Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018

ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ ΜΑΡΤΗ ....



ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ ΜΑΡΤΗ ....

Νονά του Μάρτη είναι η χαριτωμένη Άνοιξη. Τον βάφτισε μαζί με τα πρώτα χελιδόνια και κέρασε τους προσκεκλημένους παγωτό από το τελευταίο χιόνι των βουνών με αγριόμελο και τροπικά φρούτα.Το τρίτο και το πιο παράξενο παιδί της μητέρας Φύσης. Μια γελάει και μια κλαίει....
Ο Μάρτης μόλις μεγάλωσε άρχισε να τρέχει πάνω στις κορυφές των βουνών, στους κάμπους και στα λιβάδια. Ο ήλιος από τον ουρανό τον ακολουθούσε και έπαιζε μαζί του.
Από το πολύ το τρέξιμο και το παιχνίδι, ίδρωνε και τότε, κάνοντας αέρα για να δροσιστεί, φώναζε: Ούφ... Ζεσταίνομαι...
Ο ήλιος ακούγοντας τη γκρίνια του έφευγε τρέχοντας.
Τότε ερχόταν ο βοριάς να τον δροσίσει, έρχονταν και τα συννεφάκια κι η βροχή που δρόσιζαν το Μάρτη.
Ο Μάρτης για μια δυο ώρες ήταν ευχαριστημένος.
Αλλά μετά από λίγο άρχιζε να κρυώνει.
- Αχ κρυώνω... Αχ παγώνω... Φώναζε κλαίγοντας.
Ήλιε μου, έλα, Ήλιε μου, να με ζεστάνεις...
Και πάλι έτρεχε ο ήλιος κοντά του.
Τέλος πάντων αυτός ο Μάρτης δεν ξέρει τι θέλει και τι γυρεύει! Φώναζαν νευριασμένα μερικά χελιδόνια, που εκείνη την ώρα πετούσαν και γυρνούσαν πάλι πίσω από τις μακρινές χώρες που είχαν πάει για να ξεχειμωνιάσουν...
Το Μάρτη τον πεντάγνωμο όπου γελά και κλαίει, θα τόνε τιμωρήσουμε ψέματα να μη λέει του φώναζαν τιτιβίζοντας ...

Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018

παραλιακός του Βροντάδου


Ένα όμορφο ηλιόλουστο πρωινό στον παραλιακό του Βροντάδου



ΜΑΡΤΙΟΣ


ΜΑΡΤΙΟΣ 

Κατά το αρχαίο ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο πρώτος μήνας του χρόνου και ονομαζόταν Primus. Μετά το 46 π.Χ. ονομάστηκε Μάρτιος, έγινε ο τρίτος μήνας του χρόνου, αφιερωμένος στον θεό Μαρς που αρχικά ήταν ο θεός της γονιμότητας και των αγρών αλλά αργότερα ταυτίστηκε με τον Άρη θεό του πολέμου. Ήταν πατέρας του Ρέμου και του Ρωμύλου και γενάρχης των Ρωμαίων. Είναι ο πρώτος μήνας της Άνοιξης και στις 21 Μαρτίου είναι η εαρινή ισημερία.
Οι Έλληνες του έχουν δώσει πολλά ονόματα, όπως "ανοιξιάτης" επειδή φέρνει την άνοιξη, "γδάρτης", "παλουκοκαύτης" και "πεντάγνωμος" επειδή ο καιρός είναι άστατος, "βαγγελιώτης" από τη γιορτή του Ευαγγελισμού, "πενταγιόματο" (δηλ. πέντε γεύματα) στην ορεινή Πελοπόννησο.

" Αν υπήρχε λίγο περισσότερη σιωπή, αν μπορούσαμε όλοι να σιωπήσουμε… ίσως θα μπορούσαμε να καταλάβουμε κάτι..."




Σήμερα η ευχετήρια κάρτα μας θα ταξιδέψει με την σιωπή. Ο Ιταλός σκηνοθέτης Φεντερίκο Φελίνι έλεγε πως: " Αν υπήρχε λίγο περισσότερη σιωπή, αν μπορούσαμε όλοι να σιωπήσουμε… ίσως θα μπορούσαμε να καταλάβουμε κάτι..."
Ο Λέο Μπουσκάλια στο βιβλίο του "Ν' αγαπάμε ο ένας τον άλλο" γράφει:
"Πρόσφατα ανακάλυψα πως ο μέσος ομιλητής μπορεί να προφέρει 125 λέξεις το λεπτό. Ο ακροατής όμως μπορεί να επεξεργαστεί 400-600 λέξεις το λεπτό. Άρα δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Η αληθινή ακρόαση έχει να κάνει με την διαθεσή μας να σιωπήσουμε και να ακούσουμε τον άλλο. Να προσπαθήσουμε να τον καταλάβουμε.
Αυτό λέγεται αληθινή ακρόαση. Και στην αληθινή ακρόαση πρέπει να είσαι σιωπηλός και συγκεντρωμένος. Οι παγίδες στην αληθινή ακρόαση εκφράζονται στο στοχαστικό ποίημα 'Άκου" από έναν ανώνυμο συγγραφέα:

Όταν σου ζητώ να μ' ακούσεις
κι εσύ αρχίζεις να δίνεις συμβουλές
δεν έκανες αυτό που σου ζήτησα.
Όταν σου ζητώ να μ' ακούσεις
κι εσύ αρχίζεις να μου λες γιατί
δε νοιώθω και τόσο ωραία.
Ποδοπατείς τα αισθήματα μου.
Όταν σου ζητώ να μ' ακούσεις
και νοιώθεις υποχρεωμένος να κάνεις κάτι
για να λύσεις τα προβλήματα μου,
δεν με κατάλαβες, όσο κι αν φαίνεται παράξενο.
Ίσως γι' αυτό η προσευχή
αποδίδει σε μερικούς ανθρώπους
επειδή ο Θεός είναι βουβός και δεν προσφέρει συμβουλές
και δεν προσπαθεί να τακτοποιήσει πράγματα.
Ο Θεός ακούει μόνο κι εμπιστεύεται εσένα
να τα βγάλεις πέρα με τον εαυτό σου.
Γι' αυτό, σε παρακαλώ,
πρόσεξέ με κι άκουσέ με.
Κι αν θέλεις να μιλήσεις
περίμενε μια στιγμή,
θα 'ρθει η σειρά σου.
Σου υπόσχομαι να σ' ακούσω κι εγώ προσεκτικά.

Όπως λέει ο Λέο Μπουσκάλια " Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ακούν με πρόθεση να καταλάβουν. Ακούν με πρόθεση να απαντήσουν... Άκου λοιπόν και μπες στο συναίσθημα του άλλου. Μόνο με την σιωπή μπορείς να το καταφέρεις αυτό.. Γιατί πολλές φορές το πιο σημαντικό είναι να ακούς αυτό που δεν λέγεται... "
Όπως λέει και η ποιήτρια  Μάριαν Μουρ: " Το πιο βαθύ συναίσθημα αναδεικνύεται πάντα μέσα από τη σιωπή.. Μας γοητεύουν τα λόγια, αλλά εκεί που συναντιόμαστε είναι στη σιωπή πίσω από αυτά... "

Ο Μανώλης Αναγνωστάκης στο ποίημα του "Θα 'ρθει μια μέρα" γράφει:

Θα ῾ρθει μια μέρα που δε  θα ῾χουμε πια  τί να πούμε
Θα καθόμαστε απέναντι και  θα κοιταζόμαστε στα μάτια
Ἡ σιωπή μου θα λέει: Πόσο είσαι όμορφη, μα δε
βρίσκω άλλο τρόπο να στο πω..

Ο Όσκαρ Ουάιλντ στο ποίημα του "Η σιωπή του Έρωτα" γράφει:
..η ομορφιά σου μου σφραγίζει τα χείλη και κάνει παράφωνα για μένα τα πιο όμορφα τραγούδια..
.. η τόσο μεγάλη αγάπη κάνει την αγάπη μου βουβή..

Και ο ποιητής μας Νικηφόρος Βρετάκος γράφει:

Ό,τι καλύτερο άκουσα στον κόσμο αυτό δεν ήταν
παρά τα δάκρυα των απλών ανθρώπων κι η σιωπή...
Ένα μελτέμι που βγαίνει μέσ’ από χρυσά φλάουτα είναι η σιωπή μου.
Η κάθε λέξη της σιωπής μου ανθίζει άγραφα χρώματα
κι είναι στημένα μέσα μου άπειρα ουράνια τόξα
που βρέχουνε χρωματιστές λέξεις μες στη σιωπή μου...

Όπως έχει ειπωθεί από πολλούς η σιωπή είναι κάτι που μπορείς να το ακούσεις... Είναι σαν την μουσική.. O Κλωντ Ντεμπυσύ έχει πει πως "Μουσική είναι η σιωπή ανάμεσα στις νότες..." 

Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2018

η τσάντα και το τσαντάκι..

Όσοι είστε της γενιάς 70 - 80, σίγουρα θυμάστε το Ανθολόγιο, με το η τσάντα και το τσαντάκι..


«Σπίθες πετούν τα μάτια της. Και καθώς στρέφει και κοιτά τον «κύριο»,αναταράζεται ολόκληρη. Κρατά μια τσάντα που την κουνά με τρόπο τόσο απειλητικό, ώστε νομίζεις πως θα του την φέρει στο κεφάλι.
– Τι συνέβη;

Πεισματώνει:

– Ούτε και γνωρίζω!
– Σου ‘δωσε ο κύριος χαστούκι;

Φρενιάζει.

– Εντελώς ξαφνικά
– Γιατί;

Τρέμει ολόκληρη:

– Ούτε και γνωρίζω.
– Είχατε προηγούμενα;

Παίρνει φόρα:

– Προηγούμενα; Εγώ μ’ αυτόν; Αστείο πράγμα. Ούτε τον ξέρω, ούτε με ξέρει. Ούτε του μίλησα, ούτε μου μίλησε. Ούτε τον κοίταξα, ούτε με κοίταξε. Αντιλαμβάνεσθε πως συνέβησαν τα πράγματα. Επήγαινα στην κουνιάδα μου στου Βεΐκου, κ. Πρόεδρε. Εγώ κατοικώ Κολιάτσου.

Καθόμουν, λοιπόν, στο τραμ, κι απέναντι μου φάτσα με φάτσα καθόταν αυτός ο παλαβός.

Τρίζει τα δόντια του «αυτός»:
– Εγώ παλαβός! Με λέει παλαβό!
– Σιωπή εσύ.
– Βρίζει, κ. Δικαστά, ακούτε;
– Είπα σιωπή!

Τρέμει ολόκληρος:

– Με συγχωρείτε. Είμαι λιγάκι νευρικός.
Γυρίζει ο πταισματοδίκης στην κυρία:
– Ορίστε λέγε εσύ.

Φυσά και ξεφυσά:

– Λοιπόν ήλθε ο εισπράκτωρ, μου ζήτησε το εισιτήριο μου, έβγαλα τα λεπτά, του τα έδωκα.

Eκοψε απ’ το μπλόκ το εισιτήριο, μου το έδωκε. Αντιλαμβάνεσθε, κ. Πρόεδρε. Ύστερα ήλθε ο επιθεωρητής, μου ζήτησε το εισιτήριο μου, του το έδωκα. Το κοίταξε, το έκοψε λιγουλάκι, μου το έδωκε.

– Λοιπόν;
– Ο κύριος με αγριοκοίταξε
– Γιατί;
– Ούτε και γνωρίζω
Λυσσά ο «κύριος»:
– Να σας πω εγώ, κ. Πταισματοδίκα.
– Εσύ να πάψεις!
– Λέει, δε γνωρίζει γιατί την αγριοκοίταζα. Και μ’ εκνευρίζει.
– Πάψε, σου είπα!
– Με συγχωρείτε, κ. Δικαστά. Είμαι λιγάκι νευρικός…

Ανάβει και κορώνει, ο πταισματοδίκης:

– Αν είσαι λιγάκι νευρικός, σε στέλνω μέσα και σου περνούν τα νεύρα σου. Σου το λέω για τελευταία φορά, να μην παρεμβαίνεις. Ακούς;
– Μάλιστα, κ. Πρόεδρε.
– Θέλεις να πας μέσα;
– Όχι, κ. Πρόεδρε.

Αγαθός φαίνεται. Στρογγυλοπρόσωπος.Και υποφέρει. Στέκεται εκεί, λίγο παραπέρα, δαγκώνει τα χείλη, τρώει τα μουστάκια, βγάζει μαντίλι, σκουπίζει τον ιδρώτα, στρίβει το μαντίλι, το ανοίγει, το τραβά, το ξαναστρίβει. Μάλλον κοντός. Μεσόκοπος. «Λιγάκι» νευρικός. Παίζουν τα μάτια του, παίζουν τα χέρια του, παίζουν οι ώμοι του, παίζουν τα πόδια του. Μόλις σηκώνει την κουδούνα ο πταισματοδίκης, μαζεύεται. Ύστερα γυρίζει, βλέπει την κυρία, καρφώνει τα μάτια στο τσαντάκι της και φρίτει. Κάτι συμβαίνει εκεί! Εκεί, στο τσαντάκι, προφανώς, είναι η αιτία του κακού.

– Εξακολούθει, εσύ

Αναστενάζει η κυρία:

– Και ξαφνικά που λέτε, χωρίς κανένα λόγο, χωρίς καμιά, καμιά, καμιά αιτία, μου αστράφτει ο κύριος ένα χαστούκι. Αντιλαμβάνεσθε! Χαστούκι εμένα, που ο ίδιος ο σύζυγος μου, κ. Πρόεδρε, δεν τόλμησε ποτέ να μου απλώσει χέρι. Χέρι; Τι λέω! Μια φορά που τόλμησε να μου πει μισή κουβέντα, έτρεξα στους δικηγόρους να ζητήσω διαζύγιο. Κι ο Γιάννης έπεσε στα πόδια μου. « Φανίτσα και Φανίτσα!» Αντιλαμβάνεσθε. Χαστούκι εμένα! Που μ’ έχει ο σύζυγος μου μη στάξει και μη βρέξει. Ρωτείστε, παρακαλώ, πλατεία Κολιάτσου, Φανή Γελαδινού, του μηχανικού.

Απαιτώ να κρεμαστεί εις την Πλατείαν του Συντάγματος! Ούτε πολύ ούτε ολίγον!

– Καλά, καλά.
– Να μάθει τρόπους!
– Πήγαινε!
– Χαστούκι στη Φανή Γελαδινού!
– Στάσου παραπέρα.
– Παρακαλώ, μες στην Πλατεία του Συντάγματος!

Χάνει την υπομονή του ο πταισματοδίκης και χτυπά με μανία την ανάποδη του μολυβιού στην έδρα του. Σωπαίνει, επιτέλους, η κυρία και καλείται ο κύριος, που δαγκώνει τα μουστάκια και στρίβει το μαντίλι, για να κρατήσει την ψυχραιμία και τα νεύρα του.

– Έδωσες, πράγματι, χαστούκι;
– Μάλιστα, κ. Πρόεδρε.
– Την ξέρεις;
– Όχι κ. Πρόεδρε.
– Ώστε ομολογείς;
– Μάλιστα, κ. Πρόεδρε.
– Την έχεις δει άλλη φορά;
– Όχι, κ. Πρόεδρε.
– Τότε λοιπόν;
– Είμαι λιγάκι νευρικός!…
-Ωραία δικαιολογία! Σπουδαία δικαιολογία! Επειδή είναι νευρικός ο κύριος, χαστουκίζει τους ανθρώπους μες στο τραμ! Και μάλιστα κυρίες! Ομολογώ πως είμαι κατάπληκτος!
– Κι εγώ, κ. Πρόεδρε.
– Σιωπή!
– Είμαι συντετριμμένος, κ. Πρόεδρε. Το ομολογώ. Ήταν μια στιγμή παραφοράς. Να σας εξηγήσω, κ. Πρόεδρε. Επιτρέπετε να σας εξηγήσω;
– Λέγε.

Αναπνέει βαθιά:

– Ήμαστε μες στο τραμ. Εδώ εγώ, αυτή εκεί. Καθόταν απέναντι μου, καθόμουν απέναντί της. Ακούστε τώρα! Έρχεται ο εισπράκτωρ, της ζητά το εισιτήριο. Ανοίγει την μεγάλη τσάντα, βγάζει το μικρό τσαντάκι, κλείνει την μεγάλη τσάντα, ανοίγει το μικρό τσαντάκι, τα λεφτά, κλείνει το μικρό τσαντάκι, ανοίγει την μεγάλη τσάντα, βάζει μέσα το μικρό τσαντάκι, κλείνει την μεγάλη τσάντα, δίνει τα λεφτά της στον εισπράκτορα.

– Λοιπόν;

– Της δίνει ο εισπράκτωρ το εισιτήριο. Ανοίγει την μεγάλη τσάντα, βγάζει το μικρό τσαντάκι, κλείνει την μεγάλη τσάντα, ανοίγει το μικρό τσάντακι, βάζει μέσα το εισιτήριο, κλείνει το μικρό τσαντάκι, ανοίγει την μεγάλη τσάντα, βάζει μέσα το μικρό τσαντάκι, κλείνει την μεγάλη τσάντα.

– Λοιπόν, λοιπόν;

Αναπνέει βαθιά:

– Της δίνει ο εισπράκτορας τα ρέστα. Τα παίρνει. Ανοίγει την μεγάλη τσάντα, βγάζει το μικρό τσαντάκι, κλείνει την μεγάλη τσάντα, ανοίγει το μικρό τσάντακι, βάζει μέσα τα ρέστα, κλείνει το μικρό τσαντάκι, ανοίγει την μεγάλη τσάντα, βάζει μέσα το μικρό τσαντάκι, κλείνει την μεγάλη τσάντα.

Στριφογυρίζει στην καρέκλα του ο πρόεδρος.

– Ουφ!
– Είσθε νευρικός, κ. Πρόεδρε;
– Προχώρει.
– Όχι παρακαλώ, είσθε;
– Χωρίς ερωτήσεις.
– Θερμώς παρακαλώ, κ. Πρόεδρε…
– Όχι! Κι αν ήμουν, δε θα έφθανα ποτέ στο σημείο να χαστουκίσω μια κυρία μες στο τραμ.

Λέει με συντριβή:

– Τότε καταδικάστε με κ. Πρόεδρε. Δε θα με καταλάβετε ποτέ.

– Αυτό είναι δική μου δουλειά. Λέγε τελείωσες;

Σκουπίζει τον ιδρώτα, στραγγίζει το μαντίλι. Παίζουν τα μάτια του, παίζουν τα χέρια του, αναστενάζει:

– Όχι, δεν ετελείωσα. Ησύχασα που λέτε για μια στιγμή και έλεγα ότι τελείωσε αυτό το βάσανο. Μαύρη ησυχία. Έξαφνα η κυρία ανοίγει την μεγάλη τσάντα, βγάζει το μικρό τσαντάκι, κλείνει την μεγάλη τσάντα, ανοίγει το μικρό τσάντακι, βγάζει ένα καθρεφτάκι, κλείνει το μικρό τσαντάκι, ανοίγει την μεγάλη τσάντα, βάζει μέσα το μικρό τσαντάκι, κλείνει την μεγάλη τσάντα. Κοιτάζεται λίγο στο καθρεφτάκι. Κι ύστερα ανοίγει την μεγάλη τσάντα, βγάζει το μικρό τσαντάκι, κλείνει την μεγάλη τσάντα, ανοίγει το μικρό τσάντακι, βάζει μέσα το καθρεφτάκι, κλείνει το μικρό τσαντάκι, ανοίγει την μεγάλη τσάντα, βάζει μέσα το μικρό τσαντάκι, κλείνει την μεγάλη τσάντα.

Θολώνει το μάτι του πταισματοδίκου. Ιδρώτας τρέχει απ’ το μέτωπο του. Αρπάζει την κουδούνα, την αφήνει, στροφογυρίζει, βουτάει τα χαρτιά, θα σκάσει:

– Ούφ!
– Να σταματήσω, κ. Πρόεδρε;
– Φτάσε στο χαστούκι.
– Είναι παρακάτω.
– Λέγε. Μ’ έσκασες!
– Έτσι μ’ έσκασε κι εμένα.
– Τελείωνε.

Παίρνει βαθιάν ανάσα:

– Ησύχασε πάλι για δυο δευτερόλεπτα. Ησυχάζω κι εγώ. Αλλά πάλι, μαύρη ησυχία. Έρχεται ο επιθεωρητής, της ζητά το εισιτήριο, ανοίγει την μεγάλη τσάντα, βγάζει το μικρό τσαντάκι, κλείνει την μεγάλη τσάντα, ανοίγει το μικρό τσάντακι, δίνει το εισιτήριο, κλείνει το μικρό τσαντάκι, ανοίγει την μεγάλη τσάντα, βάζει μέσα το μικρό τσαντάκι, κλείνει την μεγάλη τσάντα. Της επιστρέφει ο επιθεωρητής το εισιτήριο. Ανοίγει τη μεγάλη τσάντα, βγάζει το μικρό τσαντάκι, κλείνει την μεγάλη τσάντα, ανοίγει το μικρό τσαντάκι…

– Αναπηδά ο πρόεδρος:

– Φτάνει!

– Βάζει μέσα το εισιτήριο…

– Σώνει!

– Κλείνει το μικρό τσαντάκι…

– Αρκετά!

– Ανοίγει την μεγάλη τσάντα…

Γουρλώνει τα μάτια του:

– Πάψε, σου είπα!

– Βάζει μέσα το μικρό τσαντάκι…

Εξαλλος τινάζεται επάνω:

-Αθώος ! Αθώος ! Καλά της έκανες!»

Οι πιο όμορφοι



Οι πιο όμορφοι άνθρωποι είναι εκείνοι που έχουν δοκιμαστεί από τη ζωή.
Αυτοί είναι οι άνθρωποι που δίνουν περισσότερο,
που πιστεύουν περισσότερο,που ελπίζουν περισσότερο.
Είναι οι άνθρωποι που δείχνουν τη δική τους ψυχή ...
A.Curnetta


"φάρμακα” της Φύσης


Μερικά "φάρμακα” της Φύσης


Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2018

''Μικρός Πρίγκιπας''-Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ

"Για όλους τους ανθρώπους τα αστέρια δεν είναι ίδια. Για εκείνους που ταξιδεύουν τ' αστέρια είναι οδηγοί. Για κάποιους άλλους δεν είναι παρά μικρά φωτάκια. Για άλλους, που είναι σοφοί, είναι προβλήματα. Για τον επιχειρηματία μου ήταν χρυσάφι. Όμως όλα αυτά τ' αστέρια σωπαίνουν. Εσύ θα 'χεις αστέρια που δεν έχει κανένας...
-Τι θες να πεις;
- Όταν θα κοιτάζεις τον ουρανό τη νύχτα, αφού εγώ θα μένω σε ένα απ' αυτά, αφού εγώ θα γελάω σ' ένα απ' αυτά, θα είναι λοιπόν για σένα σαν να γελάνε όλα τ΄αστέρια. Εσύ θα έχεις αστέρια που ξέρουν να γελάνε.
Και γέλασε πάλι....."

''Μικρός Πρίγκιπας''-Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ

Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2018

ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΟΥ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥ

ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΟΥ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥ

Αν ανατρέξουμε πίσω στο χρόνο θα δούμε ότι η συνήθεια των ανθρώπων να φτιάχνουν χαρταετούς και να τους πετούν ψηλά στον ουρανό είναι πανάρχαια καθώς οι πρώτοι αετοί κατασκευάστηκαν τουλάχιστον 1000 χρόνια πριν τη γέννηση του Χριστού!

Και αν και σύμφωνα με μια άποψη ο χαρταετός φέρεται να ανακαλύφθηκε στην Αρχαία Ελλάδα γύρω στο 400 π.Χ., στην πραγματικότητα υπάρχουν μαρτυρίες ότι υπήρχε στην κινεζική παράδοση από το 1000 π.Χ.!

Ο συμβολισμός του πετάγματος του χαρταετού στην ελληνική χριστιανική παράδοση συμβολίζει το πέταγμα της ανθρώπινης ψυχής προς το Θείο.

Το γεγονός ότι το έθιμο γίνεται κάθε χρόνο την Καθαρά Δευτέρα κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι, αφού η Καθαρά Δευτέρα είναι η πρώτη μέρα της Σαρακοστής, οπότε και αρχίζει η σωματική και πνευματική "κάθαρση" μέσω της μεγάλης νηστείας του Πάσχα.

Το έθιμο αυτό συναντάται και στην στην Αρχαία Κίνα (!), όπου ο σκοπός του εθίμου ήταν η επικοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό. Μάλιστα οι άνθρωποι πίστευαν τότε ότι όσο πιο ψηλά πετάξει ο χαρταετός τόσο πιο πιθανό ήταν ο Θεός να δει τις ευχές τους που κρεμιόντουσαν πάνω του και να τις πραγματοποιήσει!


Ότι μας βαραίνει...ας το πετάξουμε ψηλά



Ότι μας βαραίνει...ας το πετάξουμε ψηλά. Ο καιρός περνάει και η ψυχή βαραίνει ..ασήκωτη. Δώστε μια και πετάξτε τα όλα ,μπορούμε αρκεί να το πάρουμε απόφαση πια ότι δεν έχουμε το δικαίωμα
να στεναχωρούμε άλλο τη καρδιά μας!  

Η ιστορία της λαγάνας



Η ιστορία της λαγάνας

Το παραδοσιακό έθιμο της λαγάνας παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στο νηστίσιμο τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας. Με αφορ­μή λοιπόν αυτή την ιδιαίτερη μέρα ας γνωρίσουμε αναλυτικότε­ρα την ιστορία της, που χάνεται στους αιώνες.
Η λαγάνα είναι άζυμος άρτος ,δηλ. παρασκευάζεται χωρίς προζύμι. Τέτοιος άρτος πρόχειρος εχρησιμοποιήθη από τους Ισραηλίτες κατά τη νύχτα της Εξόδου τους από την Αίγυπτο υπό την αρχηγία του Μωυσή. Έκτοτε επιβαλλόταν από το Μωσαικό Νόμο για όλες τις ημέρες της εορτής του Πάσχα, μέχρι που ο Χριστός στο τελευταίο του Πάσχα ευλόγησε τον ένζυμο άρτο.
Επίσης Οράτιος στα κείμενά του αναφέρει τη λαγάνα ως "Το γλύκισμα των φτωχών". Το έθιμο της λαγάνας παρέμεινε αναλλοίωτο ανά τους αιώνες και συνηθίζεται να παρασκευάζεται με μεράκι από τον αρτοποιό της γειτονιάς, τραγανή λαχταριστή και σουσαμένια και καταναλώνεται κατά την Καθαρά Δευτέρα.
Η νόστιμη και λαχταριστή για όλους μας λαγάνα είναι ένα προιόν άξιο σεβασμού και με πραγματική πλούσια ιστορία, θα είναι μεγάλη απώλεια για τις επερχόμενες γενεές να ξεχάσουν τις παραδόσεις μας, να ξεχάσουν τις παλιές σαρακοστιανές μυρουδιές.
Γιατί οι Σαρακοστιανές μυρωδιές είναι έμμεσοι φορείς μιας βαθιάς πνευματικότητας.

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2018

ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ


ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ

Ναι, τον πετάμε... Τον περνάμε και στα παιδιά μας. Κάθε διατήρηση λαϊκού εθίμου είναι βήμα προς την Ελευθερία. Είναι πράξη δράσης ενάντια στην άχρωμη λαίλαπα του τσιμέντου που σκλαβώνει την ψυχή μας. Κάθε ματιά στον ουρανό είναι δήλωση Αλήθειας. Έχει τόσες μνήμες αυτό το γαλάζιο..
Οι χαρταετοί είναι επινόηση των Ανατολικών λαών.
Στην Κίνα, φτιαγμένος από μετάξι και μπαμπού, με τη μορφή του δράκου που ήταν ιερό, θεϊκό σύμβολο, αντικείμενο θαυμασμού και λατρείας για τον λαό.
Αλλά και στην αρχαιότητα, ο μαθηματικός και αρχιμηχανικός Αρχύτας από τον Τάραντα της Νότιας Ιταλίας θεωρείται εμπνευστής του χαρταετού
Σε κάθε χώρα, το πέταγμα του χαρταετού παίρνει μια εντελώς διαφορετική διάσταση, καθώς με διάφορους τρόπους, συσχετίζεται με τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου. Πάντως, είτε ως παιχνίδι και συνήθεια του χθες είτε ως παιχνίδι του σήμερα μα και του αύριο, το πέταγμα του χαρταετού έχει τη δύναμη, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους του έτους για κάθε χώρα, να ξεσηκώνει σε όλο τον κόσμο μικρούς και μεγάλους και να τους παρασύρει σ’ ένα διαφορετικό, αλλά πάντοτε πολύχρωμο πανηγύρι χαράς.Για εμάς στην Ελλάδα σημαίνει πνευματική και σωματική «κάθαρση».
Καλά κούλουμα χρόνια πολλά ...!!


Μη χάνεσαι...

Μη χάνεσαι...
Μη βουλιάζεις...
Αφού δεν έχεις τίποτε άλλο να κρατηθείς,
κρατήσου από ένα φύλλο τριαντάφυλλου...
Κοίταξε γύρω την ομορφιά..
Η ομορφιά του κόσμου δεν πρόδωσε ποτέ κανένα.
Είν' εκεί και σε περιμένει
Α.Παπαδάκη

Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2018

ΤΡΑΝΗ ΑΠΟΚΡΙΑ

ΤΡΑΝΗ ΑΠΟΚΡΙΑ

Η καθαυτή αποκριά με τα πολλά έθιμα είναι η τελευταία Κυριακή της Τυροφάγου, που λέγεται αλλιώς Τρανή αποκριά, διότι τότε φθάνουν στο αποκορύφωμά τους τα φαγοπότια και τα γλέντια.
Ο Γ. Α. Μέγας αναφέρει: όταν φθάσει η Κυριακή αυτή, εκτείνονται στο έπακρο η ευθυμία, οι αθυροστομίες των μεταμφιεσμένων και οι χοροί.
Η ημέρα όλη περνά με την κίνηση των μασκαράδων, με τις επισκέψεις και προπάντων με τα πλούσια φαγοπότια, με κύριο γνώρισμα τα γαλακτώδη εδέσματα.
Βέβαια αυτή η εβδομάδα είναι ενδιάμεση κατάσταση μεταξύ κρεοφαγίας και νηστείας, για να προετοιμαστούν οι άνθρωποι σιγά - σιγά για τη νηστεία της Σαρακοστής.
Καλή τρανή αποκριά!
Με αγάπη

Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018

Το έθιμο της κυρά Σαρακοστής


Το έθιμο της κυρά Σαρακοστής: Μάθετε τι συμβολίζει και φτιάξτε τη παρέα με τα παιδιά!

.
Το έθιμο της κυρά-Σαρακοστής είναι από τα παλιότερα έθιμα που σχετίζονται με τη γιορτή του Πάσχα, σήμερα όμως λίγο πολύ ξεχασμένο. Χρησίμευε πάντα ως ημερολόγιο για να μετράμε τις εβδομάδες από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι τη Μεγάλη Εβδομάδα, καθώς η κυρά-Σαρακοστή έχει 7 πόδια, ένα για κάθε εβδομάδα της περιόδου της Σαρακοστής. Πρόκειται για ένα έθιμο που τείνει στις ημέρες μας να εκλείψει, ενώ παλαιότερα το συναντούσαμε σε όλο τον ελλαδικό χώρο με διάφορες παραλλαγές και χρησιμοποιούνταν ως ημερολόγιο που μετρούσε τις εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής.
Η κυρά-Σαρακοστή, στις περισσότερες περιοχές, ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά, που απεικόνιζε μια γυναίκα, που έμοιαζε με καλόγρια, με 7 πόδιασταυρωμένα χέρια γιατί προσεύχεταιένα σταυρό γιατί πήγαινε στην εκκλησία και χωρίς στόμα γιατί νηστεύει. Στο τέλος κάθε εβδομάδας, αρχής γενομένης από το Σάββατο μετά την Καθαρά Δευτέρα, της έκοβαν ένα πόδι. Το τελευταίο το έκοβαν το Μεγάλο Σάββατο. Αυτό το κομμάτι χαρτί το δίπλωναν καλά και το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο ή καρύδι (περιοχή της Χίου), το οποίο τοποθετούσαν μαζί με άλλα. Όποιος το έβρισκε θεωρούνταν τυχερός και γουρλής. Σε κάποιες περιοχές, το έβδομο πόδι το τοποθετούσαν μες στο ψωμί της Ανάστασης και όποιος το έβρισκε του έφερνε γούρι.
Σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, η κυρά-Σαρακοστή φτιάχνεται από ζυμάρι με απλά υλικά και, κυρίως, πολύ αλάτι για να μη χαλάσει. Εξάλλου, δεν τρωγόταν, αφού χρησιμοποιούνταν ως ημερολόγιο. Αλλού πάλι, την έφτιαχναν από πανί και τη γέμιζαν με πούπουλα.
Στον Πόντο, η κυρά-Σαρακοστή ήταν μια πατάτα ή ένα κρεμμύδι που το κρεμούσαν απ’ το ταβάνι και πάνω του είχαν καρφωμένα επτά φτερά κότας, ώστε να αφαιρούν ένα φτερό κάθε εβδομάδα. Εδώ το έθιμο ονομαζόταν «Κουκουράς», ο οποίος ήταν και ο φόβος των παιδιών!
Για το έθιμο της κυρα-Σαρακοστής έχουν γραφτεί οι παρακάτω στίχοι:
Την κυρά Σαρακοστή
που ‘ναι έθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας τη φτιάχναν’
με αλεύρι και νερό.
Για στολίδι της φορούσαν
στο κεφάλι ένα σταυρό
μα το στόμα της ξεχνούσαν
γιατί νήστευε καιρό.
Και τις μέρες τις μετρούσαν
με τα πόδια της τα επτά
κόβαν’ ένα τη βδομάδα
μέχρι να ‘ρθει η Πασχαλιά.
.


Φτιάξτε τη μαζί με τα παιδιά
Συστατικά
  • 3 κούπες αλεύρι
  • 1 κούπα αλάτι
  • 1 κούπα νερό
  • μπαχαρικά για διακόσμηση όπως γαρύφαλλο ή μαχλέπι
Εκτέλεση
Η «κυρά-Σαρακοστή» λειτουργούσε ως ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο το οποίο βοηθούσε «τους παλιούς» να μετρούν τις εβδομάδες που μεσολαβούσαν από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι την Μεγάλη Εβδομάδα. Συνήθως, ήταν η ζωγραφιά, μιας γυναίκας με μαντήλι στο κεφάλι, επτά πόδια, σταυρωμένα χέρια –επειδή προσευχόταν– και χωρίς στόμα, διότι νήστευε όλη αυτή την περίοδο. Κάθε Σάββατο, ξεκινώντας από το Σάββατο που ακολουθούσε μετά την Καθαρά Δευτέρα, η κυρά-Σαρακοστή «έχανε» ένα πόδι. Το τελευταίο μάλιστα, το οποίο κοβόταν το μεγάλο Σάββατο, σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας το τοποθετούσαν μέσα στο ψωμί της Ανάσταση και σε όποιον τύχαινε, του έφερνε καλή τύχη (κάτι σαν το φλουρί της Βασιλόπιτας)! Εκτός από χαρτί, η κυρά-Σαρακοστή μπορεί να φτιαχτεί επίσης από ύφασμα, αλλά και από ζυμάρι. Εγώ, την φτιάχνω με αλατόζυμο, ένα ωραίο υλικό που επειδή έχει πάρα πολύ αλάτι δεν χαλάει για πάρα πολύ καιρό – έχει τις ιδιότητες του πηλού ή της πλαστελίνης. 
  • Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 160° C στον αέρα.
  • Βάζουμε τα υλικά για το ζυμάρι σε ένα λεκανάκι και τα ζυμώνουμε μέχρι να γίνει μια ελαστική και ωραία ζύμη.
  • Πλάθουμε την Κυρά Σαρακοστή με το ζυμάρι φτιάχνοντας το σώμα, τη φούστα, το πρόσωπο, τα πόδια της, τη διακοσμούμε όπως θέλουμε και τη βάζουμε σε ένα ταψί το οποίο έχουμε στρώσει με λαδόκολλα.
  • Ψήνουμε για 20 με 30 λεπτά.  Μας ενδιαφέρει να στεγνώσει και όχι να «ψηθεί».
Tip
Πρόκειται για μια εύκολη ζύμη η οποία για να φτιαχτεί μπορεί να θέλει και λίγο ακόμα νερό το οποίο προσθέτουμε λίγο-λίγο.
ΠΡΟΣΟΧΗ! ΔΕΝ ΤΡΩΓΕΤΑΙ! 
.



Συνταγή: Άκης Πετρετζίκης)
Πηγή: www.infokids.gr
.

Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2018

Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου σήμερα 15 Φεβρουαρίου



Αν έχεις βοηθήσει ένα άτομο,αν του έδωσες Ελπίδα,
πίστεψέ το...δεν ζείς μάταια.
Martin Luther Κing
Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου σήμερα 15 Φεβρουαρίου

Kαι είναι κείνο το παιδι μέσα μου...

Kαι είναι κείνο το παιδι μέσα μου,
που όλο θέλει να πετάει ψηλά..
είναι κείνο
που δεν μ αφήνει να μεγαλώσω..
Το ταίζω όνειρα,
με ταίζει ελπίδες..
μαζί πορευόμαστε..!!💝🌺💜🌹

Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2018

ΜΕ ΜΙΑ ΠΙΟ ΔΙΕΙΣΔΥΤΙΚΗ ΜΑΤΙΑ

ΜΕ ΜΙΑ ΠΙΟ ΔΙΕΙΣΔΥΤΙΚΗ ΜΑΤΙΑ:

Τελικά τι καταφέραμε;

Έχουμε πλατύτερους δρόμους και στενότερες αντιλήψεις.
Κάναμε μεγάλα σπίτια και μικρότερες οικογένειες.
Κατακτήσαμε το διάστημα και χάνουμε τον πλανήτη μας.
Πήγαμε στο φεγγάρι αλλά δεν βρίσκουμε τον δρόμο να πάμε στον γείτονα.

Έχουμε πολλούς ειδήμονες, αλλά περισσότερα προβλήματα.
Έχουμε περισσότερα πτυχία, αλλά λιγότερους σκεπτόμενους ανθρώπους.
Έχουμε περισσότερες γνώσεις και λιγότερη κρίση.

Πολλαπλασιάσαμε τις ανάγκες μας και μειώσαμε τις αξίες μας.
Έχουμε περισσότερες ανέσεις και λιγότερο χρόνο.
Μάθαμε πώς να εξασφαλίζουμε τα προς το ζην, αλλά δεν μάθαμε να ζούμε.
Δώσαμε χρόνια στην ζωή μας και δεν δώσαμε ζωή στα χρόνια μας.

Αγαπάμε σπάνια μα ζηλεύουμε και μισούμε συχνά.

Έχουμε τις βιτρίνες μας γεμάτες και τις αποθήκες τις ψυχής μας έρημες και άδειες.

Αυτοί είμαστε !!!

15 Φεβρουαρίου Παγκόσμια ημέρα κατά του παιδικού καρκίνου


15 Φεβρουαρίου
Παγκόσμια ημέρα κατά του παιδικού καρκίνου 

Τον Απρίλιο του 2014, η φωτογραφία με τα τρία μικρά κοριτσάκια που είχαν καρκίνο και ήταν σφιχτά αγκαλιασμένα, έκανε τον γύρο του κόσμου.

Η φωτογραφία συγκίνησε εκατομμύρια κόσμο και τα καλά νέα είναι ότι
ο καρκίνος βρίσκεται πλέον σε ύφεση.

3χρονη Ράιλι Χάγκλεϊ βγήκε νικήτρια από την μάχη με καρκίνο του ήπατος που ήταν στο 5ο στάδιο. Έκανε χειρουργική επέμβαση αλλά παρέμεινε ένα ζωηρό και χαρούμενο παιδάκι.

Η 4χρονη Άνσλεϊ Πέτερς είναι σε ύφεση από την λευχαιμία. Διαγνώστηκε με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία, τον Αύγουστο του 2013 όμως από την αρχή ήταν πολύ γενναία, δηλώνουν οι γονείς της.

Η 6χρονη Ριάν Φράνκλιν είναι σε ύφεση από καρκίνο στον εγκέφαλο. Η μικρή άντεξε πέντε χειρουργικές επεμβάσεις στον εγκέφαλο και ολοκλήρωσε με επιτυχία τον κύκλο της χημειοθεραπείας και της ακτινοβολίας στο κεφάλι και τη σπονδυλική στήλη.

Οκτωβρης... Νοεμβρίος... 🍂🍂🍂🍂🍂

 Πρέπει να φύγω!!!  Αναστέναξε ο Οκτώβρης και χιλιάδες φύλλα έπεφταν από τη θλίψη... Ήρθε η ώρα!! Ψιθύρισε ο Νοέμβριος.. Σε παρακαλώ δώσε μο...