Ένας πραγματικός «Φάρος» της παράδοσης
Φάρος, μία οικογένεια, ένας σύλλογος με
τεράστιο «ηθικό βάρος στους ώμους του»
που όμως αυτό αποτελεί και τα γερά θεμέλιά του. Αγώνας για κάτι το –σχεδόν-
ακατόρθωτο..
Γιατί είναι δύσκολο να διαφυλάξεις τις μνήμες των πονεμένων μικρασιατών, τα ήθη ,τα έθιμα, να έχεις την ευθύνη, το χρέος να τις μεταβιβάσεις στις επόμενες γενιές και να μην τις αφήσεις να χαθούν στο πέρασμα των χρόνων…. Να κρατήσεις ζωντανή την θύμηση της παράδοσης για να οικοδομήσεις ένα στέρεο μέλλον….
Κι όμως ο «Φάρος» δείχνει να έχει βρει έναν δικό του κώδικα, έναν μοναδικό τρόπο να επιβιώνει…. Είναι ένας μεγάλος σύλλογος με δυνατά αισθήματα, διότι εκεί βλέπεις να υπάρχει αγάπη , έρωτες, φιλίες, πάθος για τον χορό ,την παράδοση, γέλια ,χαρές αλλά και γρίνες, τσακωμοί που όμως αυτά τους κάνουν όλους πιο δυνατούς και πιο ενωμένους!!!
Μην φανταστείς…. Απλοί άνθρωποι είναι τα μέλη του, με ανθρώπινα χαρακτηριστικά, θα τους δεις να γελούν, να δακρύζουν, να θυμώνουν, να κλαίνε αλλά… ρίχνουν έναν χορό κι όλα περνάνε….
Λες και ο χώρος είναι ποτισμένος με ένα μαγικό που δίνει πάντα ένα ευχάριστο τέλος… Ίσως πάλι να είναι προσευχές του Αξιωτάκη από εκεί ψηλά που τον προστατεύουν τον «Φάρο» μας, γιατί μας βλέπει μας μαλώνει όταν κάνουμε λάθη ,χαίρεται με τις χαρές μας και παράλληλα μας φωνάζει «Διαδώστε τη Μικρασία μας!!» μπορείς να μείνεις ασάλευτος σε τέτοιο κάλεσμα;;;
Ζεις μοναδικές στιγμές εκεί, είναι ένα σχολείο ζωής, σε μαθαίνει τα πάντα, τι σημαίνει άγχος πριν την εκδήλωση, σεβασμός, και εκτίμηση σε ανθρώπους που δίνουν την ψυχή τους για τον σύλλογο, όπως ο αγαπημένος μας χοροδιδάσκαλο, που τον νιώθεις σαν πατέρα… Υπάρχουν έρωτες, καρδιοχτύπια, γέλια αλλά και ανατριχίλες όπως αυτή που ζήσαμε φέτος χορεύοντας στον Άγιο Χαράλαμπο… Ήταν σαν να βαδίζαμε στα χνάρια των μικρασιατών προγόνων μας, συνειδητοποιώντας την μεγάλη υποχρέωσή μας να τιμάμε πάντα την μικρασιατική μας παράδοση…
Γιατί είναι δύσκολο να διαφυλάξεις τις μνήμες των πονεμένων μικρασιατών, τα ήθη ,τα έθιμα, να έχεις την ευθύνη, το χρέος να τις μεταβιβάσεις στις επόμενες γενιές και να μην τις αφήσεις να χαθούν στο πέρασμα των χρόνων…. Να κρατήσεις ζωντανή την θύμηση της παράδοσης για να οικοδομήσεις ένα στέρεο μέλλον….
Κι όμως ο «Φάρος» δείχνει να έχει βρει έναν δικό του κώδικα, έναν μοναδικό τρόπο να επιβιώνει…. Είναι ένας μεγάλος σύλλογος με δυνατά αισθήματα, διότι εκεί βλέπεις να υπάρχει αγάπη , έρωτες, φιλίες, πάθος για τον χορό ,την παράδοση, γέλια ,χαρές αλλά και γρίνες, τσακωμοί που όμως αυτά τους κάνουν όλους πιο δυνατούς και πιο ενωμένους!!!
Μην φανταστείς…. Απλοί άνθρωποι είναι τα μέλη του, με ανθρώπινα χαρακτηριστικά, θα τους δεις να γελούν, να δακρύζουν, να θυμώνουν, να κλαίνε αλλά… ρίχνουν έναν χορό κι όλα περνάνε….
Λες και ο χώρος είναι ποτισμένος με ένα μαγικό που δίνει πάντα ένα ευχάριστο τέλος… Ίσως πάλι να είναι προσευχές του Αξιωτάκη από εκεί ψηλά που τον προστατεύουν τον «Φάρο» μας, γιατί μας βλέπει μας μαλώνει όταν κάνουμε λάθη ,χαίρεται με τις χαρές μας και παράλληλα μας φωνάζει «Διαδώστε τη Μικρασία μας!!» μπορείς να μείνεις ασάλευτος σε τέτοιο κάλεσμα;;;
Ζεις μοναδικές στιγμές εκεί, είναι ένα σχολείο ζωής, σε μαθαίνει τα πάντα, τι σημαίνει άγχος πριν την εκδήλωση, σεβασμός, και εκτίμηση σε ανθρώπους που δίνουν την ψυχή τους για τον σύλλογο, όπως ο αγαπημένος μας χοροδιδάσκαλο, που τον νιώθεις σαν πατέρα… Υπάρχουν έρωτες, καρδιοχτύπια, γέλια αλλά και ανατριχίλες όπως αυτή που ζήσαμε φέτος χορεύοντας στον Άγιο Χαράλαμπο… Ήταν σαν να βαδίζαμε στα χνάρια των μικρασιατών προγόνων μας, συνειδητοποιώντας την μεγάλη υποχρέωσή μας να τιμάμε πάντα την μικρασιατική μας παράδοση…
«Φάρος» λοιπόν σημαίνει να χαμογελάς όσο δύσκολο και αν είναι το αύριο, να ρίχνεις έναν χορό και να εκφράζεις όσα νιώθεις..
«Φάρος» σημαίνει ασφάλεια, οδηγός μέσα στα σκοτάδια της εποχής….
Το λένε και τα αρχικά του γράμματα..
Φιλίες που κρατούν χρόνια και γίνονται κουμπαριές.
Αγάπη για την παράδοση.
Ρομαντισμός μίας άλλης εποχής.
Οικοδόμημα με στέρεες βάσεις.
Συνεργασία ,ομαδικό πνεύμα.
Αυτός είναι
ο σύλλογος που μου έχει κλέψει την καρδιά, κι όχι μόνο σε εμένα…. Η
ψυχοθεραπεία μου ,ένα κομμάτι της ψυχής μου, ο χώρος που μόλις μπω νιώθω σαν να
αναπνέω καθαρό αέρα, να ξαναγεννιέμαι, να ξαναζώ…
Το Σάββατο
14/04/18 στο Ομήρειο 7.30 έχουμε την ετήσια εκδήλωση μας, «Τώρα τα πασχαλόγιορτα»,σας
περιμένουμε για να σας ταξιδέψουμε!!! Και όπως λεέι και ο χοροδιδάσκαλος μας
φορέστε τα πιο όμορφα σας χαμογελά , βάλτε τους σταυρούς σας και διασκεδάστε
το!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου