Άδικος κόπος το να προσπαθεί κανείς. Δεν αλλάζει ο άνθρωπος… Ας το πάρουμε απόφαση, για να μην παιδεύουμε ούτε τους άλλους, ούτε τους ίδιους μας τους εαυτούς.
Δεν αλλάζει ο άνθρωπος…
Ας κοιτάξουμε λοιπόν, να τα βρούμε με τον εαυτό μας, να μας αγαπήσουμε όπως είμαστε, και να αφήσουμε κατά μέρους τις αλλαγές…’’
Και κάπως έτσι, παραμυθιάζουμε τους εαυτούς μας και μένουμε στάσιμοι, βολεμένοι στις ζωούλες μας. Χαϊδεύουμε τα αυτιά μας, δικαιολογούμε την σαπίλα μας, παραμένουμε κολλημένοι, αμετακίνητοι στα πάθη μας, στις πτώσεις μας, στα λάθη μας. Κάπως έτσι, επιμένουμε με νύχια και με δόντια στη φθορά μας… Μας βολεύει το παραμυθάκι αυτό, πως δεν αλλάζει ο άνθρωπος. Γιατί η αλλαγή προϋποθέτει, κόπο, αγώνα, πάλη, ιδρώτα, αίμα, θυσία, ευθύνη. Η αλλαγή προϋποθέτει ξεβόλεμα από τα συνηθισμένα. Η αλλαγή προϋποθέτει κότσια. Προϋποθέτει ανδρεία.
Αλλάζει ο άνθρωπος. Σφαγείς γίνανε άγιοι, διώκτες γίναν απόστολοι, πόρνες γίνανε οσίες, φονιάδες γίνανε αρνιά. Αλλάζει ο άνθρωπος... Δεν είπε κανείς ότι είναι εύκολο.
Αλλά ο άνθρωπος αλλάζει...
..Ελευθέριος Ελευθεριάδης..
#Ηποίησιςεντόςμας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου