Στα τραγούδια και τα ταξίδια ο Βαγγέλης Περάκης / 7:00 με 10:00 / Μέντα 88
Μας ακούτε εδώ: http://www.menta88.gr/player/
Σήμερα η ευχετήρια κάρτα μας θα ακολουθήσει δρόμους καρδιάς και θα φτάσει στη Λατινική Αμερική. Εκεί εκτός από το νησί της καρδιάς που βλέπουμε στη φωτογραφία της καρτ ποστάλ, γεννήθηκε και νομπελίστας ποιητής Πάμπλο Νερούντα, στη Χιλή. Όπως έλεγε: "Η ποίηση γράφεται βήμα βήμα ανάμεσα στα πράγματα και στις υπάρξεις, χωρίς να τα χωρίσουμε, αλλά ενώνοντάς τα με την ανιδιοτελή απλωσιά της αγάπης... Γιατί όλα τα μονοπάτια του κόσμου τούτου οδηγούν στον ίδιο στόχο: Να εκφράσουμε στους άλλους αυτό που είμαστε"
Πάμε να ταξιδέψουμε με ποίηση της καρδιάς:
Θέλω να ξέρεις κάτι.
Ξέρεις πως είναι αυτό:
αν κοιτάζω στο κρυστάλλινο φεγγάρι, στο κόκκινο κλαδί
του αργού φθινοπώρου στο παράθυρό μου,
αν αγγίζω κοντά στη φωτιά την ανεπαίσθητη στάχτη
ή το ρυτιδιασμένο κορμί του ξύλου,
όλα με φέρνουν σε σένα,
σαν όλα αυτά που υπάρχουν
αρώματα, φώτα, μέταλλα,
να ήταν μικρά καραβάκια που πλέουν
προς εκείνα τα δικά σου νησιά που με περιμένουν..
Aν κάθε μέρα, κάθε ώρα,
νιώθεις ότι είσαι προορισμένη για μένα
με αμείλικτη γλυκύτητα.
Αν κάθε μέρα σκαρφαλώνει
ένα λουλούδι στα χείλη σου να ψάξει για μένα,
μέσα μου αυτή η φωτιά ολόκληρη επαναλαμβάνεται
μέσα μου τίποτα δεν εξαφανίζεται, τίποτα δε λησμονιέται
η αγάπη σου δίνει τροφή στην αγάπη μου, αγαπημένη,
και για όσο ζεις θα είναι στα χέρια σου
χωρίς να αφήνει τη δική μου...
Σ' αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε,
σ' αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια:
σ' αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ' άλλον τρόπο,
παρά μ' ετούτον όπου δεν είμαι μήτε είσαι,
που το χέρι σου πάνω μου το νιώθω σαν δικό μου,
που όταν κοιμάμαι κλείνουν και τα δικά σου μάτια...
Ολη τη νύχτα κοιμήθηκα μαζί σου
κοντά στη θάλασσα, στο νησί.
'Ισως πολύ αργά
ενώθηκαν τα όνειρά μας,
στα ψηλά ή στα βαθιά,
στα ψηλά σαν κλαδιά που κουνάει ο ίδιος άνεμος,
στα χαμηλά σαν κόκκινες ρίζες που αγγίζονται.
'Ισως το όνειρό σου
χωρίστηκε από το δικό μου
και στη σκοτεινή θάλασσα
με έψαχνε όπως πρώτα
όταν δεν υπήρχες ακόμα,
όταν χωρίς να σε διακρίνω
έπλεα στο πλάι σου,
και τα μάτια σου έψαχναν
αυτό που τώρα
- ψωμί, κρασί, έρωτα και θυμό -
σου δίνω με γεμάτα χέρια,
γιατί εσύ είσαι το κύπελλο
που περίμενε τα δώρα της ζωής μου.
Κοιμήθηκα μαζί σου όλη τη νύχτα..
Ούτε η νύχτα, ούτε ο ύπνος
μπόρεσαν να μας χωρίσουν.
Κοιμήθηκα μαζί σου
και ξύπνησα με το στόμα σου
βγαλμένο από τον ύπνο
να μου δίνει τη γεύση από τη γη,
από τη θάλασσα, από τα φύκια,
από το βάθος της ζωής σου,
και δέχτηκα το φιλί σου
μουσκεμένο από την αυγή
σαν να έφθανε από τη θάλασσα που μας περιβάλλει....
Ο Πάμπλο Νερούντα είναι ένας αιώνιος ποιητής του έρωτα. Και η τέχνη της ποίησής του αξεπέραστη. Έχει γράψει και ένα ποίημα με το οποίο εξηγεί αυτή την τέχνη. Λέγεται "Ποιητική τέχνη". Σε ένα σημείο του λέει:
"Σαν ποιητής μαραγκός πρώτα αναζητώ το ξύλο, με ρόζους ή λεία επιφάνεια –αναλόγως˙ αγγίζω το άρωμά του με τα χέρια, εισπνέω το χρώμα του, περνώ τα δάχτυλα πάνω απ' την ευωδιά της δημιουργίας του, απ' τη σιωπή της ύπαρξής του, μέχρι που ν' αποκοιμηθώ, μεταφερθώ αλλού ή βυθιστώ ολόγυμνος στη ρώμη του ξύλου, σ' εκείνα που μου λέει περιφραστικά.. Το δεύτερο βήμα είναι να κόψω με πριόνι οδοντωτό τη σανίδα που τελικά επέλεξα.. Από κει σαν τα πριονίδια βγαίνουν οι στίχοι -μυρωδάτοι, ακμαίοι και απόμακροι- έτσι που έχοντας αποκτήσει πια το ποίημά μου βάση, σκελετό και πλώρη να υψώσει το ανάστημά του για το δρόμο και να το κατοικήσει η θάλασσα.."
Πάμε και σήμερα να συναντήσουμε ανθρώπους που ταξίδεψαν, ερωτεύτηκαν, αγωνίστηκαν και μετά έγραψαν, μίλησαν και τραγούδησαν. Γέμισαν τις θάλασσες της καρδιάς μας με τα πλοία-ποιήματά τους. Σε περιμένω και σήμερα μέχρι τις 10 στο Μέντα 88.
"Της θάλασσας τα κύματα τρέχω και δεν τρομάζω κι όταν σε συλλογίζομαι, τρέμω κι αναστενάζω. Τι να σου πω; Τι να μου πεις; Εσύ καλά γνωρίζεις και την ψυχή και την καρδιά εσύ μου την ορίζεις. Να ’χα το σύννεφ’ άλογο και τ’ άστρι χαλινάρι το φεγγαράκι της αυγής να ’ρχόμουν κάθε βράδυ. Αν μ’ αγαπάς κι είν’ όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω... " Καλημέρα!!
*H καλοσχεδιασμένη φυσική καρδιά της καρτ ποστάλ είναι ένα νησί που βρίσκεται στη λίμνη Γκουτιερέζ στην Παταγονία.
*Κάθε μέρα στις 7.00 στέλνουμε στην πόλη την καρτ ποστάλ της ημέρας με έναν στίχο-ευχή για το δρόμο. Σου αρέσει; Έλα να την μοιραστούμε.
ΛΙΑΝΟΤΡΑΓΟΥΔΑ
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Στίχοι: Παραδοσιακό
Τραγούδι: Δήμητρα Γαλάνη - Ελευθερία Αρβανιτάκη
https://www.youtube.com/watch?v=iflJ9JzGGfA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου