"Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος, δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, φταίει η ζωή που είναι μικρή..."

 Σήμερα η καρτ ποστάλ θα βρει τον τρόπο να αγαπήσει ξανά την ζωή. Οι Λαθρεπιβάτες τραγουδούν: "Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος, δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, φταίει η ζωή που είναι μικρή..."
Σήμερα η ευχετήρια κάρτα μας θα ταξιδέψει με την συγγραφέα και ποιήτρια Κιμ Μακ Μίλεν που όταν έγινε 40 ετών, στα γενέθλιά της, έγραψε ένα ποίημα πάνω στο οποίο βασίστηκε το βιβλίο "Όταν έμαθα να αγαπώ τον εαυτό μου". Το βιβλίο έγινε best seller και το συγκεκριμένο ποίημα λέγεται ότι το διάβασε μέχρι και ο Τσάρλι Τσάπλιν όταν γιόρταζε τα 70α του γενέθλια. Πάμε να το διαβάσουμε:
"Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη, απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω κόντρα στην αλήθεια μου. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε αυθεντικότητα.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα σε πόσο δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος με το να του επιβάλλω τις επιθυμίες μου, παρότι ήξερα ότι ούτε ήταν κατάλληλη η στιγμή ούτε ο άνθρωπος ήταν έτοιμος, ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος ήμουν εγώ. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε σεβασμό.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να λαχταρώ μια άλλη ζωή και μπόρεσα να δω ότι τα πάντα γύρω μου με προκαλούσαν να μεγαλώσω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ωριμότητα.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα ότι βρίσκομαι πάντα και σε όλες τις περιστάσεις, την κατάλληλη στιγμή και στο σωστό μέρος και ότι όλα όσα γίνονται είναι σωστά. Από τότε κατάφερα να γαληνέψω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε αυτοπεποίθηση.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερο χρόνο μου και σταμάτησα να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον. Σήμερα κάνω μόνο ό,τι με ευχαριστεί και με γεμίζει χαρά, ό,τι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά, με τον δικό μου τρόπο και στους δικούς μου ρυθμούς. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε απλότητα.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, απελευθερώθηκα από ό,τι δεν ήταν υγιές για μένα. Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και από ό,τι με τραβούσε συνεχώς μακριά από τον ίδιο μου τον εαυτό. Στην αρχή το ονόμαζα “υγιή εγωισμό”. Αλλά σήμερα ξέρω ότι είναι αυτοαγάπη.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να θέλω να έχω πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλα πολύ λιγότερο. Σήμερα κατάλαβα ότι αυτό το λέμε μετριοφροσύνη.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, αρνήθηκα να συνεχίσω να ζω στο παρελθόν και να ανησυχώ για το μέλλον μου. Τώρα ζω περισσότερο τη στιγμή όπου όλα συμβαίνουν. Έτσι σήμερα, ζω την κάθε μέρα και αυτό το λέω ικανοποίηση.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, συνειδητοποίησα ότι η σκέψη μου μπορεί να με κάνει μίζερο και άρρωστο. Όταν όμως επικαλέστηκα τις δυνάμεις της καρδιάς μου, η λογική απέκτησε έναν πολύτιμο σύντροφο. Αυτή τη σχέση την ονομάζω σήμερα σοφία της καρδιάς.
Δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις και τα προβλήματα με τον εαυτό μας και τους άλλους γιατί καμιά φορά, ακόμα και τα άστρα εκρήγνυνται και δημιουργούνται νέοι Γαλαξίες. Σήμερα ξέρω ότι αυτό είναι η ζωή!
Πάμε και σήμερα να συναντήσουμε ανθρώπους που μεγαλώνουν αλλά δεν σταματούν να ταξιδεύουν για να βρουν τη μαγεία και τη σοφία της ζωής. Ο Βρετανός ποιητής Ρόμπερτ Μπράουνινγκ έλεγε: "Τι είναι η ηλικία του ανθρώπου; Πρέπει να βιαστεί, αυτό είναι όλο. Να στριμώξει σε μια μέρα, ό,τι στα νιάτα του θα του έπαιρνε ένα χρόνο για να κάνει... Άλλωστε το γνωρίζω πιά.  Ο ήλιος μου δύει για να ανατείλει ξανά. Και πάντα η Αγάπη θα είναι η ενέργεια της ζωής. Και έμαθα ακόμα πως η επιτυχία ενός λεπτού ξεπληρώνει την αποτυχία ετών..." Γιατί όπως έλεγε και ο Ρωμαίος ποιητής Οράτιος: "Μάθε μετράς τα γενέθλιά σου με ευγνωμοσύνη.."

"Και να που τα ταξίδια μείναν μόνο όνειρα και να που οι φωνές και τα τραγούδια σώπασαν και να που η ζωή τώρα κυλάει πιο γρήγορα και να που τα παιδιά και τα παιχνίδια χάθηκαν. Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος, δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, φταίει η ζωή που είναι μικρή..."


ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΩ
Μουσική: Γιάννης Νικολάου
Στίχοι: Γιάννης Νικολάου & Οδυσσέας Εισαγγελέας
Τραγούδι: Παντελής Θαλασσινός - Λαθρεπιβάτες