στάχυα 🌾χρυσά🌾🌾🌾

Α! ναι, ξέχασα να σου πω, πως τα στάχυα 🌾είναι χρυσά🌾 κι απέραντα,🌾

 γιατί σ’ αγαπώ.🌾🌾🌾

~~Τ. Λειβαδίτης~~

 

Αγάπα την...

 Αγάπησε την, όχι επειδή είναι γυναίκα σου, αλλά επειδή την διάλεξες εσύ.

Αγάπα την, αν και συχνά την θέλεις διαφορετική.

Αγάπα την, όταν έχει πονοκέφαλο.

Αγάπα την όταν ουρλιάζει.

Αγάπα την όταν εινει σιωπηλή και κλαίει κρυφά.

Αγάπα την όταν είναι κουρασμένη.

Αγάπα την όταν είναι χαρούμενη και τραγουδά τραγούδια που δεν σου αρέσουν.

Αγάπα την όταν σε σαγηνεύει.

Αγάπα την όταν φοράει σέξι φούστα και παπούτσια με τακούνια. Αγάπα την όταν είναι στον καναπέ με φούτερ και κάλτσες.

Αγάπα την όταν θέλει να δραπετεύσει.

Αγάπα την και μην την αποκαλείς "μαμά".

Είναι η μαμά των παιδιών σου, όχι η δική σου.

Αγάπα την όταν είναι ευτυχισμένη.

Αγάπα την όταν είναι απελπισμένη, και κοιτάζει τις ρυτίδες και τα ακατάστατα μαλλιά.

Αγάπα την όταν παλεύει.

Αγάπα την όταν κοιμάται και την κοιτάς χωρίς να την αγγίζεις.

Πάντα να την αγαπάς.

Αγάπα την όταν χτυπάς την πόρτα και φεύγεις, σε έναρξη ενός ακόμα καθημερινού αγώνα.

Αγάπα την κάθε μέρα.

Αγάπα την ανεπιφύλακτα, χωρίς όρια, χωρίς φόβο.

Αγάπα την με αυτοπεποίθηση.

Να θυμάσαι ακόμη και αν "έχετε μαζί μια ζωή τώρα," να την κάνεις να αισθάνεται μοναδική κάθε μέρα.

Μην ντρέπεστε να την αγαπήσετε, να την υποστηρίξετε, να την βοηθήσετε στις υποχρεώσεις και στον αγώνα της ζωής.

Κάλεσέ την σε δείπνο, σινεμά, σε συναυλία.

Αγόρασε ένα εισιτήριο για ένα σόου που της αρέσει και πήγαινέ την να το δει.

Κάνε της έκπληξη και θα σου κάνει έκπληξη.

Αγάπα την, γιατί είσαι άντρας, φίλε μου και αυτό είναι το μόνο που θα έπρεπε να κάνουμε καλά!

Να της αγαπάμε χωρίς αύριο....

Via Web

πορφυρές ανταύγειες του δειλινού

 Κι αυτές οι πορφυρές ανταύγειες του δειλινού στο βάθος

σαν τις πυρκαγιές σε μια παλιά χαμένη εξέγερση.

Τάσος Λειβαδίτης

Σχοινούσα

 

Σχοινούσα, το νησί του Ήλιου. 

Ένα από τα ομορφότερα μικρά νησάκια του Αιγαίου!

Κύμα 🌊 θάλασσα..

 

"Θα είμαι πάντα εκεί", ψιθύρισε ο ουρανός σ' ένα κύμα και η θάλασσα γαλήνεψε.

Ελευθερία 🫧

 

«..πιο πέρα απ' τ' όνειρο, πιο πέρα, πιο πέρα,

αυτό 'ναι η ελευθερία, το πιο πέρα..»

~Γιάννης Ρίτσος~

Καλοκαίρι

 Είτε περάσεις μέρες έντονες, είτε περάσεις ήσυχες, ένα πράγμα έχει αξία στη σχέση μας με το καλοκαίρι.

 Να το αφήσουμε εκείνο να μας ψιθυρίσει… Όχι πρόγραμμα, όχι οργάνωση το καλοκαίρι.

 Είναι έγκλημα κατά του εαυτού σου αλλά και του καλοκαιριού. 

Oι ψίθυροι του καλοκαιριού, θα σου πουν πού θα πας και πότε. 

Οι ψίθυροι αυτοί, δεν έρχονται μόνο στα αυτιά σου, αλλά και στα μάτια σου και έτσι νιώθεις μια ωραία «αιχμαλωσία». 

Αν μη τι άλλο, το καλοκαίρι, τελικά σου ψιθυρίζει πως πρέπει να αφεθείς στη μαγεία του και να είσαι ελεύθερος.

 Φαντασία και πραγματικότητα κάνουν το καλοκαίρι, μαζί τις διακοπές τους!

💕🌊🫧

 Μια μέρα το κύμα ρώτησε τη θάλασσα: " μ ' αγαπάς;;".

Και η θάλασσα του είπε: " η αγάπη μου είναι τόσο δυνατή, που κάθε φορά που φεύγεις στη γη θα σε τραβάω πίσω για να σε πάρω ξανά στην αγκαλιά μου."

Web

Vasiloglou Photography

βανίλια υποβρύχιο

 Ένα γλυκό, μυρωδάτο ταξίδι στον χρόνο, μια ανάμνηση από τα ζεστά καλοκαιρινά απογεύματα της παιδικής ηλικίας…

Η βανίλια υποβρύχιο κατέχει περίοπτη θέση ανάμεσα στα ελληνικά παραδοσιακά γλυκά. Αποκτά δε ακόμη μεγαλύτερη αξία ως βίωμα, καθώς εν πολλοίς παραμένει ταυτισμένη με το σπίτι του παππού και της γιαγιάς, με το ευωδιαστό τρατάρισμα στους επισκέπτες -στους μεγαλύτερους μαζί με ελληνικό καφέ- αλλά και με τα καφενεία των μικρών νησιών (των λιγότερο τουριστικών, εννοείται) πριν από μερικές δεκαετίες.

Η λευκή και κυρίως, ανθεκτική στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού, ζαχαρόπαστα -σε μία εποχή που δεν υπήρχαν ψυγεία για να διατηρηθούν τα ευαίσθητα κρεμώδη γλυκά- ήταν επίσημο κέρασμα του Πατριαρχείου.

Στις μέρες μας, το «υποβρύχιο» (πόσο ταιριαστό όνομα για το κουταλάκι του γλυκού που σερβίρεται με την τυλιγμένη βανίλια βυθισμένο στο νερό του ψηλού ποτηριού) εκτός από τη μαστίχα, κυκλοφορεί σε διάφορες γεύσεις και αρώματα -τριαντάφυλλο, μανταρίνι, φιστίκι, περγαμόντο- όπως και σε νέες εκδοχές, πιο προωθημένες και συμβατές με τις σύγχρονες καταναλωτικές απαιτήσεις, για παράδειγμα, στο ίδιο βαζάκι με γλυκό του κουταλιού.

Η προφορική παράδοση θέλει η χρήση της ζαχαρόπαστας στη μορφή που την ξέρουμε, να ξεκίνησε από τη συνοικία του Γαλατά στην Κωνσταντινούπολη από Χιώτες ζαχαροπλάστες. Το «άσπρο γλυκό», όπως ήταν γνωστό, το έφτιαχναν οι Κωνσταντινοπολίτισσες (με ζάχαρη, νερό, λεμόνι, βανίλια ή μαστίχα) και ήταν το κέρασμα που σέρβιραν σε όλα τα ελληνικά σπίτια.

Η πρώτη, η αρχική ονομασία του υποβρυχίου δε, ήταν ζαχαροκάντιο ζυμωτή -η φράση που λέμε στα κάλαντα και δεν ξέρουμε τι σημαίνει. «… Ανάμεσα στα γλυκά του κουταλιού πρωτιά είχε το «άσπρο γλυκό», η γνωστή μας βανίλια. Ως τις μέρες μας παραμένει επίσημο κέρασμα του Πατριαρχείου. Διαδόθηκε στην Πόλη από τους Χιώτες ζαχαροπλάστες, όταν άνοιξαν τα πρώτα παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία στον Γαλατά τον 17ο αιώνα. Δείγμα επιτηδειότητας και τελετουργίας ως προς τον τρόπο σερβιρίσματος -στο κέντρο ασημένιου δίσκου, ασημένια κουταλοθήκη με τα ειδικά ασημένια κουταλάκια του γλυκού, συνήθως δώρο αρραβώνα ή γάμου, επίσης κρυστάλλινη κούπα με καπάκι για να φυλάσσεται το άσπρο γλυκό και ολόγυρα κρυσταλλένια ποτήρια του νερού. Στις απλές καθημερινές επισκέψεις σερβιριζόταν με ασημένιο κουτάλι μια υπερχειλισμένη ποσότητα «άσπρου γλυκού» μέσα σε ποτήρι με κρύο νερό. Όπως μας πληροφορεί η Τακουί Τοβμασιάν στο βιβλίο της «Ευλογημένο το τραπέζι σας», που μεταφράστηκε στα ελληνικά από τη γράφουσα, και οι Αρμένισες νοικοκυρές στην Πόλη συνήθιζαν να προσφέρουν «άσπρο γλυκό» στις ονομαστικές τους γιορτές …».

https://kimintenia.com/

 tina_vlastarakou_artatelier📷

Πηγή ο ομφαλός της γης

Συμβαίνει.

 

Συμβαίνει. Απλώς συμβαίνει η αγάπη. 

Όπως συμβαίνει η θάλασσα.

| Παντελής Μπουκάλας | Ρήματα | εκδόσεις Άγρα |

Καρπούζι 🍉 με φέτα

 Τρώμε καρπούζι με φέτα;

Σίγουρα σε κάποιους από μας, από τις καταχωρημένες 

μνήμες των καλοκαιριών μας, 

αναδύεται η εικόνα μιας φέτας ολόδροσου καρπουζιού στο ένα χέρι 

και στο άλλο ένα κομμάτι κατσικίσιας “φέτας”, 

να μας δροσίζουν και να μας χορταίνουν 

μετά από το ολοήμερο παιχνίδι στους χωμάτινους δρόμους των χωριών μας.

Καλοκαίρι

 Το καλοκαίρι ο ουρανός διανυκτερεύει

οι μυρουδιές έχουν την παιδική μας ηλικία

μέσα στον ύπνο μας κοιμούνται τα πιο ωραία ταξίδια

κι εγώ δεν έχω άλλο όπλο απ' το να διηγούμαι 

ψεύτικες ιστορίες και να τις πιστεύω..

~~Τάσος Λειβαδίτης~~

Αμπελοκλάδι

 Το αμπελοκλάδι είναι ένα φυτό εδάφους, που περιπλέκονται τα βλαστάρια μεταξύ τους, αλλα και μεταξυ αλλων φυτων, και για αυτό στη Κρήτη λέγεται και «περικοκλάδι»ή «περιπλοκάρι» ή και «μπερμπεδοκλάδι», επειδη μπερδεύεται στα πόδια των περαστικών!

Έχει πολλές ονομασίες ανά τη χώρα, αλλά κοινως λέγεται περιπλοκάδα.

Στολίζει τα εδάφη της Κρήτης αλλά φυσικά και όλης της Ελλάδας τους ανοιξιάτικους αλλά κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες.

Είναι φυτό πανέμορφο, που μας φτιάχνει τη διάθεση, μια και το καλοκαίρι λιγοστεύουν τα άνθη, όμως αυτό υπάρχει και βασιλεύει στη φύση, κυρίως σε τρία χρώματα, άσπρο, ροζ, και μια ενδιάμεση κατάσταση του ξεθωριασμένου ροζ.

«Στη σκέψη μου μπερδεύτηκες ένα Σαββάτο βράδυ

και άνθισες την Κυριακή σαν το αμπελοκλάδι»

Το αμπελοκλάδι είναι ένα πολύ τρυφερό και απαλό φυτό, ανάμεσα στα ξερόχορτα του καλοκαιριού, και το ανθός του το προτιμούν οι μέλισσες για το υπέροχο νεντερ τους!

Εμείς πάντως οι μεγαλύτεροι το είχαμε γνωρίσει ήδη από παιδιά αρκετά καλά, από την εποχή που οι πατεράδες μας έσκαβαν τα αμπέλια την άνοιξη, κυρίως στα δισκαφίσματα το καλοκαίρι.

Στο ήδη σκαμμένο έδαφος ξαναφύρτωναν διάφορα καλοκαιρινα χόρτα, και ένα από αυτά ήταν και το αμπελοκόλάδι.

Οι γονείς μας, εμάς τα παιδιά τότε, μας έβαζαν να ξεπατώνουμε όλα τα αμπελοκλάδια, και να τα κάνουμε πέρα πόδε σωρούς, και στο τέλος να τα μονοπαντίζουμε σε διό μεγάλες «αγκαλιες» δηλαδή δεματάκια.

Το βράδυ ο πατέρας τα δεματάκια αυτά, τα φόρτωνστο γάιδαρο, για να τα δίνει κάθ’ αργά τροφή στα κουνέλια, που σαν μαλακή τροφή τους άρεσε ιδιαίτερα!

Τα κουνέλια δεν τους άρεσε πάντα η ξηρά τροφή, ήθελαν και ένα “δροσερικό”, δηλαδή δροσερό χόρτο όπως ήταν το αμπελοκλάδι.

Πράγματι το αμπελoκλάδι είναι ένα πολύ τρυφερό φυτό με όμορφο άνθος, και για αυτό σε μας ήταν χαρά μας όταν μας ανέθεταν την εργασία αυτή να το συλλέγουμε, γιατί σε σχέση με άλλα φυτά, αυτό ξεπατωνόταν εύκολα.

Ιδιαίτερα βέβαια μας άρεσε στο δισκάφισμα που το αμπέλι όλο ήταν σκαμμένο, να περπατάμε ξυπόλυτα στο δροσερό έδαφος που μύριζε φρέσκια γη, και να μαζεύουμε το φυτό που ήδη ήταν ξεπατωμένο από το σκαπέτι του πατέρα, και να το κάνουμε σωρούς.

Μαζί με το φυτό μαζευαμε και τους ασκορδουλάκους που ξεπάτωνε το σκαπέτι!

Και μόνον η θέα του φυτού, με τα πολλά ροζ ή λευκά λουλούδια σαν χωνάκια, και οι πλεχτοί μεταξύ τους βλαστοί, τον άνθρωπο τον προδιαθέτει ευχάριστα!

«Λουλούδι του καλοκαιριού είναι τα’ αμπελοκλάδι

και μοιάζει σαν τον έρωτα και της αγάπης χάδι»

Τώρα πια δεν υπάρχουν τα τόσα αμπέλια της εποχής εκείνης, αλλά όμως το αμπελοκλάδι υπάρχει σε αφθονία, και το συναντάμε συχνά στις άκρες των δρόμων στην εξοχή, σε καλκηεργημένα αλλά και σε ακαλλιέργητα χωράφια, σε κήπους καλλιεργημένους που ποτίζονται, στους αγρούς και παντού, ακόμα και στις πόλεις σε πλατείες και παρτέρια!

«Όνειρα κάνω όμορφα, για να σε δω το βράδυ

να σου στολίσω τα μαλλιά με το περικοκλάδι»

https://e-mesara.gr/

Πηγή: ο ομφαλός της γης

Φιλία

 

Φιλία. «Να αργείς να φτιάξεις μία φιλία, αλλά όταν είσαι μέσα σε αυτή,

 να την κρατάς σταθερά και με συνέχεια.»

 Σωκράτης

Παράθυρο με θέα!

 

Παράθυρο με θέα! 😍

Λογγός Παξοί

Αξία πραγμάτων...

 “Μη μαθαίνετε στα παιδιά σας πως πρέπει να γίνουν πλούσια. 

Μάθετε τους να είναι χαρούμενα και να εκτιμούν την αξία των πραγμάτων,

 όχι την τιμή τους.”

"Το μέτρημα"

 «Τη ζωή, είπες, 

τη χάνεις λίγο λίγο

κάθε φορά που τη μετράς. 

Και τους ανθρώπους; ρώτησα, 

αυτούς πώς τους χάνω; 

Α, αυτούς δεν τους χάνεις! είπες. 

Απλώς μπερδεύεις στο μέτρημα 

αυτούς που δεν είχες π ο τ έ..»

Μαρία Ζαγκλαρά ("Το μέτρημα")

Παγωτό

 Το παγωτό, ένα αγαπητό δροσιστικό επιδόρπιο, ειδικά το καλοκαίρι δεν λείπει από τα ψυγεία μας. Παρασκευάζεται από γάλα, κρέμα γάλακτος, ζάχαρη, σταθεροποιητή, φρούτα και άρωμα φρούτων, κακάο, ξηρούς καρπούς κ.ά. Το μείγμα καθώς παγώνει ανακατεύεται αργά για να μην δημιουργηθούν παγωμένοι κρύσταλλοι και να έχει λεία υφή.

Οι Άραβες ήταν οι πρώτοι που παρασκεύασαν παγωτό, αγαπημένο επιδόρπιο των χαλίφηδων της Βαγδάτης. Αρχές του 20ου αι. στην Αμερική, η σόδα με παγωτό, γνωστή ως «ice cream soda», πωλούνταν στα «soda shops». Στη διάρκεια της ποτοαπαγόρευσης τα «soda shops» αντικατέστησαν τα μπαρ και τα σαλούν.

Στην Πόλη αξέχαστη καλοκαιρινή φιγούρα ήταν και αυτή του «ντοντουρματζή», του πλανόδιου παγωτατζή, ο οποίος κάθε απόγευμα περιδιάβαινε τους δρόμους και διαλαλούσε την πραμάτεια του προκαλώντας μικρούς και μεγάλους. Ζωσμένος λευκή ποδιά, στους ώμους περασμένη ξύλινη μπάρα όπου κρέμονταν δεξιά – ζερβά, κασελάκια ξύλινα με καπάκι και μέσα μεταλλικά δοχεία με παγωτά: καϊμάκι, σοκολάτα, φράουλα, βύσινο και σε ειδική θέση χωνάκια βάφλας. Θαυμάσιες ποικιλίες φρέσκων, «αληθινών» παγωτών που παρασκεύαζαν σε ποσότητα ημερήσιας κατανάλωσης, από γάλα, ζάχαρη και σαλέπι (αυτοφυές φυτό της νοτιοδυτικής Μ. Ασίας, το οποίο έχει την ιδιότητα να πήζει).

Πηγή: Ήθη και έθιμα της Πόλης 

Άρωμα κανέλλας και βανίλιας

 Άρωμα κανέλλας και βανίλιας ήταν το στίγμα της κουζίνας στο πατρικό σπίτι της Πόλης. Κανέλλα σε φαγητά και γλυκά, βανίλια στα γλυκίσματα. Τα ζαχαροπλαστεία στο Πέραν έκαιγαν λίγη βανίλια, της οποίας το άρωμα διαχεόταν σαν κράχτης από τον εξαερισμό για να λιγώνει τους περαστικούς. Άρωμα κανέλας υποδεχόταν τον πελάτη στα γαλακτοπωλεία… Γευστικές μνήμες μιας εποχής.

Στην Κωνσταντινούπολη, καθώς ήταν σημαντικός κόμβος στο δρόμο των μπαχαρικών από την Ανατολή προς τη Δύση, τα εξωτικά μπαχαρικά-καρυκεύματα αποτέλεσαν απαραίτητο συμπλήρωμα νοστιμιάς της κουζίνας της. Τα κυριότερα μπαχαρικά που χρησιμοποιεί η πολίτικη κουζίνα είναι το πιπέρι, η πιπερόριζα, το μοσχοκάρυδο, το γαρύφαλλο, το μπαχάρι, ο κόλιανδρος, το κάρδαμο, η ζαφορά, η βανίλια, η μαστίχα και η κανέλλα.

Εδώ όμως θα επικεντρωθώ στην κανέλλα, η οποία παράγεται από τα κλαδιά των κανελλόδεντρων της Κεϋλάνης, της Κίνας, της Ινδονησίας και της Αφρικής. Χρησιμοποιείται στη μαγειρική, στη ζαχαροπλαστική, στη φαρμακευτική, στην αρωματοποιία, στην ποτοποιία και τα τελευταία χρόνια στη διακοσμητική. Η κανέλλα θεωρείται αφροδισιακό, έχει όμως και ιαματικές ιδιότητες.

Στην αστική πολίτικη κουζίνα, η κανέλλα, με το λεπτό και εξαίσιο άρωμα, είναι απαραίτητη στα λαδερά γεμιστά, στα μαγειρευτά κρέατα, στο κυνήγι, στο κοτόπουλο, σε κάποια λαχανικά με κρέας και σε ρύζια, προσδίδοντας εκλεκτή γεύση.Με ξυλάκι κανέλλας αρωματίζουμε το ζεστό κρασί, τα γλυκά κουταλιού, την κομπόστα, το λικέρ βύσσινο. Απαραίτητη είναι στα σιροπιαστά γλυκίσματα, όπως στον σπιτικό μπακλαβά και στο κανταΐφι, στο σιμιγδαλένιο χαλβά, στο ρυζόγαλο, στο ταούκ-γκιοκσού, στην κρέμα.

Πηγή: Ήθη και έθιμα της Πόλης

Κάπως έτσι..

 

Κάπως έτσι ονειρεύομαι τον Καλό Μήνα!🌺⛵

Ιούλιος

 «Ψελλιστί παίρνεται ο υπνάκος μέσα σ’ ένα στεντόρειο μεσημέρι, γεμάτο τζιτζίκια που μαίνονται.

 Ιούλιος.

 Α, νάρθει η ώρα που θα δαγκώνεις το περγαμόντο και που ύστερα θα πίνεις πίνεις δροσερό νερό, καφέδες, και σιγάρο ατελεύτητο σαν την Ελλάδα.»

Οδυσσέας Ελύτης

Ἡ ἡλικία τῆς γλαυκῆς θύμησης

 Ἡ ἡλικία τῆς γλαυκῆς θύμησης

Ἡ θητεία τοῦ καλοκαιριοῦ

Στὰ πεῦκα καὶ στὰ κύματα

Μὲ γυμνές ὧρες

Ποὺ κρατᾶν στὰ δάχτυλα τὴν ὕπαρξη

Κυματιστή

Ξεφυλλισμένη

Ἐλεύθερη

Σὰν φῶς

Ὤ! λυγισμένη εὐωδιά

Ἀγαθό μονοπάτι

Ὀδυσσέας Ἐλύτης