι
Μας ανασταίνει.

Αυτός, μ' αγγέλου φτερά κινάει
Και το Χριστό της πρωτομηνάει
Στην Παναγία.
Και στην πατρίδα επαναστάτης,
Ο Μάρτης έφερε τη γλυκιά της
Ελευθερία.

"Να του σπιτιού μας το χελιδόνι
Εις την παλιά του φωλιά σιμώνει,
Και σε ζητάει.
Πρόβαλε, δέξου το... Στο λαιμό σου
Πώς μοιάζει ο μάρτης! σαν άγγελος
Θα σε φυλάει".

Το ποίημα του Κωστή Παλαμά για το Μάρτιο

Πρώτη Συνεδρία Παιδοψυχολόγου με έναν 12χρονο

Πρώτη Συνεδρία Παιδοψυχολόγου με έναν 12χρονο:

«- Ξέρεις γιατί έρχεσαι εδώ;
- Ξέρω.
- Θες να μου πεις;
- Έχω ΔΕΠΥ.
- Τί είναι αυτό ξέρεις;
- Είμαι υπερκινητικός και δε συγκεντρώνομαι αρκετά.
- Το καταλαβαίνεις όταν συμβαίνει;
-Ναι.
-Θες να σε βοηθήσω;
-Οι γονείς μου θέλουν.
-Εσύ δε θες;
-Δε ξέρω σίγουρα. Θέλω σίγουρα να μη θυμώνουν. Να μη μου φωνάζουν.
-Μόνο γι’ αυτό θες; Δε θα σε βοηθήσει κι εσένα στην καθημερινότητά σου;
-Μου αρέσει που έχω άτακτο μυαλό! Με βοηθάει να ξεφεύγω.
-Από τί;
-Από το θυμό των άλλων.
-Θες να μου μιλήσεις λίγο για σένα και αυτό που πιστεύεις πως έχεις;
-Κουνιέμαι όλη την ώρα, το ξέρω! Και με λένε ζιζάνιο... Και κάνω πολύ γρήγορες σκέψεις και δυσκολεύομαι να σταματήσω. Μου λένε ότι όλο διακόπτω. Αλλά εγώ απλά θέλω να μιλήσω... Καμιά φορά δεν ακούω καν τί μου λένε. Ή μάλλον… οι άλλοι νομίζουν ότι δεν ακούω!
-Ακούς;
-Καμιά φορά θα ήθελα να μην… Ξέρεις κάτι; Μιλάνε για μένα σα να μην είμαι μπροστά! Οι γονείς μου, οι παππούδες, φίλοι των γονιών μου, οι δάσκαλοι. Καμιά φορά και τα άλλα παιδιά, αλλά για αυτά δε με πειράζει τόσο. Παιδάκια είναι. Τί να πρωτοκαταλάβουν;
-Λένε για τη συμπεριφορά σου δηλαδή;
-Ναι. Αλλά δεν καταλαβαίνω. Πριν σχολιάσουν τη δική μου συμπεριφορά, έχουν σχολιάσει τη δική τους;
-Δεν καταλαβαίνω.
-Μα είναι απλό. Ο μπαμπάς μου για παράδειγμα. Τον ρωτάω κάτι. Τις μισές φορές δεν απαντάει, τις άλλες μισές απαντάει κάτι άσχετο και αν τον παρατηρήσεις όλο κουνιέται. Σηκώνεται απότομα από το γραφείο του, κάνει κάτι άχαρες κινήσεις, ξανακάθεται. Κουνιέται στην καρέκλα, τον διακόπτει το τηλέφωνο, του λέει κάτι η μαμά, του μιλάει ο αδερφός μου. Κάτι χάνει στο τέλος, κάτι ξεχνάει. Χάνεται στις σκέψεις του. Εκνευρίζεται η μαμά. Του φωνάζει. Συχνά τον προσβάλλει. Μετά αρχίζει ο καβγάς. Η μαμά κλαίει, χτυπάει τις πόρτες. Παραπονιέται που κάνει τόσα πράγματα και δεν προλαβαίνει και δεν τη καταλαβαίνει κανείς. Γιατί να την καταλάβω εγώ που είμαι μικρός; Εκείνη με καταλαβαίνει;
-Γιατί το λες αυτό;
-Γιατί ούτε για μένα είναι εύκολη η ζωή! Ξυπνάω νωρίς. Σχολείο. Βγάλε τα μαθηματικά, γράψε αυτό, απάντα εκείνο, βγες στο διάλειμμα, γύρνα γρήγορα, άλλη δασκάλα. Κάνε γρήγορα! Συγκεντρώσου! Θυμήσου! Απάντα! Μέχρι και τις παραξενιές της κάθε δασκάλας πρέπει να θυμάμαι, για να προσαρμοστώ! Σχολάω. Μπες γρήγορα στο αμάξι! Φάε γρήγορα το φαγητό σου! Ξεκίνα γρήγορα τα μαθήματα σου! Μη χαζεύεις! Πήγαινε για τσίσα να φύγουμε για αγγλικά! Για ποδόσφαιρο, για, για… για… Και όταν επιτέλους έχω τελειώσει όλες μου τις υποχρεώσεις, να πάλι η μαμά να παραπονιέται για τη ζωή της τη μαύρη. Και που δεν προλαβαίνει να σιδερώσει, να σκουπίσει, να βγει με μια φίλη της. Και κλαίει. Και βρίζεται με το μπαμπά. Δε θυμάμαι από πότε έχω να τη δω να γελάει. Ούτε το μπαμπά. Και τότε εγώ φαντάζομαι δράκους! Που πετάνε βέβαια! Και ελπίζω να μου πάρουν ντραμς να μην τους ακούω! Και να πουν ο ένας στον άλλον ότι έχουν ΔΕΠΥ και διακόπτουν, όταν τους μιλάμε! Και ότι είναι υπερκινητικοί! Δεν κάθονται λίγο σε μια μεριά! Και ότι δε ξέρω αν θα ήμουν έτσι, αν με είχαν βοηθήσει όταν ήμουν πιο μικρός. Αν με αγαπούσαν όπως είμαι και αντί για τιμωρίες, με έπαιρναν αγκαλιές. Τώρα να σου πω μια αλήθεια;
-Ναι…
-Τώρα δε θέλω να αλλάξω. Κι ας μου λένε ότι βαριέμαι όλη την ώρα και αναβάλλω και αλλάζω γρήγορα συναισθήματα. Και οι μεγάλοι το ίδιο είστε. Απλά δεν είναι κανείς εκεί κοντά, για να σας μαλώσει!
 -Να σου πω την αλήθεια… ούτε εγώ θέλω να σε βοηθήσω να αλλάξεις!
-Ευχαριστώ!
-Παρακαλώ!»

Άνοιξη παρά τέταρτο!

Άνοιξη παρά τέταρτο!
Σε λίγο, θ’ ανατείλει γυμνή στην αιχ- μη της αχτίδας της η πρώτη μαργαρίτα της τύχης...❤

~~Οδυσσέας Ελύτης~~