Όσο κοιτάει πίσω ζηλεύει τους καλοκαιρινούς έρωτες, όσο κοιτάει μπροστά ζηλεύει τις χειμωνιάτικες αγκαλιές.
Και μένει έτσι, ανήμπορος, κενός και στη μέση.
Οκτώβρης.
Mήνας που κρύβει μέσα του αριθμό και πάλι δεν υπολογίζεται.
Και τού’χουν πει πως το οκτώ ανήκει στον Αύγουστο και πως το δέκα του έπρεπε, μα του το πήρε ο Δεκέμβρης.
Και μένει έτσι.
Οκτώβρης.
Να ζηλεύει αυτό που θέλει και δεν του το δίνουνε.
Αυτό που είναι και δεν το διεκδίκησε.
Φέτος λέει να παραιτηθεί…
Να ξαπλώσει μόνο και να κοιτάει τον γαλάζιο ουρανό πριν τον κρύψουνε τα πρωτοβρόχια.
Κι όταν θα ξαπλώσει, θα δει…
Το οχτάρι του θα γίνει άπειρο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου