Μας ακούτε εδώ: http://www.menta88.gr/player/
Σήμερα η ευχετήρια κάρτα μας θα ταξιδέψει με έναν ινδιάνικο μύθο για τα χρώματα που θα της μάθει να εκτιμά τους άλλους. Η πρώτη μιλάει για τα χρώματα που κάτω από τον Αυγουστιάτικο ήλιο αρχίζουν ένα παιχνίδι φιλονικίας.
Μια φορά κι έναν καιρό τότε που υπήρχαν νεράιδες, μάγισσες, δράκοι και ξωτικά έδωσαν και στα χρώματα ανθρώπινη λαλιά! Έτσι μια όμορφη, καλοκαιρινή μέρα άρχισαν να φιλονικούν για το ποιο απ’ όλα είναι το καλύτερο, το πιο χρήσιμο και το πιο αγαπημένο!
Το ΠΡΑΣΙΝΟ άρχισε με ξεκάθαρη φωνή : Εγώ είμαι το πιο σπουδαίο χρώμα. Είμαι το σύμβολο της ζωής και της ελπίδας. Εμένα διάλεξαν για να δώσουν χρώμα στο γρασίδι, στα δένδρα, στα φύλλα … χωρίς εμένα τα ζώα θα πέθαιναν. Κοιτάξτε στην φύση και θα δείτε πως βρίσκομαι παντού και υπερτερώ.
Το ΜΠΛΕ τον διέκοψε απότομα : Εσύ το μόνο που σκέπτεσαι είναι η γη. Για σκέψου όμως τον ουρανό και την θάλασσα. Το νερό είναι η βάση της ζωής και ο ουρανός είναι αυτός που δίνει την αίσθηση του χώρου, την γαλήνη και την ειρήνη. Χωρίς την ειρήνη μου δεν θα ήσασταν τίποτε.
Το ΚΙΤΡΙΝΟ κρυφογέλασε : Είσαστε τόσο σοβαροί και βαρετοί. Εγώ φέρνω το γέλιο, τη χαρά και την ζεστασιά στον κόσμο. Ο ήλιος είναι κίτρινος, το φεγγάρι είναι κίτρινο, τα αστέρια είναι κίτρινα. Κάθε φορά που κοιτάς το λουλούδι ενός ολοκίτρινου ήλιου όλος ο κόσμος αρχίζει να χαμογελά. Χωρίς εμένα δεν θα υπήρχε χαρά και διασκέδαση.
Το ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ δεν κρατιόταν άλλο : Εγώ είμαι το χρώμα της υγεία και της δύναμης. Μπορεί να είμαι λιγοστό στην γη αλλά είμαι πολύτιμο … γιατί εξυπηρετώ τις ανάγκες της ανθρώπινης ζωής. Σκεφτείτε τα φρούτα, πορτοκάλια, μάνγκος, καρότα. Όταν το σούρουπο γεμίζω με το χρώμα μου τον ουρανό, η ομορφιά μου είναι μοναδική. Κανείς δεν δίνει πεντάρα γα σας τότε.
Το ΚΟΚΚΙΝΟ έσκασε από το κακό του : Εγώ είμαι πάνω απ’ όλους σας. Εγώ είμαι το αίμα – η ζωή είναι το αίμα. Είμαι το χρώμα του κινδύνου και της γενναιότητας. Πάντα μάχομαι για τα ιδανικά. Φέρνω την φωτιά στο αίμα. Χωρίς εμένα η γη θα ήταν κρύα όπως το φεγγάρι, χωρίς ζωή. Είμαι το χρώμα του πάθους, της αγάπης, το κόκκινο τριαντάφυλλο, η όμορφη παπαρούνα.
Το ΠΟΡΦΥΡΟ σηκώθηκε όσο πιο ψηλά μπορούσε : Εγώ είμαι το χρώμα της βασιλείας και της δύναμης. Βασιλιάδες, αρχηγοί, επίσκοποι όλοι τους εμένα διάλεξαν γιατί εγώ είμαι το χρώμα της εξουσίας και της σοφίας. Οι άνθρωποι δεν με αμφισβητούν. Υπακούουν και υποτάσσονται.
Το ΛΟΥΛΑΚΙ μίλησε σιγανά και ήρεμα αλλά με πείσμα : Μην με ξεχνάτε. Είμαι κι εγώ εδώ. Είμαι το χρώμα της σιωπής. Φαίνομαι λίγο και περνώ απαρατήρητο αλλά χωρίς εμένα όλοι σας γίνεστε κενοί, χωρίς περιεχόμενο. Εγώ εκπροσωπώ την σκέψη και την διανόηση. Με χρειάζεστε για να υπάρχει ισορροπία και αντίθεση, για την προσευχή το σούρουπο και την εσωτερική γαλήνη.
Κι έτσι όπως φιλονικούσαν τα αίματα άναψαν και τα χρώματα άρχισαν να φωνάζουν και να διαπληκτίζονται έντονα.
Ξαφνικά τους τρόμαξε μια αστραπή, ακούστηκε μια βροντή και άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς, ήταν μια αναπάντεχη καλοκαιρινή βροχή. Ούτε που κατάλαβαν πως έγινε μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού.
Τα χρώματα μαζεύτηκαν φοβισμένα σε μια άκρη προσπαθώντας να αποφύγουν τις σταγόνες της βροχής.
Η βροχή οργισμένη άρχισε να φωνάζει στα χρώματα λέγοντας τους: «Ανόητα χρώματα! Γιατί μαλώνετε και προσπαθείτε να αποδείξετε ποιος από εσάς είναι ο καλύτερος;
Δεν ξέρετε ότι ο καθένας από εσάς υπάρχει για έναν ειδικό σκοπό και αυτό σας κάνει μοναδικά και διαφορετικά; Ενώστε τα χέρια σας και ελάτε σε μένα»!
Τα χρώματα υπάκουσαν στην βροχή και ένωσαν τα χέρια τους.
Η βροχή συνέχισε: «Από τώρα και στο εξής μετά από κάθε βροχή θα ενώνετε τα χέρια σας και θα τεντώνεστε από την μια ως την άλλη άκρη του ουρανού σχηματίζοντας ένα υπέροχο ουράνιο τόξο ως υπενθύμιση ότι όλοι μπορείτε να ζήσετε ειρηνικά. Το ουράνιο τόξο θα είναι σημάδι που θα δίνει ελπίδα για το αύριο».
Και έτσι κάθε φορά που μια καλή βροχή πλένει τον κόσμο ένα ουράνιο τόξο εμφανίζεται στον ουρανό, για να θυμόμαστε να εκτιμάμε ο ένας τον άλλο! Γιατί τα χρώματα μας θυμίζουν ότι μόνοι μας μπορούμε να κάνουμε τόσο λίγα. Μαζί μπορούμε να κάνουμε τόσο πολλά. Όπως έχει πει και η Γιόκο Όνο "Ένα όνειρο που ονειρευόμαστε μόνοι μας είναι απλά ένα όνειρο. Ένα όνειρο που ονειρευόμαστε μαζί με άλλους είναι πραγματικότητα..."
Πάμε και σήμερα να συναντήσουμε ανθρώπους που ταξίδεψαν όλα τα καλοκαίρια αλλά έμαθαν να ενώνουν την δύναμή τους με τους άλλους, έμαθαν να ζουν ομαδικά, μίλησαν, έγραψαν και τραγούδησαν γι' αυτό, έμαθαν να αφήνουν τα χρώματα να δημιουργούν στις ζωές τους το ουράνιο τόξο της ομαδικότητας και της εκτίμησης για τον εαυτό τους αλλά και για τους άλλους. Όπως έλεγε και ο Ισπανός ζωγράφος Χουάν Μιρό "Προσπαθώ να βάζω τα χρώματα στη ζωή μου σαν λέξεις που σχηματίζουν ποιήματα, σαν νότες που σχηματίζουν μουσική.." Σε περιμένω και σήμερα μέχρι τις 10 στο Μέντα 88.
"Τώρα που τα σύννεφα σκορπίσαν πια βλέπω ως πέρα στον ορίζοντα μακριά κάτι στον αέρα μια αναλαμπή λέει πως η άνοιξη επιτέλους θα μπει κάτι που ίσως μοιάζει όνειρο άπιαστο εγώ από το άπιαστο μπορώ να πιαστώ.. Κι ούτε φοβάμαι αν μια αγάπη χαθεί μέσα στου χρόνου το άγνωστο μια νύχτα από Αύγουστο μυρίζει.." Καλημέρα!
*Κάθε μέρα στις 7.00 στέλνουμε στην πόλη την καρτ ποστάλ της ημέρας με έναν στίχο-ευχή για το δρόμο. Σου αρέσει; Έλα να την μοιραστούμε.
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
Μουσική - στίχοι: Μανώλης Φάμελλος
Τραγούδι: Πάνος Μουζουράκης
https://www.youtube.com/watch?v=NIwoCZwEmsU
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου