Στα τραγούδια και τα ταξίδια ο Βαγγέλης Περάκης / 7:00 με 10:00 / Μέντα 88
Μας ακούτε εδώ: http://www.menta88.gr/player/
Σήμερα η ευχετήρια κάρτα μας θα θυμηθεί τον άνθρωπο που έγραψε και τραγούδησε το πιο διάσημο τραγούδι για το όνειρο. Ήταν ο Τζον Λένον που γεννήθηκε μια τέτοια μέρα σαν σήμερα, πριν 77 χρόνια. Το Imagine, πρωτοκυκλοφόρησε το 1971. Μια μπαλάντα που αναδείχθηκε σε ένα παγκόσμιο σύμβολο ειρήνης, ενός κόσμου, χωρίς θρησκείες, σύνορα ή ιδιοκτησίες. Στην τελευταία του συνέντευξη λίγο πριν δολοφονηθεί από έναν θαυμαστή του στις 8 Δεκεμβρίου 1980 στη Νέα Υόρκη, ο Τζον Λένον θα αναφέρει: "Όταν ήμουν 5 ετών, η μητέρα μου πάντα μου έλεγε πως η ευτυχία είναι το κλειδί της ζωής. Όταν πήγα στο σχολείο, με ρώτησαν τι θα ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω. Έγραψα «ευτυχισμένος». Μου είπαν ότι δεν κατάλαβα την εργασία και εγώ τους είπα ότι μάλλον αυτοί δεν είχαν καταλάβει τη ζωή. Τώρα μετά από χρόνια το παιχνίδι δεν τελείωσε ακόμα. Κι άμα το καλοεξετάσεις, απ’ ό,τι φαίνεται θα πατήσω τα 40 και η ζωή αρχίζει στα 40 -έτσι υπόσχονται. Κι εγώ το πιστεύω. Νιώθω υπέροχα και δε βλέπω την ώρα. Είναι να πούμε σα να πατάς τα 21, σαν να σκέφτεσαι αυτή τη μαγική ερώτηση: «Πω πω, τι θα γίνει μετά άραγε;». Γιατί ζωή είναι αυτό που συμβαίνει την ώρα που εσύ είσαι απασχολημένος και κάνεις άλλα σχέδια για το μέλλον.. Φρόντισε να μην την χάνεις. Κι εγώ, όπως πολλοί, έμαθα πως υπάρχουν δύο βασικές κινητήριες δυνάμεις: ο φόβος και η αγάπη. Όταν φοβόμαστε, φρενάρουμε τη ζωή. Όταν είμαστε ερωτευμένοι, είμαστε ανοιχτοί σε ότι να προσφέρει η ζωή με πάθος και ενθουσιασμό. Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας πρώτα, με τα καλά και τα άσχημα μας..."
Ο Τζον Λένον γεννήθηκε στο Λίβερπουλ στις 9 Οκτωβρίου 1940, κατά τη διάρκεια ενός βομβαρδισμού της πόλης από τους Γερμανούς. Ο πατέρας του, Άλφρεντ, ήταν ναυτικός και η μητέρα του, Τζούλια, χορεύτρια. Μετά τον χωρισμό των γονιών του, ο νεαρός Τζον μεγάλωσε στο σπίτι της αυστηρής θείας του Μίμι και του άνδρα της Τζορτζ, που τον αγαπούσαν σαν δικό τoυς παιδί. Μολονότι δεν ζούσε με τη μητέρα του, τη λάτρευε. Άλλωστε, ήταν εκείνη που του χάρισε την πρώτη του κιθάρα ενθαρρύνοντάς τον να ασχοληθεί με τη μουσική. Ο Τζον ζούσε για τη μουσική και τον Μάρτιο του 1957 ίδρυσε την πρώτη του μπάντα. Αργότερα εκείνη την χρονιά γνώρισε ένα από τα μέλη μετέπειτα μέλη των Beatles, τον Πολ ΜακΚάρτνεϊ που γίνεται μέλος του συγκροτήματος και διαθέτει το υπόγειο του σπιτιού του για τις πρόβες.
Ο Τζον αγαπούσε το γράψιμο και τη ζωγραφική, με το σχολείο να τον αφήνει μάλλον αδιάφορο. Φοίτησε στο κολέγιο Καλών Τεχνών του Λίβερπουλ, αλλά δεν υπήρξε ποτέ συνεπής σπουδαστής. Στην μουσική τους πορεία τους ανακάλυψε ο πρώτος τους μάνατζερ, και τον Οκτώβρη του 1962 κυκλοφορούν το πρώτο τους σινγκλ «Love me Do». Μέσα σε μια νύχτα, τα Σκαθάρια μετουσιώνονται σε έναν ζωντανό θρύλο.
Μεγάλες επιτυχίες, δόξα, μια καριέρα γεμάτη τραγούδια κι εκεί κάπου ανάμεσα έρχεται στο δρόμο τους κι ένα ελληνικό τραγούδι που εντυπωσιάζει τα θρυλικά σκαθάρια. Και το τραγουδούν. Είναι ένα τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη.
Στα τέλη του 1958 ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε το βασικό θέμα της ταινίας του βρετανού σκηνοθέτη Μάικλ Πάουελ «Luna De Meil» (το θέμα είχε τίτλο «Honeymoon» στα αγγλικά, «Νύχτα Γάμου» στα ελληνικά). Από τη μουσική του Θεοδωράκη προέκυψε το τραγούδι των τίτλων «Honeymoon Song», σε στίχους του Γουίλιαμ, το οποίο ερμήνευσε ο ιταλός τραγουδοποιός Μαρίνο Μαρίνι με το κουαρτέτο του. Στην Ελλάδα έγινε μεγάλη επιτυχία με τον τίτλο «Αν θυμηθείς τ’ όνειρό μου», σε στίχους Βασίλη Καρδή (ψευδώνυμο του Νίκου Γκάτσου) και ερμηνεύτρια τη Γιοβάνα. Την ερμηνεία του Μαρίνι άκουσε ο Πολ Μακάρτνεϊ, του άρεσε και πρότεινε στα τρία υπόλοιπα «σκαθάρια» να ηχογραφήσουν το τραγούδι του Θεοδωράκη για τη ραδιοφωνική εκπομπή του BBC «Pop Go The Beatles». Η ηχογράφηση του τραγουδιού έγινε στα στούντιο του BBC στο Λονδίνο στις 16 Ιουλίου 1963 ηχογραφήθηκε και έμεινε στην ιστορία. Η εκδοχή των Beatles παρέμεινε στα συρτάρια του BBC έως τις 30 Νοεμβρίου 1994, οπότε συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ «The Beatles: Live at the BBC».
Σε μια συνέντευξή στον Γιώργο Χρονά στο περιοδικό "Οδός Πανός", ο Μίκης Θεοδωράκης απάντησε στην ερώτηση: Έχετε γυρίσει όλο τον κόσμο, έχετε παίξει σε χιλιάδες πλήθη και σε μεγάλες παγκόσμιες προσωπικότητες. Τι σας έχει μείνει από όλο αυτό το μεθυστικό ταξίδι σας, που σήμαινε και Ελλάδα ίσως για σας;
Από όλα τα ταξίδια μου κρατώ την θύμηση των συναυλιών. Σε περισσότερες από χίλιες συναυλίες στις δύο Αμερικές, στις δύο Ευρώπες, στην Μέση Ανατολή, στην Αφρική και στην Αυστραλία, είχα την ευτυχία να ζω σ' έναν μαγικό κόσμο, με την μουσική και την ποίηση να συνενώνουν μουσικούς, τραγουδιστές, κοινό και μαέστρο- συνθέτη σε μια υπερβατική πνευματική και ψυχική εμπειρία.
Σήμερα ζούμε τη στιγμή που το μόνο που μπορεί να μας σώσει είναι το ήθος, η γνώση, η ευθύνη και η αγάπη γι' αυτό που λέγεται Ελλάδα. Σας το λέει κάποιος που έζησε την ζωή του όχι μόνο λατρεύοντας τους ανθρώπους αυτής της χώρας αλλά και το φυτικό και ζωικό της βασίλειο. Δεν υπάρχουν μόνο οι άνθρωποι. Υπάρχουν η θάλασσα, τα χρώματα και ο έναστρος ουρανός. Ακόμα πιο σπουδαίο υπάρχουν οι αισθήσεις και πάνω απ' όλα υπάρχει η μουσική. Επιπλέον υπάρχει η αγάπη, που πιστεύω ότι υπήρξε το κυρίαρχο μου συναίσθημα, που λειτούργησε σε όλη την ζωή μου σαν κέλυφος προστασίας και απομόνωσης την ώρα της δημιουργίας.
Η ανθρώπινη ιστορία είναι όπως ο Ωκεανός με τα μεγάλα κύματα που ανεβαίνουν και κατεβαίνουν συνεχώς. Έτσι και σε μας τους Έλληνες, η πάλη ανάμεσα στο καλό και το κακό, στην αρμονία και στο χάος, στην ευημερία και την δυστυχία, αποτελούν τους σταθμούς μιας ασταμάτητης πορείας. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχει πάντα ένα σταθερό σημείο.
Πρώτον ότι η ζωή είναι ωραία. Η ζωή είναι μια δωρεά. Και δεύτερον, ότι για μας τους Έλληνες, η χώρα μας είναι ωραία, ο λαός μας είναι καλός και η ιστορία μας είναι πλούσια. Έτσι, γι' αυτούς τους δυο λόγους, πρέπει πρώτα να αγαπήσουμε τη ζωή, εκτιμώντας τη μεγάλη δωρεά που μας έγινε να γεννηθούμε και, δεύτερον, να συνειδητοποιήσουμε ότι μπορεί γύρω μας να γίνονται σεισμοί και καταποντισμοί, όμως εμείς δεχθήκαμε αυτό το δώρο της ζωής και οφείλουμε την κάνουμε ομορφότερη και την καλή πάστα του λαού μας καλύτερη. Με λίγα λόγια να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και μέσα σε αυτόν να βρούμε και να αγαπήσουμε και την Ελλάδα από τον Όμηρο μέχρι τον Ρίτσο, να αγαπήσουμε και τον ελληνικό λαό στον οποίο πρέπει να αφιερωθούμε ολοκληρωτικά, φανατικά και απόλυτα. Εάν η κάθε μία και ο καθένας από μας μπορέσει να υψωθεί με την βοήθεια αυτών των δύο δυνάμεων, της ζωής και της χώρας που μας δόθηκε, τότε είναι σίγουρο ότι μπορεί να βρεθεί ένας καθαρά δικός μας δρόμος, ένας ελληνικός δρόμος, που αψηφώντας όσα γίνονται γύρω μας, θα μας εξασφαλίσει την ευτυχία και την αληθινή ψυχική ανάταση που μας πρέπει.."
Πάμε και σήμερα να συναντήσουμε ανθρώπους που ταξίδεψαν όλο τον κόσμο με την μουσική τους και έκαναν φίλους πολλούς σε όλη τη γη. μετά έγραψαν, μίλησαν και τραγούδησαν γι' αυτές τις στιγμές, γι' αυτές τις φιλίες. Όπως έλεγε και ο Τζον Λένον "Να μετράς την ηλικία σου με τους φίλους, όχι με τα χρόνια..." Σε περιμένω και σήμερα μέχρι τις 10 στο Μέντα 88.
"Στην αγκαλιά μου κι απόψε σαν άστρο κοιμήσου, δεν απομένει στον κόσμο ελπίδα καμιά, τώρα που η νύχτα κεντά με φιλιά το κορμί σου, μέτρα τον πόνο κι άσε με μόνο στην ερημιά.. Αν θυμηθείς τ’ όνειρό μου, σε περιμένω να `ρθεις μ’ ένα τραγούδι του δρόμου να ρθεις όνειρό μου το καλοκαίρι που λάμπει τ’ αστέρι με φως να ντυθείς.." Καλημέρα!!
*Κάθε μέρα στις 7.00 στέλνουμε στην πόλη την καρτ ποστάλ της ημέρας με έναν στίχο-ευχή για το δρόμο. Σου αρέσει; Έλα να την μοιραστούμε.
ΑΝ ΘΥΜΗΘΕΙΣ Τ' ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας - Ελένη Δήμου
https://www.youtube.com/watch?v=Kybp12OSb2k
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου