Ενας χρόνος μαζεύει τα μπογαλάκια του και φεύγει,ενας δύσκολος χρόνος απο κάθε αποψη ομως στον καθένα γεννιέται μια σκέψη,μια ανάμνηση ενα αύριο που έρχεται...
Δε μπορώ να γράψω άλλα για το αύριο, ακόμα πολεμάω το σήμερα. Κλείνω σε ένα σεντούκι όλες μου τις αναμνήσεις, το οποίο θα προσπαθήσω να ανοίγω μόνο επιλεκτικά από εδώ και στο εξής. Αλλά οι άτιμες, ξεπηδούν μόνες τους με θράσος και στοιχειώνουν το μυαλό μου χωρίς να το θέλω! Αλλά ποτίζω το μυαλό μου με αισιοδοξία ότι μας περιμένουν ακόμα καλύτερα χρόνια. Φτάνει να έχουμε προσδοκίες. Προσδοκίες με πινελιές φρεσκάδας, διάθεσης και θετικής σκέψης! Όπως περίπου κάναμε ως τώρα.
Θα κλείσω, λοιπόν, το παραθυράκι των σκέψεών μου παραθέτοντας μία σοφή κουβέντα που είπε κάποτε ένας τσομπάνης στον μπαμπά μου: «Παιδάκι μου, τίποτα δεν είναι δικό μας παρά μόνο ό,τι βλέπουμε και ό,τι τρώμε». Γι’ αυτό οφείλουμε να ζούμε με ένταση, να έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας, να ρουφάμε την κάθε στιγμή, να χαμογελάμε, να αισθανόμαστε τυχεροί που αναπνέουμε.....!!!!!
Με τον καλό λοιπόν και οι ευχές σας επιθυμίες μου....
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.....!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου