"Ε.Π."❤

— Η καινούρια σας συμμαθήτρια, η Γεωργία Σαριβαξεβάνη. Ποια θα τη φιλοξενήσει;
Μια αδυνατούλα, με κόκκινα φιογκάκια στις αλογοουρές της, πετάχτηκε απάνω.
— Εγώ! είπε.
Η Ζωρζ κάθισε πλάι της.
Το θρανίο ήταν το πρώτο στη σειρά, δεξιά, κοντά στο παράθυρο. Έκανε να βγάλει από την τσάντα της την κασετίνα και κάποιο τετράδιο.
— Δε χρειάζεται να βγάλεις τα σύνεργά σου, της είπε το κορίτσι με τις αλογοουρίτσες.
— Γιατί; Απόρησε η Ζωρζ.
— Σήμερα δε θα κάνουμε μάθημα.
— Και πώς το ξέρεις εσύ;
— Μου το ΄πε η Λενιώ, η αδερφή μου, αυτή πάει στη Β΄ Γυμνασίου. Την πρώτη μέρα δεν έχει μάθημα. Όλοι οι καθηγητές θα παρελάσουν για να μας γνωρίσουν. Ο καθένας θα πει τα δικά του. Κατάλαβες, Γεωργία;
— Δε με λένε Γεωργία.
— Και πώς σε λένε;
— Ζωρζ.
— Ζωρζ; Σαν το συγγραφέα Ζωρζ Ονέ; Αγόρι είσαι;
— Η συγγραφεύς Ζωρζ Σαντ ήταν γυναίκα.
— Και γιατί ξένο όνομα;
— Η μαμά μου είναι Γαλλίδα, από τη Σενεγάλη. Από την Αφρική... Εσένα πώς σε λένε;
— Άλκη. Άλκη Ζέη!
— Αγόρι είσαι; Έχω έναν ξάδερφο που τον λένε Άλκη.
— Το Άλκη είναι και κοριτσίστικο όνομα.
— Τότε είμαστε πάτσι.
Γέλασε η Άλκη.

Με βαθιά συγκίνηση και θλίψη αποχαιρετούμε την Άλκη Ζέη με τα λόγια της επιστήθιας φίλης της, Ζωρζ Σαρή.

Πηγή: «Ε.Π. (Ενωμένες Πάντα)», Ζωρζ Σαρή, 1995

#ekdoseispataki #eimasteoiskepseis #eimasteoilekseis #eimastetavivlia

Είπα στην αμυγδαλιά, μίλησέ μου για το Θεό.

 Και η αμυγδαλιά άνθισε.!

Ν.Καζαντζάκης

Μύθοι κι αλήθειες περί κορονοίο

Μύθοι κι αλήθειες  περί κορονοίο

Για να μην τρελαινόμαστε από τηλεόραση...

Άλκη Ζέη

Να είστε μαζί, να αγαπιέστε και να βοηθάει ο ένας τον άλλον.

Αυτό είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε σήμερα, να παρασταθούμε ο ένας στον άλλον και υλικά αλλά και ψυχικά, για να μην μας πάρει η κατάθλιψη.

 Είναι πολύ φοβερό να πάθουμε κατάθλιψη σαν λαός, γι’ αυτό νομίζω ότι πρέπει μέσα μας να έχουμε μια μικρή φλόγα, μια μικρή χαρά και τότε θα δείτε πως όλα θα είναι πιο ανάλαφρα.

 Είναι δύσκολα χρόνια, όσο κρίση και αν υπάρχει όμως, έστω και σε ένα πολύ μικρό πράγμα να ελπίζετε, σιγά σιγά θα γίνει ένα μεγάλο παζλ».

..Άλκης Ζέη..

#Η_ποίησις_εντός_μας_post

...

Η λακωνικότερη ιστορία του κόσμου, είναι η ιστορία των δειλών ανθρώπων!

...Μενέλαος Λουντέμης...

Το ευλογημένο καράβι

Το ευλογημένο καράβι

"Πού πας καραβάκι με τέτοιον καιρό;
Σε μάχεται η θάλασσα, δεν τη φοβάσαι;
Ανέμοι σφυρίζουν και πέφτει νερό,
πού πας καραβάκι με τέτοιον καιρό;"

_"Για χώρα πηγαίνω πολύ μακρινή
θα φέξουνε φάροι πολλοί να περάσω
βοριάδες, νοτιάδες θα βρω μα θα φτάσω
με πρίμο αγεράκι, μ' ακέριο πανί."

_"Κι αν οι κάβοι σου στήσουν τη νύχτα καρτέρι;
Απάνω σου αν πέσει το κύμα θεριό
και πάρει τους ναύτες και τον τιμονιέρη;
Πού πας καραβάκι με τέτοιον καιρό;"

«Ψηλά στο εκκλησάκι του βράχου, που ασπρίζει,
για μένα έχουν κάμει κρυφή λειτουργία ·
ορθός ο Χριστός το τιμόνι μου αγγίζει,
στην πλώρη μου στέκει η παρθένα Μαρία.»

 Ζαχαρία Παπαντωνίου

Ας κάνει ο καθένας μας τους συνειρμούς και τους συμβολισμούς που εκείνος βλέπει στο ποίημα των παλαιών αναγνωστικών του δημοτικού σχολείου.

❤❤❤

| Κική Δημουλά | 6 Ιουνίου 1931 - 22 Φεβρουαρίου 2020 |

Περπατώ και νυχτώνει.
Αποφασίζω και νυχτώνει.

Όχι δεν είμαι λυπημένη.

Υπήρξα περίεργη και μελετηρή.
Ξέρω απ’ όλα. Λίγο απ’ όλα.
Τα ονόματα των λουλουδιών όταν μαραίνονται,
πότε πρασινίζουν οι λέξεις και πότε κρυώνουμε.
Πόσο εύκολα γυρίζει η κλειδαριά των αισθημάτων
μ’ ένα οποιοδήποτε κλειδί της λησμονιάς.

Όχι δεν είμαι λυπημένη.

Πέρασα μέρες με βροχή,
εντάθηκα πίσω απ΄αυτό
το συρματόπλεγμα το υδάτινο
υπομονετικά κι απαρατήρητα,
όπως ο πόνος των δέντρων
όταν το ύστατο φύλλο τους φεύγει
κι όπως ο φόβος των γενναίων.

Όχι, δεν είμαι λυπημένη.

Πέρασα από κήπους, στάθηκα σε συντριβάνια
και είδα πολλά αγαλματίδια να γελούν
σε αθέατα αίτια χαράς.
Και μικρούς ερωτιδείς, καυχησιάρηδες.
Τα τεντωμένα τόξα τους
βγήκανε μισοφέγγαρο σε νύχτες μου και ρέμβασα.
Είδα πολλά και ωραία όνειρα
και είδα να ξεχνιέμαι.

Όχι, δεν είμαι λυπημένη.

Περπάτησα πολύ στα αισθήματα,
τα δικά μου και των άλλων,
κι έμενε πάντα χώρος ανάμεσά τους
να περάσει ο πλατύς χρόνος.
Πέρασα από ταχυδρομεία και ξαναπέρασα.
Έγραψα γράμματα και ξαναέγραψα
και στο θεό της απαντήσεως προσευχήθηκα άκοπα.
Έλαβα κάρτες σύντομες:
εγκάρδιο αποχαιρετηστήριο από την Πάτρα
και κάτι χαιρετίσματα
από τον Πύργο της Πίζας που γέρνει.

Όχι, δεν είμαι λυπημένη που γέρνει η μέρα.

Μίλησα πολύ. Στους ανθρώπους,
στους φανοστάτες, στις φωτογραφίες.
Και πολύ στις αλυσίδες.
Έμαθα να διαβάζω χέρια
και να χάνω χέρια.

Όχι, δεν είμαι λυπημένη.

Ταξίδεψα μάλιστα.
Πήγα κι από 'δω, πήγα κι από ‘κει.
Παντού έτοιμος να γεράσει ο κόσμος.
Έχασα κι από 'δω, έχασα κι από ‘κει.
Κι από την προσοχή μου μέσα έχασα
κι απ’ την απροσεξία μου.
Πήγα και στη θάλασσα.
Μου οφειλόταν ένα πλάτος. Πες πως το πήρα.
Φοβήθηκα τη μοναξιά
και φαντάστηκα ανθρώπους.
Τους είδα να πέφτουν
απ’ το χέρι μιας ήσυχης σκόνης,
που διέτρεχε μιαν ηλιαχτίδα
κι άλλους από τον ήχο μιας καμπάνας ελάχιστης.
Και ηχήθηκα σε κωδωνοκρουσίες
ορθόδοξης ερημίας.

Όχι, δεν είμαι λυπημένη.

Έπιασα και φωτιά και σιγοκάηκα.
Και δεν μου ‘λειψε ούτε των φεγγαριών η πείρα.
Η χάση τους πάνω από θάλασσες κι από μάτια,
σκοτεινή, με ακόνισε.

Όχι, δεν είμαι λυπημένη.

Όσο μπόρεσα έφερ’ αντίσταση σ’ αυτό το ποτάμι
όταν είχε νερό πολύ, να μη με πάρει,
κι όσο ήταν δυνατόν φαντάστηκα νερό
στα ξεροπόταμα
και παρασύρθηκα.

Όχι, δεν είμαι λυπημένη

Σε σωστή ώρα νυχτώνει.

| Το λίγο του κόσμου (Πέρασα) | εκδόσεις Ίκαρος |

🌷🌷🌷

Όταν έχεις ταλαντούχους φίλους, έχεις τα πάντα!🌷
Μπράβο Πάνο!❤
Πάντα με όμορφες εμπνεύσεις!🌷

Τσικνοπέμπτη

Τσικνοπέμπτη

Το έθιμο χάνεται στα βάθη των αιώνων, χωρίς να γνωρίζουμε την προέλευσή του. Εικάζεται, όμως, ότι προέρχεται από τις βακχικές γιορτές των αρχαίων.

Η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου (Κρεατινής) ονομάζεται Τσικνοπέμπτη ή Τσικνοπέφτη, επειδή την ημέρα αυτή όλα τα σπίτια ψήνουν κρέας ή λειώνουν το λίπος από τα χοιρινά και ο μυρωδάτος καπνός (τσίκνα) είναι διάχυτος παντού. Από αυτή την τσίκνα, λοιπόν, έχει πάρει και το όνομά της η Πέμπτη και λέγεται Τσικνοπέμπτη.

Το έθιμο χάνεται στα βάθη των αιώνων, χωρίς να γνωρίζουμε την προέλευσή του. Εικάζεται, όμως, ότι προέρχεται από τις βακχικές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων, που επιβίωσαν του Χριστιανισμού. Σύμφωνα με τον λαογράφο Δημήτριο Λουκάτο, το φαγοπότι και το γλέντι της ημέρας είναι «ομοιοπαθητικές προσπάθειες για την ευφορία της γης».

Την Τσικνοπέμπτη ξεκινούν ουσιαστικά οι εκδηλώσεις της Αποκριάς, οι οποίες κορυφώνονται με τα Κούλουμα την Καθαρά Δευτέρα. Ανάλογες γιορτές υπάρχουν στη Γερμανία (Schmutziger Donnerstag = Λιπαρή Πέμπτη) και στη Νέα Ορλεάνη των ΗΠΑ (Mardi Gras = Λιπαρή Τρίτη), που συνδυάζονται με καρναβαλικές εκδηλώσεις.

Στο έθιμο της Τσικνοπέμπτης και γενικά στην κρεατοφαγία αντιτίθεται η οργάνωση “Πολίτες για τα Δικαιώματα της Φύσης και της Ζωής” (ΠΟΦΥΖΩ), που υποστηρίζει την ιδεολογία του «αντισπισισμού» (anti-speciesism), η οποία στρέφεται κατά της καταπάτησης των δικαιωμάτων των ζώων.

Η Τσικνοπέμπτη ανά την Ελλάδα

Στην παλαιά πόλη της Κέρκυρας τελούνται τα Κορφιάτικα Πετεγολέτσια ή αλλιώς Κουτσομπολιά ή Πέτε Γόλια. Η πετεγολέτσα, το πετεγουλιό όπως το λένε οι Κερκυραίοι, δεν είναι άλλο από το γνωστότατο κουτσομπολιό. Η πετεγολέτσα πραγματοποιείται το βράδυ της Τσικνοπέμπτης, στην Πιάτσα κοντά στην τοποθεσία “Κουκουνάρα”, της πόλης τής Κέρκυρας.
Στην Πάτρα έχουμε το έθιμο της Κουλουρούς. Η Γιαννούλα η Κουλουρού πιστεύει λανθασμένα πως ο Ναύαρχος Ουίλσον είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της και πως έρχεται να την παντρευτεί. Γι’ αυτό ντύνεται νύφη και με τη συνοδεία των Πατρινών πηγαίνει να προϋπαντήσει τον καλό της στο λιμάνι. Γύρω της οι Πατρινοί διασκεδάζουν με τα καμώματά της.
Στις Σέρρες ανάβονται μεγάλες φωτιές στις αλάνες, στις οποίες αφού ψήσουν το κρέας, πηδούν από πάνω τους. Στο τέλος κάποιος από την παρέα με χιούμορ αναλαμβάνει τα «προξενιά», ανακατεύοντας ταυτόχρονα τα κάρβουνα με ένα ξύλο.
Στην Κομοτηνή καψαλίζουν την κότα που θα φαγωθεί την επόμενη Κυριακή (της Απόκρεω). Αυτήν την ημέρα τα αρραβωνιασμένα ζευγάρια ανταλλάσσουν δώρα φαγώσιμα. Ο αρραβωνιαστικός στέλνει στην αρραβωνιαστικιά του μια κότα, τον κούρκο, και εκείνη στέλνει μπακλαβά και μια κότα γεμιστή. Όλα αυτά πραγματοποιούν την παροιμία πως ο «έρωτας περνάει από το στομάχι».
Στο Ηράκλειο της Κρήτης, μικροί και μεγάλοι περιδιαβαίνουν μεταμφιεσμένοι στους δρόμους και στις πλατείες της πόλης, τραγουδώντας και χορεύοντας.

Ανεμώνες ❤

"Ώσπου κουδούνισαν παντού οι τσιγγάνες ανεμώνες...

Οδυσσέας Ελύτης

Αμυγδαλιά❤

Είπα στην αμυγδαλιά, μίλησέ μου για το Θεό.
 Και η αμυγδαλιά άνθισε.!

Ν.Καζαντζάκης.

Χρώματα κι αρώματα❤🌷

 Χρώματα κι αρώματα!! 🌷❤

Ελπίδα ❤

Δεν μπορώ να χάσω το μόνο πράγμα που με κρατά ζωντανό:
Την ελπίδα.
Μια λέξη που συχνά βρίσκεται μαζί μας το πρωί, τραυματίζεται κατά τη διάρκεια της ημέρας και πεθαίνει κατά το σούρουπο, αλλά ξαναγεννιέται με την αυγή.

P. Coelho

Μην αφήσεις να γεράσει την ψυχή σου!

Και τα χρόνια περνάνε και φεύγουνε σαν την άμμο που κυλάει ανάμεσα απ΄τα δάκτυλα!

Κι αυτό που είσαι σήμερα θα αλλάξει, θα ωριμάσει, θα γεράσει.
Όμως μη σκας για αυτό, δεν το ορίζεις.

Βλέπεις τον χρόνο φίλε μου κανένας δεν τον νίκησε, η φθορά είναι αναπόφευκτη κι οι αλλαγές θα έρθουν δίχως να σε ρωτήσουν.

Γκρίζα μαλλιά και ρυτίδες παράσημα, θα μαρτυρούν πως δόθηκαν οι μάχες σου γενναίες.
Θέλεις δεν θέλεις.

Ένα μονάχα μην αφήσεις να αλλάξει...
 εκείνη την πολύτιμη ψυχή που κουβαλάς από παιδί.
Μην την αφήσεις να γεράσει την ψυχή σου!!!

Αποκριάτικες ζωγραφιές 🎨

 Δημιουργικές ώρες ζωγραφίζοντας 🎨🎨

Γαλήνη ❤

《Ψάχνουμε για τόσα πολλά πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα το μόνο πράγμα που όλοι χρειαζόμαστε είναι να βρούμε λίγη γαλήνη.》❤❤

Magnolia painting 🌼🎨

Magnolia  painting 🌼🎨acrylic painting 🎨

Αποκριάτικες μάσκες

Δημιουργικές ώρες ζωγραφικής

Αποκριάτικες μάσκες

παράθυρο με θέα❤

~Είμαι ένας απλός , καθημερινός, αισιόδοξος άνθρωπος.
Αλλά, δεν αντέχω τα παράθυρα χωρίς θέα.
Τα παράθυρα βρίσκονται εκεί για να ταξιδεύουν τη ματιά.
Για ν' αποκαλύπτουν ορίζοντες.
Για να υπόσχονται το «παραπέρα».
Για να λούζουν στο αληθινό φως τ' άδεια δωμάτια.
Για να φτιάχνουν σκιές με χρώματα πάνω στους λευκούς τοίχους...~
Ο. Ελύτης

📸ikaria