15 Φεβρουαρίου-Παγκόσμια ημέρα κατά του παιδικού καρκίνου
Δεν ξεχνώ...
Στους γονείς των παιδιών που ''έφυγαν''
ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΤΑΝ Τ’ ΑΣΤΡΑ
Άφησε πια του πόνου το κρεβάτι
Φτερά απόκτησε κι ανέβηκε σε σένα
Ένα παιδί που ονειρευόταν τ’ άστρα ήταν
Μια άδολη ψυχή
Θυσία
Ο άλλος κόσμος του
Δεν έχει οδύνη
Ένα ολόφωτο χαμόγελο
Ακουμπισμένο είχε
Στη ρημαγμένη μας καρδιά
Που τώρα γλίστρησε σα χάδι
Κι άγιασε με το μύρο του
Το μέσα μας
Και τ’ αρκουδάκι
Που’ χε μες στην αγκαλιά του
Αγγελικές φτερούγες το σκεπάζουν
Σκεπάζουν το κορμάκι που απόμεινε να κοιτά
Τον ουρανό με μάτια ορθάνοιχτα
Θεέ μου, δε Σου ζητώ το λόγο
Όσο κι αν η βουλή σου η σκληρή
Τούτη η άδικη, σκληρή βουλή
Στα δυο μας χώρισε
Σπαθί του πόνου
Αμείλικτο
Μονάχα καλοδέξου το
Δικό μας ήτανε
Πίσω το πήρες
Ας είναι μοναχά το τελευταίο
--------------------------------------------
Ρένα Πετροπούλου Κουντούρη
(ανέκδοτο 2014)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου