Το τσάι στην Τουρκία εμφανίζεται όλο και συχνότερα από το 1930 και μετά. Η σύγχρονη Τουρκία, μετά το 1923, περιορίστηκε στα σημερινά της όρια. Ξαφνικά ο καφές έγινε ένα ακριβό είδος εισαγωγής. Για τη λύση αυτού του προβλήματος, άρχισε τη δεκαετία του 1930, η καλλιέργεια ινδικού τσαγιού στις ακτές του ανατολικού Ευξείνου Πόντου, γύρω από την περιοχή της Ριζούντας (Rize). Η επιλογή αυτή δεν ήταν τυχαία. Το ήπιο κλίμα και οι συχνές βροχοπτώσεις ευνοούν στην περιοχή αυτή την ανάπτυξη του τσαγιού.
Το τσάι στην Τουρκία (çay) έγινε προϊόν λαϊκής κατανάλωσης, από τη δεκαετία του 1940 και μετά, και αντικατέστησε τον καφέ στο πρωινό. Παρ’ όλα αυτά, η λέξη «kahvaltı» για το πρωινό, που παραπέμπει στον καφέ, έμεινε αμετάβλητη.
Σταδιακά εξαφανίστηκε η έννοια του «kahveci» και αντικαταστάθηκε απ’ αυτή του «çaycı» (τσαϊτζί), όπως άλλωστε χάθηκε και η έννοια του «kahvene». Στη θέση της εμφανίστηκαν οι όροι «çay bahçesi» (κήπος του τσαγιού) ή «çay salonu» (σαλόνι του τσαγιού), δηλαδή τα τεϊπωλεία. Με άλλα λόγια, το τσάι, ως εθνικό ρόφημα της Τουρκίας, έχει μια ιστορία λιγότερη του ενός αιώνα.
Για την παρασκευή του τσαγιού, η παράδοση απαιτεί το «Σαμοβάρι» (semaver) μια λέξη και συσκευή ρωσικής προέλευσης. Επειδή όμως είναι ακριβό και χρονοβόρο στην παρασκευή, οι περισσότεροι προτιμούν το «çaydanlık».
Το «çaydanlık» είναι μια ειδική, μεταλλική τσαγιέρα που αποτελείται από δυο τεμάχια, από τα οποία το κάτω κομμάτι είναι μεγάλο. Σ’ αυτό τοποθετείται μόνο νερό. Στο μικρότερο κομμάτι, το οποίο εφαρμόζει και τοποθετείται πάνω στο μεγαλύτερο, υπάρχει η σκόνη του τσαγιού με λίγο νερό. Ολόκληρο το «çaydanlık» τοποθετείται στο γκάζι και μετά από 15-20 λεπτά, αφού το τσάι «τραβήξει», το ρόφημα είναι έτοιμο. Το τσάι στην Τουρκία σερβίρεται σε μικρά ποτηράκια με τον εξής τρόπο. Αρχικά, αυτός που σερβίρει το τσάι αρχίζει να βάζει στο ποτηράκι του τσαγιού από την πάνω, την μικρή τσαγιέρα που, μετά το βράσιμο, εμπεριέχει πηχτό τσάι. Αφού φτάσει στο ένα τρίτο ή το ένα τέταρτο του ποτηριού, συμπληρώνει το υπόλοιπο με καυτό νερό από την κάτω, τη μεγάλη τσαγιέρα. Έτσι το τσάι, ανάλογα με το ποσοστό που υπάρχει από την πάνω τσαγιέρα, καταναλώνεται ελαφρύ (açık = ανοικτό) ή βαρύ (koyu = σκούρο).
Η γη του Πόντου δίνει στο τουρκικό τσάι ξεχωριστή γεύση και ένα ιδιαίτερο, κοκκινωπό χρώμα. Γι’ αυτό, για το καλό τσάι, έχει καθιερωθεί ο όρος «tavşan kanı çay» που σημαίνει «τσάι (σαν) αίμα λαγού».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου