Μαρία

MΑΡΙΑ

Μαρία
του πελάγου και τ’ ουρανοθάλασσου
Μαρία αρμυρή
των κρίνων Παναγιά

Μαρία όμορφη, καθάρια
ζωντανή
Λιγώνει ο νους μου
σαν σε θυμηθώ

Από το κύμα να γεννιέσαι
χαριτόβρυτη
με τα μαλλιά να στάζουν θάλασσα
ίδια γοργόνα
που φυσά κοχύλια

Μαρία...
Γέμιση του φεγγαριού
μια νύχτα Αυγούστου
Με γλύκα φρέσκου σταφυλιού
σε ώρα τρύγου

Μαρία εσύ
λιμάνι απάνεμο
μια αγκαλιά ολόκληρη
με ρόδα
κίτρινα ηλιοτρόπια
σε κάμπο απλωμένα να σαλεύουν

Μαρία μου
Γλυκό του κουταλιού
τα χείλη σου
Με μάτια μαύρα - έκλειψη ηλίου-
που όμως μοιάζουνε φευγάτα περιστέρια

Μαρία!
Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας
Πάνω μου γείρε
σφάλισε τον ύπνο μου....
--------------------------------------------
Ρένα Πετροπουλου Κουντούρη
(ανέκδοτο 2000)