Μας ακούτε εδώ: http://www.menta88.gr/player/
Σήμερα η ευχετήρια κάρτα μας θα ταξιδέψει στην Αρχαία Ελλάδα για να ακούσει τον μύθο του Προμηθέα που αγάπησε τον άνθρωπο και τον βοήθησε με μεγάλη γενναιοδωρία. Γενναιοδωρία είναι η λέξη που μας ταξιδεύει σήμερα. Γιατί όπως μας λένε από εκείνα τα χρόνια οι Έλληνες φιλόσοφοι, "Ό,τι κάνουμε μόνο για τον εαυτό μας, πεθαίνει μαζί μας. Ό,τι κάνουμε για τους άλλους και τον κόσμο, παραμένει και είναι αθάνατο..."
Πάμε να διαβάσουμε τον διάλογο του Πλάτωνα για τον Προμηθέα και τον Επιμηθέα, τον αδερφό του. Σε αυτόν ο Πρωταγόρας διηγείται έναν υπέροχο μύθο:
"Ήταν κάποτε μια εποχή, που υπήρχαν θεοί, αλλά δεν υπήρχαν ζώα καμιάς ράτσας πάνω στη γη. Και όταν ήρθε η ώρα που όρισε και γι’ αυτά η μοίρα να ’ρθουν στον κόσμο, τα πλάθουν οι θεοί μέσα στη γη από ένα μείγμα που έκαναν από χώμα και φωτιά και απ’ ό,τι μπορεί να ενωθεί με χώμα και φωτιά.
Λοιπόν, την ώρα που ήταν να τ’ ανεβάσουν στο φως του ήλιου, έδωσαν εντολή στον Προμηθέα και τον Επιμηθέα να τα φροντίσουν και να τους μοιράσουν αξιοσύνες, τέτοιες που να ταιριάζουν στον καθένα τους.
Τότε ο Επιμηθέας ζητά από τον Προμηθέα τη χάρη, μόνος
του να κάμει τη μοιρασιά: «Κάνω εγώ τη μοιρασιά, του είπε, κι εσύ έρχεσαι μετά και κάνεις επιθεώρηση».
Μ’ αυτά τον πείθει, και κάνει αυτός τη μοιρασιά. Αρχίζει λοιπόν αυτός τη μοιρασιά, και σε μερικά έδινε δύναμη, όχι όμως και γρηγοράδα, ενώ τα πιο αδύνατα τα εφοδίαζε με γρηγοράδα· σ’ άλλα έδινε όπλα, για όσα όμως άφηνε χωρίς αρματωσιά σοφιζόταν κάποια άλλη ικανότητα, για να κρατιούνται στη ζωή.
Που λες, ο Επιμηθέας βέβαια δεν ήταν και πολύ σοφός· έτσι δεν πήρε είδηση πως ξόδεψε όλες τις χάρες σε όλα τα ζώα, έμενε ωστόσο αφρόντιστη ακόμα η ράτσα των ανθρώπων – και δεν ήξερε τι να κάνει.
Την ώρα που εκείνος καθόταν με τα χέρια σταυρωμένα, έρχεται ο Προμηθέας για να επιθεωρήσει τη μοιρασιά. Και βλέπει τα άλλα ζώα εφοδιασμένα με όλα κι όπως τους ταίριαζε, τον άνθρωπο όμως γυμνό και ξυπόλυτο, δίχως σκεπάσματα και αρματωσιά· είχε φτάσει κιόλας η μέρα που όρισε η μοίρα να βγει κι ο άνθρωπος από τη γη στο φως του ήλιου.
Τότε, καθώς έζωνε τον Προμηθέα η δυσκολία, ποιον τρόπο να βρει για να κρατηθεί ο άνθρωπος στη ζωή, του ήρθε στον νου να κλέψει του Ηφαίστου και της Αθηνάς την τεχνική γνώση μαζί και τη φωτιά – γιατί δίχως φωτιά η τέχνη αυτή δεν μπορεί να γίνει κτήμα κανενός ούτε να του σταθεί χρήσιμη – και έτσι την κάνει δώρο στον άνθρωπο.
Ο άνθρωπος λοιπόν μ’ αυτόν τον τρόπο πήρε στα χέρια του την τέχνη που τον βοηθά για να ζήσει...
Μπήκε λοιπόν κρυφά στο συνεταιρικό εργαστήρι της Αθηνάς και του Ηφαίστου, που μέσα εκεί δούλευαν – με τι μεράκι! – τις τέχνες τους· κλέβει λοιπόν και του Ηφαίστου την τέχνη, που δουλεύει με τη φωτιά, και τις υπόλοιπες τέχνες, που είναι της Αθηνάς, και τις δίνει στον άνθρωπο.
Και έτσι ο άνθρωπος απόχτησε εφόδια για να ζήσει, ο Προμηθέας όμως, όπως λεν, σε λίγο δικάστηκε για κλοπή.
Ο Προμηθέας είχε προλάβει και έμαθε τους ανθρώπους να χειρίζονται τη φωτιά, να δημιουργούν εργαλεία και τους έμαθε τις Επιστήμες (που έκλεψε από την Αθηνά) και τα Γράμματα..."
Ο Αλμπερ Καμί με αφορμή αυτόν τον μύθο θα μας μιλήσει για τον επαναστατημένο άνθρωπο. Όπως λέει:
"Ο Προμηθέας, το μυθικό αιώνιο σύμβολο αποτελεί το αρχέτυπο του πρώτου Επαναστάτη κατά της τυραννίας και της απολυταρχίας της κυρίαρχης τάξης (συγκεκριμένα στο κείμενο του Δία), που θέλει να διαιωνίζει, τυλίγοντας τα άτομα άλλοτε με σκότος και άλλοτε μέσω της καταστολής, την εξουσία της..... Κραυγάζοντας την αγάπη του για τον άνθρωπο γυρνά περιφρονητικά την πλάτη του στον Δια και έρχεται κοντά στους θνητούς, για να τους οδηγήσει στην κατάκτηση του ουρανού... Ο Προμηθέας, είναι πορτρέτο διαχρονικό και επίκαιρο του κάθε "Επαναστατημένου ανθρώπου".. Ο ημί-θεος ή πρώτος άνθρωπος που χαρίζει, προσφέρει, πληρώνοντας το τίμημα με το παραπάνω με μια βουβή κραυγή πάνω στο Βράχο, την τέχνη, τον πολιτισμό, την επιστήμη στο ανθρώπινο γένος ώστε αυτό να απαλλαχθεί από την δεσποτεία της άγνοιας, του φόβου και της δεισιδαιμονίας.. Κάθε επαναστατημένος άνθρωπος είναι Προμηθέας.."
Και ο Γκαίτε όμως στο βιβλίο του "Προμηθέας" θα δώσει τον λόγο σε αυτό το σπουδαίο μυθικό πρόσωπο. Σε ένα σημείο του βιβλίου ο Προμηθέας δέχεται την επίσκεψη του Ερμή και τις αφόρητες πιέσεις του αδελφού του, του Επιμηθέα, να αποδεχθεί την πρόταση του Δία: υποταγή έναντι ανταλλαγμάτων. Ο Δίας προτείνει στον Προμηθέα να εγκατασταθεί στον Όλυμπο και να γίνει κυρίαρχος όλης της γης σκύβοντας φυσικά το κεφάλι στον ανώτερο κυρίαρχο. H απάντηση του Προμηθέα έτσι όπως την έχει εμπνευστεί ο Γκαίτε είναι μνημειώδης για την περηφάνια και την ανεξαρτησία της:
Εδώ είναι ο κόσμος μου, το όλον,
εδώ γνωρίζω τον εαυτό μου,
εδώ τα θέλω μου όλα σαρκώνονται
σε ανθρωπίνων σωμάτων μορφές.
Το πνεύμα μου, χιλιάδες θραύσματα,
στα ακριβά παιδιά μου ενοποιείται.
Ο μύθος του Προμηθέα θα εμπνέει πάντα. Ο Ραλφ Έμερσον έλεγε πως "Το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να προσφέρεις είναι ένα κομμάτι του εαυτού σου, γιατί δεν είμαστε δεξαμενές, φτιαγμένοι για να συσσωρεύουμε, αλλά κανάλια, φτιαγμένα για να μοιραζόμαστε..."
Η επόμενη ιστορία θα μας το εξηγήσει λίγο καλύτερα:
"Ήταν κάποτε ένας αγρότης που καλλιεργούσε εξαιρετικής ποιότητας καλαμπόκι. Κάθε χρόνο κέρδιζε το πρώτο βραβείο για το καλύτερο καλαμπόκι. Μια χρονιά ένας δημοσιογράφος από μία εφημερίδα του πήρε συνέντευξη, και έμαθε κάτι πολύ ενδιαφέρον για τον τρόπο που καλλιεργούσε.
Ο δημοσιογράφος ανακάλυψε ότι ο αγρότης μοιραζόταν το σπόρο του καλαμποκιού του με τους γείτονές του. «Μα, σε παίρνει να μοιράζεσαι τον καλύτερό σου σπόρο με τους γείτονές σου τη στιγμή που κι αυτοί παίρνουν μέρος στον ίδιο διαγωνισμό;» τον ρώτησε.
«Μα βέβαια, κύριε», είπε ο αγρότης, «δεν το ξέρετε; Ο αέρας παίρνει τη γύρη από το καλαμπόκι που ωριμάζει και την τριγυρνάει από χωράφι σε χωράφι. Αν οι γείτονές μου καλλιεργούν κατώτερης ποιότητας καλαμπόκι, και το δικό μου καλαμπόκι σταδιακά θα υποβαθμιστεί μέσω της σταυρογονιμοποίησης. Εφόσον θέλω να καλλιεργώ καλής ποιότητας καλαμπόκι πρέπει να βοηθήσω και τους γείτονές μου να καλλιεργούν καλή ποιότητα καλαμποκιού... Η ζωή μου με έμαθε πως τίποτε που δεν έχεις χαρίσει δεν θα είναι ποτέ πραγματικά δικό σου..."
Πάμε και σήμερα να συναντήσουμε ανθρώπους που ζουν με γενναιοδωρία. Ταξίδεψαν, έζησαν και έμαθαν να μοιράζονται τη ζωή τους. Έγραψαν, μίλησαν και τραγούδησαν για να μοιραστούν την ομορφιά της ζωής. Σε περιμένω και σήμερα μέχρι τις 10 στο Μέντα 88.
"Ίσως εκείνο που ζητάς εγώ να μην το έχω κι απ’ ό,τι ονειρεύτηκες εγώ πολύ ν’ απέχω. Μη μ’ αποφεύγεις μάτια μου μη με κοιτάς σαν ξένη ζωή που δε μοιράζεται είναι ζωή κλεμμένη..." Καλημέρα!!!
*Κάθε μέρα στις 7.00 στέλνουμε στην πόλη την καρτ ποστάλ της ημέρας με έναν στίχο-ευχή για το δρόμο. Σου αρέσει; Έλα να την μοιραστούμε.
ΖΩΗ ΚΛΕΜΜΕΝΗ
Μουσική - στίχοι: Σταμάτης Σπανουδάκης (Χρόνια Πολλά και ένα ευχαριστώ για τα τραγούδια!)
Τραγούδι: Ελευθερία Αρβανιτάκη
https://www.youtube.com/watch?v=-a6Ped7Uaqw
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου