Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2019

"Κάποτε θα `ρθουν να σου πουν πως σε πιστεύουν, σ’ αγαπούν και πώς σε θένε, έχε το νου σου στο παιδί, κλείσε την πόρτα με κλειδί ψέματα λένε."

Καλημέρα! Σήμερα η καρτ ποστάλ υπερασπίζεται το παιδί! Ο Παύλος Σιδηρόπουλος τραγουδά: "Κάποτε θα `ρθουν να σου πουν πως σε πιστεύουν, σ’ αγαπούν και πώς σε θένε, έχε το νου σου στο παιδί, κλείσε την πόρτα με κλειδί ψέματα λένε."
Στα τραγούδια και τα ταξίδια ο Βαγγέλης Περάκης / 7:00 με 10:00 / Μέντα 88
Μας ακούτε εδώ: http://www.menta88.gr/player/
Η ευχετήρια κάρτα μας σήμερα θα πάει στη Δανία για να ακούσει την ιστορία της ζωής ενός γνήσιου παραμυθά. Είναι ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Όπως έλεγε και ο ίδιος : "Σουτ! Αρχίζει το παραμύθι! Όταν τελειώσει, θα ξέρουμε περισσότερα απ΄ότι τώρα…..." Ο Άντερσεν ήταν γιος ενός φτωχού τσαγκάρη και μιας πλύστρας. Ήταν ένα περίεργο παιδί με εξαιρετική φαντασία. Πολλές φορές τον έβλεπαν να περπατά στο δρόμο σαν ονειροπαρμένος και το μυαλό του δεν το είχε πουθενά αλλού, παρά μόνο στα ποιήματα και στο διάβασμα.
Σε ηλικία 7 χρόνων βλέπει την πρώτη θεατρική του παράσταση κι αποφασίζει πως όνειρο της ζωής του είναι να γίνει ηθοποιός. Μένει ορφανός στα 11 του χρόνια και κάνει χίλιες δυο δουλειές για να επιβιώσει. Προσπάθησε άδικα να μάθει την τέχνη του πατέρα του. Όταν τέλειωσε το σχολείο των άπορων παιδιών, μπήκε σε ένα ραφτάδικο, για να μάθει την τέχνη, αλλά ούτε και εκεί τα κατάφερε. Το ενδιαφέρον του κέρδισε το θέατρο, όπου αποστήθιζε ολόκληρες σκηνές από τα έργα που έβλεπε. Όταν ήταν με τους φίλους του, του άρεσε να απαγγέλλει και να τραγουδά. Ήταν δεκατεσσάρων χρονών, όταν, κυνηγώντας μια καλύτερη τύχη, έφθασε στην Κοπεγχάγη, με μόνη του περιουσία 30 φράγκα με σκοπό να γίνει ηθοποιός.
Έδωσε εξετάσεις στη Σχολή θεάτρου, αλλά ήταν τόσο άσχημος και αδύνατος, που δεν τον δέχτηκαν. Το όνειρο του μένει ανεκπλήρωτο, όμως συνεχίζει να ελπίζει και να δημιουργεί με την φαντασία του ιστορίες. Τις παίζει με κούκλες σε ένα μικρό κουκλοθέατρο που έχει κατασκευάσει ο ίδιος για να ξεφεύγει από την μοναξιά του. Με πολλές δυσκολίες καταφέρνει να τελειώσει το Γυμνάσιο και ωστόσο γράφει συνεχώς και σιγά σιγά αρχίζει να γίνεται γνωστός. Ένα από τα έργα που γράφει παρουσιάζεται στο Βασιλικό Θέατρο. Οι ιστορίες του δημιουργούν ταραχή στους λογοτεχνικούς κύκλους. Όπως λένε οι κριτικοί, «ένα νέο αστέρι γεννιέται». Τα παιδιά αρχίζουν να τον αγαπούν. Πιστεύουν πως είναι ένας άγγελος που γράφει ωραίες ιστορίες...
Το όνομά του θα ταυτιστεί με τα παραμύθια. Αρχίζει τα ταξίδια σε όλο τον κόσμο, ταξίδια που τον έφεραν και στην Ελλάδα το 1841. Συνήθιζε να λέει και να πιστεύει ότι το "Να είσαι χρήσιμος στον κόσμο είναι ο μόνος τρόπος να είσαι ευτυχισμένος.." Ο ίδιος ήταν και είναι χρήσιμος και σε μεγάλους και σε παιδιά γιατί κατάφερε και ο ίδιος να παραμείνει για πάντα παιδί. Γιατί όπως λέει και ο Γερμανός συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας Έριχ Κέστνερ: Οι περισσότεροι άνθρωποι αποθέτουν την παιδική τους ηλικία σαν παλιό καπέλο. Την ξεχνούν σαν έναν αριθμό τηλεφώνου που δεν ισχύει πια... Μόνον όποιος ενηλικιώνεται και παραμένει παιδί είναι άνθρωπος..." Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν σήμερα μας υπενθυμίζει ότι: "Τα παραμύθια είναι περήφανα. Έρχονται μόνο όταν τους αρέσει…..." αλλά και ότι "Οτιδήποτε βλέπεις μπορεί να γίνει ένα παραμύθι και μπορείς να βγάλεις μια ιστορία από οτιδήποτε αγγίξεις.."
Παραμένει όμως το ερώτημα, μπορούμε να υπερασπιστούμε το παιδί μέσα μας και δίπλα μας; Οι ψυχολόγοι θα μας πουν ότι δυστυχώς η κοινωνία επιτίθεται νωρίς, όταν το άτομο είναι ακόμα ανυπεράσπιστο.. Αλλά αν προσπαθήσουμε και καταφέρουμε έστω και για λίγο να υπερασπιστούμε το παιδί τότε μπορεί να αλλάξουν πολλά.. Γιατί όπως λέει ο Εξιπερύ: "Μόνο τα παιδιά ξέρουν αυτό που ψάχνουν..."
Πάμε μαζί τους σήμερα για να βρούμε τα θαύματα του κόσμου. Όπως έχει γραφτεί στα μάτια ενός παιδιού δεν υπάρχουν τα 7 θαύματα του κόσμου. Υπάρχουν 7 εκατομμύρια. Σε περιμένω και σήμερα μέχρι τις 10 στο Μέντα 88 να πούμε και να ακούσουμε ιστορίες ανθρώπων που με αχαλίνωτη φαντασία διατήρησαν την παιδική τους αθωότητα και έγραψαν, αγάπησαν, τραγούδησαν, δημιούργησαν με καθαρή ψυχή. Γιατί "Και όταν θα `ρθουν οι καιροί που θα `χει σβήσει το κερί στην καταιγίδα, υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα.." Καλημέρα!
*Κάθε μέρα στις 7.00 στέλνουμε στην πόλη την καρτ ποστάλ της ημέρας με έναν στίχο-ευχή για το δρόμο. Σου αρέσει; Έλα να την μοιραστούμε.
ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ 'ΡΘΟΥΝ
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Τραγούδι: Παύλος Σιδηρόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Οκτωβρης... Νοεμβρίος... 🍂🍂🍂🍂🍂

 Πρέπει να φύγω!!!  Αναστέναξε ο Οκτώβρης και χιλιάδες φύλλα έπεφταν από τη θλίψη... Ήρθε η ώρα!! Ψιθύρισε ο Νοέμβριος.. Σε παρακαλώ δώσε μο...